Morgunblaðið - 07.07.2005, Qupperneq 27

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. JÚLÍ 2005 27
MINNINGAR
og spjallað. Seinna flutti ég í Lyng-
holt og þá lengdist leiðin á milli okk-
ar og enn meira þegar við fluttum
suður með sjó. En við fluttum aftur
til Akureyrar og vináttan við Gunnu
og öll okkar samskipti voru mér afar
kær. Seinna þegar Gunna fann að
þau gátu ekki búið lengur í Harð-
angri fluttu þau í íbúð við elliheimilið
Hlíð. Gunna var mjög jákvæð að
flytja þó svo að viðbrigðin hafi verið
mikil fyrir hana að flytja frá Harð-
angri þar sem hún hafði búið með
Brynjólfi manni sínum frá því að
húsið var byggt 1942. Um það leyti
sem Gunna flutti frá Harðangri fór
að bera á minnisleysi hjá henni sem
síðar ágerðist. Þrátt fyrir veikindin
þekkti Gunna okkur Begga alltaf og
þótti henni alltaf jafn vænt um það
þegar við heimsóttum hana. Minn-
inguna um áratuga vináttu við
Gunnu mágkonu mun ég geyma um
ókomna tíð.
Jónína Axelsdóttir.
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast föðursystur minnar sem
ég er skírð eftir, Guðrúnar Arn-
grímsdóttur, eða Gunnu í Harðangri
eins og hún var oftast kölluð.
Þegar ég bjó í Reykjavík kom
Gunna stundum í heimsókn til mín
þegar hún var í Reykjavík að heim-
sækja syni sína. Við keyrðum saman
til Keflavíkur þar sem ég vann og
Gunna heimsótti Rósu systur sína. Á
leiðinni var mikið spjallað um gamla
tíð og basl ömmu minnar við að koma
upp sex börnum sem misstu föður
sinn mjög ung.
Sjaldnast sat Gunna auðum hönd-
um og ófáa vettlinga og sokka prjón-
aði hún sem synir mínir nutu góðs af,
fyrir utan alla aðra handavinnu sem
til er eftir hana.
Faðir minn og systkini hans voru
alin upp á Grímsstöðum í Glerár-
þorpi og sagði Gunna mér að þegar
hún fór á böll inn á Akureyri þurfti
hún að hafa skóskipti þegar komið
var yfir Glerárbrúna vegna þess hve
göturnar í Þorpinu voru slæmar.
Gunna vann mörg sumur í síld og
sagði stundum sögur frá þeim tíma.
Gunna átti stóran þátt í því að far-
ið var að halda ættarmót í Gríms-
staðaættinni fyrir rúmum áratug.
Nú í sumar var haldið slíkt ættarmót
í þriðja sinn, með góðri þátttöku og
gönguferð um æskuslóðir þeirra
systkina í góðu veðri, en þá var
Gunna orðin of veik til að geta tekið
þátt, en fólkið hugsaði til hennar með
hlýhug þegar gengið var framhjá
Harðangri.
Gunna vildi að mark væri tekið á
draumum. Þegar ég gekk með mitt
fyrsta barn dreymdi Jón manninn
minn Steinunni ömmu sína í byrjun
meðgöngunnar. Okkur fæddist son-
ur og vorum við ákveðin í að skíra
hann í höfuðið á föður mínum og
gera ekkert frekar með þennan
draum og barst það í tal við Gunnu.
Hún ráðlagði okkur eindregið að
skíra hann í höfuðið á Steinunni, því
hún hefði greinilega verið að vitja
nafns sem og við gerðum og heitir
hann Bergþór Steinn og þannig á
Gunna sinn þátt í seinna nafninu.
Guðrún Bergþórsdóttir.
Á vorri storð er eitt verk meira en þúsund orð.
(Ibsen.)
Guðrún Arngrímsdóttir var að
verða þriggja mánaða þegar Kven-
félagið Baldursbrá var stofnað, og
gekk í félagið 14. júlí 1935, aðeins 16
ára gömul.
Hún varð strax mjög virkur félagi
og starfaði mikið allt þar til heilsa og
kraftar fóru að bila. Mest voru þó
störfin hennar við Kvenfélagsgarð-
inn sem konurnar í Baldursbrá komu
upp og stendur nú við Skarðshlíð.
Hún var lengst af formaður garð-
nefndar eða þar til að félagskonur
gáfust upp á umhirðu hans og gáfu
hann Akureyrarbæ árið 1972.
Ritari félagsins var hún 1942–1944
og gjaldkeri 1951–1954.
Þó að umhirða garðsins væri aðal-
verkefni Guðrúnar fyrir félagið var
hún alltaf til staðar hvenær sem eitt-
hvað þurfti að starfa. Allt lék í hönd-
um hennar svo að verkin hennar
voru góð. Seinast bauðst hún til að
vera uppþvottavél fyrir félagið þang-
að til efni væru til kaupa á raf-
magnsknúinni vél. Guðrún var gerð
að heiðursfélaga á áttatíu ára afmæli
félagsins 1999.
Kvenfélagskonur kveðja Guðrúnu
með söknuði og þakka henni vel unn-
in störf en ekki síður allar samveru-
stundirnar sem veittu okkur öllum
svo mikla ánægju. Afkomendum
hennar vottum við innilega samúð.
Kvenfélagið Baldursbrá.
Guðrún Margrét Arngrímsdóttir,
móðursystir mín, hefur kvatt þennan
heim. Aldurinn er orðinn hár og því
kemur lát hennar ekki á óvart – kall-
ar þó fram söknuð en um leið margar
góðar minningar. Allar eru þær
bjartar og skilja eftir hlýju í hug-
anum. Við systkinin kölluðum hana
oftast Gunnu í Harðangri og oftar en
ekki töluðum við um þau bæði í einu
Gunnu og Binna, því okkur fannst
þau óaðskiljanleg. Brynjólfur Krist-
insson, eiginmaður Guðrúnar, lést
fyrir einu og hálfu ári síðan. Margs
er að minnast en þó man ég sjálf ekki
eftir okkar fyrstu kynnum en fékk
mjög oft að heyra um þau því öllum
að óvörum leit ég fyrst dagsins ljós í
Harðangri og dvaldi þar fyrstu ævi-
daga mína. Á mínum uppvaxtarárum
dvaldi ég mjög oft hjá ömmu minni á
Grímsstöðum í Glerárþorpi og þá var
oft rölt út klöppina og bankað upp á í
Harðangri. Þar var mér alltaf vel
tekið og gat ég setið þar löngum
stundum og gluggað í blöðin, Mogg-
ann, Dag og Heima er best, spjallað
við þau hjónin eða bara notið kyrrð-
arinnar með þeim og setið og horft út
um eldhúsgluggann því að þaðan var
fagurt útsýni yfir fjörðinn og Vaðla-
heiðina. Oft fékk ég lánaðar bækur í
Harðangri og eitt sumarið las ég all-
ar Nonna-bækurnar.
Gunna frænka var mikil hann-
yrðakona og mun ég alltaf minnast
hennar sem slíkrar. Hún var bæði
smekkvís og vandvirk og bar fallegt
heimili hennar því vitni. Áhugi henn-
ar var mikill og kom hún miklu í verk
en ekki síður var hún dugleg að leið-
beina öðrum og var ég ein þeirra sem
nutu þess því hún var alltaf tilbúin til
að kenna mér vinnubrögðin eða
koma með hugmyndir. Hún hjálpaði
mér að finna uppskriftir að peysum,
velja garn og sýndi mér hvernig ég
ætti að fara að við að setja ermar í,
fella af eða auka út. Einnig smitaðist
ég af áhuga hennar á útsaumi, hvort
sem það voru púðar, klukkustrengir
eða rennibrautir. Alltaf ætlaði hún
að kenna mér klaustur- og harðang-
urssaum en aldrei varð þó af því
vegna anna okkar beggja.
Eftir að Gunna hóf kennslu á Sól-
borg eignuðumst við annað sameig-
inlegt áhugamál. Þær eru ófáar
stundirnar sem við áttum saman og
ræddum um kennslu, nemendur,
verkefni og aðferðir. Gunna frænka
var ekki með kennarapróf og talaði
oft um að það hefði nú verið betra að
hafa það, það er ef til vill rétt, en hún
hafði bæði gott innsæi og mikinn
skilning á því sem skiptir máli í
kennslu sem ég efast ekki um að
nemendur hennar hafi notið góðs af.
Hún hafði af miklu að miðla og lærði
ég ekki minna af henni en ýmsum
þeim fræðimönnum sem síðar hafa
leiðbeint mér. Gunna lagði mikla
áherslu á að kenna nemendum sínum
daglegar athafnir því hún taldi mikil-
vægt að þeir væru sem mest sjálf-
bjarga. Samræður okkar urðu til
þess að ég fór að huga meira að þess-
um þáttum og mikilvægi þeirra í
minni eigin kennslu. Hún talaði alltaf
fallega um nemendur sína og hlýja
og gleði skein frá henni þegar hún
var að segja mér frá þeim, árangri
þeirra og framförum.
Ég minnist Gunnu frænku minnar
með þakklæti og vil þakka henni fyr-
ir hve vel hún tók á móti mér þegar
ég var yngri en ekki síður fyrir þær
móttökur sem börnin mín og eigin-
maður fengu síðar þegar við komum
í heimsókn. Ég vil einnig þakka
henni alla þá leiðsögn sem hún veitti
mér sem stelpu en ekki síður fyrir
allar samræðurnar okkar seinni árin.
Að lokum sendi ég og fjölskylda
mín okkar innilegustu samúðar-
kveðjur til sona Guðrúnar og fjöl-
skyldna þeirra.
Megi friður vera með ykkur öllum.
Hafdís Guðjónsdóttir
og fjölskylda.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Sverrir
Einarsson
Bryndís
Valbjarnardóttir
Oddur
Bragason
Guðmundur
Þór Gíslason
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is
HRAFNHILDUR GÍSLADÓTTIR
Sólhól, Bogaslóð 6,
Höfn,
verður jarðsett frá Hafnarkirkju föstudaginn 8. júlí
kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á að láta
Skjólgarð, heimili aldraðra á Höfn, njóta þess.
Stefán og Borgþór Arngrímssynir
og fjölskyldur.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍN BJARNADÓTTIR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
er látin.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ólafur Eyjólfsson,
Sveinn Eyjólfsson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
EGILL JÓNASSON,
Hagatúni 11,
Höfn,
sem lést laugardaginn 2. júlí, verður
jarðsunginn frá Hafnarkirkju laugardaginn
9. júlí kl. 14.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á minningarsjóð Ingibjargar Guðmundsdóttur sem
er til styrktar Björgunarfélagi Hornafjarðar.
Aðalheiður Hannesdóttir,
Hannes Ingi Jónsson, Signý Knútsdóttir,
Jónas Egilsson, Brynhildur Hall,
Borgþór Egilsson, Arna Ásmundardóttir,
og barnabörn.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
JÓHANNA BÁRA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Reynimel 78,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum Fossvogi aðfaranótt
mánudagsins 4. júlí.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju þriðjudaginn
12. júlí kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hinnar látnu, er bent á Félag langveikra barna.
Þorlákur Halldór Arnórsson,
Bárður Guðmundsson, Ingibjörg Júlíusdóttir,
Svanur Þorláksson,
Þröstur Þorláksson,
Gestur Þorláksson,
Unnur Þorláksdóttir, Jón Anton Holm,
barnabörn og barnabarnabörn.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf sem svo stutt og
stopult er
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en
augað sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar. Ben.)
Einn okkar allra besti vinur, Páll
M. Jónsson, er horfinn yfir móðuna
miklu. Það átti svo sem ekki að koma
á óvart, það oft var maðurinn með
ljáinn búinn að banka upp á án ár-
angurs, þar til nú. Vinátta okkar
Palla og Maju hefur varað í 35 ár og
aldrei borið skugga á. Ógleymanleg-
ar gleði- og ánægjustundir eru okk-
ur dýrmæt minning.
Síðast hittum við Pál í mars sl. er
við áttum leið til Reykjavíkur. Þá var
hann eina ferðina enn á sjúkrahúsi
og auðvitað vantaði ekki góða skapið
PÁLL MAREL
JÓNSSON
✝ Páll Marel Jóns-son fæddist í
Reykjavík 28. júní
1928. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 18. júní
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Digraneskirkju 28.
júní
og orðheppnina, þrátt
fyrir öll áföllin. En
hugur hans var hjá
Maju og hann spurði
hvort við ætluðum
ekki að líta aðeins til
hennar. Umönnun
Maju í veikindum hans
var líka aðdáunarverð
og annað eins hjóna-
band og kærleikur á
sér varla hliðstæðu.
Mjög falleg útför
Páls fór fram frá
Digraneskirkju á 77.
fæðingardegi hans,
þar sem sólin hellti geislum sínum
yfir kistu hans. Jarðsett verður í
duftreit Gufuneskirkjugarðs
fimmtudaginn 7. júlí.
Við sendum Maju, Jóni syni þeirra
og barnabörnum okkar innilegustu
samúðarkveðjur og kveðjum góðan
vin með erindi úr Vinarminningu
Káins.
Með þér leið mín lá
um liljum skrýdda grund.
Já, þér muna má
ég marga glaða stund;
þú ert horfinn heim,
ég hvorki græt né styn,
en aldrei hef ég átt
né eignast betri vin.
Dórothea og Gísli.