Morgunblaðið - 26.05.2004, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 26. MAÍ 2004 35
Eins þegar glaðbeitti kokkurinn í
Basel í Sviss hrærði í vel kæstum há-
karlabitum og dýfði þeim í graflaxsós-
una og flutti langa þakkarræðu um
lostætið eða þegar konurnar okkar
buðu kokki í Bordeaux, dökkum á
brún og brá að smakka á hákarli og
þeim fannst maðurinn skipta litum
svo hvarf hann skyndilega á braut og
sást svo ekki meira þann daginn.
Blessunarlega gengu þessar ferðir án
áfalla og fyrir það vorum við félagarn-
ir forsjóninni þakklátir.
Nú er lífsgöngunni lokið og komið
að kveðjustund. Við teljum víst að
þegar jazzinn hljómar í himnasölum
mun vinurinn renna á hljóðið og kæt-
ast á ný. Við þökkum kærum vini
samfylgdina og biðjum honum Guðs
blessunar.
Elsku Sigrúnu og fjölskyldunni
allri vottum við samúð okkar.
Ásta og Ævar.
Heyr, himna smiður,
hvers skáldið biður,
komi mjúk til mín
miskunnin þín.
Því heit eg á þig,
þú hefur skaptan mig,
ég er þrællinn þinn,
þú ert Drottinn minn.
(Kolbeinn Tumason.)
Fyrir rúmum þrjátíu árum þ.e. í
janúar 1973 hóf ég störf í Landsbanka
Íslands. Var mér gert að mæta í
Múlaútibú bankans og bera mig upp
við þáverandi útibússtjóra, Bjarna
Magnússon. Ekki var laust við að ég
bæri hálfgerðan kvíða í brjósti mínu,
ég ungur og óharðnaður unglingur
sem ætlaði að hefja störf sem banka-
maður. Á móti mér tók lágvaxinn
maður á besta aldri og segja má að
hann hafi tekið mér opnum örmum og
frá þeirri stundu hefur ekki fallið
skuggi á vináttu okkar. Leiddi hann
mig um húsnæði útibússins og kynnti
mig fyrir verðandi starfsfélögum mín-
um. Strax frá byrjun fékk ég tækifæri
til að ganga í nánast öll störf sem unn-
in voru í útibúinu. Þegar ungur og
óreyndur starfsmaðurinn kemur til
nýrra starfa, finnur hann fljótt hvern-
ig viðmót yfirmanns er gagnvart hon-
um og ekki er verra þegar honum er
trúað fyrir ábyrgðarstörfum. Ég get
með góðri samvisku sagt að það vega-
nesti sem ég fékk í byrjun var sann-
arlega Bjarna að þakka. Hann var
óspar að hvetja mann að takast á við
krefjandi störf. Síðar fylgdi ég Bjarna
þegar hann varð útibússtjóri í Mjódd-
inni haustið 1982. Er mér sérstaklega
minnisstætt þegar hópi starfsmanna
sem fékk stöður við nýja útibúið, var
boðið í vinnuferð tilKaupmannahafn-
ar að kynna okkur störf þjónustufull-
trúa við útibú Den danske Bank.
Heitið þjónustufulltrúi var ekki til
sem starfsheiti í íslenskum bönkum á
þeim tíma þannig að með sanni má
segja, að við höfum verið þeir fyrstu
hér á landi. Þótt langt sé um liðið veit
ég að ég get fyrir hönd okkar hópsins
þakkað af heilum hug fyrir ógleyman-
legar stundir í starfi og leik. Í huga
Bjarna var aðalatriðið að hvetja sitt
fólk og gera það ánægt í starfi. Þótt
ég hafi sagt skilið við félaga og vini í
Landsbankanum þá hefur vináttan
haldist áfram þó samskipti hafi
minnkað í seinni tíð.
Það gladdi mig mikið að sjá Bjarna
við jarðarför föður míns í febrúar síð-
astliðinn. Ekki grunaði mig að það
yrði okkar hinsti fundur. Nokkrum
vikum síðar hitti ég Magnús, son
Bjarna sem sagði mér frá erfiðum
veikindum pabba síns og ekki væri
bjart framundan. Ég á þó í hjarta
mínu minningar um gott faðmlag og
hlýju sem streymdi frá Bjarna til mín
þegar ég átti um sárt að binda.
Ég sagði oft við Bjarna að við vær-
um miklir gæfumenn í einkalífi okkar
og ekki skemmdi það fyrir að við vor-
um báðir giftir Sigrúnum. Sigrún og
Bjarni voru sem eitt og stóðu saman í
að hlúa að stórfjölskyldunni. Í mínum
huga efast ég ekki um að Sigrún og
fjölskyldan var Bjarna allt. Fjölskyld-
an var það sem allt snerist um. Við
hjónin sendum Sigrúnu, börnum og
öllu venslafólki alúðar samúðarkveðj-
ur og megi Guð styrkja ykkur öll í
sorg ykkar og gefa ykkur styrk.
Minning um góðan dreng lifir. Guð
blessi minningu Bjarna Magnússon-
ar.
Gunnar Hans Helgason.
Leiðir okkar Bjarna lágu fyrst
saman fyrir um 50 árum, og þá í gegn-
um „tjútt-staði“ borgarinnar. Við
höfðum báðir gaman af að dansa, og
var sumar vikurnar dansað á hverju
kvöldi. Hafnfirðingurinn sótti til
Reykjavíkur, til að gera hosur sínar
grænar fyrir Sigrúnu, sem leiddi svo
til hjónabands þeirra. Hann var hepp-
inn og seigur þar, því Sigrún átti eftir
að reynast honum ómetanlegur og
óhagganlegur bakhjarl, það sem eftir
var.
Leiðir lágu svo þéttar saman, þeg-
ar Kiwanis-hreyfingin fór að starfa
hér á landi. Við unnum, ásamt Sveini
Guðbjartssyni o.fl., að stofnun Eld-
borgar (1969), og eru mér minnis-
stæðar margar ferðir til Hafnarfjarð-
ar í kringum það. Þegar svo bar við,
voru heimili þeirra ávallt opin fyrir
Kiwanismönnum. Eldborg var, og er,
eitt mjög samhent lið, sem hefur sett
sinn svip á bæjarlífið í Hafnarfirði.
Síðar gegndi Bjarni mörgum trún-
aðarstörfum fyrir K-hreyfinguna, var
svæðisstjóri, umdæmisstjóri, fulltrúi
á alþjóðaþingum o.fl.
Eftir að Bjarni tók við útibússtjóra-
stöðu Landsbankans í Múla, gerð-
umst við viðskiptavinir, ofan á allt
annað. Togast var á um peninga
bankans, og fannst mér Bjarni oft
vera heldur harðdrægur við að verja
hagsmuni hans.
Við undirbúning Breiðholtsútibús,
og meðan hann var við stjórnvölinn
þar, þá vann Bjarni mikið brautryðj-
andastarf við að breyta bankanum úr
stofnun í nútíma þjónustufyrirtæki.
Þar var við ramman reip að draga,
og ræddum við það oft, hvað hægt
gekk að færa bankann nær nútíma
aðferðum, sem við sáum í gangi á al-
þjóðamarkaði.
Hann var óþreytandi við að reyna
að ná í meiri viðskipti fyrir „sitt“
útibú, fyrirtæki í nágrenninu voru
heimsótt, og boðin þjónusta bankans.
Það var ekki mikið um, að bankastjór-
ar gerðu slíkt í þá daga. Bjarni var
metnaðargjarn og þá um leið fram-
sækinn, í sínu starfi.
Smátt og smátt breyttist kunnings-
skapurinn yfir í vinskap, sem hélst
það sem eftir var, og bar aldrei
skugga þar á. Er ég mjög þakklátur
fyrir það.
Bjarna líkaði vel að hafa fjör í kring-
um sig, hann var mikill píanó-jazz-unn-
andi, kunni vel að meta skemmtilegar
sögur, fannst gott að hlæja og var góð-
ur í að blanda þessu öllu saman við
guðaveigar og góðan mat. Í raun var
Bjarni góðhjartaður, hugsaði vel um
sína fjölskyldu, var fljótur að átta sig á
aðstæðum, fastur fyrir og harður í
horn að taka, sérstaklega ef honum
fannst að sér vegið.
Mörg ferðalögin fórum við í saman,
bæði innanlands og utan, skemmti- og
skylduferðir, og hafði ég alltaf gaman
af að ferðast með honum. Veiðiferðir
voru óteljandi, með ýmsum uppákom-
um, gamanið var alltaf í fyrirrúmi, en
áhyggjur hversdagsins fengu ekki að-
gang.
Að vera gestur hjá Bjarna og Sig-
rúnu, er ógleymanlegt. Heimili þeirra
er óvenju hlýlegt, mikil gestrisni var
þar í fyrirrúmi. Stundum ílengdust
þessar veizlur, hlustað á góðan jazz,
spjallað og hresst uppá sálartetrið
fram í birtingu. Það voru góðar stund-
ir.
Við vonum að Sigrún finni styrk til
að komast yfir þennan mikla missi,
um leið og við sendum börnum þeirra
og öllum aðstandendum innilegar
samúðarkveðjur.
Hjördís og Ásgeir Hjörleifsson.
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
STEFÁN STEFÁNSSON
útgerðarmaður og skipstjóri,
Dalvík,
andaðist laugardaginn 15. maí sl.
Útförin fer fram frá Dalvíkurkirkju föstudaginn
28. maí kl. 13:30.
Sigrún J. Eyrbekk,
Stefán Stefánsson, Hulda Ólafsdóttir,
Sigríður Ingibjörg Stefándóttir,
Davíð Stefánsson, Vilborg Björgvinsdóttir,
Anna Lísa Stefánsdóttir, Magnús Jónasson,
Sigrún Stefánsdóttir, Sveinn Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
KNÚTUR ÁRMANN
rafvirkjameistari,
Breiðvangi 8,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju föstu-
daginn 28. maí kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á að
láta Krabbameinsfélagið njóta þess.
Kristín J. Ármann,
Valdís Erla Ármann, Guðbjörn Ólafsson,
Kristín Björk Guðbjörnsdóttir, Brynjólfur Ásþórsson,
Ólafur Þór Guðbjörnsson, Halla María Helgadóttir,
Valdimar Björn Guðbjörnsson, Soffía Dögg Garðarsdóttir,
Júlíus Jens Ármann,
Knútur Rafn Ármann, Helena Hermundardóttir,
Einar Helgi Ármann,
Júlíus Rafn Ármann
og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
bróðir og afi,
AÐALGEIR AXELSSON
fyrrv. bifreiðarstjóri,
Grenivöllum 28,
Akureyri,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Skjaldarvík laug-
ardaginn 22. maí, verður jarðsunginn frá Akur-
eyrarkirkju fimmtudaginn 27. maí kl. 13.30.
Petrína Ágústsdóttir,
Agnes Aðalgeirsdóttir, Hersteinn Brynjúlfsson,
Ágúst Jón Aðalgeirsson,
Þorgerður Aðalgeirsdóttir, Helgi Borg Jóhannsson,
Axel Aðalgeirsson, Ragnheiður Lilja Bjarnadóttir,
Snjólaug Aðalgeirsdóttir,
Ólafur Axelsson, Selma Jónsdóttir
og barnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GUÐJÓNS EINARSSONAR,
Hlíðarhúsum 5,
Reykjavík.
Þórdís Guðmundsdóttir,
Ingibjörg Guðjónsdóttir, Guðjón R. Ágústsson,
Einar Guðjónsson, Helga Guðmundsdóttir,
Þorbjörg Guðjónsdóttir, Gylfi Gíslason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug vegna andláts og útfarar föður míns,
ÞÓRÐAR HELGA EINARSSONAR,
Ísafirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Fjórðungs-
sjúkrahússins á Ísafirði.
Fyrir hönd aðstandenda,
Svanhildur Þórðardóttir.
Okkar innilegustu hjartans þakkir til ykkar allra
fyrir ómetanlegan stuðning, kærleika og vinar-
hug til okkar vegna andláts ástkærrar unnustu
minnar, dóttur, systur, mágkonu og dóttur-
dóttur,
RAGNHILDAR MAGNÚSDÓTTUR
myndlistarmanns.
Gunnar Gunnarsson,
Barbara M. Geirsdóttir, Magnús Garðarsson,
Hildigunnur Magnúsdóttir, Kjartan S. Höskuldsson,
Aníta Magnúsdóttir, Geir Magnússon,
Aníta Björnsson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR S. SIGURJÓNSSON,
Fagrabæ 1,
Reykjavík,
lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund sunnudaginn 23. maí.
Inga S. Kristjánsdóttir
og aðrir aðstandendur.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, er
sýndu okkur samúð og umhyggju vegna
andláts og útfarar okkar ástkæru,
HELGU ÁMUNDADÓTTUR,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
áður til heimilis
í Vogatungu 67, Kópavogi.
Bjarni Hermann Finnbogason,
Ragna Jóhannsdóttir, Gissur Axelsson,
Hildur Jóhannsdóttir, Grétar S. Kristjánsson,
Hlöðver Jóhannsson, Jónína Jónsdóttir,
Munda Jóhannsdóttir, Hörður Runólfsson,
Steinþór Jóhannsson, Monthiya Hoshi,
Magnús Már Kristinsson, Sigrún Grímsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.