Pressan - 03.11.1988, Blaðsíða 14

14
ÍQQ-t t^íiTf.svdn Q 'iup&fc * *
Fimmtudagur 3. nóvember 1988
VETRAR
DEKKIN
Nú er veturinn framundan og tímabært að
búa bílinn til vetraraksturs.
Athugaðu vel kosti þess að aka á
ónegldum vetrarhjólbörðum.
Þeim fækkar stöðugt sem aka á negldum.
Farðu varlega!
frá þýskalandi
Hugsað heim
Haustið er komið og hinn hef'ð-
bundni kyndingartími húsa í Mið-
Evrópu genginn í garð. Það lægi því
beinast við að skrúfa frá splunku-
nýjum fjarvarmaveituofnunum
sem leystu gömlu kolaofnana af
hólmi á síðasta ári. Endurminning-
in um stjarnfræðilega tölu á hita-
uppgjörinu fyrir kuldaveturinn
mikla 1987 og sa’mfelldur sparnað-
aráróður Þjóðverja koma mér þó til
að leita óhefðbundinna leiða til að
forðast kal á fingrum og tám, og að
bankainnstæðan með sýningar-
stúlkuvaxtarlagið verði fryst i orðs-
ins fyllstu merkingu. „Afi kenndi
mér sem ungum pilti/ aldrei að láta
deigan síga/ og þegar kuldinn
kvikasilfrið tryllti/ hann kenndi
mér í lófana að míga,“ kyrjuðu
Stuðmenn forðum og má vera að ég
verði að notfæra mér þetta heilræði
áður en yfir lýku.r. En áður en til
slíkra örþrifaráða verður gripið
hyggst ég reyna sannleiksgiidi þjóð-
sögunnar um varmagildi endur-
minninga frá liðnu sumri (í kveð-
skap Kaupmannahafnarskálda er
tekið sérstaklega fram að sumarið
þurfi að vera íslenskt) og rifja upp
það sem á daga mína dreif vikurnar
sem ég dvaldi á Fróni. Til að byrja
á byrjuninni er rétt að geta þess að
íslandsförin í ár var með dulítið sér-
stökum hætti. Þannig er nefnilega
mál með vexti að greinarhöfundur
helur oftar en ekki verið hinn
slappasti i íslandsheimsóknum lið-
inna ára og orðið því fegnastur að
komast til baka í rólegheitin í
Vestur-Berlín eftir eril og stress ís-
landsdvalar, sem hefur reyndar
oltast verið bundin við höfuð-
borgarsvæðið. Eftir að hafa heyrt
það haft eftir barnabarni Sitting
Bull sjálfs að flugferðir á milli fjar-
lægra staða yllu tímabundnum að-
skilnaði líkania og sálar ákvað ég
að notfæra mér ferðaþjónustu
Smyril-Line og sigla með Norröna
frá Danamörku til Seyðisfjarðar og
athuga um leið hvort samfylgd
„Sála“ yki mér ekki kraft þegar í
Reykjavíkur-blúsinn væri komið.
Þaðerskemmst fráaðsegjaaðeftir
þessa rólegu aðkomu sá ég stór-
borgarlífið í allt öðru Ijósi en i þau
skipti þegar ég hef verið lentur í
hringiðunni klukkutíma eftir að
hjól þotunnar kysstu asfaltið á
Keflavíkurflugvelli.
í framhaldi af þessari ágætu
reisu fór ég að hugleiða hvort ekki
væri rétt að leita að ástæðunni fyrir
æðibunugangi, stressi og kaupæði
íslendinga i síauknum flugferðum
landans.
Það mætti meira að segja Ieiða
líkur að því að sálir þeirra sem
fljúga lengst og mest missi fyrr eða
síðar endanlega sjónar á eigendum
sínum. Eftir standa þá væntanlega
sálarlausir einstaklingar verslandi í
villu og svíma, reynandi að rifja
upp hver sé tilgangur lífsins eða
hvað það hafi verið sem varð eftir í
útlandinu góða. Eðlilega eiga flestir
erfitt með að átta sig á hvað vantar
þegar hægt er að kaupa allt sem
nöfnum tjáir að nefna í úttútnuð-
um verslunarhöllum landsins.
Hvað um það, ég prisaði mig sælan
að hafa valið sjóleiðina og hafa átt
þess kost að heimsækja bændur og
búalið á leiðinni suður.
Eftir því sem ég komst næst er
meirihluti landsmanna hlynntur því
að landsbyggðin verði lögð af í nú-
verandi mynd og komið verði upp
aftöppunarstöðvum á víð og dreif
til að losa túrhesta við glingrið sem
þyngir vasa þeirra og veski. Það fer
því hver að verða síðastur að kynn-
ast atvinnuarfleifð þjóðarinnar
öðruvísi en með aðstoð einhvers-
konar fjarkennslu.
En hvað var það svo við þessa ís-
landsdvöl sem hugsanlega gæti
yljað mér um hjartaræturnar þegar
„kuldinn kvikasilfrið tryllir"?
Gróður jarðar eða gæska lýðsins?
Af mörgu er að taka þegar hugsan-
legir hitavaldar berjast um fyrsta
sætið í hug mér. En þeir verða allir
að lúta i lægra haldi fyrir því sem
verður til þess að á mér sýður ergelsi
og það við hægustu hugrenningar.
Ergelsi hvað? Yfir hverju getur
maður verið að ergja sig í samfelagi
við fallegasta, gáfaðasta, best
klædda og hressasta fólk jarð-
kringlunnar? Um allar jarðir sér
merki þess að á skerinu búi af-
burðafólk. Hvaða þjóð önnur getur
státað af öðrum eins mannvirkjum
og íslendingar?
Seðlabankinn, Kringlan, Flug-
stöðin og dýrðleg einbýlishús og
raðhús bera hugviti, djörfung og
stórhug þjóðarinnar fagurt vitni.
Skoðanakannanir staðfesta að á
bak við allar þessar framkvæmdir
standi samhent og samhuga þjóð,
bjartsýn, hamingjusöm og trúuð.
Yfir hverju er eiginlega hægt að
ergja sig? Ekki er hægt að kvarta
yfir því að dagblöðin séu ekki gagn-
rýnin. Og sjónvarpsstöðvarnar
keppast við að sýna efni sem allir
vilja njóta (sjá Velvakanda).
Skemmtistaðirnir verða sífellt
rneiri að atgervi og umfangi og hafa
eftir því sem næst verður komist
losað fólk við þá byrði að þurfa að
skemmta sér sjálft.
Nei, á íslandi er engin þörf að
kvarta á meðan íbúar landsins við-
halda jákvæðri og uppbyggilegri
sjálfsmynd. Og í raun getur ekkert
verið að á meðan þjóðin hefur
KJARK og GETU til að byggja
andabæ og kaffihús á fæti.
Það sem í Austur-Þýskalandi
þarf að banna með lögum, nefni-
lega það að efast, er með öllu
óþekkt vandamál á íslandi. íslend-
ingar hafa það hreinlega í genunum
að efast ekki. Mér er loksins orðið
ljóst af hverju ég verð svona ferlega
ergilegur við það eitt að grafa upp
búta úr endurminningakistunni.
Mér hættir til að efast. En það er að
sjálfsögðu aukaatriði. Mér er orðið
heitt og freistingin að skrúfa frá
ofninum er yfirunnin. ■
lílúer
útvarp
í tísku
Sérlega öflug, næm og góð
útvarpstæki í þremur litum
með FM - LW - MW og
stuttbylgju - tæki sem ekki
bregðast í vinnunni, ferða-
laginu, eldhúsinu, eða hvar
sem er.
Þýsk völundarsmið.
Verð aðeins 3.568.-
Umboðsmenn um land allt.
02,1 - 90,1 - 92,4 - 93,5
- 106,8
~ SVART
SILFUR
mm

RAUTT
• •
SJONVARPSMIÐSTOÐIN HF.
* NÚ Á TVEIM STÖÐUM - SÍÐUMÚLA 2, SÍMI 68 90 90, OG LAUGAVEGI 80, SÍMI 62 19 90.
f