Pressan - 27.08.1992, Blaðsíða 27

FIMMTUDAGUR PRESSAN 27.ÁGÚST 1992
27
Lag ársins
l.HIÁÞÉR
/Sálin hans Jóns míns
2. Krókurinn/Sálin og Pétur
Kristjáns
3. Hit/Sykurmolarnir
4. Þetta er yndislegt lif/Páll
Óskar Hjálmtýsson
5. Deluxe/Nýdönsk
Nærri þessum lögum voru Rain
með Jet Black Joe, Landslag skýj-
anna, Stopp, Ef ég væri guð, Sól og
fleiri.
Texti ársins
l.ÉGVILBARA RÍÐA
/Bubbi Morthens
2. Hjá þér/Sálin
3. Krókurinn/Sálin
4. Ef ég væri guð/Síðan skein
sól
5. Deluxe/Nýdönsk
Danslag
ársins
1. KRÓKURINN
/Sálin, Pétur Kristjánsson
2. Steypireið/Nýdönsk
3. Tálsýn/Þúsund andlit
4. Ég elska alla/Trúbrot
5. Sól/Pís of keik
„Kombakku
ársins
l.TRÚBROT
2. Pétur Kristjánsson
3. Top of the World/Sykurmol-
arnir
4. Shady Owens
5. Kaffibrúsakarlarnir
Shady Owens kveikir aftur í
íslenskum hjörtum.Trúbrot
er „kombakk" ársins og hún í
hópi bestu íslensku söng-
kvenna og sjálf í fjórða sæti
yfir kombakk ársins.
Besti
ellipoppar-
inn
1. PÉTUR KRISTTÁNSSON
2. Rúnar Júhusson
3. Björgvin Halldórsson
4. Bubbi Morthens
5. Geirmundur Valtýsson
Aðrir sem fengu þó nokkur at-
kvæði voru Flosi Olafsson, Ragn-
hildur Gísladóttir, Megas, Egill Ól-
afsson, Ómar Ragnarsson Grétar
Örvarsson, Gunnar Þórðarson,
Raggi Bjarna og Hallbjörn Hjart-
Anna Mjöll Ólafsdóttir olli
mestu vonbrigðunum með
sigrinum í Landslaginu, samt
vilja þeir senda hana í næstu
Júróvisjón.
Best klædda
hljómsveitin
l.NÝDÖNSK
2. Stjómin
3. Sálin hans Jóns míns
4. Todmobile
5. Sykurmolarnir
Verst klædda
hljómsveitin
1. SÍÐAN SKEIN SÓI.
2. Stjómin
3. Loðin rotta
4. Nýdönsk
5. Sléttuúlfamir
Júróvisjón
1. ANNAMJÖLL
ÓLAFSDÓTTIR
2. Björgvin Halldórsson
3. Bjarni Arason
4. Móeiður Júníusdóttir
5. Geirmundur Valtýsson
Tíu bestu
staðirnir
l.INGÓLFSCAFÉ
2. Casablanca
3. Bíóbarinn
4.1929
5. Amma Lú
6. Púlsinn
7. Grjótið
8. Glaumbar
9. Café Amsterdam
10 Café Romance
Þeir sem komust einnig á blað
voru „svefnherbergið“, „stofan“,
Hótel Borg, Hótel Island, Ókom-
inn, Gaukurinn, Ársel og Café Ro-
senberg.
Rokklag
ársins
KRÓKURINN
Júpíters eru meðal bjartari vona og að auki eru blásarar hennar
taldirtil þeirra bestu.
Næstir i
Tónleikar
ársins
BÍÓROKK
í Laugardalshöllinni 17. júni
Pétur f ær heið-
ursnafnbótina
„besti ellipopp-
arinn“ og auk
þess á hann
stóran
danslagi
ársins,
K Y N L í F
JÓNAINGIBJÖRG JÓNSDÓTTIR'
Ó, blessað vertu
tíðablóð
Tíðablóð hefur ýmsa merk-
ingu í hugum kvenna og vekur
upp margvíslegar tilfmningar.
Sumar blóta blæðingum í sand
og ösku — líta á túrinn sem
bölvuð óþægindi og vesen — á
meðan aðrar nota tíðir sem
gleðivaka í dagsins önn. Flestar
sveiflast svo líklega á milli þess-
arapóla.
Á íslandi er engin hefð fyrir
því að líta jákvætt á tíðir eða
fagna þeim á nokkurn hátt, til
dæmis fyrstu blæðingum á ung-
lingsárunum. Það er helst að
konum létti þegar þær byrja á túr
ef þær óttast ótímabæra eða
óráðgerða þungun. Fæstar konur
sem ég hef rætt við eiga góðar
minningar um fyrstu blæðing-
arnar. Þær sem voru svo heppn-
ar að vita að þetta var nokkuð
sem gerðist hjá öllum konum
urðu fyrir minnstum skakkaföll-
Verkfallið fólst í að
neita að nota
dömubindi, tíða-
tappa eða nokkuð
annað til að taka
við tíðablóðinu
nœst þegar hún
færi á túr. Daginn
sem hún byrjaði
fór ekki á milli
mála hvað var á
seyði; buxurnar
voru útataðar í
blóði og hvar sem
hún settist skildi
hún eftir sig rautt
stól-listaverk.
um þegar blóðið birtist í nær-
buxunum einn góðan veðurdag.
Þær sem höfðu ekki hugmynd
um hvað var á seyði urðu skelk-
aðar og héldu að þær hefðu slas-
ast, væri að blæða út eða eitthvað
þaðan af verra. Ein tók eft ir blóði
í klofinu þegar hún var nýkomin
í sund. Það sem henni datt helst í
hug var að hún hefði meitt sig á
reiðhjólinu. Afar fáar konur líta
fyrstu tíðir réttu auga. Þó veit ég
um nokkrar sem kunnu að meta
þennan viðburð og litu á hann
sem merki þess að nú væru þær
að verða konur. Það hefði verið
svolítið merkilegt að arka út í
búð og kaupa fyrsta dömubinda
pakkann. Ekki var það heldur
verra fýrir egóið ef hægt var að
kaupa vöruna fyrir sína eigin
peninga. Þarna voru fyrstu tíð-
irnar viss staðfesting á kvenleik-
anum og vaxtarbroddur ákveð-
ins sjálfstæðis. Það að þú skulir
núna geta gengið með barn —
„framleitt11 lítinn einstakling af
holdi og blóði — gerir þig að
mikilli og merkilegri veru.
Sömuleiðis heyrast konur allt
of sjaldan hrífast af því hvað lík-
aminn — þetta furðuverk —
gengur eins og kiukka hvað
blæðingar varðar. Konur tala
ekki um hvað þær eru hrifhar af
sjálfum sér þegar þær finna og
sjá merki heilbrigðs líkama. Tíðir
eru einfaldlega einn hlekkurinn í
tíðaríminu (gamalt orð yfir tíða-
hringinn) og tákna að fyrst að
konan varð ekki þunguð þá er
legið að losa sig við blóðríka
slímhúð („hreiðrið“ fyrir eggið ef
það hefði frjóvgast). Síðan tekur
íegið til við að byggja nýtt „hreið-
ur“. Það væri óskandi að stelpur
lærðu að meta líkama sinn og þá
staðreynd að í hverjum mánuði
býr hann sig undir frjóvgun og til
að hlú sem best að egginu þarf að
búa til nýtt hreiður í hverjum
mánuði.
Mér líður seint úr minni saga
sem ég las fyrir nokkrum árum
um stelpuskjátu nokkra sem fór í
óvenjulegt verkfall. Henni fannst
dömubindi og tíðatappar allt of
dýr vara og líkaði heldur ekki
hversu mikið pukur var í kring-
um þessa sameiginlegu reynslu
kvenna. Fyrir söguhetjunni var
þetta stórpólitískt mál. Verkfallið
fólst í að neita að nota dömu-
bindi, tíðatappa eða nokkuð
annað til að taka við tíðablóðinu
næst þegar hún færi á túr. Dag-
inn sem hún byrjaði fór ekki á
milli mála hvað var á seyði; bux-
urnar voru útataðar í blóði og
hvar sem hún settist skildi hún
eftir sig rautt stól-listaverk. Stelp-
an fylgdi þessu eftir; dreif sig
með kröfúspjald niður í verslun-
armiðstöðina þar sem hún mót-
mælti háu verði dömubinda. —
Látum vera hvað þau kosta, en
hversu oft hafa konur ekki lent í
vandræðum þegar þær byrja upp
úr þurru á túr? Oft er það ansi
öþægilegt að vera staddur í
strætó, í sundi, á balli eða uppi á
miðju fjalli og blóðið fer að fossa
niður; nærbuxurnar verða fljótt
gegnsósa, síðan síðbuxurnar og
guð hjálpi þeim sem er í ljósum
fatnaði! Hver einasta kona hefúr
sína sögu að segja í þeim efnum.
Ein var á hestaferðalagi uppi á
hálendinu þegar „Rósa frænka“
ákvað að kíkja í heimsókn. Nú
voru góð ráð dýr því það hafði
gleymst að taka dömubindin
með í ferðina. Hvað gat hún gert?
Það sem bjargaði henni að lok-
um var að hún mundi eftir því að
mosinn var það sem kom ís-
lenskum formæðrum okkar til
bjargar í þessum málum! Mín
kona notaði gamla ráðið og lifði
ferðina af.
Spyrjið Jónu um kynlífið. Utanáskrift:
Kynlíf c/o PRESSAN, Nýbýlavegi 14,200 Kópavogur.