Íslendingaþættir Tímans - 30.07.1971, Blaðsíða 1

ÍSLENDINGAÞÆTTIR
____________ TÍWIANS
12. TBL. — 4. ÁRG. FÖSTUDAGUR 30. JÚLl 1971. NR. 61.
Sigurbjörn Guðjónsson,
Hænuvík
„Glaður og reifur/skyldi gumna
hver/unz sinn bana bíður“, segir
í Hávamálum og er það vissulega
góð eigind og líkleg til farsældar.
Svo var um Sigurbjörn Guðjóns-
son, sem hér verður lítillega
minnzt, en hann lézt 18. apríl s.l.
Sigurbjörn fæddist í Reykjavík
14. sept. 1891, sonur hjónanna
Guðjóns Bjarnasonar frá Helga-
stöðum á Skeiðum og Guðbjargar
Brynjólfsdóttur frá Kaldbak, en
þau fluttust til Geirseyrar við Pat-
reksfjörð skömmu fyrir aldamótin,
ásamt tveimur börnum sínum, og
var Sigurbjörn annað þeirra.
Eftir 10 ára dvöl á Geirseyri,
fluttist fjölskyldan yfir fjörðinn til
Örlygshafnar og hóf búskap að
Geitagili og þar varð síðan sama-
staður Sigurbjörns til fullorðins-
ára.
Snemma varð hann virkur þátt-
takandi í þeirri daglegu önn, sem
heyja varð fyrir velfarnaði heimil-
isins og þótti þar strax góður liðs-
maður. Á þeim tímum var lífsbar-
áttan hörð og varð hver og einn
að leggja sig allan fram ef tilveran
átti að verða lífvænleg og einhver
von um betri daga. Um alla að-
stöðu og ævikjör var fátt eða ekk-
ert sambærilegt við það sem nú
er.
Árið 1913 kvæntist Sigurbjörn
Ólafíu Magnúsdóttur frá Hnjóti,
vel gerðri konu, góðra ætta. Reynd
ist hún honum ákjósanlegur lífs-
förunautur og þá bezt er mest á
reyndi. — Þau hjónin eignuðust
12 börn, en aðeins 6 þeirra náðu
fullorðinsaldri. Hin dóu á æsku-
skeiði, þar af þrjú á sama árinu.
Var þetta mikil þolraun fyrir for-
eldrana eins og að líkum lætur,
en til var tekið hve mikið sálar-
þrek þau sýndu í þessum áföllum
og var þar hlutur Ólafíu sýnu
meiri. — Þau börnin sem lifa, 3
synir og 3 dætur, hafa öll hlotið
gott hlutskipti, vel metin, mann-
dómsfólk.
Fyrsu 10 sambúðarárin bjuggu
þau Sigurbjörn og Ólafía að Geita
gili í sambýli við foreldri sín, en
1923 fluttust þau að Hænuvík
(Hænisvík?) og þar undust megin-
þættirnir í lífssögu þeirra. í
Hænuvík bjuggu þau í 33 ár eða
þar til þau fluttust til Reykjavíkur
síðla árs 1956, en létu jörðina í
hendur elzta sonarins.
Mörgum fremur varð Sigur-
björn virkur þátttakandi í ýmsum
greinum þjóðlífsins og forsvars-
maður um margt. M.a. átti hann
forgöngu að stofnun Sláturfélags-
ins Örlygur, sem jafnframt varð
pöntunarfélag og starfar enn á
traustum grunni og var hann jafn-
an forstjóri þess. Einnig var hann
deildarstjóri í Kaupfélagi Patreks-
fjarðar og forstjóri þes.s í nokkur
ár. Hann var lengi í stjórn Spari-
sjóðsins og hreppstjóri í mörg ár,
eða allt þar til hann fluttist suður.
Við stofnun Stéttarsambands
bænda var hann kosinn fulltrúi fyr
ir Vestur-Barðastrandarsýslu og
átti síðan sæti á fundum sambands
ins meðan búsetan var vestra-
Af þessu má sjá. að Sigurbjörn
naut almanna trausts og var það
mjög að verðleikum. Öll verk hans
voru svo úr hendi leyst, að ekki
varð að fundið, enda var hann um
allt ábyggilegur, gjörhugull og
sómakær Hann var mikill sam-
vinnumaður alla tíð og fylgdi því
jafnan Framsóknarflokknum að
málum heilshugar. Það lífsviðhorf
var eins og sjá má, af því sem áður
hefur verið miunzt á, þótt þar sé
ekki allt sagt. Strax og Sigur-
björn flutti til Reykjavíkur réðst
hann til Samb. ísl. samvinnufé-
laga og var hann þar enn í starfi,
er hann féll frá.
Skapgerð hans var heilsteypt og
'góð til aðlögunar, enda naut hann
þess meðal samferðamannanna.
Sigurbjörn var jafnan sjálfum
sér nógur um flest, lagvirkur og
afkastadrjúgur, enda þurfti hann
lengst af á því að halda, bæði
sjálfs sín vegna og annarra. —
Starfsævi hans varð lengri en al-
gengast er, því að allt til siðustu
stunda hafði hann störfum að
MINNING