Morgunblaðið - 17.03.2005, Blaðsíða 34

34 FIMMTUDAGUR 17. MARS 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ólafur Sverris-son fæddist í
Hvammi í Norðurár-
dal 13. maí 1923.
Hann lést á Land-
spítalanum Fossvogi
8. mars síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Sigurlaug Guð-
mundsdóttir, f. 24.
júlí 1890, d. 18. mars
1971, og Sverrir
Gíslason, f. 4. ágúst
1885, d. 24. mars
1967, bóndi í
Hvammi í Norðurár-
dal í Borgarfirði.
Systkini Ólafs voru Guðmundur,
f. 30. sept. 1917, d. 27. sept. 2003,
Andrés, f. 27. des. 1918, d. 6. apríl
2004, Vigdís, f. 27. mars 1920, og
tvíburabræðurnir Ásgeir og Ein-
ar, f. 9. júní 1928.
Hinn 4. júní 1949 kvæntist Ólaf-
ur Önnu Ingadóttur, f. 29. apríl
1929, d. 1. okt. 2002. Foreldrar
hennar voru Guðlaug Erlends-
dóttir, f. 16. apríl 1901, d. 25. maí
1948, og Ingi Halldórsson, f. 15.
ágúst 1895, d. 28. nóv. 1981. Anna
og Ólafur eignuðust fimm börn.
Þau eru: 1) Sverrir, yfirmaður hjá
British Telecom, f. 28. okt. 1950,
maki Shameem Ólafsson, f. 6. feb.
þeirra eru: a) Anna Rakel, f. 27.
sept. 1985, b) Birta, f. 11. mars
1992 og c) Ólafur Orri, f. 15. okt.
1995. 5) Anna Elísabet, forstjóri
Lýðheilsustöðvar, f. 2. júlí 1961,
maki Viðar Viðarsson, f. 21. mars
1956, börn þeirra eru: a) Ívar Örn
Lárusson, f. 18. feb. 1985 (faðir,
Lárus Elíasson, f. 20. maí 1959), b)
Sævar Logi, f. 7. febr. 1988 og c)
Bjarki, f. 15. júní 1995.
Ólafur var kaupfélagsstjóri á
Blönduósi frá árinu 1958 og síðan
í Borgarnesi frá 1968 til ársins
1988. Hann gegndi fjölda trúnað-
arstarfa fyrir samvinnuhreyf-
inguna og sveitarfélög, var m.a. í
stjórn Osta- og smjörsölunnar og
Samvinnutrygginga og formaður
Vinnumálasambands samvinnu-
félaganna. Þá sat hann í stjórn
Sambands íslenskra samvinnu-
félaga í 15 ár, þar af sem stjórn-
arformaður í fjögur ár. Ólafur
var einnig í stjórn Vírnets og í
skólanefnd Samvinnuskólans, þar
af formaður í mörg ár.
Ólafur starfaði mikið að öðrum
félagsmálum. Hann var m.a. for-
maður í framsóknarfélögum í
Kópavogi, Austur-Húnavatns-
sýslu og Mýrasýslu. Hann var
einn af stofnendum Lionsklúbbs
Blönduóss. Hann varð umdæmis-
stjóri og seinna fjölumdæmis-
stjóri Lionshreyfingarinnar á Ís-
landi.
Útför Ólafs fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
1955, dætur þeirra
eru: a) Natalia, f. 4.
nóv. 1987, og b)
Yasmeen Anna, f. 20.
nóv. 1991. 2) Hulda,
framkvæmdastjóri
Mímis-símenntunar,
f. 5. júní 1953, maki
Stefán Stefánsson, f.
8. jan. 1953, synir
þeirra eru a) Sverrir
Tryggvason, f. 30.
des. 1970 (faðir,
Tryggvi Jóhannsson,
f. 17. okt. 1952),
Sverrir, er í sambúð
með Rósu Mjöll Ragn-
arsdóttur, f. 20. ágúst 1970, og
eiga þau Mána, f. 27. ág. 2003, áð-
ur átti Sverrir Svanlaugu Birnu,
f. 28. okt. 1993, b) Stefán Ingi, f. 7.
ágúst 1976, og c) Ólafur, f. 29.
sept. 1984. 3) Ingi Ólafsson, að-
stoðarskólastjóri Verzlunarskóla
Íslands, f. 26. des. 1954, maki
Ragnhildur Ásgeirsdóttir, f. 9.
maí 1956, synir þeirra eru: a) Ás-
geir, f. 29. maí 1979, dóttir Ás-
geirs er Elena Dís, f. 2. nóv. 2001,
b) Arnar, f. 28. júní 1984, og c)
Viðar, f. 8. apríl 1986. 4) Ólafur,
stjórnarformaður Samskipa, f. 23.
jan. 1957, maki Ingibjörg Krist-
jánsdóttir, f. 29. jan. 1962, börn
Ég kom inn í fjölskyldu Ólafs
Sverrissonar og Önnu Ingadóttur
árið 1972. Hafði verið að skottast á
eftir dóttur þeirra norður í landi og
gerði mér ferð til hennar í Borg-
arnes. Ég var tekinn þar óvænt í
landhelgi af verðandi tengdaföður
mínum við óheppilegar aðstæður.
Málið var afgreitt af yfirvegun, með
sanngirni og húmor. Þetta voru eig-
inleikar sem einkenndu Ólaf Sverr-
isson og þeim var ég svo lánsamur
að fá að kynnast vel. Ég er Ólafi og
Önnu ævarandi þakklátur fyrir
meira en 30 ára samfylgd sem mót-
aðist af hjálpsemi og trygglyndi
þeirra í minn garð. Þau byggðu upp
sterka samstöðu í sinni fjölskyldu
sem stendur óhögguð að þeim
gengnum.
Ólafur var gegnheill framsókn-
armaður en ekki vorum við alltaf
sammála í pólitík. Hann var rök-
fastur en umburðarlyndur, vildi
halda sig við staðreyndir og talaði
aldrei illa um fólk. Margar góðar
samverustundir átti ég með Ólafi
við leik og störf í Borgarnesi, í
sumarbústað fjölskyldunnar, Kima,
og á ferðalögum. Sérstaklega eru
eftirminnilegar fjölmargar skot-
veiðiferðir með honum í Borgarfirði
og á Mýrum. Hann naut þess að
vera sem oftast með börnum sínum
og barnabörnum.
Ólafur var ekki margorður mað-
ur en hafði mjög sterka nærveru.
Hann var fjallið í fjölskyldunni. Ég
kveð tengdaföður minn með þess-
um fáu línum og vil að lokum minn-
ast hans með saknaðarljóði Hann-
esar Péturssonar skálds:
Fjallið sem þögult fylgdi mér eftir hvert
skref
hvert fótmál sem ég steig, nú er það
horfið.
Á beru svæði leita augu mín athvarfs.
Um eilífð á burtu fjallið sem fylgdi mér
eftir
til fjærstu vega, gnæfði traust mér að baki.
Horfið mitt skjól og hreinu, svalandi
skuggar.
Nú hélar kuldinn hár mitt þegar ég sef
og hvarmar mínir brenna þegar ég vaki.
Stefán Stefánsson.
Látinn er í Reykjavík Ólafur
Sverrisson, fyrrverandi kaupfélags-
stjóri. Hann var borinn og barn-
fæddur Borgfirðingur, fæddur og
alinn upp í Hvammi í Norðurárdal.
Ólafur ólst upp við öll venjuleg
sveitastörf og hefur sjálfsagt líka
fengið góðan skerf af hugsjónum
bóndans og samvinnumannsins með
móðurmjólkinni. Heimilið í Hvammi
var annálað menningar- og rausn-
arheimili þar sem framfara- og
hagsmunamál bænda og almenn-
ings hafa án efa verið á dagskrá í
eldhúsinu. Þangað komu margir,
sveitungar, fyrirmenn og frammá-
menn, ekki síst úr röðum bænda og
samvinnumanna. Úr þessum jarð-
vegi spratt samvinnu- og fram-
kvæmdamaðurinn Ólafur Sverris-
son. Hann helgaði
samvinnuhreyfingunni starfskrafta
sína, sem kaupfélagsstjóri á
Blönduósi í tíu ár og síðan á sínum
heimslóðum í tuttugu ár.
Auk starfa sinna sem kaupfélags-
stjóri var honum trúað fyrir fjöl-
mörgum öðrum verkefnum á veg-
um samvinnuhreyfingarinnar sem
stjórnarmaður í fyrirtækjum eins
og Osta og smjörsölunni, Sam-
vinnutryggingum auk þess að vera
lengi stjórnarmaður og síðar
stjórnarformaður Sambands ísl.
samvinnufélaga.
Á starfstíma Ólafs sem kaup-
félagsstjóra Kaupfélags Borgfirð-
inga var mikil uppbygging á vegum
KB og félagið þungamiðja í at-
vinnulífi Borgarness og Borgar-
fjarðar. Sláturhús félagsins var eitt
það stærsta á landinu og annað af
tveim sláturhúsum sem voru það
vel búin að heimilt var að selja
framleiðslu þeirra til Bandríkjanna.
Byggð var stór og glæsileg mjólk-
urstöð og fleira mætti telja. Félagið
var stórtækt á flestum sviðum at-
vinnulífs og hagur þess skipti miklu
máli fyrir hag íbúa héraðsins. Ólaf-
ur stjórnaði kaupfélaginu af festu
og öryggi.
Að Ólafi gengnum sjá samvinnu-
menn á bak traustum samstarfs-
manni.
Stjórn Kaupfélags Borgfirðinga
sendir börnum og öðrum aðstand-
endum Ólafs hugheilar samúðar-
kveðjur.
Sveinn Hallgrímssson,
stjórnarformaður KB,
Guðsteinn Einarsson,
kaupfélagsstjóri.
Nú eru þau Anna og Ólafur bæði
fallin frá og langar mig við fráfall
Ólafs að minnast þeirra hjóna með
örfáum orðum.
Það var mikil spenna á holtinu í
Borgarnesi þegar það fréttist að í
kaupfélagsstjórasbústaðinn á
Skúlagötunni væri að flytja fjöl-
skylda með fullt af börnum og ung-
lingum. Sérstaklega fannst mér
spennandi að heyra að í hópnum
væri strákur sem væri jafnaldri
minn. Enda kom það á daginn að
strákurinn sá, hann Ingi, varð fljótt
vinur minn.
Ég hef það á tilfinningunni að
ungir drengir meti mæður vinna
sinna eftir hversu greiður aðgangur
er að ísskáp heimilisins. Anna Inga-
dóttir lenti í fyrsta sæti. Þær urðu
ófáar stundirnar sem við Ingi
dvöldumst „inní“ ísskápnum á
Skúlagötunni, enda sísvangir. –
Anna var heimavinnandi húsmóðir
þegar við Ingi vorum í gagnfræða-
skóla í Borgarnesi. Hún var svo góð
og umhyggjusöm mamma og eig-
inkona. Hún tók á móti krakkaskar-
anum sem fylgdi börnunum hennar
með opnum huga og gamanyrðum á
vör, stundum svolítið beittum. Þau
Ólafur og Anna voru mjög ólík
nema að stutt var í brosið hjá báð-
um. Ólafur hafði stórar hlýjar
hendur og tók mildilega á móti okk-
ur krökkunum sem æddum um öll
gólf á Skúlagötunni. Hann lét okk-
ur aldrei finna að við trufluðum
hann og var ætíð tilbúinn að spjalla
við okkur. Ósjaldan endaði það með
spaugi á vörum þessa hægláta
manns. Þau hjónin voru afskaplega
gamansöm og öll tækifæri notuð til
þess að létta samferðamönnum lífs-
leiðina með gamni.
Á heimili Ólafs og Önnu var faðir
Önnu, Ingi bakari af Baldursgöt-
unni, skemmtilegur karl sem hafði
kímnina í lagi. Ærið oft var
skemmt sér yfir því að ekta íhalds-
karl úr Reykjavík héldi til á fyr-
irmyndar framsóknarheimili í
Borgarnesi, þar sem Tíminn var
tekinn framyfir Morgunblaðið og
Hermann Jónasson var á hærri
stalli en Ólafur Thors. – Ef afi
spurði hvort BLAÐIÐ væri komið
fékk hann iðulega Tímann í hend-
urnar og fylgdi því mikið fuss og
svei hjá gamla og háðulegar at-
hugasemdir að þessi snepill væri
ekki BLAÐIÐ. Þeim tengdafeðg-
unum, Ólafi og Inga, kom vel sam-
an og var sérstaklega gaman hjá
þeim á Oddfellow-kvöldum þegar
Anna brá sér á á fund á Akranesi.
Við andlát Önnu og svo núna
Ólafs rifjast upp margar góðar
stundir á Skúlagötunni. Til dæmis
þegar maðkatínslan mikla stóð yfir
og Ólafur horfði af svölunum á okk-
ur hefja tínsluna. Önnu fannst
maðkarnir svolítið ógeðslegir við
snertingu en hún var spennufíkill af
fyrstu gráðu og hreifst með í ákafa
okkar drengjanna og tíndi oft og
iðulega með okkur, en lét þó eiga
sig að fara í sjóræningjaferðir um
aðra garða í Borgarnesi. Við Ingi
segjum oft okkar á milli að þegar
við fórum að versla með maðka
kom fyrst í ljós að Óli Óla hafði
miklu meira viðskiptavit en við Ingi
og stefndi í viðskiptin eins og pabbi
hans, en það er mál sem rakið verð-
ur á öðrum vettvangi.
Sama sagan var með sumarbú-
stað Önnu og Ólafs í hrauninu við
Hreðavatn, svo lengi sem pláss var
í bílnum var maður velkominn með
í bústaðinn. – Börnin og ungling-
arnir voru miðdepill fjölskyldulífs-
ins. – Oft hávaði mikill og heitar
umræður, hlustað eftir skoðunum
allra á dægur- og þjóðmálum. Allir
fengu að segja sína skoðun hjá
hjónunum á Skúlagötunni, ungir
sem aldnir en Anna var fundar-
stjórinn.
Við fráfall Ólafs og Önnu eru
minningarnar einar eftir hlýjar og
góðar, ég sendi öllum afkomendum
Ólafs og Önnu bestu samúðarkveðj-
ur.
Gísli Þór
Sigurþórsson.
Með Ólafi Sverrissyni er horfinn
af sjónarsviði einn þeirra manna er
settu sterkan svip á samvinnustarf
á Íslandi á síðari hluta liðinnar ald-
ar. Allur starfsferill hans var helg-
aður kaupfélögunum og Samband-
inu. Ólafur lauk prófi frá
Samvinnuskólanum í Reykjavík
vorið 1945 og starfaði eftir það um
eins árs skeið hjá Kaupfélagi Þing-
eyinga á Húsavík. Frá 1946 til 1958
sinnti hann ýmsum störfum hjá
Sambandinu í Reykjavík – fyrstu
fjögur árin í útflutningsdeild, næstu
fjögur ár hjá kaupfélagaeftirliti
Sambandsins og síðan aftur í út-
flutningsdeild við útflutning sjáv-
arafurða, en undir lok þessa tíma-
bils var deildinni skipt upp í
sjávaraffurðadeild og búvörudeild.
Árið 1958 var Ólafur ráðinn
kaupfélagsstjóri Kaupfélags Hún-
vetninga og jafnframt fram-
kvæmdastjóri Sláturfélags Austur-
Húnvetninga, en bæði þessi félög
hafa aðsetur á Blönduósi. Þessum
störfum gegndi hann í rétt tíu ár,
en árið 1968 gerðist hann kaup-
félagsstjóri Kaupfélags Borgfirð-
inga í Borgarnesi. Því starfi gegndi
hann til ársins 1988, er hann dró
sig í hlé fyrir aldurs sakir. Á þeim
þrjátíu árum sem Ólafur starfaði á
Blönduósi og í Borgarnesi voru fé-
lög þau er hann stýrði með þeim
öflugustu í landinu á sínu sviði og
efldust enn frekar undir stjórn
hans. Einkum eru mér minnisstæð-
ar miklar framkvæmdir Kf. Borg-
firðinga á starfstíma Ólafs.
Ólafur sat í stjórn Sambands ísl.
samvinnufélaga frá 1975 til 1990,
síðustu árin sem formaður stjórnar,
og það var einmitt á þeim vettvangi
sem ég kynntist honum best.
Skoðanir sínar setti hann jafnan
fram í stuttu en hnitmiðuðu máli.
Hann var málafylgjumaður, en að-
ferð hans byggðist fremur á lagni
en hörku. Þó gat hann verið mjög
fastur fyrir þegar því var að skipta.
Ólafur var manna ljúfastur í um-
gengni og öll hans framganga var
með þeim hætti að manni hlaut að
líða vel í návist hans. Hann hafði
ríka kímnigáfu og honum lét vel að
segja frá. Félagslyndur var hann
og kunni vel að gleðjast með glöð-
um.
Nú er ævisól Ólafs Sverrissonar
hnigin til viðar og þá reikar hug-
urinn til hans góðu konu, Önnu
Ingadóttur, sem lést árið 2002.
Ólafur var þá þegar farinn að
heilsu og á margra ára erfiðum
sjúkdómsferli hafði Anna stutt
hann og styrkt með aðdáunarverð-
um hætti.
Við Inga sendum innilegar sam-
úðarkveðjur til barna Ólafs og
Önnu og fjölskyldna þeirra. Sjálfan
hann kveðjum við með þakklæti og
virðingu og biðjum honum bless-
unar Guðs.
Sigurður Markússon.
Árið 1958 flutti til Blönduóss
Ólafur Sverrisson með fjölskyldu
sína. Austur-Húnvetningar höfðu
valið hann til að taka við einu mik-
ilvægasta starfi í héraðinu, kaup-
félagsstjórastarfi og framkvæmda-
stjórn Sölufélags Austur-Hún-
vetninga.
Þessi tvö félög voru burðarásar í
atvinnulífi héraðsins. Austur-Hún-
vetningar skipulögðu samvinnu-
félög sín með öðrum hætti en aðrir
landsmenn. Kaupfélagið var í eigu
allra héraðsbúa og annaðist mikinn
hluta vörusölunnar, en stundaði
einnig umfangsmikil og ódýr
bankaviðskipti, lánaði fyrir úttekt
tímabundið og rak öfluga innláns-
deild sem ávaxtaði sparifé fólks og
lánaði til framkvæmda. Sölufélagið
var eingöngu í eigu bændanna, rak
mjólkurstöð, sláturhús og annaðist
sölu á mestallri búvöruframleiðslu
héraðsins. Mjög góð og almenn
samstaða var um þetta skipulag,
enda var vöruverð yfirleitt hag-
stætt í Kaupfélaginu og afurðasala
gekk svo vel að jafnvel hörðustu
sjálfstæðisbændum datt ekki í hug
að kljúfa sig út úr svo sem gerðist í
nágrannahéruðum.
Ólafur var ókunnur í sýslunni, er
hann kom þangað, en hafði getið
sér gott orð í fyrri störfum. Einnig
kann hann að hafa notið þess að
vera sonur bændahöfðingjans
Sverris Gíslasonar í Hvammi í
Norðurárdal. Sverrir var um langt
árabil farsæll formaður Stéttarsam-
bands bænda.
Ólafur öðlaðist fljótlega hylli
manna, enda gekk hann að hverju
úrlausnarefni með hyggindum og
lipurð. Hann var góðviljaður og
framsýnn, glaðsinna og viðmótsgóð-
ur en viljasterkur og einbeittur
með hægðinni.
Ólafur skipaðist fljótlega í for-
ystusveit framsóknarmanna í hér-
aði og var formaður Framsóknar-
félags Austur-Húnvetninga allt þar
til að hann flutti burt. Á þeim árum
var ég formaður Félags ungra
framsóknarmanna og höfðum við
mikið og gott samstarf sem ég er
mjög þakklátur fyrir. Reyndist
hann þar sem endranær ráðagóður
og ráðhollur.
Á kaupfélagsstjóraárum Ólafs í
Húnaþingi varð þar mikill upp-
gangur, húsakynni tóku stakka-
skiptum, eignalausir frumbýlingar
komu sér upp einbýlishúsum og til
sveita var framleiðsla í örum vexti
sem og önnur uppbygging. Þáttur
Ólafs í þessum framförum var
drjúgur þar sem Kaupfélagið var
aðal viðskiptastofnun héraðsbúa.
Dvöl Ólafs og fjölskyldu á
Blönduósi varð þó alltof stutt. Að
tíu árum liðnum hvarf þessi ágæta
fjölskylda til Borgarness er Ólafur
tók við kaupfélagsstjórastarfi í ætt-
byggð sinni.
Það var mikil eftirsjá að svo far-
sælum forystumanni, enda var
hann ótrúlega vinsæll af manni í
svo áhrifamikilli stöðu, sem víða var
umdeild.
Nú þegar Ólafur er allur vil eg
fyrir hönd Austur-Húnvetninga
þakka fyrir okkur. Við kveðjum
hann með virðingu og þökk.
Páll Pétursson.
Með þessum fátæku línum kveð
eg vin minn Ólaf Sverrisson, en við
áttum saman góða daga einkum
þann tíma, sem hann starfaði sem
kaupfélagsstjóri hér á Blönduósi.
Við ferðuðumst saman ásamt okkar
eiginkonum, sem nú eru báðar
horfnar yfir móðuna miklu.
Sérstaklega man eg ferðirnar
okkar niður Rín og Dóná á sínum
tíma.
Ólafur var samvinnumaður í húð
og hár. Hafði lokið námi við Sam-
vinnuskólann og starfaði í um 30
ára skeið sem kaupfélagsstjóri, þar
af í um tíu ár hér á Blönduósi.
Hann var góður Lionsfélagi í
Lionsklúbbi Blönduóss meðan hann
dvaldi hér og þökkum við Lions-
félagar honum gott samstarf þau
ár.
Ólafur hlaut þau örlög að fá
heimsókn „óboðinn gest, sjálfan
Parkinson,“ eins og hann orðar það
sjálfur í grein, sem hann sendi mér
og birtist síðar í riti Parkinson-
samtakanna. Greinin er skrifuð í
október 1991.
Í þessari grein segir Ólafur svo
frá: „Ég veit núna, að Parkinson
hefur leikið lausum hala hjá mér
fyrstu árin, þó ég gerði mér ekki
grein fyrir því.“
Árið 1987 átti eg leið um Borg-
arnes og hitti þá vin minn, Ólaf.
Tók eg þá eftir því, að ekki var allt
með felldu. Í kjölfar þess var þessi
alvarlegi sjúkdómur greindur.
Síðustu árin dvaldi Ólafur á
hjúkrunarheimilinu Eir en hann
lést á Landspítalanum í Fossvogi
hinn 8. mars sl.
ÓLAFUR
SVERRISSON