Morgunblaðið - 18.08.2005, Blaðsíða 28

að finna á New Bond Street sem
liggur út frá Oxford Street. Lilja
Dröfn segir reyndar að þegar hún
kaupi merkjavöru þá sé það í
verslunum sem selji fatnað frá
French Connection, FCUK, eða
DKNY þar sem hægt er að finna
vandaðar vörur á
lægra verði en
hina svokölluðu há-
tískumerkjavöru.
Dior-skyrta á 20
pund
Lilja Dröfn bendir
líka á að í verslunum
með notuð föt leynist
oft mikið af merkja-
vöru sem geti þá verið
á góðu verði.
„Það er náttúrulega
frábært að geta til
dæmis keypt sér Dior-
skyrtu frá kannski 1950 á 20
pund.“
Í verslunarleiðangrinum um
Brick Lane heimsótti Lilja Dröfn
búðir á borð við Laden Showroom
og Rokit ásamt Beyond Retro,
sem er risastór vöruskemma í hlið-
argötu Brick Lane. Hún náði
reyndar ekki að fara í fleiri búðir
á Brick Lane þar sem hún var fyrr
en varir búin að fjárfesta í fjórum
kjólum og búin að taka rúmlega
100 pund úr veskinu. Þá var líka
kominn tími til að hætta í þetta
sinn enda úr nógu að velja fyrir
brúðkaupið. Lilja Dröfn mælir líka
með að fólk kíki á Brick Lane og í
hliðargötur þar út frá og heimsæki
jafnvel markaðina ef það er á
svæðinu á sunnudegi, enda segir
hún þá tilvalinn stað fyrir fólk að
finna hluti og fatnað sem jafnvel
enginn annar á, vandaða gamla
vöru á lágu verði nú eða þá ýmsan
skemmtilegan hönnunarvarning.
Lilja Dröfn Dag-bjartsdóttir er 28ára skóhönn-unarnemi í Lond-
on. Hún heldur þegar úti
eigin fatamerki á Íslandi,
Tyltra, sem reyndar hefur
verið í lægð frá því hún flutti
til London til að mennta sig
frekar í hönnun. Viðskiptin hafa
hingað til aðallega farið þannig
fram að fólk hefur samband við
Lilju Dröfn og pantar þótt
hún hafi uppi áform um að
koma hönnun sinni að í
verslun.
Þórunn Lár-
usdóttir hafði til
að mynda sam-
band við Lilju
Dröfn og fékk
lánaða hjá henni
peysu fyrir Op-
ruh-þáttinn
landskunna. Og
þrátt fyrir að Lilja
Dröfn hafi hannað
flíkur í mörg ár
kaupir hún mikið af
eigin fötum eins og
hver annar.
Í búðaráp á
Brick Lane
„H&M er sko
vinur minn. Ég er
námsmaður sem á
engan pening. Ég
eyði samt
kannski um
hundrað pund-
um [12.000 kr.]
á mánuði í föt
og fylgihluti,
enda verður
maður nú að
vera flottur
þar sem
maður stundar
nám við London Coll-
ege of Fashion,“ segir Lilja
Dröfn.
Markaðir, sýnishornasölur í
skólanum og svo búðir með
notaðan fatnað, sem
hægt er að finna víða í
London, eru einnig vin-
sælir viðkomustaðir hjá Lilju
Dröfn. Hún var einmitt á leið í
brúðkaup hjá vinum sínum þegar
viðtalið var tekið og ákvað því að
fara í verslunarferð um Brick
Lane og heimsækja þar búðir og
skemmur með notuðum fötunum.
Lilja Dröfn hannar raunar brúð-
arkjól vinkonu sinnar, en hefur
ekki tíma til að hanna veisluklæðn-
aðinn fyrir sjálfa sig fyrir brúð-
kaupið. Það er líka nóg að gera í
skólanum og hún segist því frekar
ætla að kaupa sér eitthvað en að
mæta í hálfsaumuðum lörfum.
„Brick Lane er náttúrulega
snilld fyrir svona verslunarferð.
Að kaupa sér gamlan kjól frá til
dæmis sjötta, sjöunda eða áttunda
áratugnum klikkar ekki. Það
myndi hreinlega eyðileggja brúð-
kaupið fyrir mér ef ég keypti mér
kjól t.d. í Karen Millen eða Oasis
og svo mætti einhver önnur í öðr-
um alveg eins. Þess vegna er svo
gott að fara í búðir með notuð föt
því líkurnar á að einhver annar
eigi eins eru sama sem engar.“
Mögnuð skódeild í Selfridges
Lilja Dröfn segist vera eilítið
merkjafrík en hún hafi þó ekki
efni á að láta slíkt eftir sér á með-
an hún er námsmaður. „Ef ég ætti
fullt af peningum myndi ég fara
yfir yfirdráttarheimildina í Sel-
fridges sem er sérlega vel skipu-
lögð deildarvöruverslun með
magnaðri skódeild.“ Aðrar búðir
sem Lilja Dröfn mælir með eru
Liberty, House of Fraser og að
sjálfsögðu H&M, sem allar eru í
miðbæ London.
„Uppáhaldshönnuðirnir mínir
eru Issey Miyake og Yohji Yama-
moto. Og þótt ég stundi nám í skó-
hönnun er ég ekki hrifin af Jimmy
Choo, mér finnst hönnun hans
bara of einföld fyrir fáránlegt
verð. Ég veldi miklu frekar Man-
olo Blahnik-skó ef ég hefði efni á.“
Flestar fínni tískuverslanirnar er

LONDON | Rölt í fatabúðir með Lilju Dröfn Dagbjartsdóttur
Merkjavara og notuð
föt í Brick Lane
Liberty-verslunarhúsið er vinsæll viðkomu-
staður hjá Lilju Dröfn.
Stórborgir eins og
London eru troðfullar af
fatabúðum og oft getur
verið erfitt að átta sig á
hvert sé best að fara.
Laila Sæunn Péturs-
dóttir leitaði uppi konu
sem veit vel hvar er
hægt að gera góð kaup.
Laden Showroom
103 Brick Lane
Whitechapel/ Brick Lane E1 6SE
Símanúmer: 020 7247 2431
Rokit
41 Shelton Street
Covent Garden WC2
Símanúmer: 020 7836 6547
Beyond Retro
110-112 Cheshire Street,
London, E2 6EJ
Símanúmer: 020 7613 3636
Manolo Blahnik
49-51 Old Church Street
Chelsea SW3 5BS
Símanúmer: 020 7352 8622
„Brick Lane
er nátt-
úrulega
snilld fyrir
svona versl-
unarferð. Að
kaupa sér
gamlan kjól
frá til dæmis
sjötta, sjöunda
eða áttunda ára-
tugnum klikkar ekki,“
segir Lilja Dröfn sem
m.a. valdi sér þennan
litríka kjól.
28 FIMMTUDAGUR 18. ÁGÚST 2005 MORGUNBLAÐIÐ
DAGLEGT LÍF
Þ
að hefur verið nokkuð
um það rætt í fjöl-
miðlum vestanhafs ný-
verið að svo virðist
sem embættismenn
Hvíta hússins hafi ákveðið að
hætta að nota hugtakið „stríð gegn
hryðjuverkum“. Þess í stað eru
menn víst farnir að tala op-
inberlega um „hnattræna baráttu
við óvini frelsisins“ eða „hnattræna
baráttu gegn ofbeldisfullum öfga-
samtökum“.
Hefur auðvitað lengi verið á það
bent að hryðjuverk eru taktík
fremur en markmið í sjálfu sér,
rökleysa sé að heyja stríð gegn
þeirri taktík sem einhverjir menn
beiti í tiltekinni baráttu.
En bandarískir ráðamenn ku
semsé hafa ákveðið að rétt sé að
umbylta orðræðunni um þá bar-
áttu sem nú geisar, þeir leggja nú
áherslu á að um langtíma herferð
sé að ræða sem þurfi að heyja jafn
mikið á hugmyndafræðilegum
grunni eins og hernaðarlegum.
Stephen Hadley, þjóðarörygg-
isráðgjafi Bandaríkjaforseta, tal-
aði einmitt á þessum nótum í The
New York Times fyrir síðustu
mánaðamót. „Hernaðaraðgerðir
eru aðeins einn hluti stríðsins gegn
hryðjuverkum,“ sagði hann. „Við
verðum samtímis að beita öllum
tækjum stjórnunar [e. statecraft],
efnahagslegum úrræðum og einka-
framtaki í þessu stríði.“
Margir álitsgjafar hafa farið
mikinn um þessar nýju áherslur
bandarískra ráðamanna. Þeim hafi
nefnilega átt að vera ljóst fyrir
löngu, að hernaðarmáttur einn og
sér gæti aldrei skilað þeim árangri
sem menn vildu ná. Raunar myndi
það hafa þveröfug áhrif; að sveifla
sverði og brandi í Afganistan og
Írak, svo dæmi séu tekin, myndi
aðeins reita múslíma hvarvetna til
reiði, magna það hatur og þann
ofsa sem al-Qaeda nærðust á.
Slík gagnrýni er auðvitað rétt-
mæt. En að sama skapi mætti
segja að batnandi mönnum sé best
að lifa, þ.e.a.s. ef raunveruleg
sinnaskipti hafa átt sér stað í Hvíta
húsinu, ef ekki er aðeins um það að
ræða að menn séu að temja sér
nýtt orðbragð (en hafi í raun ekki
áttað sig á villu síns vegar).
Ein er sú spurning sem verið
hefur undirliggjandi í umræðunni
eftir hryðjuverkin í London: beina
hryðjuverkamenn ofbeldi sínu
gegn venjulegu fólki á Vest-
urlöndum vegna þess sem við er-
um, eða þess sem við gerum?
Sumum finnst svarið skýrt, aug-
ljóst sé að innrásin í Írak hafi vald-
ið hryðjuverkum í London, aug-
ljóst sé að íhlutun og afskipti
Bandaríkjanna í Mið-Aust-
urlöndum (og víðar) skýri árás-
irnar á Bandaríkin 11.sept. 2001.
Aðrir segja ódæðismennina ein-
faldlega ósátta við lifnaðarhætti
okkar á Vesturlöndum, að músl-
ímskir öfgamenn hatist við þau
gildi sem við höfum tileinkað okk-
ur og höldum á lofti gagnvart öðr-
um íbúum heimsins.
Mér hefur aldrei hugnast svart-
hvít lífssýn. Mér finnst fjar-
stæðukennt að ræða um innrásina
í Írak sem einhverja alhliða skýr-
ingu á hryðjuverkunum í London.
Rétt eins og ég tel ekki að
hryðjuverkin 11. september 2001
hafi réttlætt innrás í Írak þá tel ég
ekki að innrás í Írak réttlæti eða
skýri hryðjuverk í London.
En á hinn bóginn er án efa ein-
földun að halda því fram að hryðju-
verkamennirnir hatist einfaldlega
við vestræna lifnaðarhætti. Að vísu
velkist ég ekki í neinum vafa um að
þeir sem ýta ungum ógæfumönn-
um út í það, að fremja hryðjuverk
eins og þau í London 7. júlí sl., gera
slíkt einmitt af þessari ástæðu:
þeir hatast við hina vestrænu ver-
öld, við okkur trúvillingana (sem
þeir nefna svo). Þeim er alveg ná-
kvæmlega sama um Írak og þá
voðalegu atburði, sem þar hafa átt
sér stað, en sem, nota bene, mark-
ast að miklu leyti af voðaverkum
múslíma gegn múslímum. (Jórd-
aninn Abu Musab al-Zarqawi hef-
ur ítrekað kallað íraska múslíma af
kvísl sjía „apa“; telur þá að því er
virðist réttdræpa.)
Án efa er skýringin á voðaverk-
unum sitt lítið af hvoru: Banda-
ríkjamenn og Bretar hafa ekki
komið fram af sæmd í Mið-
Austurlöndum (eða annars staðar í
heimi múslíma). Þetta býr til akur
sem höfuðpaurar al-Qaeda, þau
hroðalegu illmenni, plægja vel; fá
reiða, unga múslíma til liðs við sig
á þeim forsendum. En að sama
skapi hatast þeir við okkur, það
þarf ekki annað en lesa yfirlýs-
ingar þeirra, hugleiða gjörðir
þeirra, til að sjá þetta.
Eitt að lokum: mér finnst synd
hversu helstu sérfræðingar okkar í
málefnum íslams og Mið-
Austurlanda halda því að fólki, að
það hafi engan skilning eða þekk-
ingu á umfjöllunarefninu (og geti
ekki mögulega haft hann).
Ég er svolítið að ýkja sjónarmið
sem Magnús Þorkell Bernharðs-
son og Jón Ormur Halldórsson
hafa sett fram (ég er þó ekkert að
ýkja það sem Jóhanna Kristjóns-
dóttir segir í Blaðinu 22. júlí: „Það
þýðir ekki fyrir fólk að segja mér
það sem ég skil betur og veit ívið
meira um en það gerir.“) en þeir
hafa samt talað á þessum nótum.
Ég segi að mér finnist þetta
synd og ástæðan er sú að auðvitað
eru allir færir um að kynna sér
hlutina, uppfræða sjálfa sig, þó að
þeir hafi ekki doktorsgráðu í sögu
Mið-Austurlanda. Fólk í Mið-
Austurlöndum, múslímar þar og
annars staðar, eru ekkert svo frá-
munalega öðruvísi fólk en við sem
hér búum. Sérfræðingar okkar
ættu að vera að færa okkur einmitt
þau skilaboð, að við séum sjálf,
hvert og eitt, fullfær um að skilja
og skynja heim annars fólks, sem
við fyrstu sýn virðist ofurlítið frá-
brugðið. Ef við bara leggjum okk-
ur eftir því, ef við bara kærum okk-
ur um það. Slíkur skilningur er
nefnilega mikilvægur við þær að-
stæður sem nú ríkja.
Við erum
og gerum
Ein er sú spurning sem verið hefur und-
irliggjandi í umræðunni eftir hryðju-
verkin í London: beina hryðjuverka-
menn ofbeldi sínu gegn venjulegu fólki á
Vesturlöndum vegna þess sem við erum,
eða þess sem við gerum?
VIÐHORF
Davíð Logi Sigurðsson
david@mbl.is