Íslendingaþættir Tímans - 30.07.1971, Blaðsíða 9

GUÐNI EGGERTSSON
FRÁ GERÐI
Fæddur 26. ágúst 1907.
Dáinn 27. apríl 1971.
4. maí s.l.'var lagður til hinztu
livíldar að Innra-Hólmskirkju,
Guðnl Eg'gertsson, fyrrverandi
böndi í Gerði.
Guðni fæddist að Stóru-Drageyri
f Skorradal 26. ágúst 1907. Það-
an fluttist hann ungur með foi'eldr-
um sínum, Unni Jónsdóttur og
Eggerti Guðnasyni, að Bráðræði í
Innri-Akraneshreppi, þar sem
hann ólst upp. elztur sex systkina.
Eins og algengt var á þessum árum,
fór hann snemma að heimanr
og vann fyrir sér, aðallega við
sveitastörf. Guðni fluttist að Gerði
í Innri-Akraneshreppi 1929 og
kvæntist eftirlifandi konu smni,
Indíönu Bjarnadóttur, og hófu þau
búskap þar ásamt foreldrum henn-
ar.
Þeim varð tveggja barna auðið,
sem eru Sigurbjarni, tæknifræð-
ingur, kvæntur og býr í Danmörku
og Sigríður, gift og búsett í Reykja
vik. Barnabörnin eru fimm og voru
þau yndi afa síns og eftirlæti.
Guðni og Indíana hættu búskap
og fluttust til Reykjavíkur 1958.
Við, sem þessar línur ritum.
komum að Gerði ungir að árum
bæði móður- og föðurlausir, þar
sem við ólumst upp við ást og
all fór hann að heiman. Lá leið
hans eins og margra vaskra Norð-
lendinga, um aldaraðir, á vertíð
suður á Suðurnes. Réri hann þrjár
vertíðir í Höfnum suður m. a. eina
vertíð á togara. Nokkur sumur
vann hann við vegagerð og brúar-
smíði f heimahéraði sínu Skaga-
firði.
Veturinn 1934—1935 nam hann
við Eiðaskóla. Um vorið kom hann
heim að Ketu. Voru miklir fagn-
aðarfundir með foreldrum hans
og bræðrum eins og jafnan er
hann bar að garði eftir dvöl að
heiman. Svo virtist sem framtíðin
blasti við hinum unga, glæsilega
og tápmikla manni.
Eigi hafði hann dvalið lengi
heima er skyndilega syrti að. Rafn
veiktist af sjúkdómi þeim, lömun-
arveikinni, sem lék hann svo grátt,
að hann sté aldrei í fæturna eftir
það. Lá hann eftir það rúmfastur
þar til yfir lauk. Þessi hörmulegu
veikindi og örkuml lögðust eins og
farg yfir heimilið. Engum urðu
þessi hörmulegu örlög jafn þung-
bær og móður hans. Er vart hægt
að benda á fjölskyldu, er lagði sig
jafn mikið fram um að létta þess-
um glæsilega syni hinar þungu
byrðar sjúkdóms og þjáninga, er á
herðar hans liöfðu verið lagðir.
Næstu ár urðu Rafni langir dag-
ar sjúkrahússvistar, fyrst á Lands-
spítalanum og síðan á sjúkrahúsi
Sauðárkróks. Þar dvaldi hann um
margra ára skeið og naut þar þeirr
ar hjúkrunar og aðhlynningar, er
unnt var að veita þeim, er svo
illa voru á sig komnir. Minntist
hann síðar Hallfríðar Jónsdóttur
með þakklæti, en hún var hjúkr-
unarkona á Sauðárkróki um langt
skeið.
Á Sauðárkróki kynntist Rafn
konu sinni Arndísi Jónsdóttur.
Gengu þau í hjónaband þann 7.
desember, 1943. Hófu þau búskap
fyrst í skjóii móður hans og stjúpa
á Sauðárkróki. Fæddist þeim þar
fyrsta barn þeirra, er var drengur
og var honum gefið nafnið Birgir
Brjánn. Var hann efnisbarn hið
mesta, en hann lézt ársgamall að
aldri og varð það þeim hjónum
þungt áfall. Eftir það eignuðust
þau fimm mannvænleg börn en
þau eru: Guðrún Ragna, búsett á
ísafirði, Sigurlaug i heimahúsum.
Brynjar nemandi í Sjómannaskólan
um, Sigurbjörg nemandi í Mennta-
skólanum á ísafirði og Birgir, sem
er yngstur og ófermdur í heima-
húsum. Lengst af bjuggu þau hjón
á Ægisstíg 8 á Sauðárkróki, er var
heimili Rafns til dauðadags. Þar
vann hann um skeið að verzlun er
hann átti með öðrum. Þangað
komu margir vinir hans nær og
fjær. Rafn átti miklu vinaláni að
fagna og margir reyndust vinir
hans í raun. Hann var óvenju mik-
ið karlmenni, er kvartaði aldrei yf-
ir hinum þungu örlögum. Hann
unni ljóðlist og kunni mikið fag-
urra ljóða. Yfir huga hans lék
jafnan birta. Oft var glatt á hjalla
í kringum rúmið hans Rafns, þar
sem hann var ætíð sjálfur hrókur
alls fagnaðar. Þannig minnast
margir vinir hans hins óvenjulega
persónuleika, er sýndi mikið and-
legt þrek í langri raun.
En Rafn stóð ekki einn. Við hlið
hans stóð óvenjuleg mannkosta
kona, sem aldrei brást, en var
trú og sterk svo einstakf er. Þrátt
fyrir allt var Rafn gæfumaður um
marga hluti. Hann átti góða konu
eins og áður er getið og mannvæn-
leg börn, bræður er reyndust hon-
um eins vel og bezt verður á kos-
ið. Unnu þeir honúm mikið og
dvaldi hugur þeirra jafnan norðan
heiða í hugsuninnu um að verða
honum að liði í lífsbaráttunni.
Ég vil að lokum þakka þessum
ágæta Skagamanni, margar og
bjartar samverustundir á liðnum
árum og sendi konu hans og böm-
um og öðrum ættingjum samúðar-
kveðjur mínar um leið og ég kveð
góðan vin með kveðju Jónasan
Flýt þér vinur í fegra heim,
krjúptur að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgun-
roðans
meira að starfa Guðs um geim.
Árni Sigurðsson.
ÍSLENDINGAÞÆTTiR
9