Morgunblaðið - 20.03.2005, Síða 42

42 SUNNUDAGUR 20. MARS 2005 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
MÓHELLA HF. - BÍLSKÚRAR
Nýtt hjá Hraunhamri fasteigna-
sölu. Bílskúrar eða geymslubil
26,3 fermetrar sem eru að rísa
við Móhellu í Hafnarfirði. Bíl-
skúrarnir eru byggðir að mestu
úr einingum frá Límtré og af-
hendast fullbúnir með frágeng-
inni lóð, þeir fyrstu í apríl 2005.
Hægt er að fá lán allt að 70%.
Nánari upplýsingar á Hraun-
hamar.is eða hjá sölumönnum.
Verð 2,3 millj.
FASTEIGNASALAN
GIMLI GRENSÁSVEGI 13, SÍMI 570 4800 - FAX 570 4810
Traust þjónusta í 20 ár
Nýtt á skrá. Sérlega vel skipulögð og
björt 3ja herb. íbúð á 3. hæð með
flísalögðum suðursvölum. Tvö rúm-
góð svefnherbergi eru innan íbúðar,
tvískipt flísalagt baðherbergi og
þvottahús inn af. Rúmgóð stofa, fal-
legar innréttingar og skápar í íbúð.
Parket á öllum gólfum nema baði og
forstofu.
Verð 19,7 millj.
Opið hús í dag
FÍFULIND 7 - 3. hæð - KÓPAVOGI
- LAUS FLJÓTLEGA
Árni Stefánsson viðskiptafræðingur
og lögg. fasteignasali
www.gimli.is - ww.mbl.is/gimli
Verið velkomin í dag frá kl. 17-18, bjalla merkt Árni og Júlía
SÍÐUMÚLI 1 - TIL LEIGU
Í mjög vel staðsettri húseign á horni Ármúla og
Síðumúla er til leigu rúmgott húsnæði, sem
getur hentað bæði sem skrifstofuhúsnæði
og/eða aðstaða fyrir ýmiss konar félagastarf-
semi. Rýmið sem um ræðir er á þriðju hæð,
sem er á rishæð hússins, en hún skiptist í mjög
gott 40 fm fundarherbergi, sem rúmar allt að
16 manns á fundi, og síðan mjög gott og bjart
107 fm rými sem áður var notað sem mötu-
neyti með bæði gaflgluggum og þakgluggum.
Gæti nýst fyrir stærri fundi og þess háttar.
Allar nánari upplýsingar
á skrifstofu Húsakaupa.
FORYSTUGREIN Morgunblaðs-
ins 14. mars síðastliðinn fjallaði um
styrki til landbúnaðar hér á landi og
þá sérstaklega um nýjan styrk til
kornræktar. Leið-
arahöfundur hefur
greinilega ekki aflað
sér réttra upplýsinga
um stuðning við land-
búnað hér heima né
heldur um sambæri-
lega styrki erlendis. Af
því leiðir að rangt er
farið með mikilsverð
atriði og ályktanir for-
ystugreinarinnar bera
þess merki að vera
byggðar á vanþekk-
ingu.
Hér verður reynt að
bæta úr þessu í örstuttu máli og á
sem einfaldastan hátt:
1. Allar vestrænar þjóðir styrkja
landbúnað sinn. Rökin fyrir því eru
af mörgu tagi: Að hluta til er fram-
leiðsla landbúnaðarvara innanlands
atvinnuskapandi, að hluta til er mat-
vælaframleiðsla flokkuð sem örygg-
ismál og að auki eru landbún-
aðarstyrkir víðast hvar stuðningur
við dreifðar byggðir.
2. Ýmsar leiðir eru notaðar til að
koma landbúnaðarstyrkjum í hend-
ur réttra aðila. Undanfarið hafa
styrkir hérlendis undantekning-
arlítið verið greiddir á framleiðslu
bænda, það er ákveðin upphæð á
hvern lítra mjólkur og á hvert kg
kindakjöts. Erlendis er meginhluti
styrkja greiddur á land, það er
ákveðin upphæð á hvern hektara
ræktunarlands. Þessir styrkir eiga
að skila sér til neytenda í lækkuðu
verði á búvörum, hvor aðferðin sem
notuð er.
3. Nýr styrkur til
kornræktar, svo-
nefndur, er tilflutn-
ingur á fjármunum,
sem þegar eru ætlaðir
til stuðnings landbún-
aði. Upphæðin nemur
ekki nema rúmlega 1%
af því sem veitt er til
stuðnings mjólk-
urframleiðslu í landinu
árlega. Eins og komið
hefur fram er ekki um
að ræða aukinn stuðn-
ing við landbúnað,
heldur er þetta lítið
skref í átt til þess að samræma
styrkjakerfi okkar því, sem við-
gengst í grannlöndunum.
4. Landbúnaðarstyrkir hjá grann-
þjóðunum eru að stærstum hluta
veittir beint á akurlendi eins og áður
segir. Af því leiðir að bændur í þeim
löndum geta tekið korn út úr fram-
leiðsluferlinu og selt á lágu verði. Ís-
lensk kornrækt hefur þurft að keppa
við það undanfarin ár nánast án
stuðnings.
5. Fyrir íslenska bændur er það
sanngirnismál að þeir sitji við sama
borð og stallbræður þeirra handan
hafs. Hluta korns nýta bændur að
sjálfsögðu til að fóðra eigin búpen-
ing, en hluti er seldur milli manna.
Til dæmis munu flestir svína- og ali-
fuglabændur kaupa korn af öðrum.
Íslenskir bændur, sem stunda korn-
rækt, verða að geta keppt við út-
lendinga um þessi viðskipti á jafn-
réttisgrundvelli. Möguleikar til
leiðréttingar eru tveir: Hægt er að
setja einhverja tolla eða hömlur á
innflutning, það myndi leiða til verð-
hækkunar á svína- og hænsnakjöti
og engum líka vel. Hin leiðin væri að
flytja lítið eitt af núverandi stuðningi
við mjólkurframleiðslu yfir á korn-
ræktina til að jafna aðstöðu ís-
lenskra og erlendra kornbænda.
Í lokin er rétt að ítreka að korn-
ræktin er bara einn liður í því að
framleiða kjöt og mjólk. Með jafn-
rétti í verðlagsmálum ættu bændur
að geta framleitt hér mestan hluta af
því korni, sem fer til mjólkurfram-
leiðslu og svínafóðurs og nokkurn
hluta af því hænsnafóðri, sem notað
er hér á landi. Þar með yrði svína- og
hænsnarækt jafninnlend og búskap-
ur með kindur og kýr. Og þess skal
enn getið að íslenskir kornbændur
biðja aðeins um jafnrétti við erlenda
bændur, engin forréttindi.
Verst er þó að Morgunblaðið gerir
lítið úr möguleikum okkar til korn-
ræktar. Með atorku og snilli ís-
lenskra bænda hefur tekist að gera
kornræktina að alvöru búgrein.
Uppskera af korni á flatareiningu er
hér sú sama og í meginhluta Skand-
inavíu svo að dæmi sé tekið. Við eig-
um þar að auki víðáttumikið og af-
bragðsgott ræktunarland í öllum
landshlutum. Það er náttúruauðlind,
sem við höfum enn ekki nýtt nema
að litlum hluta. Og ef við ræktum
hér allt okkar fóðurkorn, getum við
haldið í landinu þeim milljarði króna,
sem árlega fer í greiðslur til út-
lendra bænda fyrir innflutt korn.
Kornræktin er nú helsti vaxt-
arbroddur landbúnaðarins og gefist
bændum færi á að þróa hana í skyn-
samlegu verslunarumhverfi, mun
hún bæta hag bæði neytenda og
bænda og draga þar með úr þörf á
stuðningi við landbúnaðinn.
Í lokin vil ég lýsa vonbrigðum
mínum með afstöðu Morgunblaðsins
í þessu máli. Það leyfir sér að beita
forystugrein sinni gegn framförum
og nýsköpun í atvinnugrein, sem á
sér mikla vaxtarmöguleika, ef rétt
er á haldið. Langt er nú síðan nokk-
ur hefur kennt Morgunblaðið við aft-
urhald. Ég vona því að þetta skot
blaðsins á þá, sem vilja stuðla að
framförum og nútímavæðingu í ís-
lenskum landbúnaði, hafi verið
slysaskot og verði ekki endurtekið.
Jafnrétti til
kornræktar
Jónatan Hermannsson svarar
forystugrein Morgunblaðsins
frá 14. mars
’Með atorku og snilli íslenskra bænda
hefur tekist að gera
kornræktina að alvöru
búgrein.‘
Jónatan Hermannsson
Höfundur er starfsmaður Landbún-
aðarháskóla Íslands, Keldnaholti.
ÉG STYÐ eindregið uppbygg-
ingu í miðbænum og alveg sér-
staklega við Laugaveg. Laugavegur
er lífæð gamla miðbæjarins. Þarna
er mannlíf gott og andi svífur yfir,
andi smáfyrirtækja, menningar-
starfsemi, einstaklingsframtaks
fólks sem hefur persónuleika og
fyrirtækja sem hafa sjarma. Að
undanförnu hefur óbilgjörn um-
ræða farið fram sem á
að leiða fram þá
,,staðreynd“ að í
framtíðinni kann að
verða leyft að rífa 25
hús og byggja ný og
betri í staðinn við
Laugaveg. Þarna hef-
ur ekki verið haldið til
haga að verndun
húsa, götumyndar og
annars sem gefur
Laugaveginum per-
sónuleika og líf vegur
miklu þyngra að
magni til og gæðum
en það sem má hugs-
anlega hverfa.
Gleðitíðindi
Skólavörðustígur er
nú borgarprýði, ég vil
að Laugavegur fái
sama sess. Við verð-
um að rífa kofa.
Byggja upp falleg hús
í anda gömlu Reykja-
víkur, sem svara þörf-
um nýrra tíma. Versl-
unarfólk sem berst
um á hæl og hnakka
fær ekki almennilega
aðstöðu af því að það á
að vinna á ,,safni“ sem
er skilgreint sam-
kvæmt mjög þröngum
smekk fárra. Þetta
,,vandamál“ sem nú er
komið upp vegna
óþarfa æsinga er mun gleðilegra en
hitt, þegar við reyndum að benda á
möguleika miðborgarinnar, sókn-
arfærin og tækifærin, en úrtölu-
menn reyndu að gengisfella miðbæ-
inn. (Fyrir síðustu
borgarstjórnarkosningar lýstu d-
lista frambjóðendur því yfir að ekki
væri komandi í miðborgina vegna
ólyktar!) Viðhorfsbreyting er
greinileg: Mikil fjölgun íbúa í
grennd við miðbæinn skapar tæki-
færi, kaupmenn gleðjast, nú stend-
ur mikið til, tónlistarhús að koma og
alls staðar uppgangur. Þess vegna
er mikilvægt að leyfa Laugaveg-
inum að þróast innan þess ramma
sem markaður var fyrir um nokkr-
um árum með vandaðri vinnu þar
sem vega salt hið nýja og gamla.
Menning er ekki bara
form, heldur inntak
Sem formaður menningar- og
ferðamálaráðs vil ég meiri kraft í
uppbyggingu. Ég vil vernda það
sem vernda ber, en húsvernd-
armenning snýst ekki bara um
form, spýtur og járn. Hún snýst um
inntak, anda og möguleika, þau
tækifæri sem þarf að skapa til að
lífsandi verði dreginn í miðborginni.
Sá lífsandi felst í viðskiptum, menn-
ingarstarfsemi, fólki.
Það er með þetta eins
og annað í sjálfbærri
þróun, hún snýst ekki
bara um vernd, heldur
líka félagslegan styrk
og efnahagslegar for-
sendur. Þess vegna vil
ég að fólk horfi á mögu-
leika samtímans og
tækifæri í framtíðinni
til að glæða hina gömlu
byggð lífi. Ég styð í öll-
um megindráttum þá
framtíðarsýn sem
kynnt var í nýlegum
bæklingi og borinn í öll
hús, fólki til upplýs-
ingar.
Tortryggni er
réttmæt,
nýbreytni er góð
Vissulega hafa orðið
niðurrifsslys og ný-
byggingahörmungar.
En er það ástæða til að
hafast ekkert að?
Dæmi um góða ný-
breytni í anda gömlu
Reykjavíkur eru mý-
mörg og fjölgar. Hlut-
verk gagnrýnenda er
mikilvægt. En við
byggjum ekki á
óbreyttu ástandi, við
byggjum á framtíð-
arsýn. Ég bendi á tvær
ágætar greinar í Mbl.
þann 10. mars eftir Þorkel Sig-
urlaugsson og dr. Bjarka Jóhann-
esson máli mínu til stuðnings. Og
grein Hjörleifs Stefánssonar daginn
eftir þar sem skynsamlega er talað,
en hvorki hann né Pétur H. Ár-
mannsson arkitekt geta nú talist
talsmenn óheftrar niðurrifsstefnu á
Íslandi, ekki frekar en Pétur Ara-
son stjóri Safns á Laugavegi. Á hin-
um vængnum höfum við svo óþreyt-
andi hvatningu Bolla Kristinssonar
verslunarmanns sem talar máli
þeirra fjölmörgu sem lifa og starfa á
Laugaveginum, en þeirra sjónarmið
hef ég leitast við að kynna mér,
enda eigandi að litlum hlut í smáfyr-
irtæki á Laugavegi sjálfur, (líklega
einn borgarfulltrúa). Þannig hef ég
fylgst með gjörbreyttum anda í göt-
unni frá því sem var fyrir nokkrum
árum og til þess sem nú stendur til.
Ég segi: Áfram tónlistar- og ráð-
stefnuhús, áfram uppbygging á
Laugavegi, meira á Hverfisgötu,
áfram allir þeir sem vilja miðbæ á
lífi. Því miðbærinn lifir.
Ég vil byggja upp
við Laugaveg
Stefán Jón Hafstein
fjallar um Laugaveginn
Stefán Jón Hafstein
’Vissulega hafaorðið niðurrifs-
slys og nýbygg-
ingahörmungar.
En er það
ástæða til að
hafast ekkert
að? Dæmi um
góða nýbreytni í
anda gömlu
Reykjavíkur
eru mýmörg og
fjölgar. ‘
Höfundur er formaður menningar-
og ferðamálaráðs Reykjavíkur.