Morgunblaðið - 29.01.2005, Blaðsíða 38

38 LAUGARDAGUR 29. JANÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Hákon Salvars-son bóndi í
Reykjarfirði við Djúp
fæddist á Bjarnastöð-
um í Reykjarfjarðar-
hreppi 14. júní 1923.
Hann lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Ísafirði að morgni 20.
janúar síðastliðins.
Foreldrar hans voru
Ragnheiður Há-
konardóttir, f. á
Reykhólum 16.8.
1901, d. 19.5. 1977,
og Salvar Ólafsson, f.
í Lágadal 4.7. 1888, d.
3.9. 1979. Þau giftust 16.7. 1921 og
bjuggu lengst af í Reykjarfirði við
Djúp. Systur Hákonar eru: 1) Gróa,
f. 7.7. 1922. Hún eignaðist sjö börn
og eru fjögur þeirra á lífi. Maður
hennar var Halldór Víglundsson, f.
11.6. 1911, d. 15.4. 1977. 2) Sigríð-
ur, f. 17.5. 1925. Hún á sex börn.
Hennar maður var Baldur Bjarna-
son, f. 9.9. 1918, d. 8.7. 1998. 3) Arn-
heiður, f. 25.5. 1927 og látin í júlí
sama ár. 4) Arndís, f. 14.5. 1929.
Hún eignaðist átta börn og eru sex
þeirra á lífi. Hennar maður er Júl-
íus Jónsson, f. 20.2. 1920. 5) Ólafía,
f. 12.8. 1931. Hún á sex börn. Maður
hennar er Baldur Vilhelmsson, f.
22.7. 1929. Fóstursystir þeirra var
Börn þeirra: a) Inga Jóna nemi,
sambýlismaður Sigtryggur Rúnar
Ingvason, þeirra sonur er Tristan
Máni. b) Hákon Óli bílstjóri, sam-
býliskona Jóna Brynjarsdóttir. c)
Davíð Helgi nemi. d) Steinunn
Helga grunnskólanemi. 3) Salvar
bóndi Reykjarfirði, f. 6.3. 1959. 4)
Marinó Kristinn blikksmiður, f.
26.3. 1963, kona Júlía Björk Þórð-
ardóttir rafvirki, f. 21.9. 1964. Syn-
ir þeirra: a) Heiðar Ingi nemi. b)
Steinar Bjarki grunnskólanemi.
Hákon var fæddur á Bjarnastöð-
um í Ísafirði og átti þar heima
fyrstu átta ár ævinnar, utan eitt ár,
sem foreldrar hans bjuggu á Kletti
í Gufudalssveit. Eftir það átti hann
heima og bjó í Reykjarfirði allan
sinn aldur, utan tvö ár, sem hann
sótti sjó frá Suðurnesjum og gegndi
ráðsmannsstöðu á Vífilsstöðum.
Hann nam við Héraðsskólann í
Reykjarnesi. Hann hóf búskap með
föður sínum 1945 í Reykjarfirði og
árið 1954 hófu þau Steinunn bú-
skap á allri jörðinni og bjuggu þar
allt síðan og síðustu árin með Sal-
vari syni sínum. Heimilið var mann-
margt og athvarf margra sem og
hjá foreldrum hans áður. Hákon
gegndi fjölda trúnaðarstarfa fyrir
Reykjarfjarðarhrepp og sat í
hreppsnefnd í hart nær fimmtíu ár.
Hreppstjóri í tuttugu ár og gegndi
framkvæmdastjórastöðu við Bún-
aðarfélag Reykjarfjarðar- og Ög-
urhrepps.
Útför Hákonar fer fram frá Ísa-
fjarðarkirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
Gróa Bjarnfríður Pét-
ursdóttir, f. 29.8. 1917,
nú látin. Hún átti þrjár
dætur. Maður hennar
var Hjalti Benedikts-
son.
Hákon kvæntist 3.
júlí 1954, eftirlifandi
eiginkonu sinni, Stein-
unni Helgu Ingimund-
ardóttur, f. í Arnkötlu-
dal 29.9. 1933.
Foreldrar hennar voru
María S. Helgadóttir,
f. í Goðdal 15.4. 1890,
d. 14.1. 1966, og Ingi-
mundur Þ. Ingimund-
arson, f. á Snæfjöllum 11.9. 1894, d.
30.5. 1976. Þau bjuggu lengst af á
Hólmavík.
Börn þeirra eru: 1) Ragnheiður
bæjarfulltrúi Ísafirði, f. 18.3. 1954,
maður Guðbjartur Ásgeirsson skip-
stjóri, f. 10.6. 1949. Börn þeirra: a)
Sigrún Helga nemi, sambýlismaður
Snæþór Halldórsson fulltrúi, þeirra
dóttir er Arndís Rán. b) Ásgeir
Guðbjartur sjómaður. c) Hákon
Oddur nemi. d) Jónína Guðbjörg
nemi. e) Guðbjartur, látinn. f) Al-
berta Gullveig og g) Jóhann Gunn-
ar, bæði grunnskólanemar. 2) Ingi-
mundur sölustjóri, f. 26.3. 1955,
fyrrverandi eiginkona Sigrún Óla-
dóttir bankafulltrúi, f. 28.12. 1955.
Við fæðumst til að lifa og lifum til
að deyja og hvert og eitt okkar leggur
svo lífinu til það innihald sem við höf-
um hæfni til og þekkingu. Við bætum
við hvern dag minningum og gjörðum
sem eru til þess fallnar að láta öðrum
líða vel og búa í veginn fyrir næstu
kynslóð. Þér, elskulegi faðir minn, var
þetta svo einkar auðvelt og leikandi
sökum þinna einstöku mannkosta.
Kærleikur þinn, þolinmæði, elska og
virðing fyrir lífinu, náttúrunni, mann-
inum og dýrunum og hæfni til að
miðla öðrum af þekkingu og kærleika
verður seint þökkuð til fulls, heldur
leiðarvísir til eftirbreytni í leit að fyllri
lífsgildum. Nú er við kveðjumst um
sinn vil ég þakka þér með orðum
Stephans G., orðum sem eru um leið
lýsandi fyrir ást þína til lands og þjóð-
ar og minning um sönglag margra
kvölda.
Þótt þú langförull legðir
sérhvert land undir fót,
bera hugur og hjarta
samt þíns heimalands mót,
frænka eldfjalls og íshafs!
sifji árfoss og hvers!
dóttir langholts og lyngmós!
sonur landvers og skers!
Yfir heim eða himin
hvort sem hugar þín önd,
skreyta fossar og fjallshlíð
öll þín framtíðar lönd!
Fjarst í eilífðar útsæ
vakir eylendan þín:
nóttlaus voraldar veröld,
þar sem víðsýnið skín.
Það er óskaland íslenskt,
sem að yfir þú býr,
aðeins blómgróin björgin,
sérhver baldjökull hlýr,
frænka eldfjalls og íshafs!
sifji árfoss og hvers!
dóttir langholts og lyngmó!
sonur landvers og skers!
(Stephan G. Stephansson.)
Þakka þér fyrir samfylgdina, elsku
pabbi minn, og guð geymi þig.
Ragnheiður.
Elsku afi hefur sofnað svefninum
langa og björt stjarna hefur bæst við
á himninum. Hann hvaddi okkur á
björtum vetrardegi, eins og þeir ger-
ast fallegastir. Hann var ákaflega
hjartahlýr og góður maður sem naut
mikillar virðingar okkar og þeirra
sem hann þekktu og verður sárt sakn-
að. Við erum rík af mörgum yndisleg-
um minningum um afa sem við mun-
um varðveita allt okkar líf. Kærleikur,
ástúð, kímni, gleði, viska og söngur
eru orð sem koma í huga okkar þegar
við minnumst hans, það var alltaf gott
að vera hjá afa og það er okkur mikils
virði og við erum afar þakklát fyrir að
hafa þekkt svo merkan mann.
Blátt lítið blóm eitt er,
ber nafnið: gleymdu ei mér.
Væri ég fleygur fugl,
flygi ég til þín.
Svo mína sálu nú
sigraða hefur þú,
engu ég unna má,
öðru en þér.
Sigrún Helga, Ásgeir Guð-
bjartur, Hákon Oddur,
Jónína Guðbjörg, Alberta
Gullveig, Jóhann Gunnar.
Hákon Salvarsson, bóndi í Reykj-
arfirði við Ísafjarðardjúp, var hús-
bóndi okkar bræðra á sjötta áratug
síðustu aldar í samtals sex sumur. Í
upphafi áratugarins var búskaparlag
enn að miklu leyti með þeim hætti
sem tíðkast hafði um aldir, heyskapur
með orfi, ljá og hrífu og hesturinn
þarfasti þjónninn. Heyjað var á engj-
um og sofið í tjöldum við engjaslátt-
inn. Kirkjuferðir voru kærkomin til-
breyting frá amstri dagsins og var
jafnan farið ríðandi á góðhestum til
slíkra mannamóta, enda hafði akveg-
ur þá ekki verið lagður um Inndjúp.
Undir lok áratugarins hafði tæknin
haldið innreið sína og dráttarvélin,
með tilheyrandi tækjum, leyst hest-
inn af hólmi sem „þarfasti þjónninn“.
Hákon tók þessum breytingum fagn-
andi enda hafði hann reynt þrældóm
fyrra skeiðs á eigin skinni. Jafnframt
sá hann í hendi sér að tæknivæðingin
var forsenda aukinnar framleiðslu.
Hákon hafði einstakt lag á að um-
gangast okkur unglingana nánast
sem jafninga, og gera störfin að sam-
eiginlegum, áhugaverðum verkefnum
sem nauðsynlegt, og jafnvel skemmti-
legt, væri að sinna. Hann ræddi við
okkur um heima og geima og hafði
gaman af því að reyna á þekkingu
okkar á ýmsum sviðum og einnig að
fræða okkur um þjóðmál, náttúrufar
og landbúnaðinn. Þegar sest var nið-
ur til kaffidrykkju úti á túni á góðum
degi við heyskap, var tíminn gjarnan
nýttur til að ræða málin eða jafnvel til
að setja upp gátukeppni um landslag.
Við mjaltirnar söng hann gjarnan óp-
eruaríur og sagði kýrnar mjólka bet-
ur þannig.
Dvölin í Reykjarfriði var því sér-
lega ánægjuleg og var farið í sveitina
strax að loknum skóla og ekki snúið
aftur fyrr en í síðustu lög við upphaf
næsta skólaárs. Kynni okkar þessi
sumur af Hákoni og Steinunni hús-
freyju og öðru heimilisfólki á bænum,
hafa reynst okkur gott vegarnesti.
Það var lærdómsríkt að kynnast
sveitastörfunum við upphaf tækni-
byltingarinnar um miðbik síðustu ald-
ar. Það var þroskandi og gaman að
takast á við hin ýmsu verkefni sem til
féllu, og það var örvandi fyrir ung-
linga að sjá að unnt var að leysa öll
þessi verk af hendi með bros á vör.
HÁKON
SALVARSSON
✝ Hörður Her-móðsson fæddist
á Kolmúla við Reyð-
arfjörð 27. ágúst
1926. Hann lézt á
Fjórðungssjúkrahús-
inu í Neskaupstað 20.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Ingibjörg
Bjarnadóttir frá Hall-
bjarnarstöðum í
Skriðdal, f. 23. júní
1900, d. 12. sept. 1967
og Hermóður Guðna-
son frá Veturhúsum í
Hamarsdal, f. 2 ágúst
1880, d. 24. apríl 1954. Þau hjón
voru þá búandi á Kolmúla við Reyð-
arfjörð, en lengst bjuggu þau á
Hólmum og Framnesi í Reyðarfirði.
Systkini Harðar eru: Herdís, f.
1922, látin, Haukur, f. 1924, látinn,
Helga, f. 1925, Hrefna, f. 1927, dó
ung, Héðinn, f. 1928, Hulda Mar-
grét, f. 1930, Hróar, f. 1932, látinn,
Hringur, f. 1934, Halla, f. 1935, lát-
in, Hermann, f. 1938, látinn, og
arsson og eiga þau soninn Fannar
Leó. Börn þeirra búa öll í Reykja-
vík. Fyrir hjónaband eignaðist
Hörður soninn Magnús Þór, f. 11.
júlí 1945, en hann er látinn, móðir
hans var Jóna Sólveig Magnúsdótt-
ir frá Eskifirði sem er látin. Sonur
Magnúsar er Magnús Þór, kona
hans er Elín Einarsdóttir og börn
þeirra: Jóna Sólveig, Einar Freyr,
Snorri Björgvin og Jóhann Bragi.
Hörður byrjaði ungur að vinna
m.a. hjá setuliðinu og í skipavinnu,
hann var sýningarstjóri í kvik-
myndahúsi Georgs Magnússonar á
Reyðarfirði, vann hjá mági sínum
við Bakaríið á Eskifirði í nokkur ár,
stundaði sjó af og til í gegnum árin
sem háseti en oftast kokkur. Hann
sá um Efnalaug KHB á Reyðarfirði
um nokkurra ára skeið frá stofnun
hennar. Hörður var um árabil í eig-
in vörubílarekstri og um 1963 hóf
hann rekstur leigubifreiðar, með-
fram akstrinum var hann húsvörð-
ur í Félagslundi og sá um ræstingar
grunnskólans. Lengst var hann þó
samfellt vélavörður hjá Frystihúsi
KHB. Stundaði síðan ýmis tíma-
bundin störf s.s. akstur það sem eft-
ir var starfsævinnar.
Hörður verður jarðsunginn frá
Reyðarfjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Hrefna, f. 1940.
Hörður kvæntist 27.
ágúst 1955 Sigrúnu St.
Jónsdóttur, f. 9. júlí
1935, ættaðri af Beru-
fjarðarströnd og stofn-
uðu þau heimili sitt á
Reyðarfirði og bjuggu
þar upp frá því. For-
eldrar Sigrúnar voru
Sigurborg Jónsdóttir
frá Kambseli í Álfta-
firði og Jón Stefánsson
frá Núpshjáleigu í
Berufirði. Þau Hörður
og Sigrún eignuðust
þrjú börn, þau eru:
Herbert, bifvélavirki og innkaupa-
stjóri hjá Vegagerð ríkisins, f. 7.
feb. 1956, var í sambúð með Helgu
Björk Helgadóttur og eru synir
þeirra Hörður Arinbjörn Seljan og
Hannes Rúnar. Steinar, sjómaður
og smiður, f. 12. feb.1958, var í sam-
búð með Kristínu Sverrisdóttur og
eru dætur þeirra Elfa og Hjördís.
Elfa, lyfjatæknir, f. 19. sept. 1964,
maður hennar er Örvar Þór Ein-
Elsku Hörður, nú ertu dáinn; það
er sama hversu oft maður segir þetta
við sjálfan sig, það er alltaf jafn
óraunverulegt. Ekkert okkar var
tilbúið að takast á við það að missa
þig og þó að við vissum að til þessa
hlyti að koma á endanum vildum við
svo gjarnan fá að hafa þig aðeins
lengur. Það var nær okkur að vera að
plana næsta sumarfrí en að eiga von á
að þú kveddir jafn snögglega og þú
gerðir. Þú og hún Sigrún þín hafið
verið fastur punktur í tilveru okkar
fjölskyldu og það hefur ekki liðið það
sumar síðustu 25 ár að við höfum ekki
átt með ykkur einhverja daga í okkar
fríum. Það hafa ekki síst verið þið
sem hafið hvatt til þess að við hitt-
umst og það hefur verið okkur mjög
að skapi. Mörgum jólum, páskum og
sumarfríum höfum við eytt saman og
öll þessi skipti skilja eftir minningar
sem við getum yljað okkur við.
Við náðum að fara og skoða Vest-
firðina í sumar, en þar voru einmitt
öll börnin þín samankomin. Það hafði
lengi verið draumur þinn að ferðast
þar. Einmitt um það leyti sem þú
kvaddir þennan heim voruð þið Sig-
rún að plana að fá ykkur stærri bíl,
þannig að þið hefðuð tök á að hafa
þægilegan útilegubúnað í eftirdragi
með okkur í sumar og geta tekið nýja
fjölskyldumeðliminn, tíkina Snerpu,
með, því einhvern veginn var ekkert
sumar ef ekki var eitthvað farið í
ferðalag eða í sumarbústað og síðan
slappað af á Mánagötunni.
Í húsinu þínu við Mánagötu leið
þér alltaf best, en best fannst þér þó
ef einhver þér nákominn kom að
heimsækja þig og það virtist ein-
hvern veginn alltaf vera ykkur Sig-
rúnu efst í huga að vera vel í stakk
búin til að taka á móti gestum og það
fundu allir sem ykkur sóttu heim.
Í síbreytilegum og sjálfselskum
heimi er gott að vita til þess að enn er
til fólk eins og þið Sigrún, sem oftar
en ekki hugsuðuð fyrst um aðra áður
en kom að ykkur sjálfum og af þeim
sökum þótti fólki gott að koma til
ykkar.
Við fjölskyldan þökkum þér allar
góðar samverustundir, og það að þú
skulir hafa verið þannig maður að þú
vildir alltaf allt fyrir okkur gera, eins
og reyndar fyrir alla sem til þín leit-
uðu. Við munum minnast alls þess
góða sem í þér bjó og erum þess full-
viss að nú ert þú að taka veðrið og
hlusta á fréttirnar hjá Guði.
Eftirfarandi vísukorn var þér afar
hjartfólgið og með því kveðjum við
þig:
Vakna þú sem sefur og veittu þjáðum lið
verndaðu blómið sem grær við þína hlið
hlustaðu á regnið og heyrðu dropann falla
himinninn er opinn og Drottinn er að kalla.
(Höf. ók.)
Örvar Þór Einarsson,
Elfa Harðardóttir
og Fannar Leó Örvarsson.
Okkur langar að minnast afa okk-
ar Harðar Hermóðssonar eða afa á
Mánagötu 16 eins og okkur var tamt
að segja. Kallið kom óvænt og eigum
við því enn erfitt með að trúa því að
afi sitji ekki við eldhúsborðið og leggi
kapal eða dundi sér við krossgátur og
heilsi glaðhlakkalega þegar gengið
er í bæinn. Í æsku vorum við miklir
heimagangar hjá afa og ömmu og má
segja að varla hafi sá dagur liðið að
við værum ekki eitthvað samvistum
og þar var ekki í kot vísað, fyrst var
hugað að því hvort kúturinn væri
svangur og svo gripið í spil eða spjall-
að um heima og geima.
Afi var mjög verklaginn, segja má
að allt hafi leikið í höndunum á hon-
um og ekki síst þegar kom að vélum
og tækjum ýmiss konar. Það kom sér
því oft vel að geta leitað til hans með
alls kyns vandamál, var hann m.a. lið-
tækur hárskeri. Hann fylgdist vel
með öllum nýjungum hvað varðaði
tæki og tól enda innan fjölskyldunn-
ar kallaður „sá takkaóði“. Á þessu
græddum við óspart því afi var einn
sá fyrsti sem fékk sér myndbands-
tæki og gátum við þá aldeilis boðið fé-
lögunum í bíó því ekkert þótti að því
að heimilinu væri breytt í bíóhús
enda afi gamall sýningarstjóri. Afi
var mikill bílaáhugamaður og því
minnsta mál að fá hann til að skutla
sér hingað og þangað eins og t.d. með
blaðburðinn. Ekki var heldur ónýtt
þegar afi ákvað að ráðast í útgerð og
maður gat fengið að fara í alvöru sjó-
ferð. Á seinni árum þegar við fórum
að vera meira í burtu voru ófáir rúnt-
arnir þar sem við fengum að sjá allar
breytingarnar á Reyðarfirði sér í lagi
undanfarið ár þegar hann fór fram-
kvæmdarrúntinn daglega til að fylgj-
ast með öllum breytingunum og var
ólatur að segja manni frá, því fátt var
afa meira hugleikið en allur sá upp-
gangur sem nú stendur yfir í sveitar-
félaginu hans. Elsku afi, hafðu kæra
þökk fyrir allar ánægjustundirnar og
að vera ætíð til staðar þegar á þurfti
að halda, þín verður sárt saknað.
Hörður Seljan og Hannes Rúnar.
Mig langar hér að minnast afa
míns, hans Harðar Hermóðssonar.
Afi var fyrir mér og fleirum besti
afi í heimi. Það var ekki ósjaldan sem
ég kom á Mánagötu 16, á sumrin eða í
páskafríum og dvaldist hjá ömmu og
afa.
Afi var þolinmóður og var alltaf til í
að sinna barnabörnunum sínum. Afi
var sá sem kenndi mér að spila ólsen
ólsen og kasínu, vorum við bæði mjög
tapsár og var keppnisandinn því mik-
ill.
Þegar öll fjölskyldan sat inni í stofu
og var að horfa á sjónvarpið, búin eft-
ir daginn stukkum við afi undir sófa-
borð og byrjuðum að banka og þá var
farið með bolavísuna og var það há-
punktur kvöldsins.
Afi var frekar þrjóskur en góður
maður og fékk ég alltaf að finna fyrir
ást og hlýju frá honum og að ég skipti
einhverju máli.
Síðastliðið sumar fór öll stórfjöl-
skyldan til Ísafjarðar í sumarbústað;
amma, afi, börn og barnabörn og var
hápunktur þeirrar ferðar er við fór-
um í dagsferð á Rauðasand og afi
kom með okkur barnabörnunum að
vaða í sjónum á ströndinni.
Elsku afi minn, þín verður sárt
saknað, leitt hvað þú þurftir að fara
fljótt.
Ég mun ávallt minnast þín. Ég
elska þig, afi minn, þín
Elfa.
HÖRÐUR
HERMÓÐSSON