Íslendingaþættir Tímans - 22.04.1970, Qupperneq 13

íbúðinni að Laugavegi 137 og hafði
þar sína murni allt til dauðadags,
enda þótt hin síðari ár hafi hún
búið hjá börnum sínum, einkum
Ásu hér í borg og Rögnu búsettrí
suður í Garði. Sjálfstæðiskennd
hennar var það rík, að hún vildi
eindregið hafa íbúðina sína til af
nota, énda þótt hún kæmi þar
ekki nema endrum og eins hin
síðari ár og þá ávallt 1 þeim til-
-gangi að hel-la upp á könnuna og
veita góðgerðir. Enginn mátti stiga
fæti inn fyrir þröskuld án þess að
þiggja veitingar. Þegar hún bjó
ein í íbúðinni á Laugaveginum,
fékk hún ávallt eitthvert barna-
barn sitt til að vera hjá sér á nótt-
unni og öll vildu þau vera hjá
ömmu. Hún kallaði þau fuglana
sína. Hlýhugur hennar til sambýlis-
fólksins á Laugaveginum kom oft
fram og hún minntist eigi sjald-
an hjálpfýsi þess og vinarhugar.
Hólmfríður var hraust kona til
líkama og sálar. Þó þjáði hana síð-
ust-u áratu-gi skert heyrn, og fór
það vaxandi. Fyrir nokkrum árum
kenndi hún hjartasjúkdóms, og var
hún upp frá því reglulega undir
læknishendi Björns Önundarsonar
sem hún dáði mjög og bað fyri-r
'kveðju til.
Hólmfríður var kynsæl kona og
hafði mikið barnalán. Afkomend-
ur hennar eru orðnir 53. Börnin
eru 8 og þegar hefur verið get-
ið 4 þeirra, en hin eru: Margrét
St-einunn, Magnús, Benedikt
Bjarni og Sigurður Ragnar. Börn
hennar öll eru í hjónabandi og
hafa búið sér og mökum sínum
falleg heimili. Hólmfríður dáði
börn sín og þá eigi síður tengda-
börn. Hún dvaldi hjá þeim lengri
eða skemmri tima og ávallf sem
aufúsugestur. Þeim öllum sendi ég
samúðarkveðjur.
Hólmfríður er öll, en minning
hennar lifir. Lífsviðhorf hennar
skildu eftir áhrif hjá þeim, er
kynntust henni. Hugleiðingar henn-
ar dstu djúpt, þær leituðu að
kjarnanum. Hún skilur eftir ljós,
er getur lýst.
Blessuð sé minning hennar.
Grétar Áss Sigurðsson.
f
Kæra tengdamóðiri
Hóimf ríður Benediktsdóttir.
Mig langar til að skrif-a nokbr-
&r línur i fcveðjuskynl. 'Funduim
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
I
Sverrir Þór Jónsson
Þann 11. maí 1969 lézt í sjúkra
húsi í Reykjavífc, Sverrir Þór Jóns-
son, Boðaslóð 22 hér I bæ. Hann
oífckar bar fyrst saman vori-ð 1938
þegar þú varst stödd hér í Reykja-
vík, og maður þinn Björn Magnús-
son, iá þungt haidinn í sjúkrahúsi
eftir slysfarir, og andaðist
skömmu síðar.
Þá stóðst þú ein eftir með börn-
um þínum, því yngsta sex ára.
Hreif það mig, hve þú varst -sterk
og æðrulaus.
Á eftir hélzt þú áfram búskapn
um á Þorbergsstöðum, og kom ég
þar á hverju sumri í sumarleyfinu,
ása-mt Margréti dóttur þinni,
meðan þú bjóst þar. Hlakkaði ég
mikið til að koma vestur, og byrj-
aði á veturna að telja dagana,
þangað til sumarleyfið hæfist.
Á heimili þínu ríkti mjög mikil
líf-sgleði, enda v-arst þú hrókur
alls fagnaðar. Og margan útreiða-
tú-rinn f-órum við á þeim góðu,
glöðu dögum. En því miður voru
dagarnir alltof fljótir að líða, og
við fórum að kvíða fyrir því, að
þurfa að fara heim aftur.
Eftir því sem ég bezt veit, voru
björtustu og gleðiríkustu stundir
í lífi þínu, þegar þú bjóst ásamt
manni þínum og börnum í Skógs-
múla. Þú sóttist ekki ef-tir verald-
legum auði, heldur því að hlynna
sem bezt að ástvinum þínum.
Þú varst sterktrú-uð kona og
varð þér að þeirri ósk þinni
að fá hægt andlát. Þú fék-kst að
fcveðja þennan heim í svefni heima
hjá Ásu déttur þinni.
Vissa mín er sú, að þú fáir nú
að hitta ástkæran eiginmann þinn
ásarnt foreldrum þínum og syst-
fcinum, sem á undan voru fcvödd.
Við Margrét dóttlr þín ásamt
börnum okfcar, kveðjuim þlg nú 1
hinzta sinn.
Far þú í friði. Friður Guðs þig
blessi. Hafðu þöfcfc fyrlr allt og
ajdt.
var á 21. aldursári, fæddur í júli
1948, sonur -hjónanna Stefaníu Stef
ánsdóttur frá Steinaborg Berufjarð
arströnd og Jóns Þórðarsonar, sem
reistu sér heimili að Boðaslóð 22.
Þar ólst Sverrir upp, annar í röð-
inni í hópi 6 sys'tkina. Hann lauk
Magnús Ármann
gagnfræðaprófi úr Gagnfræða-
skólanum og síðustu misserin
stundaði hann nám í bifvélaviifcj-
un á Selfossi, ásamt Stefáni bróð-
ur sínum.
Sve-rrir var dugnaðarpiltur og fér
ungur að stunda sjóinn. Hau-n
komst í skipsrúm hj-á hin-uin
fcunna af-laman-ni, Rafni Kristján9-
syni á m.b. Gjafari og hlýtur það
an þau igóðu eftirmæli, að hafa
verið ágæitur sjémaður.
Sverrir var nágra-nni minn, og
hlault ég því að fylgjast með hoxi-
um á þroskaskeiðinu og það lejm'di
sér efckl að héir fér m-ann-sefml,
Hann var orðinn hár vexlbi
rain-mur að afli ei-ns og hann ái
byn til. Lundin var ör og vlð-
bvæm og igreirdiegt að hjartað var
gott sem undir slé. Hann var negHu
samiur, veifclaginn og vinnusamur,
13