Morgunblaðið - 24.10.2003, Blaðsíða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. OKTÓBER 2003 39
✝ Jón SigurðssonJónsson fæddist
á Akranesi 20. jan-
úar 1925. Hann lést
á Sjúkrahúsi Akra-
ness 18. október síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Jón Sig-
urðsson, f. 25.3.
1888, d. 19.7. 1971,
og Ragnheiður
Þórðardóttir, f. 8.3.
1893, d. 26.10. 1982.
Systkini Jóns eru: 1)
Margrét, f. 26. 6.
1914, d. 9.11. 1995.
2) Helga, f. 5.2.
1916. 3) Sigurður, f. 5.3. 1917, d.
30.6. 1940. 4) Þórður, f. 31.3.
1920, d. 29.9. 1937. 5) Jón, f. 9.1.
1923, d. 10. 4. 1924. 6) Ragnheið-
ur, f. 11.5. 1927, d. 13.5. 1928. 7)
Ríkharður, f. 12.11. 1929. 8) Þórð-
f. 27.3. 1956, maki Pálmi Þór Æv-
arsson, börn þeirra eru Jón Æv-
ar, Bjarki Þór og Hekla. 4) Þórð-
ur Heiðar, f. 3.7. 1959. Dóttir
hans er Petrína. 5) Sigurður, f.
27.9. 1966, maki Kolbrún Sandra
Hreinsdóttir, börn þeirra eru Sig-
urmon Hartmann og Guðrún Kar-
ítas. 6) Karítas f. 27.9. 1966, sam-
býlismaður Hörður Rafnsson.
Barnabarnabörn Jóns og Guðrún-
ar eru tvö.
Jón ólst upp á Reynistað á
Vesturgötu 37 á Akranesi og
flutti 1955 á Brekkubraut 9, þar
sem hann átti heima allt til dán-
ardags. Jón starfaði sem bifreiða-
stjóri, síðar lærði hann netagerð
og starfaði lengst af við þá iðn.
Einnig vann Jón við verslunar-
störf.
Jón var liðtækur knattspyrnu-
maður og var meðal annars í
gullaldarliði Skagamanna fyrr á
árum. Hann stundaði hesta-
mennsku og var mikill áhuga-
maður um íþróttir.
Útför Jóns fer fram frá Akra-
neskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
ur, f. 29.11. 1934. Jón
kvæntist 4.11. 1950
Guðrúnu Karítas Al-
bertsdóttur, f. 1.1.
1927. Foreldrar
hennar voru hjónin
Albert Gunnlaugsson,
f. 17.6. 1894, d. 9.4.
1935, og Petrína
Jónsdóttir, f. 23. 4.
1894, d. 29.1. 1977.
Börn Jóns og Guð-
rúnar eru: 1) Jón Æg-
ir, f. 11.7. 1951, d.
13.11. 2002, eftirlif-
andi maki Dís Níels-
dóttir, börn þeirra
eru, Hilmir, Steinar og Anna Dís.
Fyrir átti Jón Ægir Elísu Rún og
Heiðar Þór. 2) Albert, f. 20.7.
1952, sambýliskona Herdís Karls-
dóttir. Börn Alberts eru Ólöf
Una, Pétur og Hrund. 3) Petrína,
Elsku Jón. Þegar ég minnist þín
kemur fyrst upp í hugann mín
fyrsta heimsókn á Brekkubrautina
með Ægi, elsta syni þínum, sem
tilvonandi tengdadóttir þín. Þú
varst einn heima, Rúna var stödd
erlendis. Ég var feimin og kvíðin
sem fór fljótt af mér, því þú tókst
á móti mér með einstakri góð-
mennsku og hlýju sem einkenndi
þig og okkar samskipti alla tíð.
Í gegnum árin hrjáðu þig marg-
vísleg veikindi sem þú vildir lítið
gera úr en samt óhjákvæmilega
markaði líf ykkar Rúnu í lífsins
ólgusjó. Það var eitt af mörgu sem
einkenndi þessa fjölskyldu manns-
ins míns sem mér fannst í fyrstu
dálítið sérstakt, og það var
óbrennandi áhugi ykkar allra á
íþróttum og þá sérstaklega fót-
bolta. Ósjaldan þegar við komum í
heimsókn var verið að horfa á og
spjalla um fótbolta ýmist í sjón-
varpi eða úti á velli á sumrin.
Nú er svo komið fyrir mér að
einnig ég eyði mörgum stundum í
boltanum því tveir synir okkar
Ægis hafa erft þetta íþróttagen frá
ykkur svo lítið annað hefur komist
að hjá okkur síðustu ár en fótbolti
og verður vonandi áfram. Síðasta
ár var þér og okkur í fjölskyldunni
óskaplega erfitt, eins og svart ský
hafi dregið fyrir sólu og eins að
hún ætli aldrei að skína á okkur
aftur. En allt hefur sinn tíma og
með tímanum gróa öll sár en skilja
þó alltaf eftir sig mismunandi stór
ör.
Með þessum orðum kveðjum við
þig og minnumst allra gleðistund-
anna sem við áttum saman. Eftir
stendur minningin um góðan
mann, hana tekur ekkert frá okk-
ur.
Þín tengdadóttir og afabörn,
Dís, Hilmir, Steinar
og Anna Dís.
Elsku afi. Nú hefur þú kvatt
þennan heim og það rifjast upp
fyrir okkur ýmsar minningar sem
við eigum um þig. Við munum vel
eftir því þegar þú áttir hestakof-
ann inni á túni og það var stutt
fyrir okkur að líta inn hjá þér þar.
Þú sinntir skepnunum þínum vel
og þeir voru heppnir hestarnir sem
áttu skjól í kofanum þínum.
Í barnæsku kenndir þú okkur
góða siði. Þú sagðir okkur söguna
af Jónasi í Oddakoti, sem við hlust-
uðum á af athygli og reyndum í
kjölfarið að vera stillt. Ýmis af-
brigði sögunnar voru alltaf sögð í
góðu og af umhyggju fyrir okkur.
Seinni árin og eftir að heilsunni
fór að hraka hafa heimsóknir til
ykkar ömmu á Brekkubrautina
verið okkur minnisstæðar. Í stof-
unni var gjarnan setið góða stund
yfir kaffibolla og skrafað um heima
og geima. Umræðuefnin gátu verið
af ýmsum toga, s.s. pólitík eða ætt-
fræði að ógleymdum fótboltanum,
sem þú stundaðir fyrr á árum og
þið amma fylgdust svo vel með.
Elsku afi. Takk fyrir allar sam-
verustundirnar og minningarnar
sem þú skilur eftir hjá okkur. Við
biðjum líka góðan Guð að vera með
ömmu okkar, sem nú kveður sinn
lífsförunaut.
Hekla, Bjarki Þór
og Jón Ævar.
Ófáar ferðirnar hafa verið farnar
í gegnum árin til Nonna frænda
skáhallt yfir Brekkubrautina. Og
ekki þótti það síðra fyrir strákling-
inn að komast með honum í hest-
húsin. Síðan þegar ég eltist lánaði
frændi mér hesthúspláss og áttum
við þar margar góðar stundir sam-
an.
Eftir að ég flutti var það sjálf-
sagður hluti heimsókna á Skagann
að skreppa yfir í kaffi og spjalla
um daginn og veginn. Ekki skorti
okkur frændur umræðuefnin og
ósjaldan barst talið að hestum,
sem reyndist tveimur áhugasöm-
um óþrjótandi uppspretta rök-
ræðna.
Með þökk fyrir góðar stundir og
mínar innilegustu samúðarkveðjur
til fjölskyldunnar.
Einar Halldór Einarsson.
Þegar nóttin kemur
taktu henni feginshugar.
Hún mun loka hurðinni
að baki deginum
og lyfta byrði hans
af herðum þínum.
Hún, sem geymir fortíðina
og safnar óskum,
mun vita
hvert skal leiða þig
og vídd hennar er önnur.
(Þóra Jónsdóttir )
JÓN S.
JÓNSSON
Kær frændi hefur kvatt. Á fögr-
um haustmorgni lagði hann af stað
í sína hinstu för og ég er þess full-
viss að hann hefur átt góða heim-
komu. Þannig var hann.
Ég man mann, sem í mínum
huga er ein af þessum hversdags-
hetjum, sem mætti með æðruleysi
því sem lífið bauð og það hefur
ekki alltaf verið auðvelt.
Ég man mann, sem bar tilfinn-
ingar sínar ekki á torg og vildi
frekar ræða um aðra og það sem
þeir voru að gera en sjálfan sig.
Ég man mann, sem var stoltur
af fjölskyldu sinni og fylgdist stolt-
ur með börnum sínum og barna-
börnum. Ég man glettni í auga og
góðvild.
Ég man mann, sem var í nánum
tengslum við náttúruna, dýrin og
gróðurinn og ræktaði garðinn sinn
af alúð og nægjusemi.
,,Lífið er mér ekki blaktandi
kertaljós sem brennur hægt niður.
Það er dýrlegur kyndill, sem hef
fengið í hendur um stund. Og ég
mun gera allt sem í mínu valdi
stendur til að hann megi loga eins
skært og hátíðlega og frekast er
unnt áður en ég rétti hann áfram
til næstu kynslóðar.“ (G. B. Shaw.)
Ég kveð kæran frænda með
þökk í þeirri fullvissu að hann sitji
nú í hæstum hæðum með þeim
sem honum þótti vænt um og haldi
áfram að fylgjast stoltur með fjöl-
skyldunni sinni. Í spor hans vaxa
gullnar rósir minninganna sem
hann skilur eftir.
Elsku Rúna og fjölskylda. Á
tæpu ári kveðjið þið eiginmann og
föður, son og bróður. Það er mikið
á ykkur lagt en styrkur ykkar er
líka mikill. Ég bið Guð að vera
með ykkur og veita ykkur kraft til
að taka á móti nýjum degi.
Ingunn Ríkharðsdóttir.
✝ Sólveig Felix-dóttir fæddist í
Húsey í Skagafirði
7. mars 1938. Hún
lést á krabbameins-
deild Landspítalans
þriðjudaginn 14.
október síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Felix
Jósafatsson skóla-
stjóri, f. 14. janúar
1904, d. 21. febrúar
1974 og Efemía
Gísladóttir húsmóð-
ir, f. 4 mars 1902,
d. 27. janúar 1980.
Systkini Sólveigar eru Gísli
Indriði, f. 1930, Steingrímur
Skagfjörð, f. 1932, Jósafat Vil-
hjálmur, f. 1934, Guðbjörg Guð-
rún, f. 1937, og fósturbróðir
Sigríður, f. 25.4. 1958, dóttir
Linda Sólveig (faðir Haukur
Stefánsson). 3) Efemía Mjöll, f.
9.5. 1959, maki Bjarni Friðriks-
son, f. 15.2. 1959, dóttir Anna
Maren. 4) Stefán Viðar, f. 12.11.
1963, maki Kristey Jónsdóttir, f.
3.7. 1951, sonur Guðjón Viðar. 5)
Álfheiður Hörn, f. 6.6. 1965,
maki Sigurfinnur Jónsson, f.
22.2. 1961 börn Svanhildur Ósk,
Kristín Harpa og Guðmundur
Ásgeir. 6) Védís Hlín, f. 25.4.
1972, börn Guðmunda Áróra,
Anton Hafþór og Páll Brimar
(faðir Páll Antonsson). 7) Hildur
Dögg, f. 5.1. 1975, maki Guð-
mann Kristjánsson, f. 13.10.
1974, börn Magdalena Ýr (faðir
Jóhann Hólmar Þórsson), Rósey
Mjöll og Jenný Sól. 8) Berglind
Gefn, f. 4.8. 1977.
Sambýlismaður Sólveigar sl. 2
ár er Bjarnar Kristjánsson, f.
9.7. 1937.
Útför Sólveigar verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Björn Baldvinsson, f.
1939.
Sólveig giftist 25.
desember 1955 Guð-
mundi Gunnarssyni,
Höskuldsstöðum í
Akrahreppi, f. 11.9.
1928, d. 18. janúar
1995. Börn Guð-
mundar og Sólveigar
eru: 1) Jón Ingi, f.
21.2. 1957, maki Jak-
obína Björg Hall-
dórsdóttir, f. 30.5.
1971, börn Stefán
Tjörvi, Helga Sólveig
(móðir Sigríður
Hauksdóttir), Sólveig Ragna,
(móðir Hólmfríður Ragnarsdótt-
ir), Halldór Skagfjörð, Jón Ægir,
Jóhanna Skagfjörð, og fóstur-
dóttir Heiðrún Ósk. 2) Jóhanna
Elsku frænka.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Aðstandendunum sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Gréta S. Steingrímsdóttir.
Nú þegar sumarið læðist inn í vet-
urinn leggur systir mín og mágkona
lífshurð sína að stöfum. Jarðneskri
göngu þinni er lokið. En eins og
komið var, var þetta besta lausnin.
Við héldum í vonina um að þú mynd-
ir sigrast á veikindum þínum og
koma aftur til okkar en sú von brást.
Nú ertu horfin yfir í æðri heima, þar
verður hlúð að þér og gefin heilsa á
ný. Vel verður tekið á móti þér af
ástvinum þínum sem farnir eru á
undan.
Elsku mágkona: Við erum búnar
að þekkjast síðan við vorum stelpur
og ýmislegt búið að gerast bæði í
gleði og sorg. Það var gaman að
koma til ykkar Munda meðan þið
bjugguð á Höskuldsstöðum með
börnunum ykkar átta. Ekki stóð á
kaffinu og meðlætinu sem vel var
útilátið. Þið voruð miklir höfðingjar
heim að sækja. Mikill gestagangur
var hjá ykkur og oft glatt á hjalla. Þú
varst líka mikill dugnaðarforkur,
sama hvað þú tókst þér fyrir hendur.
Oft nutum við hjálpar þinnar, Dolla
mín. Þökk fyrir það.
Við munum muna eftir þér sem
glæsilegri konu, dökkhærð með djúp
geislandi augu, fallegt bros, söngvin
og ákveðin í tali um menn og mál-
efni, stundum nokkuð stjórnsöm. En
bak við var mikil hlýja og ástúð til
sinna vina.
Ég veit að þín er sárt saknað af
börnum þínum og Bjarmari sam-
býlismanni. Þið áttuð svo vel saman,
höfðuð sömu áhugamál en áttuð eftir
að gera margt saman.
Framlíf er staðreynd og sú stað-
reynd verður ekki flúin. Það sem
viðköllum dauða er ekkert annað en
flutningur sálarinnar. Frá einu
tilverusviði á annað.Og við það get-
um við huggað okkur að við eigum
eftir að hittast á ný og taka upp
þráðinn í betri heimi þar sem kær-
leikur og ást ríkir og er öllu yfir-
sterkara. Við Steini þökkum Bjarm-
ari og börnum þínum fyrir að annast
þig af mikilli ástúð í veikindum þín-
um. Einnig þökkum við öllu því góða
fólki sem hjúkraði þér á 11 E sem
var einstakt.
Þá kveðjum við að sinni, kæra
systir og mágkona. Góður Guð verði
með þér og þökk fyrir allar góðar
stundir.
Vilji ég minnast vors og æsku,
vitja eg heim í fjörðinn minn.
Hlýr og fagur, fullur gæzku
faðminn við mér breiðir sinn.
Vaknar öllum von í hjarta,
vötnin hlæja, brosir jörð,
þegar sólin sumarbjarta
seiðir vor í Skagafjörð.
(Pétur Jónsson.)
Í æsku okkar var oftast bjart og
hlýtt.
Dana og Steingrímur.
Sólveig var alltaf kölluð Dolla á
okkar heimili. Hún var okkur ómet-
anleg frænka í Skagafirði á okkar
fyrstu búskaparárum. Hún hafði
stundum á orði að Öddi væri uppá-
haldsfrændinn hennar. Milli þeirra
var mikil vinátta enda var Dolla
frænkan sem hann var mikið hjá
sem drengur. Við höfðum bæði gam-
an af sveitastörfum og því þótti okk-
ur bæði gott og gaman að koma að
Höskuldsstöðum og heimsækja
Dollu, Munda og barnahópinn
þeirra. Það var alltaf veisla þegar
komið var að Höskuldsstöðum hvort
sem það voru þau hjón eða börnin
sem tók á móti okkur. Dolla bakaði
einstaklega góðar kökur og virtist
ekkert hafa fyrir því að útbúa stór-
veislu. Það er okkur alltaf minnis-
stætt þegar hún útbjó stórveislu fyr-
ir okkur þegar við giftum okkur.
Mundi og krakkarnir voru dugleg
að vinna bæði úti og inni og þótt
Dolla væri 8 barna móðir tókst henni
að gera ótrúlega mikla handavinnu.
Dúkarnir hennar verða alltaf minn-
isstæðir. Dolla var alltaf tilbúin að
hjálpa okkur ef á þurfti að halda.
Það var mikill styrkur að geta leitað
að Höskuldsstöðum og fá hjálp við
sláturgerð og ýmis störf sem við
ekki kunnum nógu vel í byrjun bú-
skapar.
Leiðir okkur lágu síðar á Suðvest-
urlandið. Dolla og Mundi fluttu til
Keflavíkur og við höfðum frekar lít-
inn samgang á þeim árum. Lífið
gengur áfram á ógnarhraða, þau
fluttu í Kópavoginn, þá bjuggum við
líka í Kópavoginum og hittumst oft-
ar. Mundi var orðinn mikill sjúkling-
ur og lést árið 1995 stuttu eftir að
þau höfðu flutt í litla og þægilega
íbúð í Reykjavík. Dolla var þá orðin
ein með yngstu stúlkuna sína, sem
flaug úr hreiðrinu stuttu seinna.
Dolla vann í Sundlaug Kópavogs í
mörg ár, þar hittum við hana oft
hressa og glaða. Síðustu árin hefur
heilsuleysi háð henni og varð hún því
að hætta að vinna í sundlauginni.
Dolla eignaðist nýjan sambýlismann
og var hann henni góður lífsföru-
nautur og félagi síðustu árin. Við
höfðum tækifæri til að eiga saman
góðar gleðistundir í stórafmælum í
fjölskyldunni síðustu ár. Í byrjun
ágúst var Dolla orðin þreytt og lasin
en enginn vissi þá hvað var að henni.
Stuttu seinna greindist hún með
krabbamein og sjúkdómurinn tók öll
völd.
Dolla var alltaf trúuð kona og hélt
hún sinni reisn fram á síðustu stund.
Það er erfitt að sætta sig við að Dolla
hafi ekki fengið að njóta lífsins,
barna og barnabarna lengur. Það er
þó gott að vita hvað hún var tilbúin
að taka dauðanum, trúin veitti henni
mikinn styrk.
Við viljum votta systkinum henn-
ar og fjölskyldum, börnum, tengda-
börnum, barnabörnum og sambýlis-
manni innilegustu samúð. Guð blessi
ykkur öll.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiðir sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Kristín Björk Guðmundsdóttir,
Friðbjörn Örn Steingrímsson.
SÓLVEIG
FELIXDÓTTIR
Lokað
Lokað verður í dag, föstudaginn 24. október, vegna útfarar
INGUNNAR HALLSDÓTTUR.
Heimilisprýði, Hallarmúla.