Pressan - 26.03.1992, Page 38

38
FIMMTUDAGUR PRESSAN 26. MARS 1992

Við sögðum ftá risnukostnaði
í síðasta blaði. Því má bæta við
að það vekur athygli að síð-
ustu ríkisstjóm skuli hafa tek-
ist að minnka risnukostnaðinn
á valdaferli sínum. En ráðherr-
amir stóðu sig misvel. í
menntamálaráðuneytinu dró
Svavar Geslsson risnuna niður
úr 20 milljónum 1988 í 9,1
milljón 1990 eða um 55 pró-
sent. f utanríkisráðuneytinu
dró Jón Baldvin Hannibalsson
kostnaðinn niður úr 16,4 millj-
ónum í 10,5 milljónir. Halldór
Asgrímsson jók kostnað sjáv-
arútvegsráðuneytisins úr4,2
milljónum í 5,4 milljónir eða
um 27 prósent. Og af því
menn hafa gantast með undar-
legar ráðstafanir Óla Þ. Guð-
bjarlssonar má geta þess að
eftir að Óli tók við dómsmála-
ráðuneytinu af Halldóri Ás-
grímssyni minnkaði risnan úr
6 milljónum í 4,3 milljónir eða
um nær 30 prósent. Loks var
eitthvað skrýtið að gerast hjá
SteingrímiJ. Sigfiíssyni. 1
landbúnaðarráðuneytinu jókst
risnan hjá honum um 87 pró-
sent en í samgönguráðuneyt-
inu minnkaði risnan hjá hon-
um um 45 prósent...
Eins og kunnugt er af fréttum
stöðvaði lögreglan í Reykjavík
á dögunum blómlega starf-
semi næturklúbbs við Lindar-
götu, Listaklúbbsins svokall-
aðs. En það er af og frá að
þetta sé í fyrsta sinn sem lög-
reglan skakkar leikinn hjá
fólki sem vill ekki sofa á nótt-
unni heldur skemmta sér í
klúbbum. í mars 1969, fyrir
sléttum 23 árum, urðu mikil
blaðaskrif vegna fimm nætur-
klúbba sem voru starfandi í
bænum. Þangað sótti múgur
og margmenni í vín og dans,
enda var skemmtistöðum þá
lokað stuttu eftir miðnætti. Og
eins og nú gerði löggan rassíu,
flutti fjölda manns í yfir-
heyrslu niður á stöð. Margir
voru undir áhrifum áfengis, en
eðlilega fer engum sögum af
fíkniefnaneyslu. Fyrst var
ákveðið að klúbbamir fengju
að hafa opið til eitt, en bannað
að hafa vín um hönd þar inni.
Klúbbhaldarar létu sér ekki
segjast og voru þeir allir hand-
teknir tíu dögum síðar og úr-
skurðaðir f allt að sjö daga
gæsluvarðhald, hald lagt á vín-
birgðir og lögregluvörður sett-
ur við alla klúbbana. Var þá
sögu þeirra lokið, nema hvað
saksóknari höfðaði mál á
hendur m'u forráðamönnum
fjögurra næturklúbba tveimur
mánuðum síðar. Það er svo til
marks um tíðarandann á þess-
um ámm að klúbbamir hétu
nöfnum eins og Club 7, Play-
boy-klúbburinn, Appolo og
Start-klúbburinn...
NÝ OG BETRI
GÖTUNÖFN
TVÍIARAKEPPM PRESSUNNAR - 37. HLUTI
Enn sannar tvífarakeppnin hvemig innræti og ytri aðbúnaður
marka menn. Baldvin Guðmundur Ragnarsson er í hungurverk-
falli vegna þess að hann má ekki aka bíl. Menn efast um að hann sé
hæfur til að stjóma bfl. Þorsteinn Pálsson á í stríði við Styrmi
Gunnarsson og fleiri vegna fiskveiðistjómunarinnar. Menn efast
um að hann sé hæfur til að stjóma sjávarútvegsráðuneytinu. Og
þessi andstaða hefur sett sama marrk á þá Baldvin og Þorstein.
Þeir hafa fengið sömu greiðsluna, sama kartöflunefið og sama litla
og herpta munninn. Jafrível gleraugun þeirra hafa orðið eins undir
álaginu.
Þetta er algjör geirfugl. Hann
var veiddur við ísland 1820. Var
svo uppstoppaður í eigu danskrar
fjölskyldu þangað til íslenska
þjóðin sló saman og keypti hann
á 9.700 pund, 1,9 milljónir króna
eða 6,5 milljónir að núvirði á
uppboði hjá Southebys í London
1971. Hafði þjóðin þar betur en
bandaríski auðjöfurinn Dupont.
Til samanburðar má geta þess að
þetta ár ferðuðust ráðherrar ís-
lands fyrir 1,5 milljónir króna
eða 5 milljónir að núvirði.
Þetta er náttúrlega fágætt
eintak. Síðasti geirfuglinn
sem vitað er af í heiminum
var drepinn í Eldey 18. júní
1844, af sjómönnum úr
Höfríum. Líklega vissu þeir
sem satt var að hægt yrði
að fá gott verð fyrir frígl-
inn hjá erlendum söfríur-
um, en hann ku víst líka
hafa verið ágætur á bragð-
ið.
Geirfuglinn er semsagt
þjóðargersemi. Hann er vist-
aður á Náttúrugripasafni Is-
lands við Hlemmtorg, bjargar-
laus og ófleygur eins og hann
raunar var í lifanda líft. Það er
reyndar fleira
skemmti-
legt að
sjá í safninu: Risaskjaldböku úr
Vestur-Indíum sem rak á land í
Steingrímsfirði 1961, tönn
furðuskepnunnar náhvais og
ýmsa kynjaftska.
Á sínum tíma vöktu kaupin á
þessum blíðlynda fugli sem ekki
kunni að fljúga mikla athygli og
umtal. Það voru prentaðir skyrtu-
bolir með mynd af geirfuglinum
og í máli unglinga var sagt um
ákveðna týpu að svoleiðis menn
væru „algjörir geirfúglar“.
Kaupin á þessum blíðlynda fugli sem
ekki kunni að fljúga vöktu mikla at-
hygli.
ALGJÖR
Væri ekki sniðugt ef aðalgöt-
umar í Reykjavík væru nefrídar í
höfuðið á helstu leiðtogum Sjálf-
stæðisflokksins. Maður myndi
spóka sig á Breiðgötu Ólafs
Thors, Torgi Jóns Þorlákssonar,
Bjarna Benediktssonarstrœti,
Geirs götu Hallgrímssonar. Og
kannski líka í ffamtíðinni á Þor-
steins Pálssonargrund og Dav-
íðs Oddssonargranda.
Og svo yrðu kosningar og
vinstri menn kæmust í meiri-
hluta og öllu yrði snúið við.
Minnismerki yrðu tekin niður og
götur nefrídar upp á nýtt: Breið-
gata Einars Olgeirssonar, Torg
Jónasar frá Hriflu, Hannibals
Valdimarssonarstrœti, Her-
manns gata Jónassonar. Og
S vona er þetta víðast hvar í út-
löndum. Götur eru skírðar eftir
stjómmálamönnum, skáldum,
mannvinum og hershöfðingjum.
I bæjum í Frakklandi má til
dæmis iðulega lesa stjómmála-
skoðanir bæjaryftrvalda af götu-
nöfnunum einum saman. Svo
verða sinnaskipti og menn gerast
þess óðfúsir að breyta götuheit-
um, líkt og á sér stað í Berlín
þessa dagana, en þar kváðu
leigubílstjórar varla vita sitt rjúk-
andi ráð lengur. Horfin eru
kennileiti sem fyrir stuttu hétu
Ho-Chi-Minh gata, breiðgata
Leníns og Marx og Engels- torg.
I staðinn er til dæmis orðin til
gata Raouls Wallenberg og líka
gata Marks Twain. Hart er deilt
Kerfið í vandræðum með vínveitingaumsókn
VEIÐIMENN VILJA VÍNVEITINGAR
Menn vissu varla hvaðan á þá
stóð veðrið hjá Lögreglustjóra-
embættinu í Reykjavík, hjá fé-
lagsmálaráði borgarinnar, áfeng-
isvamamefnd, matsnefnd vín-
veitingaleyfa og fleiri apparöt-
um. Það barst nefnilega um dag-
inn umsókn um vínveitingaleyfi
sem á sér ekkert fordæmi. Það
kom frá „flutningaskipinu Ár-
nesi“.
Skip þetta er nánar tiltekið það
sem áður kallaðist ferjan Baldur
og sigldi um Breiðafjörðinn. Nú
hefur Uranus h/f eignast skipið
og hyggst sigla á því um Sundin
blá og Hvalfjörð með hina ýmsu
hópa, ekki síst sjóstangaveiði-
menn. Og til að tryggja að allir
haft það gott hafa eigendumir og
bræðumir Eysteinn, Magnús og
Arni Yngvasynir beðið um leyfi
til að selja vín um borð.
I kerfinu klóra menn sér í
hausnum og skoða gögn sín.
Hvað segir áfengisvamamefnd
um málið? Hvemig á að vera
hægt að halda uppi vínveitinga-
eftirliti þegar um skip er að
ræða? Og hvað segir Siglinga-
málastofnun; þyfti að gera frek-
ari öryggisráðstafanir um borð?
Og svo framvegis.
Það segir sína sögu að í reglu-
gerð um sölu og veitingar áfeng-
is er ekkert að finna um skip í
þessu sambandi, en títt talað um
veitingahús, skemmtistaði, hótel
og talað um húsakynni, en aldrei
um skipakynni. Þarf kannski að
setja á fót matsnefnd vínveit-
ingaskipa? Samband veitinga-
og gistiskipa? Ef gestur á vín-
veitingaskipi getur ekki borgað
drykkinn sinn, verður honum þá
fleygt út, það er út fyrir borð-
stokkinn?
Verður þetta svona í ekki alltof fjarlægri framtíð?
kannski líka í framtíðinni Ingi-
bjargar Sólrúnar Gísladótturfell
og Sigurjóns Péturssonarflöt,
máski í einhverju úthverfinu.
Ætli væri ekki gaman að lifa?
Við hefðum nóg til að rífast um,
lesendasíður dagblaðanna væm
yftrfullar og þjóðarsálin væri
organdi í útvarpinu. Og verð á
húsum færi ekki síst eftir því við
hvaða götu þau stæðu, það er —
eftir hveijum gatan væri heitin.
I staðinn höfum við götur sem
eru nefndar eftir hetjum úr Is-
lendingasögum, Njálsgata,
Gunnarsbraut, Auðarstræti, og
líka götur með nöfn sem segja
engum neitt: Faxafen, Kúrland,
Gerðhamrar, Eyktarás, Selju-
gerði og Austurstræti.
um hvort gata Rósu Luxemburg
á að fá að halda nafninu. Karl
Marx-borg heitir aftur sínu
gamla naíríi, Chemnitz. Þar sem
áður var Otto Grotewohl-gata
heitir nú gata Umburðarlyndis.
Hægri menn vilja hins vegar að
hún fái aftur sitt gamla nafn, Vil-
hjálmsgata — í höfuðið á síðasta
keisara Þýskalands.
Sömu viðfangsefni glíma
menn reyndar við um alla Aust-
ur-Evrópu og langt austur í Asíu.
I Pamírfjöllum í Tadzhikistan
gnæfa til dæmis þrír tröllauknir
fjallstindar — Pík Kommún-
izma, Pík Revoljútsíj og Pík
Lenína. Þeir fá varla að heita það
miklu lengur.
STUTT-
BUXNA-
DEILD
ÍHALDSINS
ELDIST LÍKA
Heimdallur, félag ungra sjálf-
stæðismanna í Reykjavík, er orð-
inn 65 ára. Heimdallur er nánar
tiltekið eitt af jsessum mikilvægu
þrepum í metorðastiga sjálfstæð-
ismanna, önnur eru til dæmis
Vaka, SUS og Varðberg. Það er
að segja ef viðkomandi prílari
fer „flokkseigendaleiðina" og er
ekki bóndi eða athafnamaður.
Það þykir góð byrjun á ferli
ungs sjálfstæðismanns í borginni
að komast í stjóm Heimdallar,
einkum auðvitað að verða for-
maður. Meðal fyrrum for-
manna/stjómarmanna í Heim-
dalli em Birgir Isleifur Gunnars-
son seðlabankastjóri og fyrmm
ráðherra, Arni Sigfússon borgar-
fulltrúi og næstum borgarstjóri,
ER ÞORSTEINN AÐ
BRÆÐA í GRÚT?
Paö er ekki einhllt fylgni milli stjórnmálaframa og setu i stjórn
Heimdallar. Enginn úr stjórn félagsins 1972-73 hefur til
dæmis komist á þing og ekki heldur í borgarstjórn. Þetta eru:
Árni Bergur Eirfksson, Gísli Baldur Garðarsson, Haukur
Hjaltason, Björn Hermannsson, Haligrímur Geirsson, Gústaf
Níelsson, Gunnar B. Dungal, Ólafur B. Schram, Skúli Sigurðs-
son formaður, Geir Waage og Ingvar Sveinsson. Gústi Níels
finnur reyndar reykinn af réttunum, því hann er nú fram-
kvæmdastjóri þingflokksins.
Hreinn Loftsson aðstoðarmaður
forsætisráðherra, Ólafur B.
Thors forstjóri og fyrmrn forseti
borgarstjómar, Krístinn Björns-
son forstjóri Skeljungs, Asgeir
Thoroddsen lögfræðingur, Jón
Steinar Gunnlaugsson lögfræð-
ingur og Ragnar Kjartansson at-
hafnamaður.
En Heimdallur og SUS eru
auðvitað ekki skilyrði fyrir
frama, eins og sannast á þeim
Davíð Oddssyni, Þorsteini Páls-
syni, Albert Guðmundssyni og
Markúsi Erni Antonssyni. Davíð
kaus til dæmis heldur þá
leið að gerast Inspect-
or scholae í MR,
vera fyndinn í
Matthildi og
rúlla yfir
borgarstjóm-
a r f 1 o k k
flokksins og
Þorsteinn
valdi VSÍ-
leiðina.
Apparatið á myndinni er sam-
hangandi við Sjávarútvegs-
húsið við Skúlagötu, þar sem
m.a. er að finna sjávarútvegs-
ráðuneytiö. Tækið
minnir oneitan-
lega á e.k. fiski-
mjölssíló eða
fóöurblöndu-
vél. Og þá vaknar
spurningin hvort Þorsteinn
Pálsson og félagar hans I
ráðuneytinu séu farnir að
framleiða einhvers konar af-
uröir. Nema ef vera skyldi aö
þetta sé bankahólf Aflabank-
ans, sem er í sama húsi?