Morgunblaðið - 20.03.2005, Page 50

50 SUNNUDAGUR 20. MARS 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Elsku pabbi minn, í
dag, 20. mars, hefðir
þú orðið 70 ára. Vá,
hvað tíminn er fljótur að líða. Ég
man þegar þú áttir 65 ára afmæli
og ég og Unnar gáfum þér
vinnuskó og kort og á kortinu
stóð: Hér með vottast að Garðar
Andrésson er besti pabbi í heimi,
takk fyrir allt sem þú hefur gert
fyrir mig, og mitt nafn stóð undir
og þú talaðir meira um kortið en
skóna.
Svo hef ég verið að hugsa um
gömlu dagana, þegar ég var lítil,
manstu þegar þú varst að smíða
innréttinguna í eldhúsið og ég var
bundin úti í garði að leika í kof-
anum og að rólunni sem þú smíð-
aðir handa mér og stundum kallaði
ég í þig og sagði, „Pabbi, pabbi
minn, ætlarðu að láta detta núna?“
og þá komst þú út í glugga og ég
fékk eina karamellu eða eitthvert
góðgæti. Eða þegar við fórum
stundum bara tvö Heiðmerkur-
rúntinn að skoða lúpínuna, það
merka blóm, og stoppuðum stund-
um í sjoppu og keyptum okkur kók
eða suðusúkkulaði, það var góður
tími. Ég man líka eftir litla borð-
inu og stólnum, sem þú smíðaðir
handa mér, þegar ég var lítil og
þar gat ég setið heilu stundirnar
og murrað, eins og þú kallaðir það,
þegar ég var að leika mér.
Ég man eftir því þegar þú varst
einhverju sinni að koma af sjónum
og ég var úti að leika með krökk-
unum í götunni, ég tók ekki eftir
bílnum, sem stoppaði hjá okkur.
Það var pikkað í mig og sagt Sjáðu
Þórunn, og ég leit upp og þá stóðst
þú fyrir framan mig og ég hljóp
upp um hálsinn á þér og var svo
kát að sjá þig. Svo sagðir þú mér
seinna að vinnufélagar þínir hefðu
öfundað þig af því hvað þú fékkst
innilegar móttökur hjá mér, sögðu
að þeir fengju ekki svona mót-
tökur hjá konunum sínum, ég var
voða kát með það.
Ég man líka eftir því þegar þú
leyfðir mér að keyra Löduna fyrst
GARÐAR
ANDRÉSSON
✝ Garðar Andrés-son fæddist á
Hamri í Múlasveit í
Austur-Barðastrand-
arsýslu 20. mars
1935. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
5. júlí 2001 og fór út-
för hans fram frá
Kálfatjarnarkirkju á
Vatnsleysuströnd 13.
júlí.
á Stapanum, það gekk
misvel. Þar sem ég
mátti gefa aðeins í,
þar keyrði ég hægt og
þar sem ég átti að
keyra hægt, þar gaf
ég í, en þú gafst ekki
upp á að kenna mér.
Þegar ég fékk að
keyra ströndina fyrst,
manstu eftir því, þeg-
ar ég sá músina og þú
sagðir, já, en sérð þú
það sem þú átt að
gera?!
Ég man líka eftir
því þegar við, ég, þú
og mamma, fórum vestur og
mamma lagði sig og við fórum í
labbitúr upp í fjallið fyrir ofan bæ-
inn og komum niður með stein, við
ræddum mikið saman þá. Við átt-
um oft góðan tíma saman, bara við
tvö.
Þú gast allt, pabbi, það var al-
veg sama, hvað við systkinin kom-
um með til þín, alltaf gast þú
hjálpað okkur og við gátum alltaf
leitað til þín.
Hvort sem það var bíllinn eða
eitthvað annað, þú varst alltaf
tilbúinn að hjálpa.
Og þegar ég bjó í Eyjum. Ef
mér leið illa og eitthvað var að, þá
hringdir þú alltaf í mig, þú vissir
alltaf ef eitthvað var að hjá mér og
ég varð oft vör við það að þú varst
að hugsa til mín og stundum þegar
ég hringdi í þig, þá sagðir þú, ég
var einmitt að hugsa til þín, Tóta
mín, það var svo sterkt samband á
milli okkar.
Ég elska þig svo mikið, elsku
pabbi minn, ég veit að þú munt
taka á móti mér þegar minn tími
kemur.
Ég ætla að ljúka þessu á byrj-
uninni á uppáhaldslaginu þínu,
Sem lindin tær.
Ó, hve gott á lítil lind,
leika frjáls um hlíð og dal,
líða áfram létt sem hind,
líta alltaf nýja mynd,
lauma kossı́ á kaldan stein,
kastast áfram, tær og hrein.
Ég vildi að ég væri eins og þú
og vakað gæti, bæði daga’ og nætur.
(Bjarki Árnason.)
Elsku pabbi minn, ég elska þig
og mun alltaf geyma þig í hjarta
mínu.
Þín dóttir Tóta –
Þórunn Helga.
Vinur minn Jóhann
V. Sigurjónsson út-
varpsvirkjameistari
er látinn eftir lang-
varandi veikindi.
Vinskapur okkar Jóhanns hófst
1961, en Jóhann hafði þá stofnað
verslunarrekstur sinn, Filmur &
Vélar sf., ásamt félaga sínum
Gunnari Eyland sem látinn er
fyrir mörgum árum. Jóhann og
Gunnar höfðu unnið sem kvik-
myndasýningar- og viðgerðar-
menn í Trípólíbíói og vildu nýta
reynslu sína og þekkingu við sölu
og þjónustu á kvikmyndatöku og
sýningarvélum. 8 millimetra kvik-
myndatökuvélar voru sjaldgæfar
á Íslandi um þær mundir er fyr-
irtæki undirritaðs hóf innflutning
á hinum japönsku Minolta kvik-
myndatöku- og ljósmyndavélum
til Íslands og urðu Filmur & Vél-
ar sf. aðalsöluaðili okkar og hófst
þá vinskapur okkar Jóhanns sem
staðið hefur í rúm 40 ár.
Viðskiptin uxu mjög hratt og
streymdu viðskiptavinirnir í Film-
ur & Vélar sf. á Skólavörðustíg til
þess að eignast þessi undratæki,
sem fljótlega urðu almennings-
eign í landinu. Þar sem kvik-
myndataka var ólík annarri
myndatöku þurfti oft miklar skýr-
ingar og leiðbeiningar sem Jó-
hann veitti fúslega og var ávallt
reiðubúinn til þess að miðla af
þekkingu sinni og visku, jafnvel
til viðskiptavina sem keypt höfðu
vélar sínar annars staðar, t.d. er-
lendis, enda urðu slíkir viðskipta-
vinir tíðir gestir í verslun hans.
Á þessum árum voru kvik-
myndafilmur seldar með inniföld-
um framköllunarkostnaði og
þurfti að senda filmurnar utan til
framköllunar. Voru viðskiptavin-
irnir ekki slíku vanir og bauð Jó-
hann þá viðskiptavinum sínum að
JÓHANN VALBERG
SIGURJÓNSSON
✝ Jóhann ValbergSigurjónsson
fæddist í Reykjavík
23. janúar 1925.
Hann lést á líknar-
deild Landspítala,
Landakoti, fimmtu-
daginn 17. febrúar
síðastliðinn og var
jarðsunginn frá Frí-
kirkjunni í Reykja-
vík 25. febrúar.
koma með filmurnar
til sín og mundi hann
sjá um sendingarnar.
Hygg ég að á þessum
árum hafi Filmur &
Vélar sf. verið stærsti
íslenski viðskiptavin-
ur Kodak A/S í Dan-
mörku hvað framköll-
un varðar.
Hjá Filmur & Vél-
ar sf. var veitt full-
komin viðgerðarþjón-
usta fyrir kvikmynda-
og ljósmyndavélar en
á því sviði var Jóhann
frumherji á Íslandi.
Margir þeir viðskiptavinir sem
komu með lítið bilaðar vélar í við-
gerð fengu umsvifalaust úrlausn á
meðan beðið var og þegar boðin
var greiðsla fyrir viðgerðina
brosti Jóhann og sagði: „Þetta
var ekkert mál, vinur“ og tók
enga þóknun. Ef viðgerðin tók
lengri tíma lánaði hann oft vél á
meðan. Segja má að Jóhann hafi
verið hagleiksmaður af guðs náð
en hann var útlærður útvarps-
virkjameistari. Var hann fljótur
að öðlast þekkingu í viðgerðum á
ljósmynda- og kvikmyndavélum
og ef varahlutirnir voru ekki til
staðar bjó hann þá til.
Filmur & Vélar sf. var fyrst til
þess að koma á fót 8 mm kvik-
myndaleigu á Íslandi sem virkaði
líkt og videoleigur í dag. Útleigu-
efnið voru kvikmyndir af hinum
sívinsælu teiknimyndum eins og
Mikka mús, Andrési önd ásamt
fjölda annarra titla. Ef heimilin
áttu ekki sýningarvél fékkst hún
leigð. Þróaðist þessi þjónusta í
þann farveg að naumast var hægt
að halda barnaafmæli án Mikka
músar og félaga og minnast ef-
laust margir, sem nú eru full-
orðnir, gleðistunda úr barnaaf-
mælum sínum þar sem sýndur var
Mikki og félagar frá Filmur &
Vélar sf.
Margir viðskiptavinir urðu per-
sónulegir vinir og kunningjar Jó-
hanns, sem hann ávarpaði ávallt
„vinur“ og kvenfólkið „elskan
mín“. Í Filmur & Vélar sf. var
ávallt heitt á könnunni og var
ekki óvanalegt að kúnnarnir
brygðu sér inn fyrir búðarborðið
og þæðu kaffidreitil um leið og
leitað var á náðir viskubrunns Jó-
hanns um kvikmyndir/kvikmynd-
un og allt sem því tengist. Oft
voru fjörugar umræður um dag-
inn og veginn eða stangaveiði sem
var gamalt áhugamál Jóhanns.
Undirritaður kom nánast dag-
lega í Filmur & Vélar sf. og minn-
ist þess að hafa hitt þar ýmsa vel
þekkta borgara, t.d. Gunnar heit-
inn Hannesson ljósmyndara og
Geir heitinn Þormar ökukennara,
svo einhverjir séu nefndir. Mætti
líkja þessu við hið alkunna
„skuggaráðuneyti“ sem hittist
daglega í morgunkaffi hjá Magn-
úsi heitnum í Pfaff, neðar við
Skólavörðustíginn.
Samband okkar Jóhanns þróað-
ist í ævilangan vinskap. Á tveggja
ára fresti til 1989 ferðuðumst við
saman til Kölnar í Þýskalandi, á
hina alþjóðlegu vörusýningu
Photokina, til þess að auka við
þekkingu okkar á sviði ljós-
mynda- og kvikmyndavéla. Eftir
strembna og erfiða daga við að
þramma sali sýningarhallanna
eyddum við oft kvöldunum saman,
ásamt íslenskum kollegum, í af-
slöppuðu umhverfi veitingahús-
anna yfir góðum málsverði, þar
sem rætt var um áhugaverð atvik
sem menn höfðu kynnst á líðandi
degi.
Jóhann var mjög leikinn
stangaveiðimaður og veiddi ávallt
á flugu. Veiðiáhugann fékk hann
með móðurmjólkinni, í heimasveit
sinni í Borgarfirði. Hann fór
snemma í sveit að Hamri og
hreifst af Þverá en þar lærði hann
fyrstu tökin í stangaveiði. Saman
veiddum við í Þverá og Kjarrá
nokkrum sinnum og langar mig
að segja frá atviki sem gerðist í
Þverá í ágúst 1984. Við Gunnar
Helgason, fyrrverandi lögmaður
Flugleiða, vorum saman með holl
ásamt vinum okkar beggja og var
Jóhann þar á meðal. Þar sem Jó-
hann var á heimavelli í uppá-
haldsá sinni lét hann okkur veiði-
félagana vita að nú skyldum við
sjá hvernig kunnáttumenn stæðu
að veiðunum. Við skiptum hópn-
um niður á veiðistaði eftir kúnst-
arinnar reglum og vildi svo til að
einn daginn veiddum við saman
þannig að Jóhann fékk strenginn
ofan við hinn magnaða Þórunn-
arhyl en ég og enskur veiðifélagi
höfðum Þórunnarhyl. Undir lok
tímabils okkar í hylnum hafði Jó-
hann fengið nokkra væna laxa en
ég og félagi minn engan þrátt fyr-
ir mikla eljusemi við veiðarnar.
Fór ég því til Jóhanns og til-
kynnti honum um vanmátt okkar
og lét þess getið að nú fengi hann
tækifæri að sýna okkur veiði-
kænsku sína. Jóhann var ekki að
tvínóna við hlutina, kynnti sér að-
stæður og kastaði út. Í þriðja
kasti tók laxinn, sem reyndist
kolleginn 24 punda hrygna, og var
sá fiskur stærsti laxinn úr Þverá
það árið. Ég og veiðifélagi minn
höfðum árangurslaust reynt stór-
ar sem smáar flugur og túbur og
eftir að Jóhann hafði heyrt það
hnýtti hann, á staðnum, fluguna
„Red Smirnoff“ á 2“ maðkakrók
og fyrir Smirnoffinum féll svo lax-
inn. Í veiðihúsinu um kvöldið tek-
ur Jóhann eftir ungri framreiðslu-
stúlku úr sveitinni og ávarpar
hana: „Heyrðu, elskan – ég þekkti
hana ömmu þína, þú ert jafnfalleg
og hún var.“
Í kaffið í Filmur og Vélar sf.
komu margir laxveiðimenn og
voru oft magnaðar veiðisögur að-
alumræðuefnið. Voru sögur Jó-
hanns ætíð þó þær mögnuðustu
og nánast ótrúlegar. Jóhann
stundaði Sogið í mörg ár með vini
sínum Ósvaldi heitnum Knudsen
kvikmyndagerðamanni, og sagði
Jóhann einu sinni svo frá af góð-
um veiðitúr: „Við veiddum svo vel
að ég hafði ekki undan að keyra
aflann í hjólbörum upp í veiðihús
– og það var bara fyrir hádegi.“
Ég kveð þennan skemmtilega
og trygga vin með söknuði og
þakklæti fyrir vinskap hans og
trúnað. Ég bið almættið að
styrkja Láru, börn þeirra,
tengdabörn, barnabörn og systk-
ini og votta þeim mína dýpstu
samúð í þeirra miklu sorg.
Júlíus P. Guðjónsson.
Kæri bróðir, það er
komið að kveðjustund,
ekki varð komið í veg
fyrir það.
Mikið vildi ég að þú
hefðir leitað til mín þeg-
ar öll nótt virtist úti,og gefið mér
tækifæri á að hjálpa þér að sjá ljósið
aftur.
Þú keyrðir mig í vinnuna fyrir um
þremur vikum og varð það okkar síð-
asta stund saman,var sú stund eins og
allar aðrar, róleg og þægileg. Ég er
þakklátur fyrir þá stund.
Þú þurftir að berjast fyrir lífi þínu
oftar en flestir á þinni stuttu ævi, og
var mamma búin að beita ýmsum ráð-
um og jafnvel göldrum til að hjálpa
þér, minnist ég Einars kraftaverka-
FREDDÝ FRIÐRIK
ÞÓRHALLSSON
✝ Freddý FriðrikÞórhallsson
fæddist í Reykjavík
6. ágúst 1979. Hann
lést í Grindavík
fimmtudaginn 10.
mars síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Grindavíkur-
kirkju 19. mars.
manns frá Einarsstöð-
um koma þar við sögu.
Oft var ég barnapían
þín og var það frekar
létt verk. Við vorum
ávallt góðir félagar
þrátt fyrir að ég væri
stundum að reyna að
siða þig til og segja þér
hver tilgangur lífsins
væri, hver sem hann nú
er.
Ekki minnist ég þess
að vinátta okkar hafi
nokkurn tímann verið
rofin.
Ég á eftir að sakna
þess að geta ekki gefið þér jólapakka
þar sem þú varst svo nægjusamur,
alltaf sáttur við með þína uppskeru,
þú hefur trúlega vitað að tilgangur
jólanna væri annar en gjafir.
Það var yndislegt að fá að eiga þig
sem bróður og jafn sorglegt að missa
þig.
Ég mun fylgjast vel með út um
gluggann í vinnunni, hvort ég sjái þig
á fallegu skýi.
Kveðja
Þór bróðir.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna andláts ástkærrar ei-
ginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður
og ömmu,
AÐALHEIÐAR ÓSKAR JÓNSDÓTTUR,
Aðalgötu 1,
Keflavík.
Ólafur Ingvi Kristjánsson,
Garðar Ólafsson,
Inga Ósk Ólafsdóttir, Gissur Hans Þórðarson,
Heiða Ósk Garðarsdóttir,
Ólafur Ingvi Hansson,
Brynjar Þór Hansson.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SVEINBORGAR JÓNSDÓTTUR
frá Núpi,
Selfossi.
Axel Lárusson, Róslín Jóhannsdóttir,
Helga Jónsdóttir, Gunnar Guðmundsson,
Andrea Jónsdóttir,
Ásrún Jónsdóttir, Ólafur Ragnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.