Pressan - 28.05.1992, Síða 13

FIMMTUDAGUR PRESSAN 28. MAÍ 1992
13
Már Pétursson, bæjarfógeti í Hafnarfirði og sýslumaður í Kjósarsýslu
Már Pétursson var
skiptaráöandi í mál-
inu og taldi ekki
ástæöu til aö rann-
saka framlagða papp-
íra þó svo lögmaöur
legöi á þaö mikla
áherslu og hafi aö
lokum óskaö aöstoö-
ar Rannsóknarlög-
reglu ríkisins. Lög-
fræöingur benti á að í
Ijósi sakavottorðs
ákæröa heföi Már haft
ástæöu til aö taka tillit
til óska lögmannsins.
Skiptaráðandi í Hafnarfirði tók ekki
tillit til óska lögmanns um lögreglu-
rannsókn á falsaðri erfðaskrá og efa-
semda um að framlögð gögn væru á
rökum reist. Einkaerfinginn íhugar
nú hvort ríkissjóður sé bótaskyldur
vegna afglapa Más.
GERBI
í fréttum PRESSUNNAR
undanfarnar tvær vikur hafa
embættisstörf héraðsdómara í
Hafnarfirði verið til umfjöUunar.
Var þá meðal annars nefhd op-
inber kæra sem Ríkissaksókn-
araembættið gaf út á hendur Ól-
afi Hrólfssyni og tveimur vitn-
um, ásamt Valgeiri Kristinssyni,
lögmanni og fasteignasala, sem
var sýknaður. Dómsmál þetta
snerist um fölsun á erfðaskrá
Magnúsar Ólafssonar af hendi
Ólafs Hrólfssonar, þar sem hon-
um er úthlutað eignum úr búinu,
en Hulda Magnúsdóttir, einka-
dóttir Magnúsar, hefði átt að
vera einkaerfingi. Vottamir tveir
voru fundnir sekir um að hafa
vottað erfðaskrána að Magnúsi
lámum.
Nú er Hulda að velta fyrir sér
hvort hún eigi bótarétt á ríkis-
sjóð vegna meðferðar skiptaráð-
anda á málinu. Fordæmi em fyr-
ir því að starfsmenn ríkisins hafi
baikað ríkinu skaðabótaábyrgð.
A þessu stigi málsins er mögu-
legt að hafa samband við ríkis-
lögmann og kanna bótaskyldu
ríkissjóðs. Ef ríkislögmaður
fellst á bótaábyrgð er hægt að
gera sátt, en ef hann telur bóta-
ábyrgðina ekki til staðar verður
að höfða mál til að fá úr því
skorið hvort um bótaábyrgð er
að ræða.
DÁNARBÚIÐ TAPAÐ
Eignir dánarbúsins eru nú
tapaðar og Hulda í raun arflaus.
Ólafur Hrólfsson hafði umsýslu
með eignum dánarbúsins en nú
eru þær tapaðar þar sem Ólafúr
er gjaldþrota. Ráðstöfun Ólafs á
fjármunum Magnúsar var dæmd
óheimil og hann sagður hafa
dregið sér 1.083.459 krónur (um
2,5 milljónir að núvirði).
Málavextir em þeir að seint í
desember árið 1983 andaðist
Magnús Ólafsson á Vífilsstöð-
um. 12. janúar 1984 hófust op-
inber skipti á dánarbúi hans í
Skiptarétti Hafnaríjarðar, en bú-
ið taldi húseign á Oldugötu 14 í
Hafnarfirði, bifreið, innbú og
lausafjármuni. Skiptaráðandi
var Már Pétursson, bæjarfógeti
í Hafnarfirði og sýslumaður
Kjósarsýslu.
FALSAÐIR PAPPÍRAR
I skiptarétti lagði Ólafur fram
falsaða erfðaskrá og tvo kaup-
samninga um Öldugötu 14, ann-
an um kaup Magnúsar á íbúð-
inni og hinn dagsettan 9. nóv-
ember 1983 um sölu Magnúsar
á íbúðinni til Ólafs. íbúðin hafði
verið innsigluð 5. janúar 1984
að ósk Huldu en innsiglinu var
aflétt þegar skiptaréttur tók til
starfa.
Sigurður Georgsson, lög-
maður Huldu, krafðist þess að
íbúðin yrði innsigluð á nýjan
leik og opinber rannsókn færi
fram á skjölum þeim sem Ól-
afur lagði fram.
Þá fór Sigurður fram á að
rannsakað yrði hvort Ólafur
hefði í vörslu sinni lausafjár-
muni og aðra muni sem til-
heyrðu dánarbúinu, svo sem
sjónvarp, píanó, bækur, hús-
gögn og málverk. Þá vildi
hann láta rannsaka hreyfingar
á bankareikningum og að
kannað yrði hvar fé það sem
Ólafur sagðist bafa greitt hin-
um látna væri niður komið.
Hér var meðal annars um að
ræða útborgun í íbúð á Akur-
eyri sem ðlafur seldi fyrir
Magnús. Ólafur hafði engar
kvittanir sem gátu sannað að
Magnúsi hefðu verið afhentir
peningamir.
Þessum óskum var synjað
af Má Péturssyni. í bréfi dag-
settu 17. janúar 1985 frá Rík-
issaksóknara var ekki talin
ástæða til að hefja opinbera
rannsókn nema að ósk skipta-
ráðanda. Síðar kom í ljós að
Ólafur hafði dregið sér fé og
að munir úr dánabúinu voru í
hans höndum.
„Ég hafði miklar efasemdir
um að framlögð gögn væru á
rökum reist og var tortrygginn
á þau,“ sagði Sigurður Ge-
orgsson. „Eg bað ítrekað um
að beðið yrði með skiptin. Þá
kærði ég þetta til rannsóknar-
lögreglunnar sem síðan leiddi
í ljós að erfðaskráin var föls-
uð. Þá var búið að afhenda
ákærða öll verðmætin.“
HVAÐÞARFTILAÐ
SANNFÆRA SKIPTARÁÐ-
ANDA?
Hér má varpa fram þeirri
spumingu hversu lengi skipta-
ráðandi getur litið framhjá ósk-
um lögmanna, en skiptaráðandi
mun að öllum líkindum ekki
hafa talið sannanir og gögn lög-
formleg til að réttlæta að beðið
væri með skiptin. „Það kann að
vera spuming hvað maður þarf
að sýna ffam á þannig að skipta-
ráðandi fari sér hægt,“ sagði
Sigurður Georgsson.
Lögfræðingur sem PRESSAN
ræddi við benti á að í ljósi saka-
vottorðs Ólafs hefði Már haft
ástæðu til að taka tillit til óska
lögmannsins. Ekki náðist í Má
til að bera undir hann þetta at-
riði.
í skýrslum ákærða, Ólafs
Hrólfssonar, fyrir skiptarétti
kemur fram að engar kvittanir
eða undirskriftir af hálfu hins
látna hafi legið fyrir vegna gjafa
sem Ólafur taldi sig hafa fengið,
þar með taldar sparisjóðsbóka-
innstæður. Ólafúr hélt því fram
að Magnús hefði gefið sér meg-
inhluta eigna sinna á fjögurra
mánaða tímabili, ffá ágúst 1983
þar til Magnús andaðist.
í byrjun desember 1984
breytti annað vitnið framburði
sínum og kom þá í ljós að erfða-
skráin var fölsuð og hafði verið
undirrituð að Magnúsi látnum.
Það var síðan ekki fyrr en sex
ámm síðar, 12. desember 1990,
að Guðmundur L. Jóhannesson
héraðsdómari kvað upp dóm í
sakadómsmáli þessu, sjö ámm
eftir andlát Magnúsar. Dómur-
inn var birtur fljótlega eftir það
en Guðmundur sendi dóm og
dómsgerðir ekki frá sér fyrr en
fyrir tæpum tveimur vikum.
GANGUR MÁLSINS
Málið var þingfest í Saka-
dómi Hafnarfjarðar 12. ágúst
1986. Dla gekk að fá lögfræðing
fyrir ákærða, Valgeir Kristins-
son, og segir í dómnum að Haf-
skipsmálið svokallaða hafi
seinkað allri málsmeðferð.
Einrúg reyndi Guðmundur að fá
setudómara í málið.
í dómnum segir orðrétt.
„Kærandi hafði fundið mjög
mikið að meðferð skiptaráðand-
ans í dánarbúinu og taldi dómar-
inn af þessum ástæðum eðlilegt
og skynsamlegt að með málið
færu setudómari og lögfræðing-
ur, sem ekki hefði starfað við
embættið, og þá sérstaklega þar
sem málið hafði hlotið umfjöll-
un í fjölmiðlum." Þessari ósk
var synjað.
Rúm fjögur ár liðu frá því
málið var þingfest þar til dómur
féll. Þó svo aðstæður hafi að
einhverju leyti verið óhentugar
er þetta óvenjulangur tími.
PRESSAN hafði samband við
förmann stjómar Dómarafélags
íslands, sem vildi ekki tjá sig
um þennan seinagang að svo
stöddu, þvf málið væri til um-
fjöllunar hjá félaginu.
Anna H. Hamar