Morgunblaðið - 04.03.2004, Qupperneq 44

44 FIMMTUDAGUR 4. MARS 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Lukku Láki – Hefnarinn
framhald ...
© DARGAUD
Grettir
Smáfólk
Smáfólk
ÞIÐ ERUÐ KOMNIR INN Á EINKAEIGN, UNNA Á
HEIÐARLEGAN HÁTT MEÐ SMÁ SVINDLI
Í PÓKER!...
KJURR!
HVER ER
ÞETTA? VINUR
MINN!
ÞAÐ VERÐUR ALDREI LEITAÐ AÐ
MÉR Í
FANGELSI
HA HA!
EITT VANDAMÁL
Í EINU! ÞÚ
ÞARNA LOKAÐU
LÖGREGLUSTJÓRANN
INNI!
ÞETTA ER EITTHVAÐ
ÖFUGSNÚIÐ! ÞAÐ
FINNS MÉR
LÍKA!
ÞETTA ER RÉTT HJÁ ÞÉR, ÞAÐ VERÐUR
AÐ TAKA TIL HENDINNI HÉR Í BÆNUM!
SJÁUM NÚ TIL HVAÐ ÞÚ GETUR!
SKJÓTTU Á STEININN ÞARNA
EKKI SEGJA MÉR AÐ
ÉG HAFI HITT Í MARK!?
JÚ! NÚ SKULUM
VIÐ SJÁ HVERNIG
ÞÚ ERT Á
HESTBAKI...
ÉG VIL EKKI HRÆÐA
ÞIG EN ÞÚ ÆTTIR AÐ
FINNA ÞÉR EITTHVAÐ
ANNAÐ AÐ GERA.
KOMDU MEÐ FÖTIN
ÞÍN. ÉG ÆTLA AÐ
SKREPPA Í BÆINN!
ÉG ER SVONA GÓÐUR ÞVÍ ÉG
FÓR EINU SINNI Á NÁMSKEIÐ Í
BRÉFASKÓLANUM!
HEY STRÁKUR! ÞARNA
ER GRÆNINGINN HANN
ZOTTO! NÚ VERÐUR FJÖR.
SÆLL ZOTTO! ÞAÐ
ER ORÐIÐ LANGT
SÍÐAN VIÐ SÁUM
HVER ER SÁ STERKASTI
HÉR Í BÆ ...
JÁ, JÓI!
ÁFRAM,
SÝNUM
HONUM
ÞAÐ!
KOMDU AFTUR
JÓI... ÞÚ SÝNDIR
HONUM ÞAÐ
EKKI!
GRETTIR! ÞAÐ BÝR ILLUR
ANDI Í BRAUÐRISTINNI
OKKAR!
ER
ÞAÐ?
ÉG VAR
EKKI VISS
ÁÐAN EN
ÉG ER ÞAÐ
NÚNA!
AFHVERJU
SEGIRÐU
ÞAÐ?
HÚN HRÆKTI
SESAMFRÆUM
Á MIG!
ÞÚ LÍTUR ÚT
EINS OG STÓRT
RÚNSTIKKI...
SÍÐAN LAS ÉG
RITGERÐINA
UM GILJALJÓN
FYRIR ALLAN
BEKKINN...
ÉG SAGÐI ÞEIM FRÁ ÞVÍ
HVAÐ GILJALJÓN GETA VERIÐ
HÆTTULEG OG HVERNIG ÞAU
ERU ÓNÆMI FYRIR EITRINU Í
HINUM HÆTTULEGA
DROTTNINGARSNÁKI
HVAÐA EINKUNN GAF SÍÐAN
KENNARINN ÞÉR?
“GÓÐ TILRAUN”
GOTT AÐ
VIÐ BÚUM
EKKI VIÐ GIL...
ÞAÐ ER SVO ERFITT AÐ
SOFA FYRIR ÝLFRINU Í
GILJALJÓNUNUM...
ÞAÐ ER ERFITT AÐ
SOFA FYRIR ALLRI
HEIMSKUNNI Í ÞÉR
ÞAÐ ER SAGT AÐ EINA
LEIÐIN TIL AÐ LOSNA VIÐ
GILJALJÓN SÉ AÐ FYLLA
UPP Í ÖLL GILIN
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
SEGJA má að þorri Íslendinga sé
náttúruverndarsinnar og vilji lifa í
sátt við landið ásamt því að umgang-
ast það með fullri gát og er það vel.
Hitt er verra að öfgamönnum sem
virðast vera búnir að gleyma því að
við þurfum að lifa í okkar landi fer nú
fjölgandi og vanda þeir lítt til mál-
flutnings og vinnubragða.
Málefni Laxárvirkjunar í S-Þing.
hafa nú verið talsvert á dagskrá að
undanförnu og eru um þau deildar
skoðanir. Svo vill til að ég er þessum
málum nokkuð kunnugur þar sem
mér lagðist það til að sitja í stjórn
Landeigendafélags Laxár og Mý-
vatns um 29 ára skeið og lengst af
sem formaður.
Elda Laxárdeilunnar fékk ég að
vaða frá upphafi til enda. Um þá
deilu vil ég segja það að hún var
sorglegt dæmi um það hvernig menn
eiga ekki að skipta saman. Einnig er
ég sannfærður um það að ef báðir að-
ilar þeirrar deilu hefðu verið lausir
við öfgamenn þá hefði sú deila verið
leyst mun fyrr og aldrei orðið sú
ófreskja sem raun varð á.
Áform stjórnar Laxárvirkjunar í
sambandi við fyrirhugaða Gljúfur-
versvirkjun voru þau að byggja 56 m
háa stíflu og einnig leiða Suðurá og
Svartá til Mývatns og Laxár. Miðað
við þau áform finnst mér fyrirhug-
aðar aðgerðir Landsvirkjunar nú í
sambandi við Laxárvirkjun ekki
þeirrar stærðargráðu að eigi megi
miðla svo málum að um þau náist full
sátt.
Vert er að geta þess að búið er að
græða um a.m.k. 2 þúsund ha við
Krákárbotna og hefur Landsvirkjun
lagt meginfjármagnið til þeirra
framkvæmda, þótt fleiri hafi komið
þar að.
Þessi uppgræðsla er þegar orðin
veruleg brjóstvörn fyrir hluta Mý-
vatnssveitar og hefur minnkað sand-
fokið í Kráká. Mér finnst að þessi
uppgræðsla þurfi að halda áfram og
best væri ef jafnframt yrði komið
upp sandgildru í Kráká svo sandur-
inn berist ekki út í Laxá. Takist það
þá er það gríðarleg náttúruvernd
varðandi lífríkið í gjörvallri Laxá og
betri kostur en að byggja háa stíflu
sem látin yrði fyllast af sandi.
Mannvirkin í Laxárgljúfri eru fal-
leg og hygg ég að fáir vildu sjá þau
hverfa, einnig hygg ég að þótt stíflan
yrði eitthvað hækkuð þá myndi það
hvorki valda sjónmengun né tjóni.
Þess ber að geta að beri menn ekki
gæfu til að framkvæma umræddar
aðgerðir í fullri sátt þá skeður það
grafalvarlega, sem sé að Laxárvirkj-
un leggst niður til óbætanlegs tjóns
fyrir héraðið bæði hvað snertir
öruggt rafmagn og atvinnu margra.
Það fer ekki vel í mig að sjá nú í
blöðum spár og jafnvel hótanir um
að ný Laxárdeila sé í uppsiglingu og
hvernig skyldi sú deila verða? Ég hef
á undangengnum 20 árum haft nokk-
ur samskipti við frammámenn
Landsvirkjunar og hafa þeir jafnan
komið fram af vinsemd og kurteisi.
Ég er sannfærður um að þeim mönn-
um dettur ekki í hug að takast á við
heimamenn í Þingeyjarsýslu á sama
hátt og stjórn Laxárvirkjunar forð-
um. Þeir munu frekar taka þann
kostinn að hætta rekstri virkjunar-
innar eftir því sem hún gengur úr
sér. Hitt býður mér frekar í grun að
öfgamönnum takist e.t.v. að kveikja
einhverja elda hér í héraði sem þeir
munu svo ekki reynast menn til að
slökkva sjálfir. Ég efa ekki að öfga-
menn hér innan héraðs og utan muni
halda háttum sínum, stappa niður
fótum, segja nei við öllu og kalla „úlf-
ur, úlfur“, þó enginn úlfur sé á ferð-
inni.
Við Þingeyingar höfum misst ým-
islegt á undangengnum árum, t.d.
kaupfélagið, mjólkursamlagið og
flugsamgöngurnar, því skulum við
ekki láta viðkomandi og óviðkomandi
öfgamenn taka af okkur Laxárvirkj-
un í ofanálag.
VIGFÚS B. JÓNSSON,
Laxamýri.
Látum ekki öfga-
menn ráða framtíð
Laxárvirkjunar
Frá Vigfúsi B. Jónssyni:
ÍSLENSKIR sjómenn er stoltir og
meðal fremstu sjómanna í heimin-
um, en nú virðist farmannastéttin
vera að líða undir lok. Hentifáninn er
nú allsráðandi þar sem viðkomandi
lönd taka svo lág gjöld af þeim skip-
um. Kemur það svo til að þeir geta
ráðið fólk á lúsarlaunum. Sjómanna-
félagið hefur reynt að sporna við
þessu en með litlum árangri. Hérna
ættu íslensk stjórnvöld að sýna sóma
sinn í því að halda íslensku far-
mannastéttinni við með lægri gjöld-
um.
Við erum með víðtæka reynslu í
sambandi við björgun. Má þar nefna
þyrlusveitina og varnarliðið sem
kannski fer. Við þurfum að huga að
annarri þyrlu og þjálfa menn. Við
rekum slysavarnaskóla sem flestir
okkar sjómanna hafa farið í, enda
eru þeir vel þjálfaðir í hvernig eigi að
bregðast við ýmiss konar vá til sjós.
Atlantsskip sönnuðu endanlega
það sem flestir vissu, er þeir hófu
innflutning á olíu á langtum lægra
verði en hin olíufélögin. Enda lækk-
uðu þau verð á olíu svo til strax.
Sannaðist þar með að þau höfðu
samráð um verð. En verstur þykir
mér stéttamunurinn sem er orðinn í
landinu.
GUÐBJÖRN HJÁLMARSSON,
Hátúni 10,
Reykjavík.
Farmannastéttin
Frá Guðbirni Hjálmarssyni: