Morgunblaðið - 27.03.2004, Síða 55

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. MARS 2004 55
öllum þykir óendanlega vænt um
hann. Hann var mikill athafnamað-
ur, og það var sama hvort afrek okk-
ar barnabarnanna voru stór eða
smá, og hvert okkar það var sem
vann þau, alltaf var hann jafnstoltur
og ánægður fyrir okkar hönd. Afi
hvatti okkur alltaf áfram í því sem
við tókum okkur fyrir hendur og
studdi okkur í þeim ákvörðunum
sem við tókum – og rökræddi við
okkur ef hann var ekki alveg sam-
mála. Afi náði ekki að ljúka öllu sem
hann ætlaði sér og hefði eflaust þurft
að verða tvöfalt eldri til þess. Hann
var þó ávallt tilbúinn að taka því sem
að höndum bar og vissi að degi var
tekið að halla eins og ljóð Davíðs
Stefánssonar lýsir.
Við sjáum að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær,
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt,
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson.)
Ingibjörg Rósa, Gestur, Bryndís
Eva, Hákon Örn, Dagmar Ingi-
björg, Örn og Þorgeir.
Í dag fylgjum við afa okkar til
hinstu hvílu. Þeir sem þekktu til afa
vita að þar fór mikill fyrirmyndar-
maður. Afi var hornsteinn fjölskyld-
unnar og studdi bæði börn og barna-
börn í öllu því sem þau tóku sér fyrir
hendur. Fyrir okkur systkinin var
afi ein sú besta fyrirmynd sem við
gátum hugsað okkur. Hann var í öll
þessi ár til staðar fyrir okkur og tók
ríkan þátt í lífi okkar allra. Það er
okkur alveg ómetanleg lífsreynsla að
hafa fengið að vera í miklum og nán-
um samvistum við afa og hefur það
haft mikil áhrif á það í hvaða farvegi
líf okkar er í dag.
Afi var mikill handverksmaður og
smíðaði húsgögn og batt bækur af
mikilli kostgæfni. Allt sem hann
gerði var gert af heilum hug og ekk-
ert fúsk þar á ferðinni.
Bárustígur 6 var okkar annað
heimili á uppvaxtarárunum og met-
um við það mikils að hafa fengið að
dvelja þar í góðu yfirlæti ömmu og
afa. Nú á seinni árum hefur þetta
verið einn helsti samkomustaður
fjölskyldunnar og gaman að setjast
niður yfir kaffibolla og spjalla um
heimsmálin.
Sundlaugin var stór hluti af lífi afa
og bar hann hag hennar fyrir brjósti
allt til dauðadags. Lengi vel héldum
við systkinin að afi ætti sundlaugina
og kom það okkur verulega á óvart
þegar við áttuðum okkur á því að svo
var ekki. Þetta hafði þó þau áhrif á
okkur að við vorum mikið í sundi og
hafa flest afabörnin æft sund.
Afi var mikill íþrótta- og keppn-
ismaður. Hann fylgdist sérstaklega
vel með sínu fólki og fór á alla þá
íþróttaviðburði sem hann komst á
hvort sem það var körfuboltaleikur
hjá Tindastóli, frjálsíþróttamót
UMSS eða landsmót UMFÍ.
Afi hafði góða nærveru og það eitt
að vera nálægt honum fyllti mann
stolti og löngun til þess að gera vel.
Það var ekki hvað hann sagði og
gerði heldur hvað hann stóð fyrir.
Við systkinin erum stolt af því að
vera afkomendur Guðjóns Ingi-
mundarsonar.
Eitt sinn verða allir menn að deyja
og það vitum við, en það er alltaf sárt
að verða að kveðja. Um leið og við
kveðjum afa biðjum við góðan Guð
um að styrkja ömmu á þessum erfiðu
tímum.
Hjördís, Brynja og
Sigurður Guðjón.
Elsku afi, mig langar að þakka þér
fyrir allar samverustundirnar sem
við áttum, það var alltaf svo gott að
koma til þín og ömmu á Bárustíginn.
Ég mun sakna stundanna þegar
við héldumst í hendur og þú vildir fá
að vita hvernig mér gengi í skólan-
um og í sundinu.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
Hafðu gát á hjarta mínu
halt mér fast í spori þínu,
að ég fari aldrei frá þér,
alltaf, Jesús, vertu hjá mér.
Um þig alltaf sál mín syngi
sérhvern dag, þó eitthvað þyngi.
Gef ég verði góða barnið,
geisli þinn á kalda hjarnið.
(Ásmundur Eiríksson.)
Ég mun geyma allar góðu stund-
irnar með þér í hjarta mínu.
Þín
Harpa.
Ég vil með nokkrum orðum
kveðja kæran föðurbróður og vin
Guðjón Ingimundarson íþróttakenn-
ara á Sauðárkróki. Með honum
hverfur af þessu jarðríki síðasta
systkinið frá Svanshóli í Bjarnarfirði
á Ströndum. Þau voru þrettán tals-
ins en aðeins sjö þeirra komust til
fullorðinsára.
Sem strákur var Guðjón frændi
nánast hálfguð í mínum huga. Hann
var íþróttafrömuður í Skagafirði
sem við Svanshólsbræður litum mik-
ið upp til. Fyrstu árin bar fundum
okkar ekki oft saman, en ein sam-
verustund átti eftir að hafa mikil
áhrif á lífshlaup mitt.
Það var nánast fyrir tilviljun að
við frændur hittumst í Reykjavík um
páskaleytið 1966. Ég var að ljúka
námi við Kennaraskólann um vorið
og framtíðin var óráðin. Guðjón innti
mig eftir því hvað ég færi að gera að
skóla loknum. Það lá ekki ljóst fyrir.
Hann spurði hvort ég gæti hugsað
mér að koma norður í Skagafjörð og
vinna hjá Ungmennasambandi
Skagafjarðar. Mér leist vel á þá hug-
mynd. Niðurstaðan af spjalli okkar
varð sú að ég réð mig sem þjálfara
og starfsmann hjá UMSS.
Guðjón kom í Skagafjörðinn um
1940 og setti fljótlega svip sinn á
íþrótta- og æskulýðsstarfið. Um af-
skipti hans að þeim málum munu
aðrir vafalaust skrifa af meiri þekk-
ingu en ég. Hann var við stjórnvöl-
inn hjá UMSS í um 30 ár og stjórn-
aði af nákvæmni og festu. Allt
skipulag hjá frænda var til fyrir-
myndar. Betri læriföður gat ég ekki
fengið. Hann var einstakt snyrti-
menni á allan hátt. Gögn sambands-
ins voru varðveitt á skipulegan hátt.
Þar var að finna ómetanlegar heim-
ildir og hægt var að lesa sögu þess á
auðveldan máta með því að fletta
þeim.
Hann kenndi í mörg ár sund í
Varmahlíð og barðist síðar fyrir
byggingu sundlaugar á Sauðárkróki.
Var hann forstöðumaður hennar frá
opnun 1957 til ársins 1985. Bar hann
hag þess mannvirkis mjög fyrir
brjósti, en stundum fannst honum
hægt ganga eftir að hann hætti að
starfa þar. Á síðasta ári ákvað hann
að gefa stóla í áhorfendasvæðið með
því skilyrði að þeir yrðu komnir upp
fyrir Landsmót UMFÍ í sumar.
Þetta framtak hans og skilyrðin
finnst mér lýsa Guðjóni vel. Hann
vildi að aðrir stæðu sig vel en til
sjálfs sín gerði hann mestu kröfurn-
ar.
Auk þess að vera forystumaður
UMSS tók hann virkan þátt í bæj-
armálum á Sauðárkróki. Var hann
um árabil bæjarfulltrúi fyrir Fram-
sóknarflokkinn en kennslan var hans
aðalstarf. Það sýnir vel hvaða
trausts hann naut að hann var for-
maður íþróttanefndar Sauðárkróks í
rúm 30 ár hvort sem hann var í
meirihluta í sveitarstjórn eða ekki.
Guðjón var góður íþróttamaður á
yngri árum. Iðkaði fimleika og glímu
og var sundmaður í fremstu röð hér
á landi. Átti hann t.d. um tíma Ís-
landsmet í 50 m skriðsundi. Hann
var góður sundkennari og þjálfari og
náði upp sterku sundliði innan
UMSS. Vann það Norðurlandsmótið
með nokkrum yfirburðum í mörg ár.
Guðjón vann alla tíð að margs konar
félagsmálum og var kjörinn heiðurs-
félagi í flestum þeirra félaga sem
hann starfaði í. Einnig hlaut hann
gullmerki og var heiðursfélagi hjá
UMFÍ og ÍSÍ. Þá hlaut hann ridd-
arakross hinnar íslensku fálkaorðu
fyrir félagsstörf sín og hafa fáir ver-
ið betur að þeim heiðri komnir.
Hann sat 18 ár í stjórn UMFÍ og
lagði þar margt gott til málanna.
Hann sótti öll landsmót UMFÍ frá
Hvanneyrarmótinu 1943. En þar
vann hann 100 m frjálsaðferð í sundi
í sex gráðu heitri laug! Sumir urðu
veikir eftir sund við slíkar aðstæður.
En Guðjón tók það ekki nærri sér
enda vanur að keppa á sundmótum
UMSB þegar synt var í ármótum
Norðurár og Hvítár. Í mínum huga
er óvíst að Landsmótið á Sauðár-
króki 1971 hefði verið haldið þar ef
Guðjón hefði ekki haft forgöngu um
það.
Faðir minn og Guðjón voru miklir
mátar og mjög samrýndir. Þeir
skrifuðust á og eru þau bréf öll til og
eru skemmtilegar heimildir um hvað
þeir höfðu fyrir stafni. Um tíma voru
bréfin skrifuð með leyniletri sem
enginn skildi nema þeir tveir. Ein-
hverju sinni spurði ég Guðjón hvort
hann hefði ekki sett saman vísur eins
og pabbi. Hann aftók það með öllu.
En faðir minn sagði að það væri ekki
allskostar rétt. Eitt sinn þegar þeir
bræður sátu yfir kvíaánum varð eft-
irfarandi vísa til:
Hér er sólskin sætt og blítt
sumardaga bjarta.
Hér er allt svo unaðshlýtt
eins og móðurhjarta.
Átti Guðjón fyrripartinn en faðir
minn botnaði. Þá mun Guðjón hafa
verið 10 ára en Mundi 14 ára.
Þeir bræður voru nákvæmir í öllu
sem þeir tóku sér fyrir hendur. Það
er athyglisverð staðreynd að þeir
bræður yfirgefa þetta jarðríki á
svipuðum aldri. Faðir minn lifði í 89
ár og tæpa fjóra mánuði en Guðjón
89 ár og rúma tvo mánuði.
Heimili Boggu og Guðjóns var
mitt annað heimili meðan ég dvaldi í
Skagafirðinum og er raunar enn.
Eftir að ég og fjölskylda mín flutti
þaðan 1974 höfðum við Guðjón
minna samband um tíma. En hin síð-
ari ár töluðum við reglulega saman í
síma. Við hjónin áttum góða helgi
saman með Boggu og Guðjóni fyrir
tveimur árum. Þá fór unglingalands-
mót UMFÍ fram í Stykkishólmi.
Guðjón hafði áhuga að komast á
mótið en treysti sér tæplega til aka
að norðan. Hann hringdi og spurði af
sinni alkunnu hógværð hvort ég væri
búinn að ráðstafa næstu dögum. Svo
var ekki og þau hjónin komu með
áætlunarbílnum og voru hjá okkur í
Borgarnesi yfir helgina. Það voru
ánægjulegir dagar. Við fórum í
Stykkishólm og þar hitti hann marga
samherja úr ungmennafélagshreyf-
ingunni. Einnig renndum við í Reyk-
holt. Guðjón rifjaði þar upp ýmsar
minningar frá dvöl sinni þar. Hann
var nemandi þar veturinn 1933–34
en vann síðan sem fjósamaður hjá
Þorgils Guðmundssyni um tíma.
Hafði frændi gaman af heimsókninni
í Reykholt en þangað hafði hann
ekki komið lengi.
Áhugasvið okkar frænda lágu
saman. Við höfðum vænst þess að
hittast á 24. Landsmóti UMFÍ á
Sauðárkróki í sumar en því miður
verður það ekki raunin. En andi
hans mun svífa þar yfir og vaka yfir
því að allt takist sem best.
Ég þakka þér, kæri frændi, fyrir
ánægjulega samferð sem hefur verið
mér og fjölskyldu minni mikils virði.
Minningin um þig mun víða lifa um
ókomin ár. Ég bið góðan Guð að
styrkja þig Bogga mín og þitt fólk í
sorg ykkar.
Ingimundur Ingimundarson
Borgarnesi.
Listamaður, ljós og skýr,
lifir í miklum önnum.
Yfir krafti og kynngi býr
og kominn af galdramönnum.
Þannig orti forveri minn á Sauð-
árkróki, séra Helgi Konráðsson, um
Guðjón Ingimundarson. Guðjón var
frá Svanshóli í Bjarnarfirði í
Strandasýslu. Hann kom ungur í
Skagafjörð og kenndi kynslóðum
Skagfirðinga að synda. Hann var vel
íþróttum búinn og hafði einlægan
áhuga fyrir því að efla íþróttastarfið
í héraðinu.
Guðjón var einn þeirra manna
sem ungmennafélagsandinn hafði
blásið eldmóði í brjóst.
Einn þeirra sem hrifust af þeirri
bjartsýni og glaðværð sem hreyfing-
in bar með sér. Þessi mikilvægi þátt-
ur í þróun íslensks samfélags á síð-
ustu öld er oft vanmetinn. Einnig
það hversu miklu þeir menn fengu
áorkað sem báru hugsjónina uppi.
Guðjón var sannarlega einn þeirra.
Áhugi hans á framfara- og þjóðþrifa-
málum skorðaðist ekki við íþróttirn-
ar einar heldur náði til flestra þátta.
Hann var óþreytandi í því að vinna
að framförum í samfélaginu og spar-
aði hvorki tíma né fyrirhöfn.
Ég kynntist Guðjóni fyrst á vett-
vangi skólamálanna. Þar var gott að
starfa með honum og njóta leiðsagn-
ar hjá góðgjörnum, reyndum manni.
Hann var yfirvegaður og athugull,
jafnan leitandi að þeim lausnum sem
best hentuðu og ná mætti samstöðu
um. Þótt Guðjón hafði eindregnar
pólitískar skoðanir hafði hann það
stundum á orði að fyrst og fremst
þyrftum við öll að ná saman um
heillavænlegar leiðir fyrir heildina,
það kæmi fyrst. Svo mætti alltaf
skerpa línur í pólitíkinni þegar liði að
kosningunum.
Við hjónin þökkum fyrir hin góðu
kynni og vináttu við Guðjón Ingi-
mundarson. Fjölskyldunni sendum
við samúðarkveðjur og bestu óskir
um Guðs blessun.
Hjálmar Jónsson,
Signý Bjarnadóttir.
Látinn er Guðjón Ingimundarson,
einn af heiðursfélögum ÍSÍ. Guðjón
er fæddur Strandamaður en flutti
ungur í Skagafjörðinn og ól allan
sinn aldur á Sauðárkróki. Þar lagði
hann stund á íþróttir, einkum sund,
og var lengst af forstöðumaður
Sundlaugarinnar á Króknum. Hann
valdist fljótt til foyrstu í Ungmenna-
sambandi Skagafjarðar og var einn
af þeirri kynslóð forvígismanna og
frumherja, sem beittu sér fyrir auk-
inni íþróttaiðkun og framgangi
íþróttahreyfingarinnar. Íþróttalífið í
landinu býr enn að baráttu þessara
manna, sem sumir hverjir unnu ára-
tugum saman af ósérhlífni og hug-
sjón, að eflingu íþrótta í sínum fé-
lögum og sinni heimabyggð. Guðjón
var í hópi þessara manna, formaður
og forvígismaður UMSS í þrjátíu ár,
og var að launum fyrir sitt ómet-
anlega framlag, kjörinn heiðurs-
félagi hjá Íþróttasambandi Íslands.
Mætti jafnan til þinga og atburða,
þangað sem honum var boðið, enda
öflugur stuðningsmaður og áhuga-
maður um allt sem viðkom ÍSÍ. Grá-
hærður höfðingi, bar aldurinn vel,
spengilegur og virðulegur, svipmikill
en vingjarnlegur og ljúfur í viðmóti.
Íþróttahreyfingin þakkar Guðjóni
störf hans og tryggð.
Blessuð sé minning hans. Með
íþróttakveðju,
Ellert B. Schram, forseti ÍSÍ.
Kveðja frá UMSS
Einhver mesti íþróttafrömuður
Skagafjarðar fyrr og síðar Guðjón
Ingimundarson er fallinn frá. Guð-
jón var einn af ötulustu brautryðj-
endum í skagfirsku íþróttalífi svo
áratugum skipti og sat í stjórn Ung-
mennasambands Skagafjarðar í 31
ár þar af 29 ár (1944–1973) sem for-
maður. Eins sat Guðjón í stjórn
Ungmennafélags Íslands um tíma og
var þar varaformaður. Ekki þarf því
að orðlengja það mikið hve mikil og
djúp spor Guðjón markaði í skag-
firskt íþróttalíf með krafti sínum og
dugnaði sem á fáan sinn líka. Hann
stóð meðal annars fyrir því að sund-
laug var reist á Sauðárkróki á sjötta
áratugnum. Sundíþróttin var alla tíð
hans aðaláhugamál og má geta þess
að nú fyrir skömmu gaf hann stór-
gjöf til sundlaugarinnar. Fyrir hans
tilstilli og með aðstoð margra ann-
arra ötulla manna var haldið lands-
mót UMFÍ á Sauðárkróki árið 1971.
Tókst það landsmót með miklum
ágætum og varð Skagfirðingum til
mikils sóma. Allar götur síðan hefur
skagfirskt íþróttalíf verið í miklum
blóma og sér ekki fyrir endann á því.
Fyrir hönd íþróttafólks í Skaga-
firði þakkar stjórn UMSS Guðjóni
kærlega fyrir hans miklu og óeig-
ingjörnu störf í þágu íþróttahreyf-
ingarinnar og sendir aðstandendum
djúpar samúðarkveðjur.
Haraldur Þór Jóhannsson
og Hjalti Þórðarson.
Félög væru lítils megnug ef ekki
væru til öflugir og ósérhlífnir félagar
innan þeirra vébanda. Í dag er
kvaddur einn af dyggustu félögum
ungmennafélagshreyfingarinnar,
Guðjón Ingimundarson, fyrrum
stjórnarmaður UMFÍ í tæpa tvo
áratugi og síðar heiðursfélagi frá
1987. Guðjón var mikill ungmenna-
félagi alla tíð og oft valinn til trún-
aðarstarfa, bæði heima í héraði sem
og á landsvísu. Hann var sífellt vak-
andi yfir hreyfingunni og fé-
lagsstarfinu og fullur af eldmóði
fram á síðasta dag.
Á komandi sumri verður Lands-
mót UMFÍ haldið í Skagafirði og var
ánægjulegt að Guðjón skyldi vera
viðstaddur undirskrift samnings við
UMSS um framkvæmd mótsins. Þar
kom reynsla hans berlega í ljós, en
þegar 14. Landsmót UMFÍ var hald-
ið á Sauðárkróki sumarið 1971 var
Guðjón formaður UMSS ásamt því
að vera formaður íþróttanefndar
Sauðárkróks og því var þátttaka
hans mikil í uppbyggingu íþrótta-
mannvirkja á svæðinu. Það var fal-
legur og sólríkur dagur þegar
Landsmótið var sett á Sauðárkróki í
júlí 1971 og vonandi verða lands-
mótsdagarnir í sumar jafn fallegir
og þá. Gaman hefði verið ef Guðjóni
hefði auðnast að vera með á mótinu í
sumar og mun hans verða sárt sakn-
að.
Fyrir hönd UMFÍ færi ég fjöl-
skyldu Guðjóns innilegar samúðar-
kveðjur. Það var heiður og lærdóms-
ríkt að fá að kynnast manni eins og
honum.
Íslandi allt.
Björn B. Jónsson,
formaður UMFÍ.
Snemma á síðustu öld fór vakning
um landið, er ungmennafélagshreyf-
ingin kvatti ungt fók til dáða, undir
kjörorðinu: „Íslandi allt.“ Eitt þeirra
ungmenna sem þá svöruðu því kalli
var Guðjón Ingimundarson, og allt
til hinsta dags var hann heill og
traustur félagi undir merkjum þeirr-
ar hugsjónar sem hann löngu fyrr
helgaði krafta sína. Guðjón starfaði
lengst sem íþrótta- og smíðakennari
á Sauðárkróki og í því starfi var
hann, sem annars staðar, traustur
liðsmaður sem gott var að leita til.
Þegar Guðjón lét af störfum við
skólana á Sauðárkróki tók hann að
sér forstöðu sundlaugarinnar og
gegndi því starfi farsællega um all-
mörg ár.
Við leiðarlok þakka ég Guðjóni
góð kynni og langt og gott samstarf.
Eftirlifandi eiginkonu, og öðrum
ástvinum er vottuð innileg samúð.
Blessuð sé minning hans.
Björn Björnsson.
Í dag er kvaddur frá Sauðárkróks-
kirkju Guðjón Ingimundarson, fyrr-
verandi kennari á Sauðárkróki.
Kynni mín af Guðjóni hófust þeg-
ar hann á vordögum 1940 fluttist til
Skagafjarðar, þá ungur maður, og
hóf sundkennslu við nýbyggða sund-
laug í Varmahlíð. Ári síðar færði
Guðjón sig út á Sauðárkrók og gerð-
ist þar íþróttakennari. Gekk hann þá
strax til liðs við Ungmennafélagið
Tindastól og var kosinn formaður fé-
lagsins árið 1944. Einnig sat Guðjón
í stjórn Ungmannasambands Skaga-
fjarðar í rúm 30 ár, þar af sem for-
maður í 29 ár. Guðjón sagði sjálfur
að á þessum árum hefði hann fyrst
komist í snertingu við ungmenna-
félagshreyfinguna og það var í
Skagafirði sem afskipti hans af fé-
lagsmálum hófust. Afskipti sem
stóðu til síðasta dags eða í 64 ár.
Guðjón Ingimundarson var mikill
hugsjónamaður og var í fylkingar-
brjósti ungmannafélagshreyfingar-
innar. Einnig var hann mikill sam-
vinnumaður og í forystusveit
Framsóknarflokksins alla tíð. Guð-
jón var kosinn í bæjarstjórn Sauð-
árkróks árið 1951 og starfaði þar
SJÁ NÆSTU SÍÐU