Íslendingaþættir Tímans - 30.07.1971, Blaðsíða 20

Friðrik Salomonsson
sæll og vel metinn. Georg Han-
sen dvaldi á unglingsárum sínum
á sumrum í Búðardal hjá þeim
hjónum, Jóni Þorleifssyni, kaupfé-
lagsstjóra og konu hans, Ingi-
bjÖrgu Þorvaldsdóttur, sem var
móðursystir hans. Komst hann þar
í talsverð kynni við sveitabúskap.
Virtist mér hann í viðtali kunna
vel að meta starf sveitabóndans.
Ungur' að árum tók hann
að nema endurskoðun. Gerðist
hann síðan endurskoðandi í Lands
bankanum og sinnti þeim störfum
til 1938. Fluttist hann þá til ísa-
fjarðar og var bókari Landsbanka
útibúsins þar í fáein ár, en flutt-
ist þá aftur til Reykjavíkur og
starfaði þar sem fulltrúi í ýmsum
deildum bankans. Árið 1961 gerð-
ist hann endurskoðandi og eftir-
litsmaður Seðlabankans og var í
þeirri stöðu þar til hann tók við
forstöðu útibús Landsbankans á
ísafirði sumarið 1968.
Ýmsir menn lítt kunnugir mála-
vöxtum telja slík endurskoðunar-
störf lítils virði og skipt þeim
efnum mestu hver á heldur. Georg
Hansen tók öll störf sín alvarlega.
Eftir að hann hóf endurskoðun í
Seðlabankanum jókst starfssvið
hans til mikilla muna. Var hann
orðinn högum og háttum flestra
peningastofnana landsins, ekki sízt
sparisjóðanna, gagnkunnugur.
Hygg ég, að ýmsir forstöðumenn
sparisjóðanna hafi notið góðs af
bendingum hans.
Fyrstu kynni mín af Georg Han-
sen voru, er hann kom til starfa
í Landsbankaútibúinu hér í
bænum. Mér virtist hann þá hæg-
ur og afskiptalítil, utan síns verka
hrings, en leikni hans 1 störfum
duldist þó ekki.
Sumarið 1968 tókst hann svo
á hendur forstöðu téðs útibús. Varð
ég þess brátt áskynja, að hér var
kominn nýr maður, sem auðgazt
hafði að reynslu og þekkingu á
sviði bankamála og viðskipta. Úti-
búið hafði átt í nokkrum þreng-
ingum erh ann tók við því, þó víst
varla meirj en ýmsar lánastofnan-
ir aðrar um þær mundir. Stafaði
það af miklu af óviðráðanlegum
ástæðum, svo sem verðfalls afurða
og fleira og líka af mannlegum
mistökum, og er sízt ekkert eins
dæmi. Georg gekk með oddi og
egg að því að greiða hér úr mál-
um, með aðstoð góðra manna, svo
nú mun ekki skorta þar á fuli-
komna reglusemi. Ég tel mér ávinn
Fæddur 6. okt. 1893
Dáinn 16. júní 1971.
Fáir staðir í víðri veröld hafa
breytzt meira á síðustu áratugum
en Flatey á Breiðafirði.
Þar sem áður iðaði allt af lífi,
starfi og vonum blásir nú við auðn-
in ein með gömul hús og fallin
eða gleymd og gróin leiði í kirkju-
garðinum.
Þetta finnum við bezt og um
leið sárast, sem munum tvenna
tímana, sem heimafólk, önnur sem
gestir á þessum friðsæla fagra
bletti í faðmi hafsins. Þar virðist
mörgum sem væri sjálf óskanna
ey, þar sem jörð, himinn og haf
mætast í hendi alföður.
Og það voru viss eða sérstök
hús eða heimili, eða ættum við
heldur að segja ættir, sem féllu og
höfðu árum og öldum saman fall-
ið eins og fögur mynd lífsins
sjálfs, mynd unaðar og mannlegs
þroska, inn í þennan ramma hinn-
ar fullkomnu fegurðar, sem eyjan
sjálf veitti, ef séð var opnum aug-
um.
Við munum, þar bezt Klaustur-
hóla, prestssetrið, þá Ásgarð kaup-
mannshúsið og svo Hermannshús,
rausnargarð sjósóknar og sögulegr
ar hefðar og erfða. Þar sem spek-
ingurinn og sæhetjan Hermann
Jónsson var að vissu leyti síðasti
ing í að hafa kynnzt Georg Han-
sen. Hann var þaulæfður banka-
starfsmaður og hygg ég mjög
sýnt um starfstilhögun í banka.
Hann gerði sér glögga grein fyrir
heppilegri lausn útlánanna. Var
jafnan afdráttarlaus í svörum við
lánbeiðendur og gekk líka ríkt eft-
ir að þeir stæðu við gefin loforð
eða gerða samninga, svo sem
skapföstum mönnum er tamt. Býst
ég við að sumum mönnum. liafi
þótt hann nokkuð kröfuharður,
ekki hef ég orðið var rökstuddrar
óánægju yfir því. Hann hafði ríkt
í huga að efla þá stofnun, sem
hann veitti forstöðu og tókst það
giftusamlega. Georg kvæntist árið
' .1
I
Flateyingurinn miðað við menntir
og bókritun, að mörgum fannst.
Og þar hefur hún Jónína Her-
mannsdóttir átt heima alla tíð og
gert garðinn frægan. Ásamt mann
inum sínum, honum Friðrik Sal-
omonssyni hefur hún staðið vörð
um síðustu minjar og erfðir þessa
fornfræga staðar, þar sem Flateyj-
arbók var geymd og gefin. Og það
er því táknrænt, að Friðrik var
einmitt vitavörður í eyjunni um
árabil.
Og nú er hann Friðrik dáinn.
1935, Vigdísi Guðjónsdóttur úr
Reykjavík. Frú Vigdís er að dómi
þeirra, er til þekkja, afbragðskona,
prúð, yfirlætislaus með öllu, fá-
skiptin utan heimilis síns, en mjög
umhyggjusöm eiginkona og móðir.
Börn þeirra eru þrjú: Valdimar
lækni, Dóra og Hildur, öll búsett
í Reýkjavík og gift.
Ég kveð Georg Hansen með
þökk í huga fyrir ágæt, en of stutt
kynni, og minnist lians meðal
hinna heilsteyptustu manna, sera
ég hef kynnzt. Konu hans 'og börn-
um þeir-ra votta ég samúð mína.
Kristján Jónsson,
frá Garðsstöðum.
20
ÍSLENDINGAÞÆTTIR