Morgunblaðið - 07.07.2005, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. JÚLÍ 2005 41
AKUREYRI
KRINGLAN
KEFLAVÍK


THE WAR OF THE WORLDS kl. 3.20 - 5.40 - 8 - 10.30 B.i. 14
THE WAR OF THE WORLDS VIP kl. 3.20 - 5.40 - 8 - 10.30
BATMAN BEGINS
kl. 3.30 -4.30 -5 - 6.30 -7.30 -8 -9.30 -10.30 -10.50 B.i. 12
A LOT LIKE LOVE kl. 6 - 8.15 - 10.30
SVAMPUR SVEINSSON m/ísl.tali. kl. 4
BATMAN BEGINS kl. 5.10 - 6.30 - 8.10 - 10 B.i. 12
HOUSE OF WAX kl. 10 B.i. 16 ára.
THE WEDDING DATE kl. 8
HITCHHIKER´S GUIDE... kl. 5.50
BATMAN BEGINS kl. 8 - 10
CRASH kl. 8
WAR OF THE WORLDS kl. 8 og 10.30
BATMAN BEGINS kl. 8 og 10.30
ÁLFABAKKI
A F I N !
i s e
Gleymið öllum hinum
Batman myndunum.
Þessi er málið
Andri Capone / X-FM 91,9
Þórarinn Þ / FBL

D.Ö.J. / Kvikmyndir.com
“Einn af stærstu
smellum ársins.”

B.B. Blaðið
H.B. / SIRKUS
Nýr og miklu betri
leðurblökumaður.
H.L. / Mbl.
Loksins, Loksins

M.M.M / Xfm 91,9

Kvikmyndir.is
Gleymdu hinum.
Þetta er alvöru Batman
Ó.Ö.H / DV
BATMAN EINS OG ÞÚ HEFUR ALDREI SÉÐ HANN ÁÐUR !
„Innrásin er
girnileg
sumarskemmtun,
poppkornsmynd
af bestu gerð!“
-S.V, MBL








ÚTSALA
38
ÞREP
Laugavegi 49 / sími 561 5813
Hróarskelda | Fjórði dagur hátíðar
og flestir ögn slompaðir. Uppröðun
atriða þennan daginn tekur líka oft
tillit til þessa, áhersla á rólyndislega
og mjúka hljóma. Þó ekki þegar Na-
palm Death voru settir í eitthvert
tjaldið klukkan tólf á hádegi árið
1995. Þrátt fyrir að dá það band og
dýrka forðaði ég mér á McDonalds í
miðbæ Hróarskeldu á meðan. Það er
skömm frá því að segja.
Annað var upp á teningnum núna
og það atriði sem maður hafði beðið
hvað spenntastur eftir var áætlað
klukkan 13 í Pavilion, nefnilega Jo-
anna Newsom sem gaf út eina af
bestu plötum síðasta árs, The Milk-
Eyed Mender. Newsom sat ein uppi
á sviði með hörpu og söng með sinni
barnslegu rödd sem virðist koma úr
öðrum heimi. Lögin taka á sig
undarlegar sveigjur og beygjur og
röddin sömuleiðis. Það er leiðslu-
kenndur eiginleiki í tónlistinni og
nýbylgjufólkið, sem fjölmennti á
þessa tónleika, stóð stjarft. Þetta
reyndist fínasta sunnudagstónlist,
nokkuð einhæft þó er á leið.
SMS
Utan við tjaldið rakst ég á fag-
félaga, þá Óla Palla af Rás 2, Frey
Eyjólfsson og fleiri og voru það fagn-
aðarfundir að vanda en ég hafði hitt
þá nokkrum sinnum á hátíðinni. Það
lýtur alltaf dulítið öðrum lögmálum
að hitta á landa í útlöndum, sér-
staklega þegar menn eru í svipuðum
erindagjörðum, þá blossar upp sam-
kennd og samstaða, menn bera sam-
an bækur og hlæja að því hvað allir
aðrir en Íslendingar eru vitlausir.
Merkilegt þó hvað maður hitti oft á
sama fólkið, sé tillit tekið til stærðar
hátíðarinnar. En ef maður hafði ein-
hverja sérstaka þörf til að hitta fólk
var leikur einn að koma því í kring,
þökk sé undrum farsímatækninnar.
Þetta var óhugsandi fyrir tíu árum,
þá þurfti fólk að melda sig saman
með því að setja saman nákvæmar
áætlanir um að hittast á tilteknum
tímum við einhverjar hátalara-
stæður, eitthvað sem tíðkast reynd-
ar enn.
Í Ballroom tróð svo Faiz Ali Faiz
upp, qawwali-söngvari líkt og Nus-
rat Fateh Ali Khan heitinn. Rödd
hans var sannarlega kraftmikil og
ægifögur – hann gat haldið hreinum
tónum lengi vel og fett upp á þá og
brett að vild. Faiz var studdur kór
sem sá einnig um pumporgelleik og
tablatrommuslátt og kölluðust kór-
inn og Faiz reglulega á og var það
einkar áhrifamikið.
Næsta atriði í Ballroom var ekki
síður áhrifamikið en þar fór kong-
óska sveitin Konono N°1. Keyrslan
minimalísk en öllu brjálaðri en mað-
ur átti að venjast frá þessu sviði.
Meðal annars var notast við þumal-
píanó (likembe), lítið box með stál-
fjöðrum, en þrjú slík voru í gangi.
Önnur hljóðfæri voru t.a.m. tromm-
ur gerðar úr brotajárni. Tvær konur
dönsuðu hörkulegan, eggjandi dans;
allir sungu og undir niðri var fastur,
drynjandi bassataktur, ofur-
einfaldur eins og gerist í harðasta
stálteknói. Magnað að sjá og einhver
geðveikislegur, afrískur borgar-
bragur á öllu.
Wilson góður
Næst rölti ég yfir á Odeon þar
sem Brightonsveitin Go! Team gösl-
aðist um sviðið með sína óræðu stuð-
tónlist. Sveitin var dálítið lengi í
gang en söngkonan Ninja náði fyrir
rest að koma áhorfendum á sitt
band. Hljóðfærin gengu í hringi á
milli meðlima og spilagleðin var
ósvikin.
…And You Will Know Us By The
Trail Of Dead leystu Mars Volta af á
Appelsínugula sviðinu á síðustu
stundu og gerðu sem mest úr þessu
tækifæri og náðu að gera stormandi
lukku. Þar á eftir kom svo Brian Wil-
son fram. Það er jafnan ljúfsár „nú
er þetta búið“-stemning yfir síðasta
stóra atriðinu á sunnudeginum en
Wilson og sveit hans tóku þetta með
trompi. Það þarf engum að dyljast að
Wilson gengur ekki heill til skógar
og er það Darian Sahanaja úr
Wondermints sem stýrir þessu
ásamt meðspilurum í hæsta gæða-
flokki. Wilson virðist detta reglulega
út á tónleikum, fær greinilega yfir
sig stutt kvíðaköst en á þessum tón-
leikum var hann mestanpart „inni“.
Um miðjan flutning kallaði hann:
„Hversu hátt getið þið hrópað?!“ leit
svo á bandið sitt og grínaði: „Hversu
hátt getum við hrópað?“ Efnisskráin
var vel samsett, byrjað var á slög-
urum eins „Don’t Worry Baby“,
„Surfer Girl“ og „Darlin’“ og einnig
fékk hið frábæra „In My Room“ að
hljóma. Svo var farið í nokkur lög af
Pet Sounds og í fyrsta skipti á hátíð-
inni komu tár í hvarma blaðamanns,
er „God Only Knows“ var flutt. Fal-
legasta lag í heimi. Af Smile komu
svo „Our Prayer“, „Heroes & Villa-
ins“ og „Good Vibrations“. Í upp-
klappinu var svo rennt í gegnum sí-
gild stuðlög eins og „I Get Around“,
„Barbara Ann“ og „Fun, Fun, Fun“.
Það sem gerði tónleikana eins vel
heppnaða og raun bar vitni var
hversu góðir meðspilarar voru með
Wilson sem nálgast efnið greinilega
af mikilli virðingu og heilindum. Mun
betra en sirkus Love og Johnstons
sem boðið var upp heima á Fróni.
Interpol lék í Arena, var á Pavil-
ion í hitteðfyrra og hefur því hlotið
stöðuhækkun. Bandið er orðið mjög
öruggt og flott og á nú að baki tvær
plötur sem hægt er að hringla með í
efnisskránni. Ég varð reyndar fyrir
sárum vonbrigðum með síðustu
plötu, Antics, eina lagið af viti er
„Not Even Jail“. En fyrsta platan er
snilld.
Niðurstaða?
Það var mjög hæfandi að bjóða
upp á sólríka hljóma á Appelsínugula
sviðinu og var því áframhaldið eftir
að Wilson hafði lokið leik. Klukkan
var nú orðin tíu og hátíðargestir
farnir að tínast burt og tiltölulega
rúmt fyrir framan sviðið. Það stöðv-
aði þó ekki Juan Luis Guerra, mer-
engue-meistarann frá Dóminíska
lýðveldinu, sem bauð upp á glæsta
sýningu og voru um þrjátíu manns á
sviðinu. Hröðu stuðlögin svínvirk-
uðu, en Sting-legar ballöður síður.
Það eru aldrei neinar raunveru-
legar niðurstöður eftir svona hátíðir,
líkt og á Óskarnum eða Eddunni.
Það sem einkenndi „Skelduna“ þetta
árið var, eins og ég hef áður komið
inn á, óvenju friðsamleg og róleg
stemning auk nokkurs konar lág-
stemmds anda hvað tónlistina varðar
sem reyndist svo akkur frekar en
hitt. Að ósekju hefði þó mátt bjóða
upp á fleiri sveitir frá öðrum
Norðurlöndum en Danmörku. Hlut-
fall danskra sveita var allt of hátt,
sérstaklega á „Camping Stage“-
sviðinu þar sem hefði verið gaman að
sjá fleiri sveitir frá Íslandi, Fær-
eyjum eða öðrum Norðurlöndum.
Hróarskelda er vissulega dönsk há-
tíð en þó fyrst og fremst alþjóðleg og
þá kemur mikill fjöldi gesta frá hin-
um Norðurlöndunum.
En þegar maður lítur yfir hljóm-
sveitarlistann dylst ekki að vandað
hefur verið til vals og líkt og áður
þurfti maður að hafa sig allan við til
að komast yfir allt það áhugaverð-
asta. Svo kemst maður aldrei yfir
það hversu ótrúlega vel er haldið á
spöðunum í öllu skipulagi.
Sjáumst á næsta ári!
Hróarskelda 2005 | Sunnudagur
Hátíð lýkur
Arnar Eggert Thoroddsen skrifar
arnart@mbl.is
Nánari upplýsingar er hægt að
nálgast á: www.roskilde-festival.is
www.roskilde-festival.dk
Myndir frá hátíðinni er hægt að sjá
á: www.rockphoto.dk
Morgunblaðið/Arnar Eggert
Það er gott að fá sér lúr eftir viku tónleikatörn.Rokk og rólegheit einkenndu Hróarskelduhátíðina að þessu sinni.