Morgunblaðið - 23.10.2003, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 FIMMTUDAGUR 23. OKTÓBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Elsku litla ljósið.
Þú hefðir orðið 2 ára
í dag, ef Guð hefði lofað okkur að
hafa þig lengur.
Við eigum þó nokkuð margar góð-
ar minningar um þig þrátt fyrir að
þú hafir verið mjög oft í einangrun.
Það er til dæmis ferðin í tívolíið sl.
sumar. Það var yndislegt að sjá þig í
rólunni sem fór með þig hring eftir
hring. Þú skellihlóst og skemmtir
þér konunglega. Ég var bara hrædd
um að þú myndir detta úr rólinni en
þú hélst þér bara fast eins og þú
hefðir aldrei gert neitt annað en að
róla. Svo þegar ég fór með þig að
horfa á Oliver trúð á leikstofunni upp
á spítala, það var frábært hvað þú
tókst mikið þátt í gleðinni þrátt fyrir
að vera með miklar umbúðir á ann-
arri hendinni. Þú notaðir bara lærið
á mér þegar þú varst að klappa. Við
erum alltaf að rifja upp hvað þú varst
dugleg stelpa þrátt fyrir veikindin
þín. Þér tókst alltaf að brosa í gegn-
um tárin og sýna þó nokkuð margar
DAGMAR HRUND
HELGADÓTTIR
✝ Dagmar HrundHelgadóttir
fæddist á Landspít-
ala – háskólasjúkra-
húsi við Hringbraut
23. október 2001.
Hún lést á Astrid
Lindgren-sjúkrahús-
inu í Stokkhólmi í
Svíþjóð 8. september
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Fossvogskirkju
19. september.
myndir það. Við eigum
lítil myndbrot á Sony
vélinni okkar sem sýna
þig vera að gantast
með mömmu þinni
heima hjá ömmu Ásu.
Þú ert að halla þér aft-
urábak á meðan
mamma þín situr með
þig í fanginu og leyfir
þér að leggjast á fæt-
urna sínar og kitlar þig.
Þú ert alveg skellihlæj-
andi eins og svo oft áð-
ur og það var eins og að
þú værir hreinlega liða-
mótalaus í bakinu.
Eydís Ása og Kristófer sakna þín
alveg rosalega mikið og tala mikið
um þig. Við förum oft upp að leiði til
að tala við þig og það er eins og þú
sért alltaf hjá okkur. Það er líka mik-
il huggun að vita af afa Gauja hjá
þér, því hann var alltaf svo mikill
barnakarl. Vildi alltaf hafa okkur
barnabörnin og barnabarnabörnin
nálægt sér.
Elsku Dagmar Hrund, í samein-
ingu skuluð þið afi passa vel uppá
pabba þinn, mömmu þína og Bjart
Þór. Þau þurfa á styrk ykkar að
halda.
Láttu ljós þitt skína. Ástarkveðja.
Sigríður Helga og Þórður.
Elsku litla Dagmar Hrund, í tilefni
þess að þú hefðir orðið tveggja ára í
dag langar mig að minnast þín með
þessum fátæklegu orðum.
Við hittumst nú ekki oft vegna
veikinda þinna en ég talaði við
mömmu þína nánast á hverjum degi
til að fylgjast með og fá fréttir af þér
og í þau skipti sem ég hitti þig kom
mér það alltaf á óvart hversu skýr og
þroskuð hugsun þín var. Þú sagðir
ekki margt en skildir allt, til dæmis í
einni af heimsóknum mínum til ykk-
ar varstu með eitthvað ofan í þér og
mamma þín sagði „hóstaðu“ og að
sjálfsögðu gerðir þú það en það
dugði ekki til svo mamma þín sagði
„já hóstaðu betur“ og þú hóstaðir að-
eins meira og kröftugar. Ég sat
þarna í sófanum og var eins og eitt
spurningarmerki í framan og sagði
„bíddu, hóstar hún bara eftir pönt-
un?“ Mömmu þinni fannst þetta nú
ekkert tiltökumál því hún vissi nú al-
veg hvað litla stelpan hennar gat.
Mér fannst bara einhvern veginn,
vegna þess hversu lítil og nett þú
værir, ættir þú hreinlega ekki að
geta skilið allt þetta. Það sýndi sig nú
fljótt hversu skýr þú varst þegar þú
bentir bara með litlu fingrunum þín-
um á staðina sem þú vildir fara á og
notaðir þín hljóð til að koma þér
þangað sem þú vildir fara.
Þú átt yndislega fjölskyldu, góða
og samheldna fjölskyldu sem stóð
þétt saman í veikindum þínum. Þú
átt stóran bróður sem dýrkaði þig og
dáði og stendur sig eins og hetja í
öllu sem hann tekur sér fyrir hendur.
Elsku litla prinsessa, nú ertu laus
úr viðjum sjúkdómsins og komin á
stað þar sem þér líður örugglega bet-
ur. Við hin eigum í hjarta okkar góða
minningu um fallega litla stelpu sem
bræddi hug og hjörtu þeirra sem
náðu að kynnast henni. Elsku Bryn-
dís, Helgi, Bjartur Þór, Ása, Rúnar,
Alla og Gunni, minning Dagmarar
Hrundar lifir í hjörtum okkar, megi
Guð vera með ykkur.
Erla Dröfn Baldursdóttir.
Okkur bekkjar-
félaga hans Krissa úr
grunnskólanum á
Reykhólum langar til
að minnast þessa góða
drengs með nokkrum
orðum.
Þegar ungur maður í blóma lífs-
ins er hrifinn svo snögglega á
brott, eins og raunin var með
Krissa bekkjarbróður okkar, hugs-
ar fólk ósjálfrátt hversu lífið getur
verið ósanngjarnt. Af hverju er
ungt fólk sem á eftir að upplifa svo
margt í þessu jarðlífi tekið í burtu?
Þótt við höfum ekki haft mikið
samband svona í seinni tíð er eins
og missirinn sé jafn sár þrátt fyrir
það. Við áttum okkar stundir sam-
an og minningarnar sitja eftir.
KRISTJÁN VIÐAR
HAFLIÐASON
✝ Kristján ViðarHafliðason fædd-
ist í Reykjavík 2. júní
1973. Hann lést af
slysförum 25. ágúst
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Garpsdalskirkju 30.
ágúst.
Við minnumst þess
þegar Krissi kom í
bekkinn á Reykhólum,
ótrúlega brosmildur
strákur, lífsglaður og
eðlilegur. Hann var
jákvæður gagnvart
öllum hlutum og létt
yfir honum. Eins
minnumst við þess að
Krissi var alltaf rjóður
í kinnum og honum
fannst gaman að fífl-
ast og tuskast með
strákunum. Hann var
eiginlega alltaf að
flýta sér og í minning-
unni gekk hann aldrei hægt en var
yfirleitt með hendur í vösum. Ef
hann hafði áhuga á einhverju þá
var hann ekkert að draga af sér.
Eitt sinn vorum með veitingasölu á
árshátíð hjá grunnskólanum þar
sem við seldum vöfflur og heima-
tilbúnar pítsur. Krissi stóð í eld-
húsinu með stelpunum heilt kvöld
og hjálpaði til við að útbúa píts-
urnar. Það hefðu nú ekki allir
strákar gert, en Krissi hafði gaman
af því enda var hann allt í öllu í
undirbúningnum að árshátíðinni.
Það sem var mest einkennandi
fyrir Krissa var hvað hann hafði
mikinn áhuga á bílum og því stærri
því betra. Það gekk ekki alltaf
þrautalaust að eiga stóra bíla, var
alltaf eitthvað að bila og brotna.
Hann var með í öllum fjallaferðum
og ef það sprakk eða bilaði hjá ein-
hverjum var hann alltaf boðinn og
búinn að aðstoða.
Hann keyrði okkur einnig á all-
nokkur böllin og hafði gaman af þó
svo það hafi stundum verið erfitt
að smala fólki saman til heimferðar
eftir ballið.
Hann vildi fá svör við öllu og
hætti ekki fyrr en hann fékk svar
við spurningum sínum, „af því
bara“ var aldrei nóg. Á reiðnám-
skeiði vildi hann fá að vita af
hverju hestarnir í útlöndum væru
stærri en á Íslandi. Já, hann vildi
fá að vita allt.
Krissi var góður drengur, hug-
rakkur, hreinskiptinn og ástríkur.
Hann var ákafur og kraftmikill.
Hann elskaði fjölskylduna sína,
hann vildi öllum vel. Við minnumst
hans líka fyrir að hafa staðist það
mótlæti sem hann mátti þola á
skólaárunum og að hafa alltaf hald-
ið höfði. Við munum eftir okkur
litlum að velta fyrir okkur upptaln-
ingu ýmissa eiginleika í lestrarbók
og hvaða eiginleikum við vildum
helst búa yfir, hann vildi vera
sterkur sem naut. Í dönskutíma
áttu allir að setja saman eina setn-
ingu, hans setning var „jeg elsker
min far“. Við minnumst Krissa á
skellinöðrunnni sinni, keyrandi
upp um fjöll og firnindi. Krissi náði
að gera margt af því sem hann ætl-
aði sér, t.d. verða nautsterkur og
keyra stóran vörubíl, sem var alltaf
draumur hans.
Krissi var eitt sinn spurður að
því hvort ekki væri draugalegt að
hafa kirkjugarðinn svona nálægt
húsinu heima í Garpsdal, hvort
hann gæti nokkuð sofið fyrir
hræðslu við drauga? Nei, hann
trúði að allir færu til himna og
væru þar til að passa okkur, af
hverju þá að vera hræddur?
Við munum eftir traustum fé-
laga, góðum dreng sem mikill miss-
ir er að.
Við sendum Erlu, Aroni Viðari
og fjölskyldum þeirra okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Einar Þór Þórarinsson, Ólöf
Elísabet Þórðardóttir, Sara
Dögg Jónsdóttir, Unnur Ólöf
Halldórsdóttir.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HANNES G. TÓMASSON
stýrimaður,
elliheimilinu Grund
áður Hofsvallagötu 59,
sem lést þriðjudaginn 14. október, verður jarð-
sunginn frá Neskirkju föstudaginn 24. október
kl. 13.30.
Fyrir hönd vina og vandamanna,
Sverrir Hannesson, Helga V. Björgvinsdóttir,
Tómas Hannesson,
Hannes Sverrisson,
Sigurlaug Sverrisdóttir.
Sambýliskona mín, móðir, tengdamóðir, dóttir,
systir og mágkona,
ÞORGERÐUR SIGURÐARDÓTTIR
myndlistarmaður,
Auðarstræti 9,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Hallgrímskirkju í Reykja-
vík föstudaginn 24. október kl. 15.00.
Ólafur H. Torfason,
Jón Gunnar Gylfason, Solveig Edda Vilhjálmsdóttir,
Sigurður Guðmundsson, Aðalbjörg Halldórsdóttir,
Steinunn S. Sigurðardóttir, Ingólfur S. Ingólfsson,
Halldór Sigurðsson, Ester Hjartardóttir,
Guðmundur Sigurðsson, Sigrún Kristjánsdóttir,
Ragnheiður Sigurðardóttir, Bragi Guðmundsson.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
JÓN S. JÓNSSON,
Brekkubraut 9,
Akranesi,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju föstu-
daginn 24. október kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Sjúkra-
hús Akraness.
Guðrún Karítas Albertsdóttir,
Dís Níelsdóttir,
Albert Jónsson, Herdís Karlsdóttir,
Petrína Jónsdóttir, Pálmi Þór Ævarsson,
Þórður Jónsson,
Sigurður Jónsson, Kolbrún Sandra Hreinsdóttir,
Karítas Jónsdóttir, Hörður Rafnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
RAGNAR MÁR HANSSON
rafvirkjameistari,
Aðalgötu 19,
Siglufirði,
verður jarðsunginn frá Siglufjarðarkirkju laug-
ardaginn 25. október kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hans, er bent á að láta Félag krabbameinssjúkra barna njóta þess.
Louise Kristín Theodórsdóttir,
Jóhanna Hlín Ragnarsdóttir, Karl Eskil Pálsson,
Hans Ragnar Ragnarsson, Kristín Pálsdóttir,
Laufey Theodóra Ragnarsdóttir, Gísli Sigurðsson,
Særún Hrund Ragnarsdóttir, Ingi Geir Sveinsson,
afabörn og langafabörn.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og
afi,
HANNES ÞORBERGSSON,
Háeyrarvöllum 48,
Eyrarbakka,
verður jarðsunginn frá Eyrarbakkakirkju laug-
ardaginn 25. október kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á að láta
Sólvelli, dvalarheimili aldraðra á Eyrarbakka, njóta þess.
Valgerður Sveinsdóttir,
börn, tengdabörn
og barnabörn.