Morgunblaðið - 08.01.2005, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. JANÚAR 2005 41
MINNINGAR
höndin sterkleg og þykk af harðri
vinnu en natin og næm við smáleg-
ustu hluti.
Lífshlaupi hans geri ég ekki náin
skil, þar koma þeir að sem mér eru
fremri og sannfróðari. Blessuð sé
minning Valtýs Guðmundssonar.
Ingu, börnum, barnabörnum og fjöl-
skyldunni allri sendum við samúðar-
kveðju í minningu um hann, sem
sannarlega var drengur góður í orði
og verki.
Haraldur G. Blöndal,
María Aldís Kristinsdóttir
og börn.
Þegar ég flutti með fjölskyldu
mína til Stykkishólms naut ég þess
að foreldrar mínir höfðu átt vináttu
þeirra hjóna Valtýs og Ingunnar
Sveinsdóttur til margra ára. Þau
tóku okkur fjölskyldunni opnun
örmum og milli okkar hafa ætíð ver-
ið sterk vináttubönd. Ég hef átt
margar ánægjustundir í þeirra sam-
vistum við ýmiss tækifæri og fengið
að njóta gestrisni þeirra enda ávallt
gott að heimsækja þau heiðurshjón.
„Hvað er nýtt?“ spurði vinur minn
Valtýr jafnan, þá er við áttum tal
saman á bæjarskrifstofunni í Stykk-
ishólmi, á förnum vegi eða í íbúðinni
þeirra Ingunnar á Dvalarheimili
aldraðra í Stykkishólmi. Valtýr hafði
ríkan vilja til að fylgjast með því sem
var að gerast á vettvangi bæjarmála
eða landsmála og hann hafði jafnan
afgerandi sýn á menn og málefni.
Valtýr lifði tímana tvenna og miklar
breytingar urðu á samfélaginu á
langri ævi hans. Það var því rík
ástæða til þess að hlusta eftir af-
stöðu hans til manna og málefna.
Hann hafði mikinn metnað fyrir
hönd Stykkishólms og fagnaði
hverju framfaraskrefi í bænum og
lagði áherslu á að unga fólkið ætti að
byggja upp samfélag sitt og hugsa til
framtíðar.
Valtýr var byggingameistari að
ævistarfi. Handverk hans má víða
finna á Snæfellsnesi og í Dölum þar
sem hann starfaði sem smiður og
húsasmíðameistari fjölmargra bygg-
inga. Hann hafði ríkan metnað sem
iðnmeistari og bar hagsmuni og
heiður sinnar stéttar fyrir brjósti.
Um það bera verk hans vitni.
Með þessum fáu línum vil ég
minnast Valtýs með virðingu og
senda Ingunni og fjölskyldu þeirra
samúðarkveðjur frá okkur Hall-
gerði.
Sturla Böðvarsson.
Það var að venju þétt og innilegt
handtakið hans Valtýs þegar hann
kvaddi mig í síðasta sinn á Dvalar-
heimilinu, nú um jólin, og eins og
ávallt fylgdu með blessunarorð og
góðar óskir til mín og minna. Valtýr
heilsaði yfirleitt og kvaddi með
handabandi og í hlýju og traustu
handtakinu innsiglaði hann vinarþel-
ið og tryggðina, sem var svo mikils
virði öllum þeim sem honum kynnt-
ust náið.
Valtýr var sannur Dalamaður og
stoltur af sveit sinni og átthögum og
þangað reikaði hugurinn oft, enda
hélt hann staðháttum og samferða-
fólki í Dölum vel í minni. Langt í frá
voru samt allar minningarnar um sól
í heiði og blóm í haga, því hörð lífs-
baráttan byrjaði snemma hjá óhörn-
uðum unglingi við bág kjör og strit.
Það vekur manni alltaf jafnmikla
furðu að eiga samferðamenn sem
reynt hafa á eigin skinni slíka tíma,
allsleysis og fátæktar, sem víða var
að finna á Íslandi, áður fyrr. En
margir hertust og þroskuðust við
mótlætið og erfiðleikana og þannig
var með Valtý. Snemma mun hag-
leikur hans, til smíða, hafa komið í
ljós og þótt ungur væri og ólærður
tók hann að sér umsjón með nokkr-
um byggingaframkvæmdum í Dala-
sýslu. Var oft fróðlegt að heyra
Valtý segja frá þessum tíma og
hvernig sigrast var á bágborinni
vinnuaðstöðu, vélaskorti og sam-
gönguerfiðleikum, svo eitthvað sé
nefnt. En Valtýr gerði sér ljósa
grein fyrir gildi iðnmenntunar og
heldur ásamt fjölskyldu sinni til
Reykjavíkur og lýkur prófi frá Iðn-
skólanum og stundar þar trésmíða-
vinnu í tæplega áratug en fjölskyld-
an flytur til Stykkishólms 1950. Hér
í Hólminum var síðan starfsvett-
vangurinn, sem sjálfstætt starfandi
trésmíðameistari og síðar verkstjóri
hjá Stykkishólmsbæ.
Valtýr byggði margar byggingar,
stórar og smáar, bæði hér í Hólm-
inum og einnig til sveita, en upp-
bygging þar var honum ávallt hug-
leikin og í sveitinni undi hann sér vel
við byggingarstörf. Náin kynni mín
af Valtý hófust ekki fyrr en árið
1974. Ég man það vel þegar við Gulli
Lár fórum til hans, þar sem hann var
að hjálpa Rut og Steina að innrétta
húsið þeirra, til að bjóða honum
vinnu í Trésmiðjunni. Við áttum al-
veg eins von á afsvari strax, jafnvel
með viðeigandi athugasemdum, en
hann tók hinsvegar boðinu vel, vildi
hugsa málið, og skömmu síðar hóf
hann störf hjá okkur sem varði í
rúman áratug. Það var vissulega
mikill fengur að fá jafn vinnusaman
og reynslumikinn húsasmið í liðið og
Valtýr var. Hann var traustur, áreið-
anlegur og góður vinnufélagi og féll
strax mjög vel inn í hópinn, sem ekki
var sjálfgefið um mann sem kominn
var af léttasta skeiði og hafði lengst-
um unnið sjálfstætt. Í öllu viðmóti
var Valtýr þægilegur maður, alltaf
hreinskilinn og stóð fastur á sínu en
var samt sanngjarn og góðviljaður.
Slíkra vinnufélaga er ljúft að minn-
ast og honum eru hér fluttar hlýjar
kveðjur og þakkir frá öllum vinnu-
félögunum í Trésmiðjunni.
Valtýr ákvað að hætta störfum hjá
öðrum, eins og hann sagði, þegar
hann varð sjötugur, þótt talsvert
væri eftir af starfsþrekinu. Miklu og
góðu dagsverki hafði líka verið skil-
að enda Valtýr góður fulltrúi þeirrar
kynslóðar sem mundi tímana tvenna,
kynslóð sem lagði svo hart að sér til
að lífskjör okkar mættu batna.
Þegar tekin hafði verið ákvörðun
um byggingu þjónustuíbúða fyrir
aldraðra, hér í Hólminum,voru Ing-
unn og Valtýr þau fyrstu sem sóttu
um íbúð. Ekkert hik var þar á ferð
þó svo þau yrðu að yfirgefa Aust-
urbæinn sem þeim þótti svo vænt
um. Forsjónin var þeim hliðholl er
þau drógu íbúð þaðan sem fjallið
þeirra, Klofningurinn, blasti við og
æskustöðvarnar.
Það var alltaf jafn ánægjulegt að
heimsækja þau hjónin, hvort sem
var í Tangann eða á Skólastíginn,
njóta gestrisni þeirra og mæta hlýju
viðmóti og gæsku. Og nú þegar kom-
ið er að leiðarlokum þakka ég Valtý
alla vináttuna, tryggð og velvilja í
minn garð og skemmtilega sam-
fylgd.
Kæra Ingunn og fjölskylda, inni-
legar samúðarkveðjur til ykkar
allra. Blessuð sé minning Valtýs
Guðmundssonar.
Ellert Kristinsson.
Alli Smári gekk í barna- og gagn-
fræðaskólann heima á Seyðisfirði
og lauk þar grunnskóla. Strax sem
gutti varð hann áberandi snjall í
þeirri listgrein sem fótbolti er og
dvaldi löngum stundum inni á fót-
boltavelli meðan við, sem lakari
vorum í boltanum, eyddum okkar
tíma á bryggjunum. Svo góður leik-
maður varð hann, að ungur að árum
var hann valinn til að spila með
meistaraflokki og varð þar lykil-
maður til margra ára, svo margra
ára reyndar, að hann spilaði með
Hugin fram á fertugsaldurinn.
Alli Smári vinur minn, sem fædd-
ist 24. apríl 1959 á Seyðisfirði, hóf
um tvítugt búskap með Hildi, eft-
irlifandi eiginkonu sinni, og eign-
uðust þau frumburð sinn, hann Ís-
leif, 1980, síðan fæddist þeim annar
drengur, Bjarni Hólm, 1984 og
yngst er Harpa Hrund, fædd 1988.
Öll börnin hafa þau alið upp á
Seyðisfirði. Strákarnir fetuðu báðir
í fótspor pabba síns og urðu
snemma áberandi góðir fótbolta-
strákar og hafa báðir um árabil iðk-
að listina með Hugin, Bjarni Hólm
þó í seinni tíð með Fram og hefur
nú gengið til liðs við ÍBV og það var
stoltur faðir sem ég hitti síðast í
nóvember skömmu eftir að Huginn
hafði unnið sig upp um deild með
báða strákana hans innanborðs.
Á kveðjustundu eru mér efst í
huga minningar tengdar leik og
starfi okkar strákanna á samferð
okkar fram til fullorðinsára og þar
skín mynd Alla Smára, þessa róleg-
heitadrengs sem skaraði fram úr á
fótboltavellinum og gekk hljótt og
örugglega til starfa sinna á ung-
lingsárunum úti í Norðursíld þar
sem Valli „gamli“ pabbi hans var
skammt undan, stálandi hnífana.
Hildi og börnunum, Steinunni
móður hans, Helga, Bjarna og Jón-
borgu sendi ég innilegar samúðar-
kveðjur um leið og ég óska þess
heitast að minningin um ljúfan og
góðan dreng verði þeim sá styrkur
sem sefað getur sársaukann. Fjörð-
urinn fagri er fátækari en áður.
Óttarr Magni Jóhannsson.
Í dag kveðjum við vin okkar hann
Alla Smára, eins og hann var ávallt
kallaður af vinum. Margar góðar
minningar koma upp í hugann,
bæði úr daglegu amstri og einnig úr
þeim frábæru ferðum sem við fór-
um saman. Það er sárt að hafa þig
ekki hérna lengur, en minningarnar
munu gleðja okkur um ókomna tíð.
Okkur langar að kveðja þig með
þessum sálmi:
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Megi Guð og góðar vættir fylgja
þér, fjölskyldunni og ástvinum alla
tíð.
Vera Kapitóla, Jón Hilmar,
Jón Ármann, Alda Diljá
og Vigdís Eir.
Við systurnar kynntumst Alla
Smára þegar við unnum við sum-
arstörf í bræðslunni. Báðar vorum
við svo heppnar að fá að vinna í
stjórnstöðinni á vaktinni þeirra
Alla, Ómars, Sjonna, Stebba og Jóa.
Þeir voru allir ógurlega góðir við
okkur, sýndu mikla þolinmæði og
voru alltaf tilbúnir að kenna og
hjálpa.
Það fór ekki mikið fyrir Alla,
hann var hæglátur og talaði hvorki
mikið né hátt. Hann tók því ávallt
vel þegar félagar hans grínuðust
við hann og laumaði svo föstum
skotum til baka. Hann var afskap-
lega ljúfur og góður og gott að
vinna með honum. Alli Smári æsti
sig aldrei yfir nokkrum hlut og var
alltaf uppörvandi og róandi þegar
við, vitlausu sumarstarfsmennirnir
vorum að klúðra öllu.
Ekki fór fram hjá neinum sem
vann með Alla hversu ógurlega
stoltur hann var af börnunum sín-
um og tengdabörnum og samveran
við þau vakti honum mikla gleði.
Honum fannst t.d. ekkert leiðinlegt
að vera spurður frétta af nýjustu
afrekum þeirra á íþróttasviðinu þó
aldrei væri hann sjálfur að grobba
sig upp úr þurru. Við vitum að sorg-
in og missirinn er mikill fyrir Hildi
og krakkana. En duglegri og fram-
takssamari manneskju en Hildi er
erfitt að finna, það þekkjum við
einnig af reynslu. Hún er svo sann-
arlega góður félagi, alltaf jákvæð
og skemmtileg, þolinmóð og hjálp-
söm. Þessir eiginleikar eiga eflaust
eftir að duga vel nú þegar fjölskyld-
an þarf að takast á við þennan
mikla missi.
Við erum þakklátar fyrir að hafa
kynnst þessum góðu hjónum og
notið félagsskapar þeirra og leið-
sagnar.
Missirinn af Alla er mikill, við
vitum að vinir hans í bræðslunni
munu sakna hans sárt og vaktin
mun svo sannarlega ekki verða hin
sama.
Þeim Hildi, Ísleifi, Bjarna og
Hörpu vottum við alla okkar samúð
og biðjum guð að veita þeim styrk í
þessari miklu sorg.
Kolbrún J. Rúnarsdóttir,
Margrét Elísa Rúnarsdóttir.
 Fleiri minningargreinar
um Aðalstein Smára Valgeirs-
son bíða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga. Höfundar
eru: Stefán Pétur.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
GUÐRÚN BJÖRNSDÓTTIR,
Sólheimum 16,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Langholtskirkju mánu-
daginn 10. janúar kl. 15.
Magnús Guðmundssson,
Hallfríður Guðmundsdóttir, Drago Vrh,
Bjarni Guðmundsson, Hólmfríður Jónsdóttir,
Baldur Guðmundsson,
Björg Guðmundsdóttir, Baldvin Baldvinsson,
Björn Rúnar Sigurðsson, Sigríður Viðarsdóttir,
barnabörn, langömmubörn
og langalangömmubörn.
Okkar ástkæra móðir og amma,
DRÍFA GUNNARSDÓTTIR,
Þingvallastræti 37,
Akureyri,
verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju mánu-
daginn 10. janúar kl. 13:30
Hulda Tómasína Skjaldardóttir,
Harpa Skjaldardóttir,
Drífa Sól Sveinsdóttir.
Okkar innilegustu þakkir til allra, sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför
ástkærs föður okkar, tengdaföður, afa og lang-
afa,
EMILS ÓFEIGS ÁMUNDASONAR,
Berugötu 5,
Borgarnesi.
Gunnar Emilsson, Guðrún Helga Andrésdóttir,
Sigurður A. Emilsson, Sigríður Leifsdóttir,
Valgerður Ásta Emilsdóttir, Gilbert Elísson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn,
KARL TORFASON,
Þórólfsgötu 7,
Borgarnesi,
verður jarðsunginn frá Borgarneskirkju mánu-
daginn 10. janúar kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hans, er bent á reikn-
ing Torfa Lárusar í KB banka Borgarnesi, nr. 0326-13-233290.
Ingibjörg Júlíusdóttir,
Torfi Júlíus Karlsson, Ingunn Jóhannesdóttir,
Viðar Karlsson, Kristjana Höskuldsdóttir,
Laufey Karlsdóttir, Valur Marteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
INGÓLFUR ARNAR ÞORKELSSON,
Espigerði 4,
Reykjavík,
fyrsti skólameistari
Menntaskólans í Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju þriðju-
daginn 11. janúar kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er vinsamlega bent á Ingólfssjóð sem hefur
það hlutverk að efla áhuga nemenda Menntaskólans í Kópavogi á húma-
nískum greinum. Tekið er á móti framlögum í sjóðinn í Sparisjóði Kópa-
vogs, reikningsnúmer 1135-05-410200. Kennitala sjóðsins er
701204-6030.
Einnig er tekið á móti framlögum í sjóðinn og upplýsingar veittar í síma
594 4000 í Menntaskólanum í Kópavogi.
Rannveig Jónsdóttir,
Jón Arnar Ingólfsson,
Þorkell Már Ingólfsson,
Þóra Sigríður Ingólfsdóttir, Karl Emil Gunnarsson
og barnabörn.