Íslendingaþættir Tímans - 22.04.1970, Blaðsíða 3

<!(fciitu með Kristnl í Engey, flutt-
ÉM ®vo til Eyja m>eð Margréti
Jénsdóttuir, konu einni, 1908 og
Éjygg'ði ásamt með Sigurði Odds
Synl skipstjóra, sem var kvæntur
Jnguinni Jónasdóttur, húsið sem
Slðar hlaut nafið Vestmannabraut
40, en þeir nefndu Skuld, senni
tega af þvi að húsið mun hafa
verið hyggt í skuld, þ.e. fyrir láns-
fé.
Húsið Sfculd var á sínum tíma
með reisulegustu og stærstu hús-
um í Eyjum og isómir sér vel enn,
þótt það komi til með að víkja
vegna 'breytts skipulags. Skuldar-
heimilin í Vestmannaeyjum voru
tvö, þeir Stefán og.Sigurður áttu
sinn helminginn hvor, en sam-
komulag var gott og út á við voru
Skuldarfjölskyldurnar nánast sem
ein fjöMkylda væri og þeir Skuld-
arbændur höfðu sameiginlegan bú
skap, landnytjar og kúabú og hús
fireyjuænar Margrét og Ingunn
stýrðu heimilunum er menn þeinra
sem báðir voru skipstjórar, stund
uðu sjósóknina með harðfylgi.
Magnús Jakobsson hóf sjómennsku
sína í Eyjum sem háseti á bát
Stefáns en varð síðar vélstjóri og
lofcs skipstjóri á bát-num er heilsu
Stefáns þraut til sjósóknar og a>fla-
fanga. Samskipti þeirra Magnús-
ar og Stefáns vo>ru öll sem um
samrýmda feðga væri að ræða og
Stefáni, ekki sízrt eftir að hann tók
að eldast og heilsu hans að hraka
var það ljóst ekki síður en Mar
gréti konu hans, hvilíkur stydkur
þeim hjónum, heimili þeirra óg
börnum var að Magnúsi og hversu
tg-óð stoð hann var hei-milinu.
Árið 1953 fcen-ndi Magnús
Jakobsson nokkurrar vanheilsu, og
v-arð það til þe-ss að hann lét af
sjósókn og tók að vinna að járn
smiði hjá Þorsteini Steinssyni já-rn-
smíðam-eistara, m-iklum hagleiks
og ágætismanni, og hóf Magnús
sa-mtí-mis n-ám í Iðnskóla Vest-
mannaeyja, þá fimmtugur að ald-ri
og 1-auk prófi þaðan m-eð góðu-m
árangri, va-rð síða-n sveinn í járn-
s-míði og vélvirkjun og afiaði sér
1 fra-mhaldi meistararéttinda, sem
ha-nn notfærði sér ekki, en starf-
aði áf-ram hjá Þorsteini og mátu
þeir hver annan mikils og að
ve-rðleikum Þorsteinn og Magnús,
Oig var sa-mistarf þeirra allt hið
bezta og ákjósa-nlegasta.
Magnúsi Jak-ob9syni var hag-
mælska í blóð borin. en Ma-gnús
rækti þann hæfileika sinn lítt fram
fSLENDINGAÞÆTTIR
til ársi-ns 1950, ©r hann tók að’
fá-st við vísna- og ljóðagerð, -með
góðum og vaxandi árangri. En
Ma-gnús stundaði ek-ki ljóðagerð
fyrst og firem-st til lofs og frægðar
heldur til hugarhægðair og tóm
stundagaim-ans. Hefur Ma-gnús í
síðari tíð haldið Ijóðum sínum og
kviðlinguim nofcfcuð saman og verð
ur nokkuð vikið að kveðskap
Ma-gnúsa-r hér á eftir.
Á s.l. ári Iét Magnús fjölrita
nokkum hl-uta a-f ljóðum sínum í
lausblaðabók og fylla Ijóð þau, sem
þar eru saman komi-n á a-nnað
hundrað blaðsíðna. Þessi er fyrsta
vísan i Ijóðafcver-i Magnúsar þa-r
sem hann vfkur að uppsprettu
Ijóða sinna:
Þegar tóna-r Mflsi-ns Ijóða
Mða um í vitund minni.
Strýk-ur „dísin“ strengi góða
straumur f-er um sá-Iair in-ni.
Ma-gnús -gerði náttúrufegurð, við-
fan-gsefni líðandi stunda-r að yrfcis-
efni en undir ljóðage-rðinni sló
hrei-nlynt hja-rta vammlaiuss d-reng
skaparma-nns með birtu og trúar
hita og öry-ggi í sál sinni. Þannig
gæti kvæði Magnúsar Að kveldi
verið forspá sk-apadægurs lians:
Logar í lita dýrð
loftið, er kvelda fer,
þegar að sól við -sjá
að setjast er ...
Svo mun og sálin liver
sem er í KricCi skírð
umijómast an-dlát við ,
æðri af dýrð.
Um Blómið yrkir Mag-nús:
j
E-r lít -á lítið -blóm
-eg læri af því margt,
það er sú guðsins -gjöf,
sem geri-r lífið bjart.
>
Það lífgar léttir störf,
það lífsins kraftinn ber
úr jarðar m-ætri mold
og mesta ljósi hér.
Það lyfti-r hugans hé-im,
það hreina veitir trú
á guð, hans -mikl-a mátt,
hans máttinn æ sérð þú.
f næturró:
\
E-r himinljósin blika björt V
í blíðri -næturró
og slæða breiðist ljúf og létt >
um landið -mitt og isjó.
Þá er svo yndis unaðsrífct
að eiga drauma val,
að láta huga leika sin-n
um lífsins töfradal.
Vor:
i
Að hverfa er dimiman dökka
drottnar á lofti sól.
Vorið hið bjarta og blíða
brosir hér út við pól. ^
Fuglarnir fljú-ga að landi,
færist jörðin í kjól
grænan með gullinum blómum
-geislandi í morgunsól.
ísland:
Þú la-ndið bjarta með fanna-feld
svo frjálst og stolt á inorðurslóðum,
þú átt hið inn-ra í þér ást og eld ,
og ást þú -miðlar börnu-m góðu-m.
Eg tigna þi-g og trúi á þinn mátt.
E-g tigna þig, og ha-fið fagurblátt, |
það er þitt band,
þú ert rnitt land,
landið drauma og dáða nýrra,
K
Og -hafið blá sér leifcur létt
og lifandi við þínair strend-ur,
það dren-gjum þínum og dætruaa
— rétt
oft dásemd marga fær í henduir.
En einnig á það hörfcu til og h-yr
og heggur þungt A sumra þeliwft
dyir
með beititum braind, ,
sem boðar girand.
Æ — sáir ©r mLsslir sona igóðra.