Íslendingaþættir Tímans - 30.07.1971, Side 7

BJARNI BJARNASON
LITLA-ÁRMÓTI
Það hefur dregizt lengur en ég
ætlaði, að minnast með nokkrum
orðum, nágranna míns og vinar,
Bjarna Bjarnasonar bónda og járn-
smiðs Litla-Ármóti, en hann lézt
á sjúkrahúsinu á Selfossi 19. jan.
síðastliðinn.
Bjarni fæddist að Ölvisholti
f Flóa 25. apríl 1887, sonur hjón-
anna þar Bjarna Bjarnasonar og
konu hans, Elínar Guðmundsdótt-
ur. Ólst Bjarni upp með foreldr-
um sínum við sízt lakari kjör en
þá tíðkuðust í sveitum, en fátækt
var þá mikil á seinustu áratugum
nítjándu aldar. Þá var það vinnan
og aftur vinnan, sem var eina
vonin til lífsbjargar. Um skóla-
göngu var varla að ræða, því það
var ekki fyrr en Bjarni var tví-
tugur, að fyrstu skólalögin voru
sett á íslandi.
Snemma fór Bjarni að stunda
sjóinn á vetrarvertíðum, á skútum,
persónulega minnist sérstaklega
ánægjulegrar kvöldstundar á
heimili ykkar hjóna fyrir nokkru
síðan, stund ólíkri flestum öðrum.
öli H. Þórðarson.
t
Séra Sveinn Víkingur var sókn-
arprestur á Seyðisfirði át ímabilinu
1926—1942. Lengst af bjó hann á
Dvergasteini í Seyðisfjarðarhreppi,
sem er í nokkurri fjarlægð frá
kaupstaðnum, norðan fjarðar, og
rak þar búskap. Síðustu árin, sem
hann þjónaði prestakallinu, bjó
hann í kaupstaðnum og hafði þá
jafnframt látið af búskap á Dverga
steini. Leiðir hans lágu í kaupstað-
inn nærri því daglega vegna emb-
ættisstarfsins, svo búseta í
kaupstaðnum hentaði betur en
é Dvergasteini. Átti það ekki sízt
við á vetrum, þegar færð og veð-
árabátum og síðast á togurum, en
ekki varð þó sjómennskan honum
að lífsstarfi. Eitt var Bjarna gefið
í vöggugjöf langt fram yfir aðra
ur torvelduðu oft og einatt þessi
ferðalög.
Embætti sitt rækti séra Sveinn
með samvizkusemi og kostgæfni.
Hæfileikar hans sem ræðumanns
eru kunnari en frá þurfi að segja.
Stólræður lians og aðrar ræður,
sem hann flutti á vegum embætt-
isins voru því með afbrigðum vel
samdar og ræðuflutningur allur
með ágætum, Bæður hans voru
lausar við orðskrum og lijóm en
voru þrungnar fróðleik, vizku og
vísdómi. í ræðurn sínum lagði
hann jafnan mikla áherzlu á sið-
gæðið og nauðsyn góðvildar og
kærleika í öllum mannlegum sam-
skiptum. Hver sá, sem sótti kirkju
til séra Sveins, fór þaðan fróðari
og betri maður en áður.
Viðræður í heimahúsum í góðu
tómi við séra Svein gleymast eng-
um, sem þeim kynntust. Með hinum
óvenju miklu gáfum, sem honum
voru gefnar, léku á vörum hans
alvara, gáski og kýmni með svo
menn, það var hagleikur hans.
Hann reyndist völundur á alla
smíði, þó sérstaklega járn, og þeg-
ar hann yfirgaf foreldrahús, fór
hann að stunda járnsmíði í brúar-
vinnu á sumrin en í járnsmiðjum
í Reykjavík á vetrum. Veturinn
1918 vann hann við sprengingar í
kolanámunum á Tjörnesi. Bjarni
var einn af stofnendum Járn-
smíðafélags Reykjavíkur og heiðurs
félagi þess mörg hin síðari ár.
Hefði liann eflaust getað verið bú-
inn að afla sér meistararéttinda í
eldsmíði fyrir löngu, ef liann hefði
hirt um það.
Árið 1920 byrjaði Bjarni búskap
í Reykjavik og gekk að eiga heit-
konu sína. Sigúrbjörgu Sigurðar-
dóttur af Eyrarbakka. Voru þau því
búin að lifa í farsælu hjónabandi
i rúm 50 ár. Þeim varð þriggja
barna auðið, sem eru: Bjarni
Ellert bóndi á Litla-Ármóti. Guð-
sérstæðum hætti. að tími slíkra
viðræðna hvarf mönnum áður en
þá varði. Rauði þráðurinn i þess-
um viðræðum, og raunar ekki síð-
ur í ræðum hans öllum. var ástríðu
full leit að sannleikanum. Þessa
leit mun hann hafa stundað af
áhuga og nákvæmni allt sitt líf.
Tilhneiging hans til að ráða gátur
og semja gátur var liður í þessarl
stöðugu sannleiksleit. Með þessura
hætti þjálfaði hann hugarfar sitt.
Þetta voru æfingar, sem hann iðk-
aði til þess að temja sér skynsam-
lega leið til að finna réttu lausn-
ina, sannleikann í hverju máll,
sannleikann í tilverunni,
Við hjónin þökkum séra Sveini
og Sigurveigu Gunnarsdóttur konu
lians, trausta og hlýja vináttu alla
tíma og vottura frú Sigurveigu og
fjölskyldu hennar einlæga samúð
við fráfall ágæts eiginmanns og
föður.
Reykjavík, 5. júlí 1971.
Hjálmar Vilhjálmssou.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
7