Morgunblaðið - 14.06.2005, Qupperneq 35

þessi glæsilegi eldri maður sem ber
sig eins og táningur? Og þannig verð-
ur mér minningin um Jón, fáguð,
tignarleg og gleðirík. Það hafa verið
forréttindi að fá að njóta þess einlæga
vinskapar sem með okkur tókst. Að
honum mun ég búa um ókomna tíð.
Þegar andlátsfregn Jóns barst föð-
ur mínum varð honum að orði:
Ég veit þig lifa – vininn kæra
– víkur tregi og sorg
handan lífsins landamæra
í ljóssins höfuðborg.
(V. H. J.)
Við Onni, Vígþór Sjafnar og Sigríð-
ur Eir sendum fjölskyldu og vinum
Jóns Hallgrímssonar okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Minningin um
traustan vin og einstakan mann lifir.
Sif Vígþórsdóttir.
Jón Hallgrímsson var glæsimenni.
Það geislaði af honum lífsgleðin og
fjörið. Hann var hár í meðallagi, vel
vaxinn með hátt enni, brosmildur og
bar af sér góðan þokka. Það gustaði
af honum í verslun Kaupfélags Skaft-
fellinga í Vík. Þar réð hann ríkjum
þegar ég man fyrst eftir mér í lok
styrjaldarinnar miklu og sinnti enn
starfi sínu með mikilli reisn þegar ég
flutti brott um leið og foreldrar mínir
árið 1959.
Í Kaupfélaginu vann á þessum ár-
um hópur valinkunnra sæmdar-
manna. Af innanbúðar- og skrifstofu-
mönnum eru mér minnisstæðir
Sigurjón Kjartansson, Einar Er-
lendsson, Jón Hallgrímsson og Ing-
ólfur Sæmundsson. Pakkhúsið var
furðuveröld en þeir höfðu forráð Guð-
laugur Jónsson og Hákon Einarsson.
Ég fylgdist þar náið með öllu. Ótrú-
lega líflegar umræður voru þar um
menn og málefni. Þá eru ótaldir aðrir
starfsmenn kaupfélagsins, þar á með-
al Sigurjón Björnsson og Matthías
Einarsson sem stjórnuðu bíla- og tré-
smíðaverkstæðunum.
Jón Hallgrímsson var mannkosta-
maður sem vildi stuðla að hagsbótum
allra í samfélaginu. Hann naut sín
ákaflega vel í mannfagnaði og var
hrókur alls fagnaðar hvar sem hann
fór. Jón hafði yndi af að syngja. Ég
kynntist honum strax sem söng-
manni á kirkjuloftinu í Vík. Hann
hafði óvenju bjartan og fagran tenór.
Röddinni hélt hann fram til hins síð-
asta. Í fýlaveislu Skaftfellingafélags-
ins fyrir fjórum árum sté hann
óhræddur á stokk og tók nokkur lög.
Jón var mikill náttúruunnandi.
Hann elskaði íslenska hestinn. Hann
fór þó ekki að stunda hestamennsku
að neinu ráði fyrr en á efri árum. Jón
hafði gott auga fyrir kostum og bygg-
ingu hesta og bar sig vel í hnakki. Ég
held að honum hafi hvergi liðið betur
en með vinum á góðri stund á gæðingi
sem teygði sig gleiður á skeiði.
Jón og Óskar faðir minn voru mikl-
ir vinir. Segja má að sú vinátta hafi
gengið út yfir gröf og dauða. Þeir
hröktust báðir með fjölskyldum sín-
um úr Víkurkauptúni. Eftir að Óskar
lést árið 1969 reyndist Jón móður
minni sannur vinur í raun. Hann
vakti yfir velferð hennar allt þar til
yfir lauk. Vinsemd Jóns og mömmu
var henni mjög mikils virði. Sama má
segja um náin tengsl mín við Sigur-
grím, Ellen og Elínu Jónu. Þótt við
sjáumst ekki oft vitum við vel hvað
einlæg vinátta skiptir miklu máli. Ég
og Ásdís systir mín vottum þeim
systkinum innilega samúð með ósk og
von um að Jón megi nú, þegar hann
er lagður til hvílu í Víkurkirkjugarði,
fá fullvissu þess sem hann söng svo
fallega um í kirkjunni að Guð er kær-
leikur og opnar faðm sinn fyrir sínum
bestu sonum.
Baldur Óskarsson.
Mikill heiðursmaður er látinn.
Leiðir okkar Jóns Hallgrímssonar
lágu fyrst saman er hann gerðist
starfsmaður Skólavörubúðar Ríkis-
útgáfu námsbóka árið 1963 en ég var
þá yfirkennari við Hlíðaskóla í
Reykjavík og annaðist í því embætti
öll viðskipti við Skólavörubúðina fyrir
hönd skólans. Þeirra samskipta
minnist ég með mikilli ánægju því
Jón var nákvæmur en sanngjarn og
aldrei minnist ég þess að þeim við-
skiptum hafi lyktað öðruvísi en með
sátt og samlyndi. Var þá oft stutt í
grínið og skemmtilegar samræður
enda var hann léttur í lund og um leið
lífsreyndur maður og hafsjór af sög-
um um menn og málefni.
Samleið okkar varð enn nánari er
ég gerðist starfsfélagi hans hjá ný-
stofnaðri Námsgagnastofnun haustið
1980. En einmitt þá varð Jón 70 ára
og átti reglum samkvæmt að hætta
störfum hjá hinu opinbera.
En maðurinn var ern og í fullu fjöri
og stofnunin átti því láni að fagna að
fá að njóta starfskrafta hans enn um
langt skeið við að sinna verkefnum
fyrir Skólavörubúðina sem þá hafði
verið flutt að Laugavegi 166. Þar var
honum fengin starfsaðstaða í
Kennslumiðstöð og veit ég að margir
minnast heimsókna í básinn hans þar,
enda fjölmenntu kennarar til nám-
skeiða og sýninga í Kennslumiðstöð á
þeim tíma.
Allt fram á síðustu ár var Jón sjálf-
sagður gestur á tyllidögum hjá
Námsgagnastofnun og nutum við
heimsókna hans í ríkum mæli.
Við Sirrý þökkum þessum heiðurs-
manni fyrir löng og góð kynni,
skemmtilegar samverustundir og
mikla vinsemd í okkar garð.
Aðstandendum sendum við inni-
legar samúðarkveðjur.
Ásgeir Guðmundsson.
Okkar kæri samstarfsmaður og
vinur til margra ára, Jón Hallgríms-
son, er látinn 95 ára að aldri. Það þarf
ekki að koma á óvart þegar svo aldr-
aður maður kveður jarðvistina en eigi
að síður setur okkur hljóð um stund
og minningar vakna.
Jón Hallgrímsson hóf störf hjá
Ríkisútgáfu námsbóka á vordögum
árið 1963 og starfaði þar óslitið til árs-
loka 1980 er hann lét af störfum fyrir
aldurs sakir. Hann vann þó áfram í
nokkur ár hjá Skólavörubúðinni við
innheimtu og fleira.
Jón var á margan hátt einstakur
maður. Hann var af gamla skólanum
eins og sagt er, hafði kynnst erfiðleik-
um kreppuáranna og þurft að hafa
fyrir lífinu. Í þeim skóla hafði hann
lært að vinna af samviskusemi og
tryggð. Hann mætti fyrstur manna
hvern einasta dag og viðburður var
að honum yrði misdægurt. Hann
vann verk sín af mikilli trúmennsku
og nákvæmni þannig að þar þurfti
ekki eftir að líta. Jón var verslunar-
stjóri Skólavörubúðarinnar í fjölda-
mörg ár og ávann sér þar traust allra
sem með honum unnu og ekki síður
hjá viðskiptavinum búðarinnar, sem
hann hafði mikil samskipti við.
Jón var mikið snyrtimenni og hafði
alla hluti í röð og reglu og ávallt var
hann vel til fara. Hann var mikil fé-
lagsvera, húmoristi og hafði gaman af
söng og sérstaklega því að „láta það
hljóma“ eins og hann orðaði það.
Hann naut sín vel á gleðistundum og
var gjarnan hrókur alls fagnaðar. Jón
var afar hlýr maður, hafði góða návist
og vildi hverjum gott gera sem hann
mátti.
Jón var hestamaður, átti góða reið-
hesta og hafði yndi af að fara á bak.
Þá klæddist hann sérsaumuðum reið-
fötum og bar sig tignarlega á hest-
baki með hatt og svipu. Á kaffistofu
Námsgagnastofnunar hangir mynd
af Jóni á sínum glæsilega hesti.
Við kveðjum í dag kæran vin með
þakklæti fyrir það sem hann veitti
okkur og kenndi. Það eru forréttindi
að hafa kynnst og starfað með svo
traustum, heiðvirðum og gefandi
manni. Fyrir það þökkum við af heil-
um hug.
Ættingjum hans færum við inni-
legar samúðarkveðjur.
Samstarfsmenn hjá
Námsgagnastofnun.
Í dag er til moldar borinn föður-
bróðir minn og vinur, Jón Hallgríms-
son frá Felli í Mýrdal. Hugurinn reik-
ar aftur í tímann. Minnist ég hans,
ungur drengur, er hann starfaði inn-
anbúðar í verslun Kaupfélags Skaft-
fellinga í Vík í Mýrdal. Hagalagðar
lagðir inn í kaupfélagið. Veraldarauð-
ur, inneign upp á nokkrar krónur. Vel
varið í vörslu Jóns frænda. Inneign-
arnótan enn vel geymd, nánast sem
helgidómur. Innar í þorpsgötunni er
Verslunarfélagið, þar sem faðir minn
myndi versla, ef hann byggði staðinn.
Frekar láta menn sig hér hlutina
vanta, en ganga milli búða, einkum á
kosningaári. Árin líða, skólaferð að
vori að sunnan. Víkurkaupstaður
heimsóttur. Gengið við í kaupfélag-
inu. Faðmlag, sælgæti í poka, stór
seðill í vasa. Jón „ríki“ þá og æ síðan.
Enn líður tíminn. Árið 1963 flytja
þau Jón og Sigríður með fjölskyldu
sína af Víkurbrautinni suður. Hafið
starf við Námsgagnastofnun, þar
sem hann starfaði æ síðan. Um líkt
leyti er hafin söfnun og kaup á bygg-
ingarefni af Jóni og föður mínum.
Fenginn byggingarreitur að Gamla
Felli í Mýrdal, smiðjuhól Jóns Stein-
grímssonar, eldprests. Sumarhöll
skyldi reist. Áður en framkvæmdir
hófust losnaði Fellsbærinn úr ábúð,
bærinn, þar sem bræðurnir slitu
barnsskónum, en hann hafði verið
fluttur undan ágangi árinnar Klif-
anda árið 1900. Var íbúðarhúsið að
stofni til frá þeim tíma, þurfti því lag-
færingar við. Bærinn keyptur í stað
nýbyggingar. Systkini, er vildu, boðin
þátttaka, er fimm þeirra þáðu. Ætt-
aróðal varð til. Æ síðan, meðan kraft-
ar leyfðu, hittust systkinin með mök-
um sínum að Felli og eyddu þar
sumarleyfum sínum. Hús löguð,
heimarafstöð með vatnsleiðsluskurð-
um haldið við. Aldrei féll þeim verk úr
hendi, enda að mörgu að hyggja. Sög-
ur sagðar að kveldi, enda truflaði ekki
útvarp að gagni eða sími. Kvöldvök-
ustemning, vísur kveðnar, sungið á
góðum stundum, enda systkinin öll
hagmælt og söngelsk. Var þetta góð-
ur skóli undirrituðum og fjölskyldu
hans, sem við þökkum. Enn líður tím-
inn, ábyrgðin á Fellshúsum nú í
höndum barna og barnabarna, en
andi þeirra systkina ræður þar enn
ríkjum. Veit ég að Jóni þótti ei vænna
um aðrar stundir en þær, sem hann
naut að Felli á undanförnum árum.
Alltaf hélt Jón frændi reisn sinni
en líkaði miður minnkandi líkamleg
geta. Þótti honum fátt verra en að
verða öðrum háður. Hélt upp á 95 ára
afmælisdag sinn á sumardaginn
fyrsta, þann 21. apríl sl., en andaðist
eftir stutta legu á Vífilsstöðum, þar
sem hann dvaldi síðasta æviár sitt.
Með Jóni er genginn góður fulltrúi
þeirrar kynslóðar, er með fórnfúsu og
miklu starfi sínu umbylti Íslandi.
Þökkum samverustundir og sam-
fylgd góðs vinar.
Samúðarkveðjur til Sigurgríms,
Erlenar, Elínar Jónu og fjölskyldna
þeirra.
Þórarinn Sveinsson
og fjölskylda.
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. JÚNÍ 2005 35
MINNINGAR
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Sverrir
Einarsson
Bryndís
Valbjarnardóttir
Oddur
Bragason
Guðmundur
Þór Gíslason
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
RÓSA EINARSDÓTTIR,
sem lést á Hrafnistu í Hafnarfirði sunnudaginn
5. júní sl., verður jarðsungin frá Garðakirkju í
dag, þriðjudaginn 14. júní, kl. 13.00.
Dagný Guðmundsdóttir, Jón E. Ingólfsson,
Helga Bára Bragadóttir, Karl Elí Þorgeirsson,
Sigurjón G. Bragason, Sigrún Einarsdóttir,
Haukur Bragason, Hanna Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Fósturfaðir okkar og bróðir,
GÍSLI JÓSEFSSON
málarameistari,
verður jarðsunginn frá Grafarvogskirkju
miðvikudaginn 15. júní kl. 13.00.
Matthildur Hafsteinsdóttir,
Sævar Hafsteinsson,
Magnús Jósefsson,
Ragnheiður Jósefsdóttir.
Maðurinn minn, faðir, fósturfaðir, sonur og
bróðir,
ÁSKELL BJARNASON,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtu-
daginn 16. júní kl. 13.00.
Katrín Guðmundsdóttir,
Halldóra Áskelsdóttir, Aron Þór Sigurðsson,
Halldóra Áskelsdóttir,
Dagbjört Bjarnadóttir, Jens Bjarnason.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
KRISTÍN STEFANÍA MAGNÚSDÓTTIR,
Kirkjuvegi 1,
Keflavík,
verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju miðviku-
daginn 15. júní kl. 14.00.
Magnús Þór Helgason,
Einar Magnússon, Ingibjörg Bjarnadóttir,
Grétar Magnússon, Margrét Borgþórsdóttir,
Guðríður Magnúsdóttir, Magnús Karlsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Frændi okkar,
SIGURÐUR ÁRMANN GUÐMUNDSSON
frá Vestmannaeyjum,
Kríuhólum 4,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 16. júní kl. 11.00.
Minningarstund verður í Landakirkju laugar-
daginn 18. júní kl. 16.00 og jarðsett verður í
kirkjugarði Vestmannaeyja.
F.h. aðstandenda,
Magnús L. Sveinsson.
Systir okkar og mágkona,
KRISTÍN HELGADÓTTIR,
Hvítingavegi 2,
Vestmannaeyjum,
lést á Hraunbúðum föstudaginn 10. júní.
Útför hennar fer fram frá Landakirkju laugar-
daginn 18. júní kl. 10.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hólmfríður Helgadóttir,
Þrúður Helgadóttir, Óskar Einarsson.