Morgunblaðið - 25.11.2004, Qupperneq 39

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. NÓVEMBER 2004 39
MINNINGAR
✝ Stefán Daníels-son fæddist í
Tungugröf við Stein-
grímsfjörð á að-
fangadag jóla 1926.
Hann andaðist á
sjúkrahúsinu á
Hólmavík 7. nóvem-
ber síðastliðinn. Stef-
án var sonur hjón-
anna Ragnheiðar
Jónínu Árnadóttur, f.
25. júní 1890, d. 29.
mars 1982 og Daníels
Ólafssonar bónda, f.
8. október 1894, d.
23. júní 1976. Þau
bjuggu á Þiðriksvöllum í Staðar-
sveit öll uppvaxtarár Stefáns, eða
til 1941 er þau flytja á Trölla-
tungu, en þar bjó hann til æviloka.
Systkini Stefáns eru Ólafur sjó-
maður á Akureyri, f. 17. júlí 1919,
d. 27. september 1974, Oddur
Finnbogi búfræðingur og múrari í
Reykjavík, f. 22. ágúst 1920, d. 13.
október 1964, Árni bóndi á Trölla-
tungu, nú búsettur á Hólmavík, f.
1 apríl 1922, Jón Guðni bóndi á
Tröllatungu og Ingunnarstöðum í
Geiradal, f. 25 apríl
1923, tvíburabróðir
hans, Þórir fram-
kvæmdastjóri
Verkamannasam-
bands Íslands, f. 25
apríl 1923, býr í
Reykjavík og Krist-
rún húsmóðir, f. 8.
janúar 1928, býr í
Kópavogi.
Maki Stefáns var
Karólína Hulda Þor-
valdsdóttir, þau
skildu. Börn þeirra
eru Finnbogi Þor-
valdur, f. 18. febrúar
1966, hann á tvær dætur, Birkir
Þór, f. 29. nóvember 1968, hann á
tvær dætur og uppeldisdóttir
Denise Lucile Rix, f. 17. desember
1962, hún á þrjú börn, tvö á lífi.
Stefán var búfræðingur frá
Hvanneyri 1948 og vann í fyrstu
við bú foreldra sinna uns hann tók
við og bjó að lokum með Birki syni
sínum.
Stefán verður jarðsunginn frá
Hólmavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Afi Stefán, eins og börnin okkar
Dennu kölluðu hann alltaf, hefur nú
fengið hvíld. Stefán Daníelsson var
sérlega stór persóna um skeið í lífi
mínu. Skeið sem spannaði að vísu
rúmlega þann áratug sem liðinn er
af ævi þessara barnabarna hans en
gjarnan hefðum við viljað hafa þá
áratugi svo miklu fleiri.
Fyrstu dagar og vikur kynna
minna af Stefáni eru mér sérstak-
lega minnisstæðar. Hann var þá
þegar búinn að búa við Parkinson-
sjúkdóm í áratugi en var þó ótrúlega
virkur við bústörfin í Tröllatungu.
Ég dáðist mjög að því hversu vel
hann virkjaði vitið til að bæta fyrir
það sem óhjákvæmilega vantaði upp
á líkamlega atgervið. Mér til mikillar
furðu gat hann afkastað á við heil-
brigðan mann á makalaust mörgum
sviðum búmennskunnar og hann
upplifði sig enn á þessum árum sem
bóndann í Tröllatungu með þeirri
virðingu sem því fylgdi. Það hlutu
einnig þeir að gera sem til þekktu
enda var ekki annað hægt en að dást
að dugnaðinum og samgleðjast hon-
um yfir ánægjunni sem hann hlaut
af búskapnum. Fyrst og fremst öllu
sem viðkom störfum með sauðfé.
Haustin og vorin voru auðvitað hans
tími þar sem þá er annríkið mest í
kringum kindurnar. Val á líflömbum
á haustin og takmarkalaus ætlun að
koma hverju lambi á legg á vorin.
Ógleymanlegt.
Svona kýs ég að minnast þessa
hlýja manns og veit að svo er um
fleiri. Svona veit ég að Stefán var,
hvort sem heilsan bauð honum eða
bannaði. Hann taldi sig eiga ýmsum
verkum ólokið í kringum bækurnar
sínar og fleira allt fram í endalokin
og sýndi sig þar hin aðdáunarverða
þrautseigja hans; hann gafst aldrei
upp. Sá eiginleiki hans, ásamt léttri
lund og spaugsemi, gaf honum líka
lengri vist á meðal okkar en á nokk-
urn hátt var raunhæft að búast við
og alla tíð var hugurinn heill og virð-
ing hans mikil.
Mér er það sannur heiður að hafa
kynnst Stefáni náið og gott er til
þess að vita að börnin manns munu
áfram njóta væntumþykju hans og
hlýleika svo lengi sem þau lifa. Ég
votta öllum aðstandendum samúð
vegna fráfalls afa Stefáns, minnugur
þess að hann skilur eftir sig svo mik-
ið þakklæti með öllum góðu minn-
ingunum í hugum okkar allra sem
nutum samvista við hann.
Halldór Erlendsson.
Jæja, nú er víst kominn tími til að
kveðja þig, Stefán minn. Ég vildi
frekar vera að skrifa til þín bréf
heldur en minningargrein en hverju
ræð ég, engu þótt ég vildi, ég get
engu breytt. En ég náði þó að upp-
fylla ósk þína. Við komum til þín 16.
okt., á afmælisdegi dóttur minnar.
Þú varst oft búinn að vera tala um að
að þig langaði að hitta langafabarn
þitt hann Kristófer, son Stefáns
heitins. Ég kom með hann til þín og
mikið varstu glaður að fá okkur og
að fá að sjá strákinn þinn. Þú brostir
hringinn og þið spjölluðuð saman.
Þú sagðir hann mjög líkan pabba
sínum og spurðir hann um skólann
og hvort hann hjólaði í skólann og
hvar hann ætti heima núna. Þú
horfðir mikið á hann og brostir því
gleðin að fá hann til þín sást í andliti
þínu og er það mér mjög dýrmætt að
hafa getað orðið við ósk þinni.
Það var mikil gleði í gangi þennan
daginn hjá þér og við tókum myndir
af ykkur saman og með Brynju Kar-
en líka því hún kom svo líka til að
heimsækja frænda og var með í
myndatökunni. Þú baðst um eina
mynd og hana fékkstu. Meira að
segja vastu farinn að gantast því það
var svo gaman hjá okkur öllum.
Ekki varstu búinn að hafa mikla
matarlyst en náðir þá að drekka tvö
glös af berjasaft og fá smáfyllingu í
magann því þú lifnaðir svo við að fá
að hafa strákinn hjá þér í smá stund.
Þessari stund gleymi ég aldrei.
En svo þegar við vorum að fara
baðst þú okkur að koma aftur um
kvöldið, en því miður gekk það ekki
eftir þótt við vildum, Stefán minn.
Svo talaðir þú um að þig langaði að
fá hana dóttur þína til þín, hana
Dennu, og kom hún svo nokkrum
dögum síðar. Talaðir þú líka um
Finnboga og kom hann líka með
systur sinni svo þú fékkst það sem
þú vildir, Stefán minn.
Núna vona ég að þú hafir það gott
í faðmi ástvina og að þér líði vel. Ég
bið góðan guð að varðveita góðan
mann. Minning þín mun lifa í hjarta
okkar.
Denise Birkir og Finnbogi og aðr-
ir aðstandendur, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð. Guð hjálpi ykk-
ur í þessari miklu sorg.
Með kærri kveðju.
María Antonía.
Góður maður er genginn á vit for-
mæðra og -feðra sinna.Í dag kveðj-
um við frænda minn Stefán Daní-
elsson. Með trega og tárum verður
þín sárt saknað, frændi minn. Ég er
sonur systur þinnar eins og þú veist
nátturlega og hafði ég þau forrétt-
indi þar af leiðandi að fá að vera hjá
þér stundum í sveitinni þegar ég var
patti og þykir mér óskaplega vænt
um það. Og er sá tími mér mjög dýr-
mætur. Takk fyrir mig, frændi. Þú
varst mér óskaplega góður og hefur
alltaf verið enda uppáhaldsfrændi
minn. Enda varstu mikill barnamað-
ur, hafðir mjög gaman að hafa börn
hjá þér ávallt. Áttir þú þrjú börn
sjálfur og tókst þér vel til því þau
eru alveg eins og pabbi sinn, hlý og
góð og gott fólk eins og þú, og voru
þau bara heppin að njóta þeirra for-
réttinda að eiga slíkan pabba. Og
þykist ég vita að Denise, Birkir og
Finnbogi séu mér sammála þar og er
því þakklátur að þú hringdir í mig
oft til að fara með þig í bankann og
búðina þegar heilsan leyfði. Er ég
þakklátur fyrir að hafa getað gert
það fyrir þig, frændi, og það sem þú
baðst mig um það gerði ég. En svo
þegar heilsuleysið fór að segja til sín
hjá þér átti ég mjög erfitt með að
fara til þín því ég vildi ekki sjá að þér
liði illa því mér þótti það mikið vænt
um þig, frændi. Ég ætlaði oft en
bara gat það svo ekki því ég vissi að
heilsan var ekki góð, ég er bara það
viðkvæmur sjálfur að ég á erfitt með
að horfa upp á að þeim sem ég elska
líði illa og veit ég að þú vissir það og
einnig þeir sem mig þekkja. En fór
ég svo til þín þegar þinn dagur var
runnin upp því þá varstu búinn að fá
friðinn og þú fannst ekki til. Var ég
þá hjá þér í smátíma, frændi minn,
og kveð ég þig með trega og þakka
þér allan þann tíma sem við áttum
saman, kæri frændi, og veit ég að
það er glatt á hjalla hjá þér núna því
þú ert kominn með barnabarn þitt
hann Stefán í faðm þinn og veit mað-
ur núna að hann er kominn í góðar
hendur. Bið ég góðan guð að varð-
veita þig vel.
Denise, Birkir og Finnbogi og
aðrir aðstandendur. Ég votta ykkur
samúð mína. Kær kveðja.
Daníel Gunnar Ingimundarson.
Nú er hann Stebbi frændi farinn
og finnst mér það mjög skrítið.
Hann hefur alltaf verið nr. 1 hjá mér
af mínu frændfólki. Ég var ekki
nema fimm ára þegar ég kom fyrst í
sveit til afa og ömmu að Tungu og
þar var Stebbi líka hjá þeim en hann
átti heima hjá þeim til ársins 1966 er
hann fór að búa með henni Huldu en
hann fór samt ekkert í burtu því þau
voru bara í öðru húsi. Hann var mér
alltaf mjög góður og hefur hann nú
stundum örugglega verið þreyttur á
þessari skruddu sem var víst frekar
fyrirferðarmikil sem barn, þ.e. þessi
systurdóttir hans ég. Eftir að hann
var orðinn einn með strákana sína
þá var ég hjá honum í nokkurn tíma
og leið mér mjög vel þar eins og
venjulega hjá Stebba. Svona tveimur
til þremur árum seinna flutti ég svo
alveg norður og fór að búa á næsta
bæ og var þá samgangur mikill á
milli og þeir feðgar voru alltaf hjá
okkur á jóladag er ég bjó á Hrófá en
svo önnur hver eftir að við fluttum
að Hólmavík og Denna var líka kom-
in norður. Það var alltaf mjög
ánægjulegt og kenndi hann mér þá
að búa til almennilegt súkkulaði,
ekki kakó.
Alltaf var gaman að fá Stebba í
heimsókn. Mikið var skrafað og
hlegið og hann hló alltaf hátt og mik-
ið og erum við enn jafn hissa að
Kiddi, þá ungabarn, okkar skuli hafa
getað sofið í næsta herbergi við eld-
húsið er Stebbi var í heimsókn og
mikið talað og hlegið.
Á síðustu árum var þrekið mikið
farið því hann hafði þjáðst af park-
isonsjúkdómnum í um 30 ár. Veit ég
að honum líður vel núna og vel hefur
verið tekið á móti honum af afa,
ömmu og dóttursyninum Stefáni
sem dó fyrir sex árum og fór ekki vel
með minn mann.
Að lokum þakka ég og mín fjöl-
skylda öll árin saman. Megi góður
guð varðveita okkur öll, börnin hans,
barnabörn og systkini. Takk fyrir
allt, Stebbi minn.
Þín systurdóttir,
Ragnheiður.
Stefán frændi, við viljum fá að
kveðja þig með nokkrum orðum.
Vonandi hefurðu það betra núna á
nýja staðnum þínum. Okkur þykir
rosalega vænt um þig. Og það var
mjög gaman að koma til þín 16. okt.
síðastliðinn. Þá kom ég, Brynja Kar-
en, til þín og það var glatt á hjalla.
Við erum alveg viss um að þú ert
núna að passa systur okkar því þú
varst svo barngóður maður. Núna
ert þú skærasta stjarnan á himnum,
kæri Stefán frændi. Við munum
aldrei gleyma þér, heldur geyma
minningu þína í hjörtum okkar. Guð
blessi þig og varðveiti.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt,
þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig.)
Guð blessi þennan góða mann.
Aníta Sonja, Brynja Karen,
Daníel Ingi og Rebekka
Lind Daníelsbörn.
Þegar einhver deyr snýst sú sorg
sem fólk verður fyrir ekki um sam-
hryggð gagnvart hinum látna heldur
það að þeir sem áfram lifa hafi misst
þann sem fór. Fólk grætur ósögð orð
og gjörðir, sem og það að geta ekki
lengur notið samvista við hinn látna,
eða kannski öllu heldur, það að eiga
ekki möguleika á því lengur. Þetta
kann að virka dálítið sjálfhverft og
þar af leiðandi neikvætt. En svo er
ekki! Sjálfhverft er það jú, en nei-
kvætt ekki. Það að telja sig hafa
misst af miklu við lát einhvers þýðir í
sem fæstum orðum að maður hafi
virt hann mikils, notið samvistanna,
lært af honum, þótt vænt um hann.
Þannig líður okkur á þessari
stundu. Við sýtum þann tíma sem við
hefðum getað eytt með Stebba,
bóndanum í lífi okkar. Og auðvitað
voru ferðir okkar til hans ekki eins
tíðar og þær hefðu átt að vera, enda
virkar lífið stundum svo hratt og er-
ilsamt að manni finnst sem maður
hafi vart tíma til að lifa því. Þannig
falla oft milli þilja aðalatriðin og það
sem á að standa hjarta manns næst;
að eyða tíma með því fólki sem mað-
ur virðir, þykir gott að vera í kring-
um, lærir af, þykir vænt um.
Við erum mjög sjálfhverf í sorg
okkar og söknuði, enda þótti okkur
afar vænt um Stebba og gerði hann,
þó ekki væri nema bara með tilveru
sinni einni, líf okkar auðugra og víð-
ara
Takk fyrir okkur, Stebbi.
Ólafur Guðsteinn, Edda
og Anna Líf.
STEFÁN
DANÍELSSON
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir
Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir
Einarsson,
útfararstjóri.
Bryndís
Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
Baldur
Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Helluhrauni 10, 220 Hfj.
Sími 565 2566
Legsteinar
Englasteinar
www.englasteinar.is
Elskulegur sambýlismaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
HREGGVIÐUR EYFJÖRÐ GUÐGEIRSSON
byggingameistari
og fyrrv. byggingafulltrúi,
Hlíðarhjalla 61,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum við Hringbraut þriðju-
daginn 23. nóvember.
Ólöf S. Jensdóttir,
Samúel Smári Hreggviðsson, Sigríður Kr. Jóhannsdóttir,
Ólafur Magnús Hreggviðsson,
Guðgeir Veigar Hreggviðsson, Sigrún Gestsdóttir,
Margrét Dögg Hreggviðsdóttir,
Hólmar Eyfjörð Hreggviðsson,
Veiga Eyfjörð Hreggviðsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, sonur og bróðir,
HENRY BERG JOHANSEN,
lést á hjartadeild Landspítala Háskólasjúkra-
húss laugardaginn 20. nóvember.
Útförin verður gerð frá Hafnarfjarðarkirkju
þriðjudaginn 30. nóvember kl. 13.00.
Unnur Baldvinsdóttir,
Jenny Johansen,
Snorri Henrysson, María Björk Hermannsdóttir,
Hanna Björg Henrysdóttir,
Baldvin Páll Henrysson,
Antonía Bjarnadóttir, Halldór Bjarnason
og systkini hins látna.