Íslendingaþættir Tímans - 22.04.1970, Blaðsíða 5

Hún er bein í baki
brjóstin nett eg smá.
Hún er yndisfögur,
þið ættuð hana að sjá.
Hún annma elskar alla,
en einku'm börnin smá.
Og hennar ein'kayndi
er þau að heyra og sjá.
Hún ainma böl vill bæta
svo blíð er hún og góð.
Já, hún er alveg einstök
og á hinn dýrsta sjóð.
Af sjóði þeim miðlar mörgum
svo —mikinn kærleik á,
en er það ekki einstakt
að alltaf vex hann þá?
3
Heilræði:
Vertu gætin orðum í
ástunda hið sanna,-
hljóta muntu hér af því
hlýju og virðing manna.
Virtu það sem verðugt er
vondu öllu fleygðu.
Hafðu guð í huga þér
hans og blessun eigðu.
Hjáipleg vertu hér við þá,
sem hrjáðir eru og líða.
Gjarnan þér það gefa má
gæfu seinni fíða.
Til Brnu:
Eisku litla Erna mín
þú ert sem fögur rós,
ilmur þinn sem indælt vín
og yndi brúnaljós.
Guð eg bið að blessa þig
■ og bjarta framtíð ljá,
leiða þig um lifsins stig,
en láta ei sorgir hrjá.
Sfakan:
Staka smellin lífgar lýð
leiða burtu hrekur,
eins og sumarssælutíð
sanna gleði vekur. .
Magnús Jakobsson var hrain-
Kkiptinn, skilvís og greiddi glaður
keisaranum það sem keisarans er
°“ guði það sem guðs er, og vildi
bera sinn hluta a£ byrðum samfé
^agsins, en honum voru brigð-
•hæigi og hrekkir, fjárdráttur og
agirnd Ieið. í upphafi stríðsins gerð
Magnús Jakobsson einn af
ISLENDINGAÞÆTTIR
hluthöfum i félaginu Sæfell, sem
annaðist fJutninga á ísvörðum fiski
til Bretl'ands á stríðsárunum og
flut'ti kol og annan varning til
landsins og varð mikið gróðafyrir
tæki, endirinn varð þó sá, að fí
lagið flosnaði upp fljótlega eftir
stríðinu lauk með stórfelldu fjár
tjóni fyrir viðSkiptabanka sinn,
framikvænidastjórinn lagði meiri-
hluta hlutafjárins undir sig og
sína og þeir hluthafar sem voru
e'kki nógu fljótir til að selja hlúti
sína fengu ekki neitt, og var Magn
ús einn í þeim hópi, en reiknings-
uppgjör á fjárreiðum félagsins fór
aldrei fram. Þetta varð Magnúsi
þungt áfall, ekki sjálfur fjármiss
irinn, heldur sú reynsla sem
hamn fékk þarna af mönnum sem
hann hafði borið traust til og
stufct. Að þessu tilefni rnún Magn-
ús liafa kveðið vísuna Ágirndin:
Ágirndin er ekki góð
um hana segi ég þetta:
Ef fá menn hana fast í blóð
þeir fá sig aldrei metta.
Magnús Jakobsson mun að
mestu liafa fylgt Sjálfstæðisflokkn
um að máluim. en þó ekki án gagn-
rýni og sérslaklega líkaði honurn
iila gengisfellingar núverandi
stjórnarfloklka og er síðasta hol
skefla, gengisfellingin mikla reið
yfir, þá rann Magnúsi í skap, þótt
gæflyndur væri, og kvað:
Fat er „íhaldið11:
Þungt er loft og dimmir dagar
drýpur úr skýjum, hirninn
grætur,
ylur nægur, hreinir hagar,
heldur þó illa skútan lætur.
Framundan er feigðarskerið
finnst það mörgum ekki gaman.
Hásetarnir hafa verið
hraustir menn og staðið saman.
Bylgjur rísa, boðar falla
byrðing yfiir — skelli veita:
SigJt verður áfram svona varla,
sjálfsagt er um stefnu að breyta.
Yfirmenn það ekki skilja
áhafnar þeir skerða kostinn,
og frá stýrisvöl ei vilja
víkja fyrr en hann er brostinn.
Ort 23.11 1968.
En þótt Magnúsi Jakobssyni lík-
aði ekki öll mannanha veúk og sum
ar athafnir særðu næma réttlætis
kennd hans, þá geikk Magnús sæll
og iglaður á guðs sins fund. Sjálf
ur hafði hann kveðið:
Eg lyifti hug, eg lyfti sálu minnl
lífsins guð, að náðarsólu þinni.
Eg finn þar frið og fylling
dýrstu mynda,
eg finn þar náð og lækning meina
og synda.
Dætur Margrétar í Skuld til-
kynntu móður sinni, með nær
færni, að Magnús hefði orðið
fyrir slysi og tók ein dóttir Margrét
ar móður sína með sér heim til
sín. Margrét er skapstyrk kona,
og tók fregninni án æðru eða ótta.
Um daginn meðan fylgzt var
með þvi, hversu meiðsl Magnúsar
hefðust við þá gekk Margrét hljóð
og hóglál uin gólf lijá dóttur sinni,
en er kvelda tök, þá var hin þrek
rnikla og lífsreynda kona búin að
'gera þessa lífreynslu upp í huga
sinuui og sagði við dætur sínar:
Líklegast væri bezt að Magnús
fengi að deyja úr því liann er svona
illa farinn. þ.e. slasaður. Að
morgní varð þetta að veruleika.
Eftir að Stefán í Skuld dó, hélt
Margrét ekkja hans heimilinu í
Skuld áfiram og hafði hjá sér fjör-
gamla móður sína, Guðfinnu Egils
dóttur, óvenjulega fallega konu og
vel eygða, og svo var Magnús
áfram á heimilinu.
Nokkrum árum síðar andaðist
Guðfinna, móðir Margrétar og
urðu þau þá tvö eftir, Margrét og
Magnús þar til dauðinn sleit sam
vistum þeirra og Margrét átti á bak
að sjá manni sem hún leit á sem
eitt af börnuim sínum.
Jóhannes Tómasson, annar af
tengdasonum Margrétar, sem á lífi
eru, og hefur urn margt verið stoð
og stylta tenigdamóður sinnar og
forsjá utan heimilisins, annaðist
um framkvæmd útfarar Magnúsar
Jakobssonar, en Margrét tilkynnti
um lát Magnúsar og sá um jarðar-
förina eins og um son væri að
ræða.
Á þessu timabili gekk harð
viðrakafli yfir landið svo ósýnt var
að fjarstödduiin systkinum og
venzla'mönnum Magnúsar tækist að
komast til Eyja, en daginn sem
jarðarförin fór fram gerði blíð-
viðri semi hélzt daglangt og fram
eftir næsta degi svo aðkomnir iarð
arfarargestir komust að heiman og
heim í veðurhlíðu. Systkini Magn
5