Pressan - 26.08.1993, Page 36

Pressan - 26.08.1993, Page 36
TVEIR VOÐA LITIÐ FYNDNIR 36 PRESSAN Fimmtudagurinn 26. ágúst 1993 Jón og Gulli í bissness Tveir að gabba fólk Þeir félagar Jón Axel og Gulli, 2 með öllu, eru hreinræktaðir meistarar í að gabba fólk. Það sannar Brandaralínan svo ekki verði um villst. Þetta nýjasta uppátæki félaganna er nefiiilega þannig úr garði gert að þeir fá sauðsvartan almúgann til að hringja inn brandara og hrekki, láta hann borga íyrir það líka og hirða svo gróðann sjálfir. Sjálfir gera þeir lítið sem ekkert. Snið- ugt ekki satt? Framkvæmdin er eftirfarandi: Hringt er í það ágæta símanúmer 99 *10 •10. Kapparnir svara og upphefst nú pojng og bojng hljóðaleikur. Síðan er símnot- andi varaður við gjaldinu sem þarf að greiða fyrir þjónustuna, 39,90 krónur fyrir hverja mín- útu. Inngangi þeirra félaga er þar með lokið og símnotendur taka við. Næsta skref er að velja á milli tveggja möguleika, hrekkja og brandara. Kjósi menn að hlusta á hrekki er ýtt á ákveðna tölu og geta þeir þá valið um tvo kosti, annars vegar að lesa inn hrekk og hins vegar að hlusta á hrekk. Sé viðkomandi fús að veita þjón- ustu sína les hann inn „virkilega góðan“ hrekk (og fær að borga fyrir hann líka!) eða hlustar á hrekk sem einhVer annar hefur verið svo sniðugur að lesa inn. Velji símnotandi brandara- hnappinn er það sama uppi á teningnum; annars vegar eru lesnir inn brandarar og hins veg- ar er hægt að hlusta á þá. Og þeir eru svo sannarlega mislélegir. Hér eru tvö sýnishorn: „Maður var að grobba sig,“ segir barns- rödd. „Hann segir konu frá því að hann hafi ráðist á ljón, tekið upp hníf og skorið rófuna af því. Þá spyr konan af hverju hann hafi ekki skorið af því hausinn en hann svarar að það hafi þegar verið búið að því.“ Ha, ha, ha... Og við tekur önnur barns- rödd: „Einu sinni var mús sem datt ofan í stóra holu. Hún kallar á hjálp. Fíl ber þar að og lætur tippið síga ofan í holuna. Músin klifrar upp, er afar þakklát og heitir því að hjálpa filnum hve- nær sem hún geti. Og áður en hún veit af er fíllinn dottinn ofan í stóra holu. Músin lætur tippið síga ofan í holuna en það dugir ekki til. Þá nær músin í stóra bíl- inn sinn og togar fílinn upp úr. Og hvað segir þessi dæmisaga okkur? Að menn sem eiga stóra bíla eru með lítil tippi.“ Ha, ha, ha... Ef þetta fyrirtæki skilar arði eiga )ón Axel og Gulli svo sann- arlega að hljóta heiðursmerki fýr- ir besta bissnisstrix á árinu. JÓN AXEL og GULLI fá fólk til að grínast inn á Brandaralínuna. Sjálfir sitja þeir hjá, hlæja og hirða gróðann. VIÐ MÆLUM MEÐ Sundlaug Kópavogs. Hún er alveg rosalega stór, ekki mínni en Laugardalslaugin. Munurinn á Sund- laug Kópavogs og Laugardalslauginni er aftur á móti sá að það er alltaf svo mikið af fólki í þeirri síðar- nefndu á meðan afskaplega fáir eru í Sundlaug Kópavogs. Þar er því hægt að synda bæði beint og á ská án þess að lenda í árekstri við næsta sundfrík. Svo er þar líka alveg frábær rennibraut sem börnin geta leikiö sér í á meöan maður liggur sjálfur í sól- baði eða fer 2 x 200 metrana. BÓKMENNTIR Bestu vittir Ijóðsins Ummæli nokkurra gesta: BES'TI VINUR LJÓÐSINS LJÓÐAKVÖLD Á HÓTELBORG 1993 ★ ★ Eftir nokkurt hlé hóaði Besti vinur ljóðsins saman nokkrum ágætum skáldum og hélt skáldavöku á Hótel Borg. Sigurður Pálsson hóf kvöldið og las úr væntanlegri ljóðabók sinni, Ljóðlínudans, mælskuljóð með heimspeki- legum umþenkingum, jafnvel predikunum. Það gustaði af þessum ljóðum og heims- maðurinn Pálsson las þau af tilfinningu og öryggi. Það þarf ekki óðan femín- ista til að sjá að sitthvað er að- finnsluvert við þær hug- myndir sem Jón Stefánsson gerir sér um kvenfólk, þær eru um það bil 150 ár á eftir tímanum. Hins vegar má gefa Jóni kredit fýrir þann drama- tíska þunga sem víða má finna í ljóðum hans. Það er einnig sjaldgæft að rekast á samtímaskáld sem veltir sér upp úr þjáningunni á jafn nautnafullan hátt. Og svo er nú alltaf eitthvað sjarmerandi við ungskáld sem yrkja hlýleg saknaðarljóð til Jónasar Hall- grímssonar. Það ljóð heyrðist mér þó vera eftir Snorra Hjartarson. Jón las úr bók sinni Hún spurði hvað ég tceki með mér á eyðieyju, en einnig las hann splunkuný ljóð. í upplestrin- um virkaði Jón óstyrkur. Ingibjörg Haraldsdóttir las nýleg ljóð sem hafa enn ekld ratað á bók. Ljóðin voru viðkvæmnisleg og nostur- samlega unnin, flest afar fall- eg. Ljóðið Land er lítil perla sem fylgdi manni síðan út í nóttina að kvöldinu loknu. Það má flytja langar lofrull- ur um hæfni Ingibjargar, næmni og vandvirkni en það er dagamismunur á henni líkt og flestum skáldum, eins og kom fram í lokin. Þá las Ingi- björg kvennasmælingjaljóð um konur sem vakna einn dag og eru frjálsar og svo um aðrar sem bera á herðum höf- uð böðuð svita, tárum og blóði. Það er ekki vonlaust að þau ljóð muni slá í gegn á ein- hverjum kvennavígstöðvum, en mér þóttu þau beinlínis banal. Geirlaugur Magnússon las næst úr hinni ágætu ljóðabók sinni Safnborg. „Gamli mað- urinn“ virtist kunna ágædega við sig í pontunni og flutn- ingur hans á einu besta ljóði bókarinnar Hér stend ég var mjög tilþrifamikill. Bragi Ólafsson las nokkur ljóð úr Ytri höfninni en einnig ný ljóð. Hið óbirta ljóð hans Frá heimsþingi esperantista vakti greinilega hrifningu gesta enda aldeilis frábært ljóð. Mörg feiknagóð ljóð eru í Ytri höfhinni en ekkert þeirra jafiiast á við hið nýja ljóð. Kristján Þórður Hrafns- son var yngsta skáldið sem kom fram þetta kvöld. Hann hefur einungis gefið út eina ljóðabók, sú næsta er væntan- leg í haust. Hún nefnist Húsin og göturnar og þaðan komu ljóðin sem hann las upp. Ljóðin voru angurvær, gædd ákveðnu sakleysi æskunnar og í flestum þeirra mændi ungur maður á effir stúlku og óskaði þess eins að fá að vita hvar hún byggi og hvernig væri umhorfs heima hjá henni. Framtíð Kristjáns á skáldskaparsviðinu er enn óráðin en hann býr yfir ein- lægni sem fleytir honum ffam á veg jafnvel þótt nokkuð skorti á í tækni og ffumleika. Kristín Ómarsdóttir er venjulega ágætlega frumleg, en þótt ég hafi jafnan á henni nokkurt dálæti gat ég engan veginn áttað mig á þeim ljóð- um sem hún las þetta kvöld, fannst eins og hún væri dauf endurgerð af sjálfri sér. Svo kann vel að vera að það sé kolrangt mat, kannski var hún bara svona ffumleg. Hún las úr væntanlegri ljóðabók, Þerna á gömlu veitingahúsi. Lokaorðin átti Þorsteinn Gylfason, heimspekiprófess- orinn sem hefur það sem kall- að er „presens“. Hann las vandaðar þýðingar sínar á fimm erlendum ljóðum og að mínu mati bar þar hæst þýð- ing á ljóði eftir hina snjöllu skáldkonu Tove Ditlevsen. Hrafn Jökulsson var kynn- ir þetta kvöld. Langloku- skrúðmælgi leiddi hann oft og tíðum út í móa og reyndi mjög á þolinmæði gesta. Magnaður texti. — Var miklu betri en ég hafði áíí von á. — Nokkrargóðar línur. — Það var kraftur í þessu. — Minnti á köflum á Matthías Jóhannes- sen. — Of mikjl mælska, of mikill vaðall. — Ég var alltaf að bíða eftir að þetta væri búið. — Það var ástríða í lestri hans. — Maðurinn er alveg sérlega gott skáld. Flatt, banalt og hversdagslegt. — Verður að finna aðra rödd. — Þreytandi þessi eilífu ávörp í Ijóðunum. — Notalegt, einlægt og hlýtt. Um Jón Stefánsson: Hann gefur gagnrýnendum byssuleyfi á eilífðina. — Var ekki í stuði þetta kvöld. — Óvenjustakur upplestur. — Ljðð hans Hviids Vinstue er poppuð útgáfa afljóði eftir Snorra Hjart- arson, enda á Rás 2. — Hann var svo litlaus að hann var ekki lengur rauðhærður (kannski var það lýsingin). Um Geiriaug Magnússon: Brennivínsrómantík eftir ofmet- iö vanmetið skáld. — Tvímæla- laust frumlegastur þessara skálda. Um Ingibjörgu Haraldsdóttur: Hápunktur kvöldsins. — Væ- minn upplestur og tilgerðarleg Ijóð. — Ég þorði varla að fá mér sopa á meðan af ótta við að klakahringlið yröi of kaldr- analegt innlegg í þessi brot- hættu en þó þokukenndu Ijóð. — Hún stendur alltaf fyrir sínu. — Fær góðar hugmyndir og vinnur vel úr þeim. Um Kristínu Ómarsdóttur: Ég elska þessa rödd. — Ég botnaði ekki neitt í neinu. Um Braga Ólafsson: Eins og esperanto miðað við hina (í jákvæðri merkingu). — Ljóðin jafngóð og hann var vel greiddur. — Fín Ijóð og svo er maðurinn æðislegur sjarmör (má ég ekki segja það?). — Ég næ ekki sambandi við Ijóð þessarar kynslóðar. Um Þorstein Gylfason: Las mjög vel upp Ijóð sem eru ekkert slor. — Mikill léttir aö heyra bundið mál eftir þetta prósasull. — Klassi. — Glæsilegar þýðingar.

x

Pressan

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Pressan
https://timarit.is/publication/298

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.