Heimilistíminn - 14.03.1974, Side 38

38
A nýársdag stóðu þau hlið við hlið fram-
an við litið altarið. Gisela Deike varð eig-
inkona Jurgens Bartsch.
Hún: 24 ára gömul hjúkrunarkona með
bæklaðan hægri fót, blind á vinstra auga
og lömuð i andliti vinstra megin.
Hann: 27 ára barnamorðingi, dæmdur i
fjórfalt lifstiðarfangelsi fyrir morð á fjór-
um smádrengjum.
Brúðkaupið átti sér stað i hátiðasalnum
I geðveikrahæli i Eickelborn. Veizlumat-
urinn var hælisrétturinn þann daginn —
gúllas með steiktum kartöflum og appel-
sina i eftirmat.
Eftir brúðkaupið skildu leiðir þeirra. I
framtiðinni fá þau að hittast i mesta lagi
þrisvar i viku, — milli kl. 9—11 fyrir há-
degi og milli kl. 14 og 17 eftir hádegi.
En Gisela er i starfi og getur ekki komið
nema einu sinni i viku.
Þau fá aldrei að vera út af fyrir sig.
Engum þótti vænt
um hann
Jurgen Bartsch var barnaheimilisbarn.
Fimm ára gamall fór hann i fyrsta skipti
á fósturheimili. Þau urðu fleiri siðar.
Hann var innhverfur, taugaóstyrkur og
vis til alls — og fór alltaf einförum sem
barn, engum þótti vænt um hann.
Þegar hann var átta ára gamall, var
hann tekinn i fóstur af slátrarafjölskyldu
nokkurri. Fósturmóðir hans klæddi hann
eins og brúðu og meðhöndlaði hann sem
slika. Honum var bannaö að óhreinka sig,
bannað að leika sér við önnur börn. Refs-
ingin var sifellt sú sama, barsmiðar og
löðrungar.
Þegar hann var 16 ára gamall, myrti
hann átta ára gamlan dreng i helli einum,
þar sem hann á næstu árum framdi þrjú
önnur viðurstyggileg morð á smádrengj-
um.
Arið 1966, þegar hann var 19 ára, hand-
tók lögreglan hann. Arið eftir, 1967, var
hann dæmdur i fjórfalt lifstiðarfangelsi.
Blöðin lýstu honum sem kvalráðri
skepnu.
Utanveltu
Arið 1970 heppnaðist lögfræðingi hans
að fá mál hans tekið fyrir að nýju. Hann
gat sannað, að Jurgen Bartsch væri geð-
veikur, og að hann yrði að fá meðhöndlun
á geðveikrahæli.
Hann var kominn á geðveikrahælið i
Eickelborn, þegar hann fékk fyrst bréfið
frá Giselu Deike. Hann svaraði þvi ekki.
Allt frá fæðingu var Gisela mikið bækl-
uð, svo að hún var utanveltu á skólaárum
sinum. Snemma fór hún þvi einförum.
Hún talaði naumast við nokkurn.
Vegna þessarar reynslu sinnar fékk hún
áhuga á vandamálum sjúkra einstæðinga.
Þess vegna gerðist hún hjúkrunarkona.
Arið 1970 las hún um, að mál Jurgens
Bartsch hefði verið tekið fyrir að nýju.
Láttu mig i friði!
— Ég efaðist um, að hann væri eins
vondur, ómannlegur og slæmur i sér og
blöðin sögðu, segir hún. Ég var viss um,
að hann hefði lika sinar góðu hliðar.
— Ég get aldrei lokað augunum fyrir
þvi, að hann myrti fjóra litla, saklausa
drengi. En mér var ljósþað hann þarfnað-
ist hjálpar, og mér fannst ég vera nógu
sterk til að geta hjálpað honum.
Fyrsta bréfinu hennar var ekki svarað
einu orði. Eftir annað bréfið fékk hún
Hjúkrunarkonan Gisela Deike las um manndýrið og morðingj-
ann Jurgen Bartsch i blöðunum og hóf bréfaviðskipti við hann.
— Ég get aldrei lokað augunum fyrir þvi, að hann myrti fjögur
sakiaus börn. En ég efaðist um, að hann væri eins vondur og
sagt var. Mér var ljóst, að hann þarfnaðist hjálpar og fannst ég
vera nógu sterk til þess að reyna.
Bæklaða stúlkan,
sem giftist morði'
— Ég var viss um, að hann hefði sínar góðu hliðar