Íslendingaþættir Tímans - 30.07.1971, Qupperneq 3

aftur í tímann en kunningsskapur
okkar náði, en þó sagði hann mér
frá ýmsu sem á dagana hafði drif-
ið.
Skarphéðinn var Mýramaður að
uppruna, fæddur að Heyholti í
Borgarhreppi hinn 17. des. 1885.
Hann var því á 86. aldursári er
hann andaðist. Hann ólst upp á
Mýrum og varð fljótt að vinna fyr-
ir sér svo sem títt var um ungl-
inga á þeim tímum. Var hann um
14 ára skeið hjá Jóni Jónssyni í
Galtarholti, sem var kunnur póst-
maður á sínum tíma. Fór Skarp-
héðinn oft með honum í póstferð-
ir og lenti þá einatt í hinum mestU
svaðilförum. Kvað hann þetta
hafa verið sér góðan skóla, sem
herti hann og hvatti til frekari
starfa. Þrítugur að aldri fluttist
hann suður með Jóhanni Eyjólfs-
syn i alþingismanni frá Sveina-
tungu og var með honum í Braut-
arholti um nokkurra ára skeið.
Þaðan fór hann til Vífilsstaða og
vann með Þorleifi Guðmundssyni,
sem þá var bústjóri þar. Var hann
•kunnur atorkumaður og vel að sér
um allt er að búskap laut. Taldi
Skarphéðinn sig margt og mikið
hafa af honum lært, sem síðar
kom að góðum notum. Eftir
tveggja ára starf á Vífils-
stöðum réðst Skarphéðinn til Egg-
erts Briem í Viðey, en hann rak
svo sem kunnugt er, mikið bú þar
auk þess sem hann hafði mikil
umsvif í Reykj aVÍk. Hafði meðal
annars 40 kúa fjós hér við Laufás-
veginn, svokallað Briemsfjós. Starf
aði Skarphéðinn við þetta kúabú í
mörg ár. Árið 1937 fluttust þau
hjón að Minna-Mosfelli og hafa
átt þar heima síðan. Þótt ekki þætti
þetta mikil jörð þegar þau hófu
þar búskap, varð hún í höndum
þeirra ein af mestu jörðum Mos-
fellssveitar áður en lauk. Hóf
Skarphéðinn þegar mi'klar jarð-
ræktarframkvæmdir á staðnum og
liýsti jörðina vel. Þótti hann sýna
óvenjulegan dugnað og fyrir-
hyggju við öll þau umsvif, enda
varð árangurinn eftir því. Það sem
fyrst og fremst einkenndi allan bú-
skap Skarphéðins var óvenjuleg
snyrtimennska í allri umgengni,
hirðing búfénaðar svo sem bezt
varð á kosið og festa og reglusemi
í allri daglegri önn.
Á Vífilsstöðum kynntist Skarp-
héðinn eftirlifandi konu sinni,
Katrínu Guðmundsdóttur frá
Urriðakoti. Eignuðust þau hjón
MINNING
Guðlaug Jónsdóttir
Nú skreytir foldu fagur
og fagnar lengstur dagur
og sólin gyllir grund.
Er þyngstu þrautir rofna
er þreyttum gott að sofna
það gefur gull í mund.
Við kveðjum rómi klökkum
og kærleikshótin þökkum
en minning geymist góð.
Um konu, er götu greiddi
og gremju úr brjóstum eyddi
og vörður vinum hlóð.
Ef eitthvað örðugt reyndist
og efi í hjarta leyndist
og innra erfitt var.
Þá vékstu góðu að gestum
með gjöfum þínum beztum
og orðum ástúðar.
Þú geymdir guð í hjarta
þig gisti ljósið bjarta
þar gafst þú öðrum af.
Á ljóssins fagra landi
nú lifir sæll þinn andi
við þökkum þeim sem gaf.
Ég bið góðan guð að styrkja og
leiða eftirlifandi elskulegan eigin-
mann, börn og barnabörn og aðra
aðstandendur. Blessuð sé minning
þín, elsku Lauga mín.
Þinn vinur, X.I.V.
t
þrjá mannvænlega syni, þá Guð-
mund, sem nú hefur tekið við búi
að Minna-Mosfelli, Skúla sem
kvæntur er Þuríði Hjaltadóttur frá
Æsustöðum í Mosfellsdal, og Sig-
urð, sem enn er í foreldrahúsum,
kvæntur Guðrúnu Karlsdóttur, ætt
aðri af Vestfjörðum.
Fjölskylda Skarphéðins hefur
ávallt verið ákaflega samrýnd og
samta'ka í öllum framkvæmdum og
athöfnum, enda hefur vegur henn-
ar varið vaxandi með hverju ári.
Jörðin er nú vel hýst og glæsileg
og allt er þar með miklum ágætum
og myndarbrag.
Mikill harmur er nú kveðinn að
fjölskyldu Skarphéðins heitins,
ekki sízt bamabörnunum, því að
hann var óvenju barngóður mað-
ur. Hændust börn mjög að honum
enda kunnú fáir betur lag á ungl-
ingum en hann. En það er þó hugg-
un, að minningin um góða mann
lifir í hugum þéirra. Ég flyt þeim
öllum innilegustu samúðarkveðju.
Hann hvíli í friði.
Baldvin Jónsson.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
3