Morgunblaðið - 18.08.2005, Blaðsíða 37
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. ÁGÚST 2005 37
MINNINGAR
✝ Inga SigríðurIngólfsdóttir
fæddist á Ísafirði
24. október 1925.
Hún andaðist á
Hrafnistu í Reykja-
vík 15. ágúst síð-
astliðinn. Foreldr-
ar hennar voru
hjónin Ingólfur
Árnason, fram-
kvæmdastjóri
hraðfrystihússins
Norðurtangans á
Ísafirði, f. á Ísa-
firði 6. nóvember
1892 , d. í Reykjavík 15. nóv.
1980, og Ólöf Sigríður Jónas-
dóttir frá Fossá í V-Barð., f. 9.
maí 1890, d. 9. nóv. 1980. Sig-
ríður var næstelzt fjögurra
systkina; hin eru Halldóra Krist-
ín, eftirlifandi kona Kristjáns
Eldjárn, þjóðminjavarðar og
forseta Íslands, f. 24. nóv. 1923,
Helga Ingólfsdóttir skrifstofu-
kona í Reykjavík, f. 19. apríl
1928, og Árni læknir í Reykja-
vík, f. 31. júlí 1929, kvæntur
Margréti Þóru Jónsdóttur kaup-
manni, f. 28. nóv. 1934.
Sigríður giftist 25. ágúst 1956
Þorvarði Ragnari Jónssyni
verzlunarmanni, f. 12. júlí 1915,
d. 18. janúar 1996. Þau áttu
heimili á Rauðalæk 22. Foreldr-
ar hans voru Jón Þorsteinsson,
skósmiður í Reykjavík, og f.k.h.
Steinunn Ágústa Þorvarðsdótt-
ir. Dóttir Þorvarðar af fyrra
hjónabandi er Edda skrifstofu-
stjóri á LSH, f. 5. des. 1943, gift
Hálfdani Henryssyni. Sigríður
og Þorvarður áttu tvær dætur,
þær eru: 1) Stein-
unn, f. 27. febr.
1963, með fram-
haldsnám í tónvís-
indum, nemi í inn-
anhússarkitektúr,
búsett í Castricum
í Hollandi. Sonur
hennar með Helga
Jósteinssyni kenn-
ara er Steinn, f. 1.
maí 1985. Maður
Steinunnar er Rik
de Visser, f. 13.
des. 1957, lands-
lagsarkitekt með
fyrirtækið Vista í Amsterdam.
Börn þeirra eru Sif, f. 5. okt.
1996, Salka, f. 26. ágúst 1998,
og Egill, f. 9. marz 2000. 2)
Ólöf, f. 9. maí 1964, MM í tón-
list, MA í alhliða listþerapíu, nú
fiðluleikari í Sinfóníuhljómsveit
Íslands. Maður hennar er Jón
Valur Jensson guðfræðingur og
forstöðumaður, f. 31. ágúst
1949. Börn þeirra eru Sólveig, f.
20. jan. 1998, d. 21. s.m., Ísak, f.
15. sept. 1999, og Sóley Kristín,
f. 30. júní 2001.
Sigríður fluttist ung til
Reykjavíkur. Hún lauk prófi frá
Verzlunarskólanum 1944, starf-
aði svo hjá heildverzlun Garðars
Þorsteinssonar og með hléum
hjá Landsbanka Íslands og síðan
Seðlabanka Íslands í 30 ár. Var
hún einkaritari Jóhannesar Nor-
dal áður fyrr og við bókasafn
Seðlabankans síðar, en lét af
störfum í árslok 1995.
Útför Ingu Sigríðar fer fram í
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Elsku mamma, þú varst ástæðan
fyrir því að við breyttum okkar
sumarplönum. Ekkert brúðkaup í
Barcelona. Engin tjaldferð í
Pýreneafjöllum. Við komum til Ís-
lands til þess að vera hjá þér á
meðan Ólöf systir væri í sumarfríi
í Hollandi. Þrátt fyrir alvarleg
veikindi hvarflaði einhvern veginn
aldrei að mér að þú myndir lúta í
lægra haldi. Þú ert viljasterkasta
manneskja sem ég þekki.
Mér skjátlaðist. Í þetta sinn.
Við systurnar sátum við rúmið
þitt dögum saman. Það var mikið
sagt. Enn meira eftir ósagt. En
það er allt í lagi. Þú veist.
Elsku mamma, ég er stolt af
þér. Lífið var þér ekki mjög auð-
velt. Rétt rúmlega tvítug greindist
þú með sykursýki á háu stigi. Síð-
an hefur þú barist við þennan
sjúkdóm á hverjum degi. Og staðið
þig vel. Að minnsta kosti ertu köll-
uð Íslandsmeistari í sykursýki.
Þrátt fyrir erfiðan sjúkdóm tókst
þér að halda uppi heimili og vinna
fulla vinnu með. Svo að ég tali nú
ekki um alla þína garðvinnu uppi í
sumarbústað. „Alveg makalaus
kona hún móðir mín,“ byrja ég oft
hreykin í fjölskylduboðum úti í
Hollandi.
Mínar bestu minningar eru frá
samræðum okkar við eldhúsborðið
á Rauðalæk. Á unglingsárunum,
þegar kannski flestir leita eitthvað
annað en til foreldra sinna, varst
þú ein af mínum bestu vinkonum.
Ég gat alltaf leitað til þín. Mikið
var gott að tala við þig. Þú studdir
mig í öllu sem ég gerði og varst
dugleg að veita mér góð ráð. Mín
heitasta ósk er sú að ég verði
dætrum mínum jafngóð vinkona og
þú varst mér.
Þið pabbi voruð mér mikil hjálp
þegar ég eignaðist Stein. Ég hefði
aldrei getað þetta án ykkar hjálp-
ar. Ég fluttist til Hollands með
Stein, er hann var á öðru árinu.
Fyrstu árin var Steinn mikið hjá
ykkur á sumrin með eða án
mömmu sinnar og um jólin. Nú er
drengurinn tuttugu ára gamall að
ferðast um í Ástralíu. Veit ekki
hvar hann vill vera í framtíðinni.
Mikið gæti hann þegið góðar ráð-
leggingar frá henni ömmu sinni.
Hann á eftir að sakna þín mikið.
Eða eins og hann sagði í símann:
„Hún Sigga amma er búin að vera
til staðar fyrir mig í tuttugu ár“.
Svo varstu nú dugleg að koma
til Hollands og heimsækja okkur.
Á meðan heilsan leyfði komstu á
hverju ári. Mikið fannst mér nota-
legt að hjóla heim úr skólanum vit-
andi af þér heima hjá okkur. Og ég
sýndi þér Amsterdam, við þrædd-
um síkin, fórum í búðir, á söfn,
drukkum cappucino og spjölluðum.
Seinna eignaðist þú tengdason,
Rik. Og Sif, Salka og Egill komu í
heiminn. Þú komst í hvert sinn út
að skoða fallegasta barn í heimi.
Elsku mamma, undanfarin ár
hafa verið góð ár. Það fór vel um
þig á Hrafnistu. Þar gast þú sinnt
áhugamáli þínu, prjónaskap, í rík-
um mæli. Þú fórst daglega upp í
handavinnustofu og prjónaðir flík-
ur á alla fjölskyldumeðlimi. Börnin
mín fara stolt í skólann í peysum
frá þér.
Við systurnar viljum þakka
starfsfólkinu á Hrafnistu í Reykja-
vík fyrir alla hlýju í garð mömmu
og frábæra umönnun.
Elsku mamma, ég hef engan
veginn sagt allt, en þú veist.
Hvíldu í friði.
Þín dóttir,
Steinunn.
Þegar ég kynntist verðandi
tengdamóður minni Sigríði, var
hún nýorðin ekkja eftir Þorvarð
mann sinn. Tók hún mér strax
með virktum, hlýleg og gestrisin,
þar sem hún enn stýrði búi sínu á
Rauðalæk 22. Heimilið var með
menningarbrag, en þau hjónin
höfðu unnað málaralist, bókmennt-
um og klassískri tónlist og dætur
þeirra báðar orðið músíkantar.
Sigga var fáguð kona, með reisn í
fasi, þótt ekki væri mikil á velli og
orðin nokkuð veikburða, þegar hér
var komið sögu. En í þessari fín-
gerðu konu bjó baráttusál af vest-
firzku bergi brotin, eins og ég átti
eftir að kynnast betur. Dugnaður
hennar og atorka voru ótrúleg,
ekki sízt þegar höfð er í huga nær
60 ára glíma hennar við erfiða syk-
ursýki. Hvað starfsferil hennar
snertir, hef ég heyrt mikið lof bor-
ið á hæfni hennar og verk.
Í viðkynningu var hún hýr í
bragði, með sitt fallega bros sem
mætti manni, virðingarfull í tiltali
og umhyggjusöm. Það var henni
líkt, eftir öll hennar veikindi á síð-
asta aldursári, að verða fyrst til að
spyrja fólk um líðan þess, starfs-
stúlkur Hrafnistu allt eins og sitt
eigið fólk. Þótt hún væri mikill
karakter, hreinskilin, föst fyrir og
gæti verið hvassyrt, ef henni
fannst hallað á réttlætið, var hún í
reynd lítillát og hógvær, gladdist
yfir hverju lítilræði sem fyrir hana
var gert. Rausnarlegri manneskju
hef ég naumast þekkt, og var hún
þó afar hagsýn og nýtin, en glögg
á að fá það vandaðasta sem völ var
á til heimilisins eða til ástvina
sinna, hvort sem það var sláttuvél,
fatnaður eða þroskavænleg leik-
föng til barnanna. Hún hafði næmt
auga fyrir fegurð og samræmi,
eins og sjá má í handarverkum
hennar, máluðum myndum jafnt
sem prjónlesi, en hún prjónaði
peysur á dætur sínar og barna-
börn, ótal sokkapör og vettlinga,
vesti á tengdasyni sína, skírnar-
og jólakjóla á dótturdæturnar. Þar
sem í öðru kom eljusemi hennar
og vandvirkni í ljós. En hlýjan,
sem lögð var í gjafir hennar, fylgir
börnunum sem falleg minning.
Sigga hafði sitt trúnaðartraust
til Guðs, bað t.d. dag hvern fyrir
dætrum sínum, þegar þær voru er-
lendis. Er ég ekki frá því, að bæn-
heyrsla hennar hafi kallað þá
yngri heim eftir 11 ára dvöl í ann-
arri heimsálfu. Voru þær Ólöf
miklir sálufélagar og stoð hvor
annarri. Frændrækin var Sigga og
sýndi fólki sínu öllu ræktarsemi.
Það var hennar lán, eftir að hún
var ein orðin á sínu gamla heimili
og eftir tímabundna viðkomu á
Landakoti, að fá vist á Hrafnistu á
Laugarási. Þar var hún á ný innan
um margt fólk, líf og athafnasemi.
Fékk hún þar rúmgott herbergi,
sem hún og dæturnar gerðu mynd-
arlega heimilislegt. Og þar sýndi
Sigga sömu einbeitnina, lét ekkert
hefta ferðir sínar með hjóla-
grindina, stundaði sundleikfimi í
Norðurbrún og sótti helzt daglega
í handavinnustofuna á loftinu, þar
sem henni fannst yndislegt að vera
við hannyrðir af ýmsu tagi, ekki
sízt í samvinnu við Gerd sína,
norska starfskonu þar. Þar er lif-
andi samfélag, og árvissar, fjöl-
breyttar handverkssýningar þessa
fólks bera hæfileikum og vand-
virkni fagurt vitni.
Það er mikið tómarúm sem
skapast þegar „amma Sigga“ er
horfin af vettvangi dagsins. Sér-
staklega er mér í hug sú mikla
hlýja og stuðningur sem hún sýndi
Ólöfu minni og okkur öllum. Það
var gæfa þeirra mæðgna, að síð-
ustu átta árin gat Ólöf sinnt móður
sinni af kostgæfni, oftast með dag-
legu sambandi þar sem dóttirin
var sjálf engu síður þiggjandi í
andlegu samneyti.
Hetjuleg barátta Sigríðar við
marga erfiða sjúkdóma á síðustu
mánuðum, m.a. kvalir í baki og fót-
brot, er nú hjá liðin, en þraut-
seigja hennar og æðruleysi voru
aðdáunarverð. Hún var þá komin á
sjúkradeild, en með eigið herbergi
og persónulega muni og myndir í
kringum sig í staðfestingu þeirrar
ástar sem hún var umvafin. Öllu
starfsfólki Hrafnistu, sem annaðist
Siggu af óþreytandi umhyggju og
góðvild, eru hér með færðar al-
úðarþakkir.
Með sínum hætti tjáðu börnin
okkar í dag söknuð sinn og bless-
unarósk með því að mála myndir
af himneskum ákvörðunarstað
ömmu sinnar. Um leið og við þökk-
um Siggu samfylgdina og alla kær-
leika við okkur, viljum við setja
okkur í spor hennar í þessum orð-
um Hallgríms Péturssonar:
Láttu mig, Drottinn, lofa þig,
með lofi þínu hvíla mig,
ljósið í þínu ljósi sjá,
lofa þig strax sem vakna má.
Jón Valur Jensson.
Inga Sigríður Ingólfsdóttir lést
á Hrafnistu í Reykjavík 15. ágúst
síðastliðinn eftir mikla þraut og
skorti þá aðeins ríflega tvo mánuði
í áttrætt.
Sigga frænka er órjúfanlegur
hluti af fyrstu bernskuminningum
okkar systkinanna. Hún var systir
hennar mömmu og átti heima í
litlu herbergi uppi á lofti hjá
Guggu frænku og manni hennar
Jóni Fannberg í Garðastræti 2,
alltaf hláturmild og blíð og tók létt
á hlutunum.
Samt vissum við að hún gegndi
ábyrgðarstarfi úti í bæ, í sjálfum
Landsbankanum, og stundum þeg-
ar hún kom í heimsókn færði hún
okkur blöð með myndum af alls-
kyns útlendum peningum sem til-
valið var að klippa út og nota í
búðarleik. Mestu hlunnindin sem
fylgdu starfi hennar fyrir okkur
systkinin fólust þó í því að fá að
fara með henni árlega á jólaböll
bankans, hitta þar jólasveininn og
fá epli og sælgæti.
Sjálf fékk Sigga aldrei sælgæti
og afþakkaði alltaf kökur. Hún
hafði veikst af sykursýki upp úr
tvítugu. Um nær sex áratuga skeið
tókst hún á við þennan erfiða sjúk-
dóm án þess að nokkur heyrði
hana nokkurntíma kvarta eða æðr-
ast yfir því hlutskipti sínu.
Sigga giftist Þorvarði R. Jóns-
syni 1956. Þau byggðu sér hús á
Rauðalæk 22 og þar vorum við
alltaf aufúsugestir. Steinunn og
Ólöf fæddust 1963 og 1964 en af
fyrra hjónabandi átti Þorvarður
dótturina Eddu, fædda 1943. Þor-
varður rak fyrirtæki og þau kom-
ust vel af um skeið. Seinna gaf á
bátinn og þá hélt Sigga ótrauð út á
vinnumarkaðinn á ný og sýndi þá
enn og sannaði þá ótrúlegu seiglu
og áræði sem í henni bjó. Sama
seigla, vestfirska þrjóskan ef til
vill, dugði henni vel í sífellt harðn-
andi sjúkdómsstríði síðustu mán-
uði og vikur.
Dætur Siggu voru yndi hennar
og stolt. Fátt er hægt að hugsa sér
sem hún hefði ekki talið á sig
leggjandi fyrir velferð þeirra. Hún
naut þess líka ríkulega að sjá þær
vaxa upp og þroska hæfileika sína,
mennta sig vel erlendis, verða heil-
steyptar og vandaðar manneskjur,
eignast maka og mannvænleg börn
sem hún lét njóta sömu skilyrð-
islausu ástar.
Þannig var Sigga, trygg og trú
sínu fólki, og það fengum við líka
oft að reyna. Hún fylgdist með öll-
um stórviðburðum í lífi okkar hvar
sem við vorum stödd, hvort heldur
var í gleði eða sorg, hafði samband
og lét gott af sér leiða með ein-
hverjum hætti.
Góð kona og gegn hefur lokið
lífsgöngu sinni, ein af sönnum
hversdagshetjum þessa lands. Við
systkinin, makar okkar, börn og
barnabörn vottum dætrum Siggu
og fjölskyldum þeirra okkar
dýpstu samúð.
Ólöf, Þórarinn, Sigrún
og Ingólfur Eldjárn.
INGA SIGRÍÐUR
INGÓLFSDÓTTIR
Atvinnuauglýsingar
Sjá ennfremur: www.kopavogur.is og www.job.is
KÓPAVOGSBÆR
SALASKÓLI
Óskum eftir starfsfólki í eftirtalin
störf:
• Forstöðumaður Dægradvalar
• Starfsmenn í Dægradvöl
• Skólaliðar
Hvetjum karla jafnt sem konur til að sækja um
starfið.
Laun samkvæmt kjarasamningi Launanefndar
sveitarfélaga og viðkomandi stéttarfélags.
Upplýsingar gefa
skólastjórnendur
í síma 570 4600.
Raðauglýsingar 569 1111
FRÉTTIR
PENNINN hefur opnað vef
fyrir framhaldsskólanema,
www.skiptibok.is, þar sem
námsmenn geta fengið upp-
lýsingar um verð á notuðum
námsbókum, bæði þeim bók-
um sem er skilað og þeim sem
á að kaupa. Einnig hvaða bók-
um tekið er við, hvert skipti-
verðið er í hverju tilviki.
Skiptibókamarkaðurinn er
á nýjum stað í Hallarmúla og
er opið frá kl. 8–18 en vef-
urinn er alltaf opinn og að-
gengilegur. Afsláttur er veitt-
ur af bókum á markaðnum í
Hallarmúla ef námsmenn not-
færa sér vefinn skiptibok.is.
Penninn afhendir inneignar-
nótu fyrir notaðar bækur ef
ekki eru keyptar aðrar bækur
í staðinn.
Penninn hefur að undan-
förnu safnað upplýsingum frá
öllum framhaldsskólum lands-
ins, um brautir, áfanga og
bækur og geta nemendur því
flett upp bekk og námsgrein á
vefnum www.skiptibok.is og
fengið þar sinn bókalista, seg-
ir í fréttatilkynningu.
Skiptibóka-
markaður
á netinu
LÖGREGLAN í Reykjavík lýsir eftir
vitnum að árekstri og afstungu mánu-
daginn 15. ágúst um kl. 17:10 við
gangstéttarkant á Háteigsvegi við
Meðalholt. Þar var ekið utan í mann-
lausa gráa Renault-fólksbifreið,
NT-706. Skemmdist vinstri hliðar-
spegill. Tjónvaldur mun hafa verið á
stórri sendibifreið, hvítri eða drapp-
litaðri með stórri vörulyftu að aftan.
Þeir sem geta gefið frekari upplýs-
ingar hafi samband við umferðardeild
lögreglunnar í Reykjavík s. 444-1130.
Lýst eftir
vitnum
Í frétt Morgunblaðsins í gær var
ranglega sagt að Pétur G. Krist-
jánsson væri salvörður á Þjóð-
minjasafninu. Hið rétta er að hann
er salvörður á Þjóðskjalasafninu.
Beðist er velvirðingar á þessum
mistökum.
Salvörður á
Þjóðskjalasafni
LEIÐRÉTT
♦♦♦