Morgunblaðið - 26.02.2004, Side 46

MINNINGAR
46 FIMMTUDAGUR 26. FEBRÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Um leið og við viljum
kveðja fallega ljósgeisl-
ann hana Mörtu; eng-
ilinn sem staldraði allt of stutt við
hjá okkur, vottum við ykkur, elsku
Vigdís, Trausti, Saga, Kristjana,
Guðmundur, fjölskyldum ykkar og
vinum okkar dýpstu samúð. Engin
orð megna það að lýsa hugrenning-
um okkar við fráfall frænku okkar
nema ef vera skyldi þessi stutta hug-
leiðing Charles Henry Brent: „Hvað
er að deyja? Ég stend á bryggjunni.
Skúta siglir út sundið. Það er fögur
sjón. Ég stend og horfi á eftir henni
uns hún hverfur sjónum mínum við
sjóndeildarhring. Einhver nær-
staddur segir með trega í röddinni:
„Hún er farin.“ Farin, hvert? Farin
mínum sjónum séð, það er allt og
sumt, hún heldur áfram siglingu
sinni, með seglin þanin í sunnan-
þeynum, og ber áhöfn sína til ann-
arrar hafnar.
Þótt skútan hafi fjarlægst mig,
mynd hennar dofnað og loks horfið,
þá er það aðeins fyrir augum mínum.
Og á sömu stundu og einhver við hlið
mér segir: „Hún er farin!“ þá eru
aðrir sem horfa með óþreyju á hana
nálgast og hrópa: „Þarna kemur
hún!“ – og svona er að deyja.“
Megi minningin um Mörtu litlu
ljúfu lifa með okkur um ókomin ár.
Guð blessi ykkur öll.
Jóhanna og Guðrún.
Í sálmi Hallgríms Péturssonar
Um dauðans óvissu tíma, segir:
Lífið manns hratt fram hleypur
hafandi enga bið
í dauðans grimmar greipur
gröfin þá tekur við.
Allrar veraldar vegur
víkur að sama punkt
fetar þann fús sem tregur
hvort fellur létt eða þungt.
Í sálmi þessum minnir sr. Hall-
grímur okkur á að lífið hafi enda hjá
okkur mannfólkinu eins og öllu öðru
sem lifir. Þegar sálmurinn „Um
dauðans óvissu tíma“ er sunginn
hættir okkur til að tengja hann við
brotthvarf fullorðins og gamals fólks
úr þessum heimi en ekki korna-
barna.
Við sem áttum Mörtu litlu að skilj-
um samt ekki þau grimmu örlög sem
henni voru búin, að hún skuli hrifin
burt úr þessum heimi áður en hún
öðlaðist þann aldur og þroska sem
við öll viljum sjá í börnunum okkar,
áður en pabbi og mamma gátu kennt
henni bænirnar sínar. Við getum
hreint ekki skilið hvers vegna, og
hver tilgangurinn er.
MARTA
TRAUSTADÓTTIR
✝ Marta Trausta-dóttir fæddist í
Reykjavík 28. októ-
ber 2001. Hún lést á
gjörgæsludeild
Landspítala – há-
skólasjúkrahúss við
Hringbraut laugar-
daginn 14. febrúar
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Digraneskirkju
25. febrúar.
Þótt söknuðurinn sé
mikill og örlögin svo
grimm eru minning-
arnar samt ótal margar
um þessa litlu mann-
eskju sem fór svona
hratt á lífsgöngu sinni.
Litla manneskjan
hafði mótaðan karakt-
er, hún var söngelskur
gleðigjafi, lítill ljós-
geisli með stór, blá
spurul augu. Það eru
ekki nema nokkrar vik-
ur síðan hún söng há-
stöfum í jólaboðinu í
Ásholti með frænd-
systkinum sínum: „Skín í rauða
skotthúfu skuggalangan daginn.“
Þannig viljum við muna hana í fína
jólakjólnum sínum að leika og
syngja í góðra vina hópi.
Við fjölskyldan, frændfólk og vinir
í Ásholti 3 í Mosfellsbæ, sendum
Trausta frænda, Vigdísi og Sögu og
fjölskyldum þeirra okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Við viljum til-
einka minningu um Mörtu litlu
kvæðinu „Eftir barn“, sem Friðrik
Guðni Þórleifsson orti:
Þau ljós sem skærast lýsa,
Þau ljós sem skína glaðast
Þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið logaskæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
Hilmar og Guðrún.
Elsku Vigdís og Trausti. Okkur
langar að þakka ykkur fyrir að
skapa þennan litla sólargeisla sem
hún Marta ykkar var. Þessi engill,
sem einungis var hjá okkur í tvö ár,
náði að snerta svo mörg hjörtu og
skilja svo mikið eftir sig. Hún lýsti
allt upp hvar sem hún kom. Við mun-
um aldrei skilja af hverju litli engill-
inn ykkar þurfti að fara. En við erum
innilega þakklát fyrir að hafa fengið
tækifæri til að kynnast henni. Það er
ekkert sem við getum sagt sem get-
ur huggað ykkur. Elsku Vigdís,
Trausti og fjölskylda. Þið eruð í
huga okkar og hjarta.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesú, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer,
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgr. Pét.)
Fjölskyldan í Skála.
Að kveðja barn sitt hinstu kveðju
er án efa sárara en orð fá lýst. Elsku
Marta litla er nú fallin sviplega frá
og þungar byrðar lagðar á vini okk-
ar, Vigdísi, Trausta og Sögu. Ævi
Mörtu var stutt en gæfurík því hún
átti yndislega og samheldna fjöl-
skyldu. Huggunarorð segja lítið á
stund sem þessari, en megi Guð
styrkja alla þá sem eiga um sárt að
binda.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Prestshólum.)
Fjölskyldu og vinum sendum við
innilegar samúðarkveðjur.
Guð geymi elsku Mörtu litlu.
Berglind, Helga, Ragnhildur,
Steinunn og fjölskyldur.
„Hún Marta er engill hjá Guði, al-
veg eins og mamma hennar Línu
Langsokks.“ Þetta sagði Andri Már
á leiðinni í leikskólann einn morg-
uninn í síðustu viku. Lítil börn geta
sjaldnast sagt nokkuð annað en
sannleikann og svo er einnig nú. Við
munum alltaf hugsa um Mörtu sem
lítinn engil sem yljaði okkur með
ljósu lokkunum sínum og stóru aug-
unum.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgr. Pét.)
Á svona stundum er ekkert hægt
annað en að vera til staðar fyrir fjöl-
skylduna hennar Mörtu og veita
þeim þann stuðning sem hægt er.
Elsku Saga, Vigdís og Trausti, þið
megið vita að við verðum alltaf til
staðar fyrir ykkur.
Andri Már, Margrét og Tómas.
Elsku litla vinkonan mín hún
Marta er dáin, hún er núna fallegur
engill hjá Guði. Ég og mamma sát-
um saman um daginn með mynd af
henni og kertaljós og ég var að
hugsa til hennar, ég fór bæði að
gráta og brosa, það voru svo margar
góðar og skemmtilegar minningar.
Marta var alltaf kát og glöð þegar ég
kom í heimsókn til Sögu, við sátum
oft allar saman í sófanum og horfð-
um á barnatímann, Mörtu fannst
Bubbi byggir skemmtilegur og líka
Lína.
Ég man þegar ég og Saga vorum
úti á róló og Vigdís kom með Mörtu
og ég fékk að ýta henni í rólunni, hún
fór að hlæja og fannst það æðislega
gaman. Ég man líka þegar við vorum
úti að leika okkur síðasta sumar fyr-
ir utan húsið okkar, við vorum með
vatn í fötu og vorum að hella því á
stéttina, ég fór síðan að tromma á
stéttina og Marta fór að dansa, hún
var svo sæt.
Ég á margar svona góðar minn-
ingar um Mörtu og ég sakna hennar
svo mikið að ég fæ verk í hjartað,
mig langar svo að halda utan um
hana. En þó að Marta sé dáin þá
verður hún samt alltaf vinkona mín
og verður alltaf í hjarta mínu.
Elsku Trausti, Vigdís og Saga, ég,
mamma, pabbi og Erla María biðj-
um guð um að gefa ykkur og ætt-
ingjum styrk á þessum erfiðu tím-
um.
Rakel.
Elsku litla vinkona, hver hefði get-
að trúað því að þinn tími hér með
okkur yrði svona stuttur. Þú nýttir
tímann þinn vel, varst sannur gleði-
gjafi, síbrosandi lítill engill með ljós-
ar krullur. Þannig munum við minn-
ast þín, litla trítla.
Elsku bestu vinir okkar, Trausti,
Vigdís og Saga. Megi sá styrkur og
samheldni sem einkennt hefur ykkar
fjölskyldu verða ykkur styrkur og
stoð á þessum erfiðu tímum.
Fjölskyldum ykkar sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Halldór, Hildur, Andri Páll
og Lana Kristín.
Mamma kallaði þig alltaf ljós-
hærða engilinn með fallegu augun
fyrir þrjá og þannig var þér best
lýst.
Það er sárt að þurfa að kveðja
svona ungur svona ungan vin og
þetta er eitthvað sem ég á mjög erf-
itt með að skilja.
En ég bið á hverju kvöldi góðan
Ástkær fósturfaðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
BJARNI GUNNARSSON
vélstjóri,
Framnesvegi 63,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 27. febrúar kl. 15.00.
Oddný Aldís Óskarsdóttir,
Guðný Marta Óskarsdóttir, Hannes Jónsson,
barnabörn og langafabörn.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HELGI KRISTINN HELGASON
sjómaður,
lést á Víðinesi, hjúkrunarheimili aldraðra,
mánudaginn 23. febrúar.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu föstu-
daginn 27. febrúar kl. 13.30.
Sveinbjörn Helgason, Aud M. B. Helgason,
Guðmundur Helgason, Sólveig Bótólfsdóttir,
Helga Helgadóttir, Bent Bjarnason,
Sólveig S. Helgadóttir, Jón Sören Jónsson,
Birna S. Helgadóttir, Bogi Ingimarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
ÞÓRDÍS GUÐRÚN ÞORBERGSDÓTTIR,
Réttarbakka 25,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Áskirkju í Reykjavík
föstudaginn 27. febrúar kl. 13.30.
Þórir Friðriksson,
Rósa Sólrún Jónsdóttir, Guðni Guðnason,
Þórir Már Guðnason,
Svavar Leó Guðnason.
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
DÓRÓTHEA FINNBOGADÓTTIR,
Lindargötu 57,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi mánudaginn
23. febrúar sl.
Áskell Jónsson, Droplaug Pétursdóttir,
Hlynur Áskelsson,
Björk Áskelsdóttir,
Ylfa Ösp Áskelsdóttir,
Ýmir Hrafn Hlynsson.
Bróðir minn og frændi okkar,
GESTUR JÓNSSON,
Vallholti,
Blönduósi,
lést á Heilbrigðisstofnuninni á Blönduósi
þriðjudaginn 24. febrúar.
Vilborg Jónsdóttir
og aðstandendur.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HELGA JÓNA SIGURÐARDÓTTIR,
Hrafnistu,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 27. febrúar kl. 13.30.
Sigríður Ebenesersdóttir,
Hulda Ebenesersdóttir,
Valgerður Ebenesersdóttir, Grímur Grímsson,
Eygló Ebenesersdóttir, Eyjólfur Guðmundsson,
Magnús Ebenesersson, Brynja Jóhannsdóttir
og ömmubörnin.
Móðir okkar, amma og langamma,
ÁRNÝ KOLBEINSDÓTTIR,
Víðihvammi 2,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum í Fossvogi þriðjudaginn
24. febrúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Rósa Björk Ásgeirsdóttir,
Ingvar Ásgeirsson,
ömmubörn og langömmubarn.