Morgunblaðið - 07.09.2005, Page 30

30 MIÐVIKUDAGUR 7. SEPTEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Maren Níels-dóttir Kiernan
fæddist á Balaskarði
í Laxárdal í Austur-
Húnavatnssýslu 16.
janúar 1922. Hún
lést á Dvalarheim-
ilinu Hrafnistu í
Reykjavík 26. ágúst
síðastliðinn. Maren
var elst þriggja
systra en fyrir átti
hún hálfbróður sam-
mæðra. Foreldrar
hennar voru Níels
Hafstein Jónsson, f.
16.10. 1887, d. 22.12. 1974 og Þóra
Emilía Grímsdóttir, f. 28. 9. 1894,
d. 3. 9. 1967. Systkini Marenar
voru Jóhann Guðmundsson, póst-
meistari á Akureyri, f. 25.11. 1917,
d. 11. 3. 1980, maki Hjördís Óla-
dóttir, f. 22.12. 1922, þau eignuð-
ust fjögur börn, Sigríður Níels-
dóttir verslunarmaður, f. 15.12.
1922, d. 21.4. 2005, og Hrefna
Níelsdóttir ljósmyndari á Land-
spítalanum, f. 21.1. 1924, d. 6.7.
2003.
Maren giftist 1946 breskum
manni, Stanley Kiernan, f. 18.1.
listmálari í Suður-Englandi, f. 7.5.
1952, maki Alan Fox húsnæðis-
fulltrúi. Börn þeirra eru Helga
Mari Fox lögfræðingur, Júlía Inga
Fox nemi og Lucy Kate Fox við-
skiptafræðingur. 4) Stella Sharon
Kiernan hjúkrunarfræðingur í
Kaupmannahöfn, f. 15.5. 1953, frá-
skilin. Fyrrverandi maki Sigurður
Jónasson. Börn þeirra eru: a)
Kjartan Örn Sigurðsson, sölumað-
ur í London, maki Telma Sig-
tryggsdóttir hjúkrunarfræðingur,
þau eiga tvö börn, b) Anna Kristín
Sigurðardóttir móttökuritari,
maki Ingólfur Guðni Árnason
hljóðhönnuður hjá Sjónvarpinu,
þau eiga tvö börn, c) Sigurður Jens
Sigurðsson nemi, d) Andri Stanley
Sigurðsson nemi og e) Hrefna Mar-
ín Sigurðardóttir nemi. 5) Jóhann
Kiernan innanhúsarkitekt, f.
24.12. 1956, fráskilinn. Fyrrver-
andi maki Kristín Gunnarsdóttir.
Dóttir þeirra er Sonja Rut Kiernan
nemi. 6) Victor Pétur Níels Kiern-
an innkaupa- og markaðsfulltrúi, f.
5.8. 1963, maki Ingibjörg Sigurð-
ardóttir ferðafræðingur. Börn
þeirra eru Sunneva Mist Kiernan
nemi og Sigurður Victor Kiernan
nemi.
Maren hélt síðast heimili að Jök-
ulgrunni 13 í Reykjavík, en dvald-
ist síðan um tíma hjá börnum sín-
um þar til hún fluttist fyrir tæpu
ári á Hrafnistu í Reykjavík.
Útför Marenar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
1915, d. 7.11. 1998.
Þau eignuðust sex
börn og eru afkom-
endur Marenar nú 29.
Börn Marenar eru: 1)
Edward V. Kiernan
læknir á Akureyri, f.
6.3. 1947, maki Guð-
rún H. Bjarnadóttir
fjöllistakona. Börn
þeirra eru; a) Sigurð-
ur Hrafn Kiernan,
MS í byggingaverk-
fræði, starfar við fyr-
irtækjaráðgjöf
Landsbankans, maki
Hildur Njarðvík, lögfræðingur,
þau eiga tvö börn, b) Sverrir Þór
Kiernan, læknir í Reykjavík, og c)
Guðmundur Birgir Kiernan, flug-
kennari á Akureyri. 2) Ethel Em-
ilía Erla Kiernan arkitekt í Lond-
on, f. 12.3. 1949, maki Philip
Ashford borgarskipulagsfræðing-
ur í London. Börn þeirra eru: a)
Anna Maren Ashford, auglýsingar-
stjóri í London, BA Oxford, b) Pet-
er Jóhann George Ashford við-
skiptafræðingur, og c) Christina
Zoe Ashford háskólanemi. 3) Ingi-
björg Elsa Kiernan, kennari og
Nú þegar ég kveð þig hinstu
kveðju, mamma, þá er mér það efst í
huga hve ljúf og skilningsrík þú varst.
Andlegur styrkur þinn var mikill.
Alltaf komum við systkinin fyrst og
aldrei var það spurning hvað væri það
dýrmætasta sem þú ættir og hve stolt
þú varst allaf af okkur. Vinnudagur-
inn var langur, en aldrei heyrði ég þig
kvarta, þvert á móti, vinir okkar
höfðu á orði hve mamma okkar væri
frábær og það var alltaf gaman að
heyra. Síðustu árin voru þér erfið,
bæði líkamlega og andlega. Ekki
hefði verið hægt að biðja um betra
starfsfólk sem hlúði að þér þetta síð-
asta ár á H-2 Hrafnistu og á það mikl-
ar þakkir skilið fyrir alla þá hlýju sem
það gaf þér og okkur systkinunum.
Guð blessi minningu þín.
Þinn sonur
Edward.
Hjarta þitt var hlýtt og gott,
hugurinn rór og mildur,
fas þitt allt bar fagran vott
um fórnarlund og skyldur.
Ég þakka, móðir, þína dyggð,
þakka starf og bænir,
þakka ást og alla tryggð,
mig enginn þessu rænir.
(Valgeir Helgason.)
Elsku mamma mín, ég er búin að
kvíða svo mikið fyrir þessari kveðju-
stund, en þú varst orðin svo þreytt og
slitin og þráðir að fá hvíldina. Ég veit
líka að þú óttaðist ekki dauðann, þú
varst búin að missa pabba fyrir nær
sjö árum og báðar systur þínar
kvöddu okkur fyrir skömmu og þú
kveiðst ekki að fylgja þeim eftir.
Þau eru búin að vera mörg bréfin
sem hafa farið okkar á milli síðan ég
flutti til Bretlands fyrir nær 36 árum.
Eins erfitt og mér er þetta núna, þá
langar mig að skrifa hér síðasta bréf
mitt til þín. En samt er svo margt sem
mig langar að segja við þig og þakka
þér fyrir, elsku mamma mín, sem
ekki verður fest á blað núna, en þú
munt fá í hugskeytum frá mér um
ókominn tíma. Það sem mestu máli
skiptir er að þú hafir vitað hversu
ósköp vænt mér þótti um þig og
hversu mikið ég mun alltaf sakna þín.
Ég er þakklát fyrir að við Philip vor-
um komin til landsins, þó að mér sé
það sárt að hafa ekki getað verið hjá
þér þegar þú kvaddir þennan heim,
elsku mamma. En við áttum dýrmæt-
ar stundir saman þennan tíma og svo
margar áður, sem ég er innilega
þakklát fyrir.
Elsku mamma, þú varst alltaf svo
falleg og brosið þitt svo hlýtt. Ég veit
ekki hvort ég sagði þér það nokkurn
tímann, en það var einu sinni þegar
við systurnar vorum unglingar, að
pabbi hafði fengið sér í staupinu og
var svo ánægður og ræðinn, að hann
lét í ljós hversu fallegar við værum,
en bætti samt við að engin gæti samt
nokkurn tíman jafnast á við þig þegar
þú varst ung. Eins og oft hjá ykkar
kynslóð var pabbi ekki vanur að gera
tilfinningar sínar opinberar. Það er
líklega þess vegna sem ég man svo vel
eftir þessu kvöldi.
Elsku mamma, allir sem kynntust
þér nutu vináttu þinnar og gjafmildi.
Þegar ég var unglingur var ég stund-
um ósátt, þegar vinir mínir voru
ánægðastir bara að spjalla við þig við
eldhúsborðið. Það var ekki ósjaldan
sem þú byrjaðir þá að baka pönnu-
kökur eða elda mat fyrir hópinn, jafn-
vel þó að komið væri að miðnætti. Þá
vorum við ef til vill að ræða um pólitík
eða um óréttlæti í heiminum.
Þú varst einnig svo listræn og lagin
í höndunum. Þú saumaðir og prjón-
aðir föt á okkur sjálf meðan fjárhagur
var lítill, og þú varst svo snögg að
þessu. Þegar þú varst ung stúlka og
hafðir gaman af að skemmta þér á
Borginni, þá sneiðst þú og saumaðir
ballkjólana þína sjálf, oftast eftir kjól-
um sem þú sást í bíómyndum. Þegar
þú varst búin að nota þá í fáein skipti
voru vinkonurnar alltaf reiðubúnar að
kaupa kjólinn af þér og þú notaðir
andvirði hans og skömmtunarmiða,
sem þær voru vanar að láta þig fá
líka, til að kaupa efni í nýjan kjól.
Elsku mamma, þú varst svo ynd-
isleg og góð kona; þú áttir ekki til af-
brýðisemi eða eigingirni í þér og þú
barst ótakmarkaða umhyggju fyrir
öðrum. Þú baðst aldrei um neitt fyrir
sjálfa þig og hafðir alltaf áhyggjur af
öllum öðrum en þér sjálfri. Og alltaf
vildir þú hjálpa ef mögulegt var. Fjöl-
skyldan var þér allt og þegar við
systkinin fluttum, eitt af öðru, að
heiman þótti þér húsið í Teigagerði 7
ósköp tómlegt, en þú kvartaðir aldrei.
Þú tókst alltaf svo opnum örmum á
móti okkur öllum, þegar við komum í
heimsókn, og þegar barnabörnin og
barnabarnabörnin komu í heiminn þá
varstu svo montin af þeim og öllu sem
þau tóku sér fyrir hendur. Elsku
mamma, þrátt fyrir langa vegalengd
á milli okkar varst þú börnunum mín-
um Önnu-Maren, Peter og Christinu
yndislega góð amma, enda hafa þau
öll breytt sumarfríum og öðrum ráð-
stöfunum til að geta kvatt þig sjálf í
dag.
Hvíl þig, móðir, hvíl þig, þú varst þreytt;
þinni hvíld ei raskar framar neitt.
Á þína gröf um mörg ókomin ár,
ótal munu falla þakkartár.
(Jóhann M. Bjarnason.)
Elsku mamma mín, lífið verður svo
miklu tómlegra án þín. Ég kveð þig
nú í hinsta sinn en mun alltaf minnast
þín með ást og söknuði. Ég þakka þér
fyrir alla þína ást og umhyggju.
Blessuð sé minning þín, elsku
mamma.
Ég vil að lokum þakka öllu starfs-
fólki og heimilisfólki á deild H2 á
Hrafnistu í Reykjavík, sem veittu þér
hjálp og mikla alúð allt frá því að þú
fluttir þangað 27. september 2004.
Megi Guð blessa þau öll.
Þín dóttir
Erla.
Elsku mamma mín, ég kveð þig
með þessum erindum úr kvæði eftir
uppáhalds skáld þitt, Davíð Stefáns-
son frá Fagraskógi:
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og hörð.
Þú vaktir yfir velferð barna þinna.
Þú vildir rækta þeirra ættarjörð.
Frá æsku varstu gædd þeim góða anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa
og eykur þeirra afl og trú.
En það er eðli mjúkra móðurhanda,
að miðla gjöfum – eins og þú.
Ég flyt þér, móðir, þakkir þúsundfaldar,
og þjóðin öll má heyra kvæði mitt.
Er Íslands mestu mæður verða taldar,
þá mun það hljóma fagurt, nafnið þitt.
Blessuð sé öll þín barátta og vinna.
Blessað sé hús þitt, garður feðra minna,
sem geymir lengi gömul spor.
Haf hjartans þakkir, blessun barna þinna, –
og bráðum kemur eilíft vor.
Með sárum söknuði.
Þinn sonur
Jóhann.
Elsku mamma,
Þú gafst mér líf
og nærðir mig með ást.
Þú sýndir mér umhyggju
og hlýju.
Þú kenndir mér að elska
og dásama lífið.
Þú veittir mér styrk
til að trúa á sjálfan mig.
Þú sagðir mér frá
draumum þínum um betri heim.
Þú varst besta mamma í heimi.
Victor Pétur.
Sem Englendingur í minni fyrstu
heimsókn til Íslands árið 1977 hafði
ég ekki áður kynnst þessari íslensku
gestrisni, sem ég naut í svo ríkum
mæli hjá tilvonandi tengdamóður
minni. Á Englandi var það talið
ókurteisi að skilja mat eftir á diski
sínum, svo að ég kláraði allt sem á
honum var, enda var steikta ýsuflakið
alveg sérstaklega gott. En um leið og
ég var búinn með allt af diskinum þá
var Maren búin að setja meira á hann;
og þegar enginn meiri fiskur var á
fatinu þá var hún fljót að steikja
meira handa mér. Ég varð fljótt að
læra að ég yrði framvegis að skilja
smávegis eftir á fatinu sem vísbend-
ingu um að nú væri ég orðinn saddur.
En þessi rausn var ekki aðeins
vottur um þjóðlega hefð, heldur einn-
ig um hina miklu gjafmildi Marenar.
Það má segja að fjölskyldan hafi verið
hennar heimur og velgengni fjöl-
skyldunnar legið henni þyngst á
hjarta. Ég get hiklaust sagt að ég hef
aldrei kynnst manneskju, sem var
eins óeigingjörn og óspör á umhyggju
og fórnfýsi við ástvini sína og Maren
var og voru börnin okkar Anna-Mar-
en, Peter og Christina og ég sjálfur
þar ekki undanskilin. Blessuð sé
minning Marenar tengdamóður
minnar.
Philip Ashford.
Ég kynntist Maren tengdamóður
minni fyrir 20 árum, þegar ég og
yngsti sonur hennar, Victor, byrjuð-
um að vera saman. Hún og Stanley,
tengdafaðir minn, bjuggu í Teiga-
gerði 7 og þar átti Victor heima þegar
við kynntumst. Ég flutti síðan þangað
og við bjuggum í íbúðinni í kjallaran-
um þar til við fluttum í eigin íbúð, eða
í rúm tvö ár. Ég kynntist þeim hjón-
um fljótt og vel og kynntist strax
mannkostum Marenar. Hún var alltaf
góð og tilbúin að hjálpa öllum, hún
var yndisleg manneskja. Börn, dýr og
þeir sem voru minnimáttar áttu alltaf
vísan stað hjá henni, hún mátti ekkert
aumt sjá og aðrir gengu alltaf fyrir
hjá henni. Maren var falleg kona,
bæði að innan og utan, og ég fann
strax fyrir hlýjunni og góðmennsk-
unni sem streymdi frá henni. Hún átti
sex börn og stóran hóp af barnabörn-
um. Börnin og barnabörnin voru
mjög mikilvæg í hennar lífi og hún
var stolt af hverju og einu þeirra og
elskaði þau öll. Dóttir okkar, Sunneva
Mist, fæddist þegar við bjuggum í
Teigagerðinu og Maren naut þess að
hafa lítið barn í húsinu. Hún var með
hlýjan faðm og allir fengu faðmlag
þegar þeir komu til hennar, öllum
fannst það gott og börnin nutu þess
fullkomlega og voru lengi í faðmi
hennar. Hún elskaði blóm og það var
allt fullt af fallegum blómum, bæði úti
og inni í Teigagerðinu. Hún hafði
mjög gaman af því að eiga fallegan
garð og vann öll sumur í garðinum
langt fram á kvöld og spjallaði við vini
sína, fuglana, um leið, enda eltu þeir
hana um allan garð og það var eins og
þeir spjölluðu við hana til baka. Fugl-
arnir hoppuðu líka um garðinn á vet-
urna, þá gaf hún þeim að borða á
hverjum degi, barnabörnin hjálpuðu
við að gefa fuglunum og höfðu sér-
staklega gaman af. Teigagerðið var
dagsdaglega eins konar miðstöð fyrir
alla stórfjölskylduna þar sem börnin,
tengdabörnin og barnabörnin komu,
allir hittust, sumir rétt litu inn, aðrir
stoppuðu lengur, matarboð og jóla-
boð voru haldin og hún naut þess að
hafa fólkið sitt í kringum sig. Þegar
fjölskyldurnar komu frá Englandi
voru þær í Teigagerðinu og þá var
fjörugt þar og naut Maren þess mik-
ið.
Teigagerðið var sannkallaður æv-
intýraheimur fyrir barnabörnin. Við
komum oft í heimsókn, Sunnevu og
Sigurði fannst alltaf jafn gaman að
koma til ömmu og afa og þau nutu
þess að vera ömmubörn Marenar.
Hún var mikill húmoristi og mjög oft
var hún með stríðnisglampa í fallegu
augunum sínum. Síðustu ár bjó Mar-
en á Akureyri hjá Edda, elsta syni
sínum, og Höddu konunni hans, og
undi hag sínum vel þar, enda var
Eddi sérstaklega góður við mömmu
sína og Hadda dugleg að hjálpa Mar-
en með handavinnu. Þar átti hún líka
góðan vin í heimilishundinum Nonna,
sem henni þótti vænt um. Þegar hún
bjó á Akureyri kom hún og var hjá
okkur, stundum í nokkra daga og
stundum nokkrar vikur og það var
yndislegt að hafa hana, dúlla og dekra
við hana, nudda hana, bera krem á
hana, klippa neglurnar, greiða henni,
knúsa og faðma hana fast og lengi.
Hún fór á Hrafnistu í september í
fyrra þegar heilsu hennar fór að
hraka. Við heimsóttum hana oft á
Hrafnistu. Það var sjaldnar og sjaldn-
ar sem hún þekkti okkur og þótti okk-
ur það mjög leitt. Victor fór næstum á
hverjum degi til mömmu sinnar og
var henni einstaklega góður og um-
hyggjusamur. Erla kom næstum í
hverjum mánuði til Íslands síðasta
árið til að vera með mömmu sinni,
hún var alltaf hlý og mjúk við hana og
hugsaði um hana af mikilli væntum-
þykju frá morgni til kvölds þegar hún
var á landinu. Maren notaði orðin
dásamlegt og yndislegt oft og þessi
orð eiga sérstaklega vel við um hana
sjálfa. Hún var yndislegasta tengda-
mamma sem ég hefði getað hugsað
mér og dásamleg amma barnanna
minna. Mér þótti afar vænt um hana
og er glöð að hafa fengið að vera sam-
ferða henni í lífinu. Ég veit að hún er á
góðum stað.
Ingibjörg.
Ég á eftir að sakna þín um leið og
ég mun lifa á öllu góðu stundunum
sem við áttum saman. Og þegar ég
rifja þær upp með stelpunum mínum
þá eiga þær eftir að muna eftir þér í
gegnum allar fallegu minningarnar.
Þú gafst mér svo mikið. Hin óbilandi
trú sem þú hafðir á mér kenndi mér
að trúa á sjálfan mig og verkin mín og
að mér væru allir vegir færir. Betra
nesti gastu ekki gefið mér. Þú tókst
mig í fang þér og opnaðir heimili þitt
fyrir mér þegar mamma og pabbi
misstu allt og þurftu að byrja frá
grunni. Þá lærðum við að þekkja
hvort annað betur en nokkurn tíma
fyrr. Þessi tími var Guðs gjöf. Sam-
eiginlegur áhugi okkar á stjórnmál-
um varð til þess að oft var andrúms-
loftið rafmagnað í eldhúsinu í
Teigagerðinu. Þá hélt afi sig til hlés
en lét okkur þó reglulega vita að hann
væri að hlusta á okkur úr stofunni.
Heimili ykkar var samkomustaður
fjölskyldunnar og fullkomnaði heim-
sókn til ykkar stórhátíðir. Þú varst
listamaður í höndunum og skipti þá
engu hvort um saumaskap eða mat-
argerð var að ræða. Þú passaðir líka
upp á það að enginn færi svangur úr
kotinu þínu. Jafnvel þrestirnir í garð-
inum voru ekki án matar. Fjölskyldan
skipti þig öllu máli. Þú unnir henni
allri og áttir þína bestu vini innan
hennar. Hjá þér var alltaf stutt í skell-
andi hláturinn og þér var oft skemmt.
Þannig fórst þú jákvæð í gegnum lífið
en varst jafnframt þrautseig og sjálf-
stæð. Þú sýndir náunganum vinsemd
og hlýju um leið og þú naust þín í ein-
rúmi. Eftir að þú fluttir til Akureyrar
hittumst við sjaldnar en áður en þó
oftast um jól og páska. Alveg fram á
síðustu þorláksmessu héldum við í
hefðina okkar og fórum á Bautann í
skötu. Það var okkar stund saman.
Ég naut tímanns með þér og hugsaði
oft til þín á ferðalögum mínum um
heiminn en tengingin milli okkar
slitnaði aldrei. Þú gafst fjölskyldu
þinni styrk og trú en umfram allt þá
varstu amma mín, fyrirmynd í mínu
lífi og kona sem ég horfði upp til.
Þín verður sárt saknað. Megi minn-
ingin um þig lifa og fordæmi þitt
verða öðrum veganesti í lífinu.
Kjartan Örn Sigurðsson.
Ég er þakklátur fyrir að hafa átt
Maren ömmu. Hún kenndi mér svo
margt í Teigagerði hjá þeim Stanley
afa þegar pabbi og mamma voru ung í
námi. Að koma í Teigagerði var bæði
spennandi og gaman því þar ríkti fjör,
ást, hamingja og gleði. Afi var uppá-
tækjasamur dótakarl og amma sá
alltaf til þess að nægur matur væri til
handa fimmtán manns í hádeginu,
enda lögðu allir leið sína þangað í
matarhléum sem og við flest önnur
tækifæri sem gáfust. Ég þakka fyrir
þær hamingjustundir sem ég upplifði
með ykkur öllum en iðulega voru öll
börnin þeirra saman komin í Teiga-
gerði, Elsa, Erla, Stella, Jói, pabbi og
Pétur og svo ömmusysturnar Hrefna
og Sigga. Ég hugsa til barnæsku
minnar sem himnaríkis á jörðu þar
sem jafnvægi, sátt og samlyndi ríkti.
Sem strákur gerði ég mér grein fyrir
því hvað ég hafði það gott en jafn-
framt að svo auðvelt væri lífið ekki í
raun og veru. Þegar ég var hjá ömmu
var ég öruggur fyrir atgangi lífsins
enda helgaði hún sig fjölskyldu sinni
öllum stundum. Hún verndaði barna-
börn sín og fann ég umhyggjuna
streyma frá henni í hvert sinn sem við
hittumst. Mér leið eins og ég væri eini
litli strákurinn í heiminum og fékk að
finna að ég væri afskaplega einstakur
MAREN
NÍELSDÓTTIR
KIERNAN