Morgunblaðið - 04.03.2004, Qupperneq 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. MARS 2004 37
✝ Kristrún HelgaSvandís Elí-
mundardóttir fædd-
ist í Dvergasteini á
Hellissandi 16. des-
ember 1925. Hún
andaðist á líknar-
deild Landspítalans í
Kópavogi að morgni
25. febrúar síðastlið-
ins. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Sig-
urlaug Cýrusdóttir
og Elímundur Ög-
mundsson bátsfor-
maður á Hellissandi.
Foreldrar Sigurlaug-
ar voru Cýrus Andrésson og Guð-
rún Björnsdóttir ábúendur á
Öndverðarnesi. Foreldrar Elí-
mundar voru Ögmundur Jóhann-
esson bóndi í Einarslóni og Anna
Elísabet Jóhannsdóttir. Svandís
var yngst ellefu barna þeirra Sig-
urlaugar og Elímundar. Eina eft-
irlifandi systkini Svandísar er
Hallbjörn Bergmann en látin eru
Anna, Guðrún, Björn, Kristjáns-
ína, Ögmundur, Hallgrímur, Sæ-
mundur, Hallbjörg og Ólafur.
Árið 1963 giftist Svandís Jó-
hannesi Þorsteini Jóhannessyni
kaupmanni frá
Kvíslarhóli á Tjör-
nesi, f. 22. apríl
1914, d. 25. desem-
ber 1984. Foreldrar
hans voru Sigþrúð-
ur Stefánsdóttir og
Jóhannes Þorsteins-
son.
Hugur Svandísar
hneigðist á yngri ár-
um mjög að hjúkr-
unar- og líknarstörf-
um. Fluttist hún að
heiman um tvítugt
til Reykjavíkur og
hóf umönnunarstörf
á Hvítabandinu og síðar á Kópa-
vogshælinu. Árið 1958 fluttist
hún aftur vestur á Hellissand og
hóf þá störf sem talsímakona á
Póst- og símstöðinni á Hellis-
sandi. Því starfi sinnti hún með
miklum sóma, þar til hún fluttist
til Reykjavíkur 1986 og bjó í
Austurbrún 4. Hélt hún áfram
störfum hjá Pósti og síma í
Reykjavík þar til hún lét af störf-
um sökum veikinda.
Útför Svandísar fer fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Drottinn hefur nú kallað til sín
okkar kæru vinkonu og móðursyst-
ur Svandísi Elímundardóttur og nú
svífur hún á vængjum Guðs um
geim, sem hún óskaði sér svo oft í
erfiðum veikindum síðustu árin.
Okkur langar að minnast hennar
nokkrum orðum, þó ekki geti það
orðið nema lítið brot af öllum þeim
minningum sem við eigum um hana,
svo nátengd var hún okkur alla ævi
enda stutt á milli heimila lengst af.
Hjúkrunar- og umönnunarstörf
voru Dísu mjög hugleikin og lýsir
það henni til dæmis vel að í skjóli
foreldra hennar bjó um árabil ung-
ur fatlaður bróðursonur hennar
Guðbjartur Ögmundsson. Þegar
þau voru orðin öldruð tók hún hann
til sín suður, fékk hann vist á Kópa-
vogshælinu og til að hlúa sem best
að honum réð hún sig þar í vinnu
við umönnun allt þar til hann lést
árið1957. Faðir hennar var þá ný-
lega fallinn frá og flutti hún þá aft-
ur til Hellissands til að hlynna að
móður sinni aldraðri. Þar réð hún
sig til starfa hjá Pósti og síma og
starfaði þar til fjölda ára og var á
þeim tíma oftast kölluð Dísa á stöð-
inni. Ekki sagði hún þó alfarið skilið
við sjúkrastörfin, héraðslæknirinn
sat í Ólafsvík og oft var á fyrri ár-
um illfært undir Enni. Sinnti hún í
samráði við lækninn ýmsum verk-
um og hafði hjá sér ýmis lyf og
sprautur.
Um 1960 urðu stór hamingjuskil í
lífi Dísu. Hversdagsleikinn breyttist
snögglega í hreppnum þegar bygg-
ing Lóranstöðvarinnar á Gufuskál-
um hófst, allt iðaði af lífi og margt
fólk kom til starfa og þar á meðal
knálegur myndarmaður Jóhannes
Þ. Jóhannesson. Þau felldu hugi
saman, giftust árið1963 og hófu bú-
skap í Dvergasteini og bjuggu þar
allt þar til hann lést árið 1984. Jó-
hannes var mikill dugnaðarmaður,
stækkaði húsið þeirra um helming
og endurnýjaði. Hann stofnaði litla
verslun fyrst á Hellissandi en fljót-
lega hófst hann handa um byggingu
stórrar verslunar í Rifi og þar
verslaði hann í fjölda ára.
Dísa hafði yndi af því að ferðast
til annarra landa og þá sérstaklega
að kynna sér ólíka menningar-
heima. Þau Jóhannes fóru oft utan
en einnig hafði hún á yngri árum
ferðast mikið með Ólafi bróður sín-
um. Það var sár missir þegar Jó-
hannes féll frá, en hún átti alltaf
góða að og má þar sérstaklega
nefna Ólaf bróður hennar sem and-
aðist á síðasta ári. Hann var óþreyt-
andi við að hjálpa systur sinni alla
tíð meðan hún bjó ein, enda voru
þau yngst í systkinahópnum stóra
og mjög samrýnd.
Dísa móðursystir okkar var mikil
félagsvera og tók meðal annars
virkan þátt í starfi Leikfélags Hell-
issands á sínum yngri árum. Hún
var myndarleg hannyrðakona, ein-
staklega snyrtileg og vel til höfð
eins og sagt var áður fyrr. Hún var
glaðsinna og hreinskiptin kjarna-
kona sem trúði staðfastlega á Jesú
Krist og miskunnsemi hans, lét fátt
í lífinu koma sér á óvart, mótaði sín-
ar skoðanir á eigin forsendum en lét
ekki tískusveiflur fjölmiðlanna hafa
áhrif þar á. Hún trúði fyrst og
fremst á hið góða í manninum og
óskaði þess oft að allir gætu orðið
sáttir, þá yrði friður á jörðu.
Dísa var tilbúin að kveðja þennan
heim og fara í æðri víddir, hún hafði
í rúm tuttugu ár þjáðst af illvígum
sjúkdómi sem að lokum leiddi til
hins óumflýjanlega og nú þjáist hún
ekki lengur. Við getum huggað okk-
ur við það í sorginni.
Við viljum að lokum þakka Dísu
fyrir allt sem hún var okkur og fjöl-
skyldum okkar.
Systkinin frá Fagurhóli
á Hellissandi.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn,
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(V. Briem.)
Það urðu örlög Dísu að búa við
heilsuleysi seinni hluta ævinnar og
íllvígur sjúkdómur plagaði hana síð-
ustu árin.
Minningar leita nú á og hugurinn
reikar um grundir genginnar tíðar.
Staðnæmst er í húsi á Hellissandi
þar sem Dísa ólst upp í stórum
barnahópi hjá góðum foreldrum og
lífið í þorpinu og lífskjör fólksins
þar mótuðu hana og gerðu hana
næma fyrir kjörum alþýðufólks og
þeim sem minna máttu sín.
Í sama húsi byrjaði hún búskap
með föður mínum sem stækkaði
húsið og hamingjusólin reis hjá
þeim ásamt myndarlegri verslun er
faðir minn reisti og stjórnaði af
myndarskap. Þau eignuðust fallegt
heimili, þar sem frændgarður
beggja sótti þau heim. Dísa var alla
tíð frændrækin og kært með mörg-
um systkinabörnum hennar. Saman
ferðuðust þau talsvert til útlanda og
hafði Dísa yndi af þessum ferðalög-
um.
Alla tíð var reisn yfir Dísu, hún
var há og grönn og bjart yfir henni,
oftar en ekki með nýlagt hár.
Hún var bókhneigð og sagnfræði-
áhugi einkenndi hana eins og margt
af hennar skyldfólki. Hún safnaði
fróðleik um menn og málefni á
Snæfellsnesi og las upp t.d á kven-
félagsfundum. Dísa var líka hann-
yrðakona og þrátt fyrir veikindi var
hún ætíð með einhverja handa-
vinnu, útsaum, dúkamálun og hvers
konar föndur stytti henni stundirn-
ar og þetta gaf hún út og suður, því
gjafmild var hún.
Eitt einkenni Dísu var samúð
með þeim veikbyggðu, t.d man ég
eftir einu stórafmæli, þar sem hún
sendi daginn eftir öll blómin austur
á Litla-Hraun, þar var einn skjól-
stæðingur sem hún bar fyrir
brjósti. Þetta fannst mér sýna gott
hjartalag og umhyggju fyrir þeim
sem höfðu lent á ógæfubraut.
Dísa mín, mig langar að þakka
fyrir öll árin og ég geymi góðar
minningar um fjölmargar samveru-
stundir. Við fórum oft í bíltúr eftir
að þú fluttist suður og varst orðin
ein, t.d. niður að höfn, en sjórinn
minnti þig á æskustöðvarnar. Þú
varst alltaf svo þakklát fyrir allt,
sagðir oft eftir bílferð eða kvöld-
verð: „Nú ertu búin að bjarga deg-
inum,“ en ánægjan var ekki síður
hjá mér að vera samvistum við
þessa konu sem bar sig alltaf svo
vel þrátt fyrir veikindi sín.
Fastur liður í mörg ár var að fara
saman í kirkju á aðfangadagskvöld,
þar til sl. jól en þá var hún komin á
Líknardeildina í Kópavogi, þar sem
hún fékk góða aðhlynningu og
hjúkrun síðustu vikurnar sem hún
lifði og var mjög þakklát að fá að
vera þar, eins og hún sagði: „Hér er
gott að vera og allir svo góðir við
mann.“ Þessu góða fólki sendi ég
bestu þakkir fyrir frábær störf og
aðhlynningu. Ég sendi Hallbirni og
systkinabörnum samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Svandísar
Elimundardóttur.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Rebekka Jóhannesdóttir.
Eilífi Jesús upp til þín
augun sér döpur lyfta mín,
af því að lífsins angurblær
innra mitt tíðum hjarta slær.
Trúarhönd þín mér taki á,
tillit þitt mér ei víki frá
að þó dauðans öflin hörð
eftir mér sæki hér á jörð.
Ég er sem fis af jarðar leir,
ég get nú ekki staðið meir,
hlaupin heims í illum móð
eftir mig standa líkt og flóð.
Við þessa trú ég þreyi hér,
þú hefur drottinn lofað mér
að ég fái þá endar líf
eilífa finna hjá þér hlíf.
(Ögmundur Jóhannesson.)
Guðmundur Sæmundsson.
SVANDÍS
ELÍMUNDARDÓTTIR
Elskuleg móðir, amma og langamma.
ELÍN DAVÍÐSDÓTTIR,
Dalbraut 18,
Reykjavík,
sem lést laugardaginn 28. febrúar, verður
jarðsungin frá Laugarneskirkju föstudaginn
5. mars kl. 13.30.
Guðjón H. Guðbjörnsson, Maj-Brit Kolbrún Hafsteinsdóttir,
Hilmar Guðbjörnsson Sveinbjörg Einarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og samúð við
fráfall
CAMILLU SOFFÍU
GUÐMUNDSDÓTTUR RAGNARS,
sem lést á Borgarspítalanum mánudaginn
23. febrúar.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Borgarspítalans deild 4B fyrir frábæra
umönnun.
Margrét Ragnars, Heimir Skúlason,
Guðmundur Örn Ragnars,
Camilla Ragnars, Leifur Örn Dawson
og aðrir aðstandendur.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐLAUG SVEINSDÓTTIR,
Skipholti 21,
Reykjavík,
lést á Landspítala Fossvogi fimmtudaginn
19. febrúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Guðrún Alexandersdóttir, Gísli Guðjónsson,
Anna Ragna Alexandersdóttir, Lúðvík Haraldsson,
Sveindís Alexandersdóttir, Guðmundur Óskarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÓAKIM GUÐLAUGSSON
frá Bárðartjörn,
verður jarðsunginn frá Grenivíkurkirkju laugar-
daginn 6. mars kl. 14.00.
Júlíus Unnar Jóakimsson, Sigurlaug Svava Kristjánsdóttir,
Rósa Jóna Jóakimsdóttir, Þórsteinn Arnar Jóhannesson,
Guðlaugur Emil Jóakimsson, Elsý Sigurðardóttir,
Jenný Jóakimsdóttir, Árni Dan Ármannsson,
Rúnar Jóakim Jóakimsson, Þórunn Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
HILDUR KRISTJÁNSDÓTTIR
frá Lundi,
Varmahlíð,
Skagafirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð þriðjudag-
inn 2. mars.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sigurpáll Árnason,
Kristján Páll Sigurpálsson, Sigríður Halldórsdóttir,
Sigurbjörg Sigurpálsdóttir,
Kolbrún Sigurpálsdóttir, Freysteinn Sigurðsson,
Sigurlaug Sigurpálsdóttir, Sigurjón P. Stefánsson,
Árni Baldvin Sigurpálsson, Harpa Jóhannsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir og amma,
HALLA HERSIR,
elli- og hjúkrunarheimilinu Grund,
áður Miðtúni 3,
Reykjavík,
andaðist þriðjudaginn 2. mars.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Ágústa Edda Sigurjónsdóttir,
Viðar Sigurjónsson, Selma Abasy,
Ómar Sigurjónsson,
Sveinn Sigurjónsson
Andri Örvar Jónasson,
Eirný Halla Ingadóttir.