Íslendingaþættir Tímans - 22.04.1970, Blaðsíða 14

MINNING
Ámundi Ámundason
Fæddur 18. nóvember 1899.
Dáinn 22. janúar 1970.
Hvað er Hel —
Hvíld er stillir storm og él,
emdurnœring þumga'þjáðum,
þreyttum, píndum, hrelidum,
smáðum,
eilíf bót, þeim breytti vel,
heitir Hel.
Matt. Joch.
Árnundi Ámundason fæddist að
Kamfoi í Flóa. Faðir hans var
Ámundi Sigurðsson, Jóhannes-
<sonar frá Langholti í Ytri-hrepp,
'kona Jóhannesar var Þorbjörg Á-
mumdadóttir af Fjallsætt. Móðir
hans var Ingibjörg Pálsdóttir, Guð
mumdssonar frá Kaldum 4 Rangár
völlum. Ólst Ámundi upp hjá for-
eldrum sínum í fjölmennum syst-
Ikinahópi, sem öll er upu komust
urðu kjarna- og sómafólk, svo að
rausnarlegur og hjálpsamur við
systkini sín og foreldra.
Það var bjart í kringum Sverri,
hvar sem hann fór, og mátti
vænta nokkurra átaka af hans
háifu, er hanrn kæmist á mann-
dómxsárin.
En skyndilega eins og svo oft
er, þegar slys verður var
hanm kvaddur af sjónarsviðinu yf-
ir landamærin, þamgað, sem vegur
allra liggur.
Minning um æskumanminn lifir
hjá þeim, sem þekktu hann og
megi hún verða huggun í raunum
þeirra, sem þar eiga um sárast að
binda.
Með þessum línum vildi ég á-
samtkonu minni votta fjölskyldu
Sverris sáluga samúð okkar og um
leið minmast orða skáldsins, að
„aldrei er svo svart yfir sorgar-
ranni, að eigi geti birt fyrir eilífa
Sigurgeir Kristjánsson.
sjá má, að öllu hefur vsrið vel tii
skila haldið vegna afkomu heinul-
• isins. Ámundi vandist fljótt vinn-
unni, eins og víðast var háttað til
sveita á þéim tímum. Búskapurinn
var á margan hátt erfiður og mann
frekur, en vinnusemi og heiðar-
leiki þótti aðalsmerki í harðri lífs-
baráttu.
Ámundi tók við búi af foreldr-
um símum er þau hættu búskap,
voru þau hjá honum meðan þeim
entist aldur. Ingifojörg andaðist ár-
ið 1940 en Ámundi árið 1963, þá
orðinn 99 ára gamall.
Ámundi kvæntist árið 1931, eft-
irlifandi konu sinni, Vigdísi Hans-
dóttur, ættaðri frá Þúfu á Landi,
dugnaðar konu. Eignuðust þau
fjögur börn, þrjá syni og eina dótt
•ur. Alla sína búskapartið var Á-
mundi að rækta og oerrr.-rr.bæta
jörðina og bæta við bústofn sinn,
en að mörgu leyti við erfiðar að-
stæður. Metnaðarmál var það hon-
um að fóðra búpening sinn vel.
Ámundi var mörgum góðum
kostum búinm, góðsemi og umburð
arlyndi bæði við menn og málleys
ingja voru hans aðalsmerki. Hann
var léttur í lund og kvikur í hreyf
ingum, taldi ekki eftir sér sporin,
enda ósérhlífinn. Drenglung hans
og barmslegt sakleysi laðaði að
homum börn og unglinga, sem með
honum voru. Þótti þeim öllum
vænt um hann. Hugsun hans hef-
ur eflaust verið þannig, að ekkert
er eins heilagt og barnssálin vegna
þess, að sakleysið og hreinleikimn
sem skín úr augum barnsims hefur
hann talið hugsun guðs. Sérstak-
lega reyndist hann vel börnum
Sigurbjargar systur sinnar, sem ól
ust upp að mestu leyti í Kamfoi, og
þótti þeim rnijög vænt um frænda
sinn, og eru imnilega þakklát fyrir
alla hans góðvild í þeirra garð fyrr
og síðar.
Hann var bókhneigður og las
mikið, var minnugur vel og átti
mjög auðvelt með að halda uppi
samræðum um menn og málefni.
Ámundi andaðist á Landsspítal-
anum, en þar var hann búinn að
dvelja í þetta sinn frá því um síð-
astliðin áramót. Áður hafði hann
dvalið þar af og til síðastliðin ár.
Var búið að gera á honum miklar
aðgerðir í sambandi við veikindi
hans og sýndu þær snilli
þeirra lækna er önnuðust
hann. Varð hann aðnjótandi frá-
bærlega góðrar umönnunar lækna
og annars hjúkrunarfólks, sem
hann mat mjög mikils, og var
hann ávallt þakklátur fyrir allt
sem fyrir hann var gert. Ámundi
var sannkölluð hetja í sínu veik-
indastríði. Sýndi hann frábært
æðruleysi og hugprýði allan þann
tíma, sem það tók að berjast við
þennan voveiflega sjúkdóm. Hans
meginstyrkur lá í því, að trúa þeim
kenningum sem Kristur boðaði.
Genginn er góður maður. Bless-
uð sé minning hans.
Ámundi Sveinsson.
14
ÍSLENDINGAÞÆTTIR