Morgunblaðið - 04.03.2004, Síða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. MARS 2004 39
SIGRÍÐUR
BJÖRNSDÓTTIR
✝ Sigríður Björns-dóttir frá Orms-
stöðum í Eiðaþinghá
fæddist 19. septem-
ber 1906. Hún and-
aðist 10. febrúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Guð-
finna Jónsdóttir og
Björn Ólafsson bóndi
að Ormsstöðum og
síðan Gilsárteigi í
Eiðaþinghá. Bræður
hennar voru: Jón, dó
ungur, Gunnþór, lát-
inn, og Sigtryggur,
látinn.
Sigríður flutti til Reykjavíkur
um tvítugt þar sem hún vann ýmis
störf. Hún giftist 22. okt. 1938
Stefáni Tómassyni, f. 4.3. 1891, d.
19.2. 1969. Með Stefáni eignaðist
hún eina dóttur, Oktavíu Erlu, f.
30.3. 1938, en fyrir átti Stefán ell-
efu börn. Börn Oktavíu eru: Sig-
ríður Andradóttir, f. 1957, Stefán
Jóhann Andrason, f. 1959, d. 2002,
og Björn Fjalar Sigurðsson, f.
1965.
Útför Sigríðar fór fram í kyrr-
þey.
og skemmri dvalir í
Reykjavíkurlífi sínu
sem ungur maður og
átti alltaf víst athvarf á
Laugaveginum þegar
hann var í skemmti-
ferðum frá búfræði-
náminu á Hvanneyri.
Miklum ljóma stafaði
af Laugavegssögunum
hans pabba; af bralli
og uppátækjum hans
og bræðra hans og
samverustundunum
með afa og Sigríði; af
hinu framandi um-
hverfi borgarlífsins,
glæsibyggingum, skemmtistöðum
og lystigörðum.
En hver var þessi kona, stjúpan
hans pabba míns? Svo sannarlega af
aldamótakynslóðinni enda fædd í
byrjun síðustu aldar og lifði tímana
tvenna. Hún fæddist í torfbæ í Eiða-
þinghá en yfirgaf heimasveitina
sína kornung að aldri til að sækja
sér menntun sem þá hefur væntan-
lega verið fátítt meðal sveitastúlkna
á Austurlandi. Hún lét ekki þar við
sitja, heldur var hún um tvítugt bú-
in að ljúka klæðskeranáminu á
Seyðisfirði og komin alla leið til
Reykjavíkur! Þar var hún í hópi
sjálfstæðra sveitastúlkna sem voru
komnar á mölina; til að vinna fyrir
sér sjálfar, ráða lífi sínu og örlögum
og búa við aðstæður og umhverfi
sem þær hafði ekki einu sinni getað
dreymt um í sveitinni heima. Það er
ekki að undra að henni hafi verið
tíðrætt um þennan tíma og rifjað
upp allar gleðistundirnar í borginni;
skemmtiferðirnar og dansleikina
með kurteisum og stimamjúkum
læknakandídötum – og Hótel Borg
var staðurinn hennar meðan jafn-
öldrurnar í sveitinni biðu árið um
kring eftir réttarballinu. Hún var
því löngu veraldarvön og glæsileg
heimsdama þegar miðaldra sveita-
maður norðan úr landi flutti til
Reykjavíkur; í leit að gleymsku eða
nýrri tilveru – á flótta undan harmi
lífs síns eftir að hafa staðið yfir
moldum eiginkonu sinnar sem and-
aðist úr berklum frá 11 ungum
börnum? Þessu verður aldrei svarað
en svo mikið er víst að þau felldu
Kynslóðir koma,
kynslóðir fara,
allar sömu ævigöng.
(Matthías Jochumsson.)
Þessi orð hafa löngum lýst á
kveðjustundum á Íslandi og komu
mér í huga þegar ég fregnaði andlát
Sigríðar Björnsdóttur; konu sem
faðir minn nefndi ætíð af miklum
hlýhug og kallaði stjúpu sína, konu
sem var fjölskylduvinur á bernsku-
heimili mínu og ekki síður í vinfengi
við móður mína en föður. Heimili
hennar var sjálfsagður áningarstað-
ur „fyrir sunnan“ í þau fáu skipti
sem einhver úr minni fjölskyldu fór
svo langt frá Norðurlandinu og þó
ég kynntist eingöngu gestrisni
hennar í Kópavoginum þar sem hún
hélt heimili með Oktavíu dóttur
sinni og frænku minni, hafði ég
heyrt óteljandi sögur frá Laugaveg-
inum þar sem hún hafði búið um
árabil með Stefáni afa mínum.
Pabbi hafði átt hjá þeim bæði lengri
hugi saman og með Sigríði tókst afa
mínum að endurbyggja líf sitt á ný
eftir það heimshrun sem veikindi og
andlát Oktavíu ömmu minnar var.
Þarna sýndi Sigríður sama kjark og
áræði og hún gerði þegar hún
kvaddi heimasveitina forðum; hún
lét hvorki 17 ára aldursmun né 11
börn stöðva sig frá því að giftast afa
og stofna heimili með honum!
Auðvitað var líf þeirra enginn
dans á rósum fremur en annarra al-
þýðufjölskyldna á þeim tíma. Hann
vann hörðum höndum að framfærsl-
unni og hún sinnti heimilinu; saum-
aði vitaskuld allt á fjölskylduna,
meira að segja jakkafötin á eigin-
manninn, heklaði af einstöku list-
fengi, bakaði, eldaði, þreif og sinnti
öðru húshaldi á stað sem líktist
meira hóteli en heimili. Pabbi og
systkini hans mörg dvöldu þar
löngum og allur frændgarður Sig-
ríðar að austan og Stefáns að norð-
an gisti ávallt hjá þeim í borgarer-
indum. Hjá þeim voru allir
velkomnir því þar sem er hjarta-
rúm, er einnig húsrúm. Þrátt fyrir
lífsbaráttuna tókst þeim þó einnig
að njóta borgarlífsins saman; á
hverjum sunnudegi var prúðbúist í
sparikápu og frakka, allt saumað af
frúnni, og spásserað niður Lauga-
veginn til að skoða í búðarglugga og
endað á Hressó með köku og kaffi.
Pabbi minntist löngum gönguferðar
með þeim þegar hann kom nýút-
skrifaður búfræðikandídat með húf-
una á kollinum og Sigríður myndaði
hann í bak og fyrir við nýbyggingu
Landspítalans. Listsýningar, leik-
hús, skemmtiferðir út fyrir borgina
og heimsóknir til góðra vina voru
líka hluti af lífinu því að bæði voru
þau afar félagslynd og glaðsinna.
Sagan segir þó að Sigríður hafi af-
lagt dans og annað sem fylgdi næt-
urskemmtunum eftir að hún giftist
… en afi var gleðimaður fram í and-
látið!
Sigríður og Stefán áttu farsæla
sambúð um þriggja áratuga skeið
eða þar til hann lést 1969 en eftir
það bjó Sigríður hjá Oktavíu einka-
dóttur sinni og börnum hennar.
Lífsgangan varð löng og hún hefur
kvatt sátt og södd lífdaga hátt á tí-
ræðisaldri – í veröld sem um fátt
minnir á þá „veröld sem var“. Við
þökkum henni samfylgdina og send-
um Oktavíu frænku og fjölskyldu
hennar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Margrét Pála Ólafsdóttir.
Ástkær móðurbróðir
minn, Arnþór Flosi,
sem féll frá langt fyrir
aldur fram fyrir mán-
uði, hefði orðið 55 ára í dag, 4. mars.
Flosi fæddist í Gaulverjabæjar-
skóla og var frumburður foreldra
sinna, skólastjórahjónanna Guð-
finnu og Þórðar, og var þeim afskap-
lega góður sonur.
Seinna ólst undirrituð upp á þessu
sama heimili hjá þeim hjónum en þá
var Flosi farinn að heiman til náms.
Þá bar fljótt við að ef eitthvað var til
skrafs og ráðagerða hjá afa og
ömmu enduðu ekki ófáar setningar
á: „Það er best að spyrja hann Flosa
og vita hvað hann segir.“
Það var mikið gæfuspor í lífi Flosa
þegar að hann fór að vinna í Vest-
mannaeyjum og kynntist henni Ing-
er. Þau eignuðust dótturina Haf-
rúnu og giftu sig skömmu síðar.
Brúðkaupsdagur þeirra var mjög
fallegur og mun undirrituð aldrei
gleyma honum þrátt fyrir að hafa
verið aðeins fimm ára. Hann ein-
ARNÞÓR FLOSI
ÞÓRÐARSON
✝ Arnþór FlosiÞórðarson fædd-
ist í Gaulverjaskóla í
Árnessýslu 4. mars
1949. Hann lést á
heimili sínu á Sel-
tjarnarnesi hinn 4.
febrúar síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Seltjarnar-
neskirkju 13. febr-
úar.
kenndist af hamingju,
gleði, samhug og ást
sem varð svo veganesti
þeirra í hjónabandi alla
tíð.
Flosi var mikill fjöl-
skyldumaður og var
umhugað um velferð
hennar í einu sem öllu.
Eftir að afi og amma
fluttu á Selfoss var
Flosi eitt sumar að
dytta að íbúð þeirra.
Þá var örgeð unglings-
áranna að mestu runn-
ið af mér og ég kynnt-
ist Flosa upp á nýtt
þarna á þessum vikum. Hann hafði
svo þægilega nærveru og var gaman
að tala við hann um allt því hann var
svo fjölfróður og sérstaklega var
gaman að tala um og spila tónlist
fyrir hann. Hann fékk mig til að
gera ýmsa hluti eins og að búa til
mat fyrir sig og aðstoðarmann sem
hann hafði. Ekki var kunnáttan mik-
il en hann fékk mig til að trúa hinu
gagnstæða á mjög sannfærandi hátt.
Hann fékk mig líka til að mála og
sparsla og kenndi mér til verka sem
aldrei gleymast því hann var mjög
verklaginn og vandvirkur. Flosi var
líka mikill húmoristi og gat verið
stríðinn í góðri meiningu og hafði
mjög gaman af að stríða undirrit-
aðri.
Flosi hafði mikinn áhuga á því
sem maður var að gera í lífi og starfi
og samgladdist þegar gekk vel og
tilsettum áföngum var náð. Eins
sýndi hann samúð og styrk á erfiðari
tímum. Flosi var gestrisinn og hafði
gaman af því að bjóða í mat og veisl-
ur ýmist á heimili sínu eða í sum-
arbústaðnum. Það eru ófá kvöldin
sem hafa farið í að sitja á Selbraut-
inni og gæða sér á kræsingum sem
Flosi hafði matreitt, hlusta á góða
tónlist og ræða um heima og geima
ásamt góðum ráðum og leiðbeining-
um sem voru ómissandi eftirréttur.
Það er einnig minnistæð bílferð
sem við tvö fórum austur undir fjöll
þegar Marta heitin frænka okkar
var jarðsett þar. Flosi sagði mér
sögur undan fjöllunum síðan hann
var þar lítill strákur hjá ömmu sinni
og frá staðháttum þar. Eyjafjöllin
áttu stóran hluta í hjarta hans, það
leyndi sér ekki í frásögnum hans.
Það var mikið áfall þegar Flosi
greindist með krabbamein fyrir
nokkrum árum. Hann hélt þó áfram
sinni stóísku ró en var staðráðinn í
að berjast við þessa vá. Kona hans
og börn voru sem klettar við hlið
hans allan þennan tíma vona og von-
brigða.
Þessi barátta var erfið og sárs-
aukafull og hafði váin yfirhöndina á
endanum. Sorgin var ólýsanleg og
missirinn mikill hjá fjölskyldu og
ástvinum, sérstaklega hjá ykkur,
elsku Inger, Hafrún, Atli og Hjördís
Inga.
Það voru forréttindi að eiga
frænda eins og Flosa því hann var
mikill öðlingur, hæfileikaríkur kenn-
ari, góður vinur, sonur, bróðir, góður
eiginmaður og faðir. Ef það er lagt
upp eins og margir trúa að líf þetta
sem er lifað hér sé nokkurs konar
prófraun þá er víst að Flosi kveður
þetta jarðlíf með fyrstu einkunn í
farteskinu. Hvíl í friði, kæri frændi.
Margrét Auður Jóhannesdóttir.
Hjartkær eiginkona mín, dóttir, móðir, systir,
mágkona og amma,
EDDA LOFTSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 5. mars kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Styrktarfélag krabbameinssjúkra barna (sími
588 7555, www.skb.is).
Ingvar Ólafsson,
Margrét Guðmundsdóttir,
Loftur Gunnarsson,
Snorri Loftsson, Sólveig Stefánsdóttir,
Júlíus Þór Loftsson, Ragnhildur Oddný Loftsdóttir.
Okkar innilegustu þakkir til allra, sem auð-
sýndu okkur samúð, vináttu og hlýhug við
andlát móður okkar, fósturmóður, tengda-
móður og ömmu,
MARGRÉTAR ÓLAFSDÓTTUR,
áður til heimilis
í Nökkvavogi 12,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deilda A-1 og V-3-A á elli- og hjúkrunar-
heimilinu Grund fyrir einstaka umönnun.
Helga Torfadóttir, Guðmundur Guðnason,
Ólafur Torfason, Margrét Sæmundsdóttir,
Sesselja Benediktsdóttir, Gunnar Haraldsson
og ömmubörn.
Elskulegi bróður okkar og frændi,
ÞORLÁKUR STEFÁNSSON
bóndi,
Arnardrangi,
sem lést á líknardeild Landspítala Landakoti
föstudaginn 27. febrúar, verður jarðsunginn frá
Prestbakkakirkju á Síðu laugardaginn 6. mars
kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hans, er bent á Krabbameinsfélag Íslands.
Pálína M. Stefánsdóttir,
Helga Stefánsdóttir,
Davíð Stefánsson,
Sigurdís Þorláksdóttir,
Helgi V. Jóhannsson.
Eiginmaður minn og faðir okkar,
HALLDÓR HELGASON
bókbindari,
Krummahólum 10,
Reykjavík,
sem lést föstudaginn 27. febrúar, verður jarð-
sunginn frá Fella- og Hólakirkju mánudaginn
8. mars kl. 13.30.
Ingveldur Sigurðardóttir,
Inga Sigríður Halldórsdóttir,
Ólafur Helgi Halldórsson,
Stefán Jökull Eiríksson,
Stefán Brandur Jónsson,
tengdabörn og barnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
ANNA FJÓLA JÓNSDÓTTIR,
(Dúkka),
Írabakka 12,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut
fimmtudaginn 26. febrúar, verður jarðsungin
frá Breiðholtskirkju þriðjudaginn 9. mars kl. 13.30.
Þorbjörn Jónsson,
Þórunn Þorbjörnsdóttir, Kristófer Þ. Guðlaugsson,
Lilja Þorbjörnsdóttir,
Jóna S. Þorbjörnsdóttir,
Jóhanna K. Þorbjörnsdóttir, Már Friðþjófsson,
barnabörn og barnabarnabörn.