Morgunblaðið - 29.10.2003, Blaðsíða 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 29. OKTÓBER 2003 33
✝ Baldur Svan-hólm Ásgeirsson
fæddist á Kambi í
Deildardal í Skaga-
fjarðarsýslu 17.
október 1914. Hann
lést á Droplaugar-
stöðum við Snorra-
braut 19. október
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Hólmfríður Rann-
veig Þorgilsdóttir
frá Kambi, f. 30.12.
1888, d. 2.4. 1971, og
Ásgeir Magnús Ing-
ólfur Jónsson, húsa-
smiður frá Þingeyrum í Sveins-
staðahreppi í Austur-Húnavatns-
sýslu, f. 31.1. 1871, d. 2.12. 1923,
seinna búandi á Hvallátrum við
Reyðarfjörð. Albróðir Baldurs var
Steinþór Deildal, verktaki, f. 19.7.
1912, d. 8.2. 1993, kvæntur Þor-
gerði Þórarinsdóttur, f. 30.11.
1918, d. 30.8. 1992. Hálfsystkini
Baldurs, samfeðra, voru: Ingunn,
f. 26.7. 1890, d. 21.11. 1937, Jón
vélstjóri, f. 26.1. 1899, látinn,
Helga Fanný, f. 3.7. 1901, d. 26.2.
1993, og Björn M. Olsen flugvéla-
virki, f. 14.4. 1904, d. 29.6. 1942.
Hálfsystkini Baldurs, sammæðra,
eru: Hjörtur Leó Jónsson, fyrrv.
frá Miðey í Austur-Landeyjum í
Rangárvallasýslu, f. 17.5. 1872, d.
1.11. 1952, og Jóna Guðrún Jóns-
dóttir frá Stakkahlíð í Loðmund-
arfirði, 4.12. 1985, d. 8.11. 1972.
Þau bjuggu á Þórarinsstöðum við
Þórarinseyri, Seyðisfirði en flutt-
ust að Lambhaga í Vestmannaeyj-
um og síðan til Reykjavíkur.
Börn Baldurs og Þóru eru: 1)
Edda Ásgerður leiðbeinandi, f.
30.9. 1940, gift Garðari Árnasyni,
dóttir þeirra er Árný Lilja. Dætur
Eddu af fyrra hjónabandi eru
Guðný Svana Harðardóttir, hún á
fjórar dætur og eitt barnabarn og
Þóra Björk Harðardóttir, hún á
þrjú börn. 2) Helgi Gunnar starfs-
maður hjá Eimskipafélagi Íslands,
f. 18.10. 1942. 3) Sigrún, f. 16.1.
1946, d. 11.6. 1946. 4) Sigrún Jóna
sjúkraliði, f. 3.4. 1951, gift Róberti
Jóni Jack rafverktaka. Börn
þeirra eru: a) Vigdís Linda,
sjúkraliði og kennari. Hún er gift
og á tvö börn. b) Baldur Þór raf-
virki og nemi, í sambúð. c) Heiða
Hrund nemi, í sambúð og á tvo
syni.
Baldur lauk námi frá Iðnskól-
anum í Reykjavík og fór til fram-
haldsnáms í Þýskalandi í móta-
smíði 1937–1938. Hann hefur
lengst af starfað við leirkera- og
mótasmíði en hefur einnig verið
vélstjóri á togara og verkstjóri hjá
verktakafyrirtæki.
Útför Baldurs fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
hreppstjóri á Eyrar-
bakka, f. 26.5. 1918,
Runólfur Marteins,
bóndi á Brúarlandi í
Deildardal, f. 15.12.
1919, Páll hótelhald-
ari á Hótel Höfn á
Siglufirði. f. 9.9. 1921,
d. 13.2. 1995, og Ing-
ólfur, bóndi á Nýlendi
í Deildardal, f. 6.11.
1923, d. 27.08. 1990.
Uppeldissystir Bald-
urs er Gerður Páls-
dóttir húsmæðra-
kennari, f. 12.8. 1924,
gift Friðriki Krist-
jánssyni, f. 29.5. 1926.
Baldur ólst upp hjá fósturfor-
eldrum frá þriggja ára aldri en
þau voru Theodór Arnbjörnsson
hrossaræktarráðunautur og rit-
höfundur frá Stóra-Ósi í Miðfirði í
Vestur-Húnavatnssýslu f. 1.4.
1888, d. 5.1. 1939, og Ingibjörg
Jakobsdóttir frá Illugastöðum í
Vatnsnesi í Vestur- Húnavatns-
sýslu, f. 4.9. 1883, 13.10. 1955. Þau
bjuggu á Bólstað við Laufásveg í
Reykjavík.
Baldur kvæntist Þóru Hansínu
Helgadóttur, f. 25.11. 1920, d.
25.6. 1992. Foreldarar Þóru voru
Helgi Ingimundarson Bachmann
Tengdafaðir minn er fallinn frá
eftir stutta sjúkdómslegu. Hann
tók örlögum sínum með mikilli ró
og æðruleysi, fór sáttur við guð og
menn. Það gefur okkur hinum sem
eftir lifa styrk.
Ég kynntist Baldri fyrir þrjátíu
og fimm árum og var mér strax
tekið opnum örmum og ávallt eftir
það og var tíður gestur á hans
heimili. Baldur var hæglátur, hæfi-
leikaríkur og mjög skemmtilegur
maður, sagði skemmtilega frá, ekki
síst þegar hann minntist þeirra
tíma er hann var við nám í Þýska-
landi rétt fyrir seinni heimsstyrj-
öld.
Hann var mikill keppnismaður,
stundaði fjallgöngur af kappi á
unga aldri og var einn af stofn-
endum Fjallamanna, ásamt læriföð-
ur sínum Guðmundi frá Miðdal og
fleirum. Í bridsinu var hann ekki
síður kappsamur. Á þeim vettvangi
átti hann hann marga glæstra sigra
og var oft í mesta basli við að koma
öllum verðlaunagripunum fyrir inni
á heimili sínu, svo vel færi.
Baldur var mikill hagleiksmaður
og eftirsóttur í sínu fagi. Vann
hann lengst af við iðn sína, leir-
kera- og mótasmíði, fyrst hjá læri-
föður sínum Guðmundi frá Miðdal,
en síðar fyrir ýmsa listamenn og
listasöfn og síðast sem hönnuður
hjá Gliti.
Kynni okkar hafa verið löng og
þar hef ég notið mannkosta, glað-
lyndis og hlýju.
Það er komið að kveðjustund. Nú
er hann kominn í faðm foreldra
sinna, systkina og forfeðra sem
hann talaði svo oft um sín seinni ár
og var svo stoltur af.
Ég kveð nú þennan aldna höfð-
ingja sem ég átti svo margt að
þakka, með virðingu og þökk ásamt
þessu fallega ljóði.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Þinn tengdasonur
Róbert Jón Jack.
Hvað er hægt að segja til að
minnast hans „gamlagamla“? Það
er margt sem kemur upp í hugann
en svo finnst okkur það vera svo
lítið og svo fátt. Við kynntumst
ekki afa eins vel og við hefðum vilj-
að. Hann var lokaður og átti ekki
auðvelt með að tengjast tilfinninga-
böndum en hann hafði þó lifað fjöl-
breyttu og ævintýraríku lífi og
þreyttist ekki á að segja okkur frá
skemmtilegum atvikum sem hann
lenti í, bæði á Íslandi, Þýskalandi,
Ítalíu og víðar. „Þeir myndu hvort
eð er ekki trúa mér,“ sagði hann
alltaf þegar það bar á góma að hann
ætti að rita ævisögu sína.
Hann var lífsnautnamaður á öll-
um sviðum. Hann elskaði góðan mat
og borðaði mikið, kunni að meta
gott viskí, koníak og sérrí, en neytti
þess í hófi, var mikið gefinn fyrir
hitt kynið og lét það óspart í ljós al-
veg undir það síðasta. Honum leið
vel í góðum félagsskap og unni
myndlist, höggmyndalist og klass-
ískri tónlist enda vann hann sem
mótasmiður í Gliti til margra ára.
Afi var barngóður maður og hafði
gaman af barnabörnunum sínum.
Það var alltaf stutt í bros og glens
hjá honum, hann gaf okkur alltaf
nammi úr læsta tekkskápnum sín-
um þegar við komum í heimsókn,
fór með okkur í bíó, leyfði okkur að
leira og fylla út í mót í vinnunni
sinni á laugardögum, tók okkur með
sér á listasýningar og skutlaði okk-
ur ef mikið lá við, á Daihatsúinum
sínum, sem hann klessti nokkrum
sínum undir það síðasta. Hann og
amma fóru með okkur til Spánar í
sumarfrí þar sem hann dansaði
flamenco eins og innfæddur og
minnti á hvítabjörn þegar hann
synti um í hótellauginni. Hann kall-
aði okkur stelpurnar skottur (því
við vorum með hárið í tagli) og
Baldur kallaði hann alltaf „nafna“.
Honum leið best í margmenni og
undir það síðasta vandi hann komur
sínar í Kringluna og drakk þar kaffi
á kaffihúsi og skellti sér stundum á
Kringlukrána á kvöldin til að hitta
gamla kunningja og góðar vinkonur.
Hann ákvað að hætta að reykja
pípuna sína sjötíu ára gamall en
þakkaði ekki reykleysinu langlífið
heldur því að hafa ætíð gert það
sem hann langaði til að gera burt-
séð frá öllum heilbrigðispredikun-
um. Svo tók hann upp á því á níræð-
isaldri að leika í sjónvarpsauglýs-
ingum og tók hann sig vel út við það
starf.
Þessi grein er skrifuð út frá okk-
ar fáu en góðu minningum um afa
og við viljum ljúka henni með þess-
um frægu orðum sem hann fór oft
með til að segja okkur hversu hvik-
ult lífið getur verið: „Hún er und-
arleg þessi rulla í þessu mannlífi,
annaðhvort er það drulla eða harð-
lífi.“ Blessuð sé minning hans. Þess
óska:
Vigdís Linda, Baldur Þór
(nafni) og Heiða Hrund.
BALDUR SVANHÓLM
ÁSGEIRSSON
á Pikkanum og alla Ólsen ólsenana
sem þú spilaðir við mig. Það var alltaf
svo gott að vera hjá ykkur ömmu.
Ég sakna þín mjög mikið.
Þinn vinur
Atli.
Það var gaman í Dalbæ. Ég held að
hvergi hafi verið betra að vera í sveit
en þar.
Ég var þrettán ára þegar ég átti að
fá að dvelja þar í eina viku en vikan
varð að vikum. Þarna eignaðist ég
sanna vini á mannmörgu og glaðværu
sveitaheimili.
Margrét ömmusystir mín og Páll
maður hennar, synir þeirra, fóstur-
synir og Magnús (Maddi) bróðir Páls,
bjuggu í gamla bænum.
Bryngeir var nýbúinn að stofna ný-
býli og byggja nýtt hús á hlaðinu
ásamt sinni glaðbeittu góðu konu
Kiddu.
Var dóttir þeirra Anna þá fædd.
Þeim hjónum bættust síðar við fjögur
börn, Magnús Páll, Margrét, Bryn-
dís, og Sigmundur.
Á þessum tíma var aldursmunur-
inn á mér og þeim hjónum nokkur en
hefur minnkað með árunum og er
yngsta barn þeirra og mitt elsta jafn-
gömul. Aldur er afstæður.
Þegar ég kom að Dalbæ í sveit
fannst mér Bryngeir stór og stæði-
legur og örugglega sterkastur.
Verklagni hans var einstök hvort
heldur var að laga þungavinnuvélar
eða viðkvæma hluti og voru vinnu-
stundirnar margar í verkfærahúsinu.
Mér fannst alltaf gaman að horfa á
hann vinna, þetta var allt svo
skemmtilegt. Hann var einnig liðtæk-
ur við að hantera mat og kom sér m.a.
upp reykhúsi sem margir nutu góðs
af.
Mikill samgangur var milli bæj-
anna. Á þessum árum var flest gert
saman, kýrnar í sama fjósinu, kind-
urnar í sama fjárhúsinu, heyjað sam-
an og saman voru kartöflurnar og
rófurnar teknar upp á haustin. Bryn-
geir og Kidda bættu seinna svína-
rækt við búskapinn og er mér minn-
isstæð nóttin þegar fyrsta gyltan
gaut. Þetta varð síðan þeirra aðalbú-
grein eftir að Magnús Páll tók við
kúnum.
Bryngeir var listfengur og ber einn
veggurinn í húsi þeirra þess merki.
Þar málaði hann mynd, sem mér
finnst mjög falleg.
Í stuttu máli er Bryngeiri best lýst
sem dálítið þrjóskum, greiðviknum,
skemmtilegum en um fram allt góð-
um manni.
Við Gestur höfum átt margar
ánægjulegar stundir með þeim hjón-
um, sem lifa í minningunni.
Nú kveð ég kæran frænda og vin
eftir margra ára þungbær veikindi og
bið honum Guðs blessunar.
Já, það var gaman í Dalbæ.
Elsku Kidda og fjölskylda, mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Valgerður Hjaltested
(Vala).
Okkur langar með örfáum orðum
að minnast góðs vinar okkar Bryn-
geirs sem látinn er eftir löng og erfið
veikindi.
Með þakklæti í huga kveðjum við
þennan góða vin okkar sem í gegnum
tíðina hefur sýnt okkur ómælda
tryggð, vináttu og hjálpsemi að
ógleymdri gestrisninni sem var svo
ríkur þáttur í fari hans. Varla er hægt
að minnast þessara þátta í fari Bryn-
geirs án þess að Kristjana komi einn-
ig upp í huga okkar, en hún hefur
staðið eins og klettur við hlið hans og
stutt hann með ráðum og dáð í hálfa
öld. Að lokum sendum við Kristjönu
og aðstandendum öllum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur. Megi friður
Guðs fylgja ykkur öllum um ókomna
tíð.
Ágústa og Jónas.
Innilegar þakkir til þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við fráfall elskulegrar eigin-
konu minnar, móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
ELSU ÁRNADÓTTUR,
Freyjugötu 19,
Sauðárkróki.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilbrigðis-
stofnunarinnar á Sauðárkróki.
Björn Jónsson,
Guðbjörg Margrét Björnsdóttir, Ágúst Andri Eiríksson,
Jón Björnsson, Nadia Nielsen
og barnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts og
útfarar fósturmóður minnar, tengdamóður
og ömmu,
JÓHÖNNU GUÐMUNDSDÓTTUR
frá Hurðarbaki,
Birkivöllum 10,
Selfossi.
Sérstakar þakkir fá systur Jóhönnu, Sigurður Björnsson og starfsfólk 11F
Landspítalanum Hringbraut fyrir einstaka umönnun í veikindum hennar.
Matthías Viðar Sæmundsson, Steinunn Ólafsdóttir.
Nanna Elísa og Jóhanna Steina.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÓHANN GUNNAR FRIÐRIKSSON,
Hólabraut,
Keflavík,
frá Látrum í Aðalvík,
verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju föstu-
daginn 31. október kl. 14.00.
Þeir, sem vilja minnast hans, vinsamlegast láti Styrktarsjóð Sjúkrahúss
Keflavíkur njóta þess.
Guðríður Guðmundsdóttir,
Sverrir Jóhannsson, Ingibjörg Guðnadóttir,
Einar Jóhannsson, Hjördís Brynleifsdóttir,
Guðlaug Jóhannsdóttir, Ómar Steindórsson,
Þórunn Jóhannsdóttir, Eiríkur Hansen,
afabörn og langafabörn.
Hjartans þakkir til allra þeirra, er auðsýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför
elskulegs föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
SIGMUNDAR JÓHANNESSONAR,
Faxabraut 13,
Keflavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólkinu á
dvalarheimilinu Hlévangi, Keflavík.
Alda Sigmundsdóttir, Bjarni Kristinsson,
Hrönn Sigmundsdóttir, Björn Jóhannsson,
Ásdís Sigmundsdóttir, Högni Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.