Morgunblaðið - 08.12.2005, Qupperneq 46

46 FIMMTUDAGUR 8. DESEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Leó Ingvarssonfæddist í Neðra-
Dal undir V-Eyja-
fjöllum í Rangár-
vallasýslu 22. sept-
ember 1913. Hann
lést á Hrafnistu í
Hafnarfirði 29. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Guð-
björg Ólafsdóttir
frá Hellishólum í
Fljótshlíð í Rangár-
vallasýslu, f. 7.
mars 1875, d. 1950,
og Ingvar Ingvarsson frá Neðra-
Dal undir V-Eyjafjöllum, f. 21.
apríl 1874, d. 1955. Systkini hans
voru alls 16, en 11 þeirra lifðu til
fullorðinsára. Ingólfur, Ólafur,
Óskar, Samúel, Tryggvi, Elín,
Lilja, Svava, öll látin, en eftir lifa
Ingibjörg Fjóla, sem dvelur á
hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð í
Kópavogi og Lovísa, sem dvelur
á Dvalarheimili aldraðra á Hellu.
8. nóvember 1941 kvæntist Leó
Kristbjörgu Kristjánsdóttur frá
Heiðarbrún í Vestmannaeyjum,
f. 8. apríl 1921, d. 24. nóvember
1999. Foreldrar hennar voru El-
ín Oddsdóttir frá Ormskoti í
Fljótshlíð, f. 27. janúar 1889, d.
1965, og Kristján Jónsson, frá
Arngeirsstöðum í Fljótshlíð, f.
13. mars 1882, d. 1957. Dætur
Kristbjargar og Leós eru: 1) Elín
Guðbjörg, f. 17.
október 1942, gift
Konráði Guð-
mundssyni, f. 30.
desember 1938.
Þeirra börn eru: a)
Kristbjörg, f. 1960,
sambýlismaður
Lúðvík H. Gröndal,
f. 1955, þau eiga
þrjú börn. b) Brynj-
ar, f. 1962, hann á
þrjú börn. 2) Fjóla,
f. 7. október 1949,
gift Guðjóni Þor-
valdssyni, f. 23.
september 1949. Börn þeirra
eru: a) María Lea, f. 1968, gift
Ólafi Borgþórssyni, f. 1965, þau
eiga þrjú börn. b) Þorvaldur, f.
1971, sambýliskona Hrönn Eir
Grétarsdóttir, f. 1970, þau eiga
tvö börn. c) Elín Kristbjörg, f.
1977, hún á tvö börn. d) Guðjón
Bjarki, f. 1987.
Leó bjó í Vestmannaeyjum í 27
ár, en árið 1969 fluttu þau hjónin
í Kópavoginn og bjuggu þar í
Lundarbrekku 8. Í Vestmanna-
eyjum var Leó lengst af sjómað-
ur, en starfaði einnig sem járn-
smiður í Steinasmiðju. Eftir að
hann flutti í Kópavoginn starfaði
hann í 20 ár hjá Ölgerð Egils
Skallagrímssonar.
Leó verður jarðsunginn frá
Kópavogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Elsku pabbi minn, mig langar að
kveðja þig með örfáum orðum. Í
hjarta mínu ríkir sorg en jafnframt
get ég ekki annað en samglaðst þér
að fá hvíldina.
Minningarnar streyma fram í
hugann, minningar frá því þegar ég
var lítil stelpa í Vestmannaeyjum.
Þú varst alltaf duglegur að taka
mig með þegar ættingjar og vinir
voru heimsóttir. Á sumrin fórum
við undir V-Eyjafjöll og komum
víða við því frændrækinn varstu og
gleymdir engum. Það varst þú sem
kenndir mér bænir sem við fórum
með saman á hverju kvöldi, kenndir
mér að lesa og líka að prjóna. Árið
1969 vorum við öll flutt í Kópavog-
inn og varla leið sá dagur sem þú og
mamma komuð ekki til mín og fjöl-
skyldu minnar færandi hendi. Ef
enginn var heima var gjarnan vísu
stungið inn um lúguna. Þegar
mamma dó árið 1999 leiddist þér
einum.
Síðustu fjögur ár varstu á Hrafn-
istu í Hafnarfirði, þar er einmuna
starfsfólk sem allt vildi fyrir þig
gera. Fljótlega eftir að þú komst á
Hrafnistu hættir þú að keyra bíl því
sjónin var orðin léleg og aldurinn
hár. Þá gat ég farið að borga allar
heimsóknirnar sem þú áttir orðið
inni hjá mér og það voru ófáar
stundirnar sem ég sat hjá þér.
Stundum fórum við í bíltúr og í
sumar fórum við í fallegu sveitina
þína, drukkum kaffi undir berum
himni og horfðum á Seljalandsfoss.
Alltaf varstu jafnglaður þegar þú
sást fólkið þitt því hjá okkur vildir
þú helst vera.
Elsku pabbi minn, ég kveð þig
með söknuði og innilegu þakklæti
fyrir allt. Ég bið góðan Guð að
geyma þig og mömmu sem ég veit
þú ert búinn að hitta.
Þín dóttir
Fjóla.
Kær tengdafaðir minn er látinn í
hárri elli. Meiri ljúfling var vart að
finna hér á jörðu. Minningar
streyma fram hver af annari, góðar
minningar.
Við höfum átt samleið í 46 ár eftir
að ég giftist Elínu dóttur þeirra
Kristbjargar og Leós. Ég minnist
Leós í stofunni á Breiðabólsstað í
Vestmannaeyjum í stífpressuðum
sparifötum og hvítri skyrtu að
hlusta á messuna á sunnudögum
meðan steikarilmurinn úr eldhús-
inu hjá Boggu tengdamömmu barst
um húsið. Ég minnist Leós koma
færandi hendi nánast daglega,
humar og rauðsprettu þegar hann
kom af sjónum í Vestmannaeyjum,
og seinna kom maltöl og appelsín
eftir að hann gerðist bruggari í öl-
gerð Egils Skallagrímssonar. Ég
minnist Leós koma á Þorláksmessu
með kassa undir hendinni, með ölið,
konfektið og rauðvínið, ekki við
annað komandi en að leggja í púkk-
ið í jólamatinn. Ég minnist fjöl-
skylduboðanna á gamlárskvöld hjá
þeim Leó og Boggu, bæði í Eyjum
og í Lundarbrekkunni, þar sem Leó
blandaði svo lystilega kokteilana
handa okkur fullorðna fólkinu. Og
hver annar en Leó kom með jólatré
og seríu fyrsta búskaparárið okkar
Ellu. Ávallt vakinn og sofinn yfir
velferð okkar og barnabarnanna.
Leó og Bogga fluttu frá Vest-
mannaeyjum 1968. Þá var Leó 55
ára gamall og dreif í því að taka bíl-
próf og keypti fyrsta bílinn. Hann
varð jú að vera á bíl eins og allir í
henni Reykjavík. Þau hjónin ferð-
uðust mikið um landið meðan þau
gátu. Undir Eyjafjöllin í sveitina
sína kæru var farið mörgum sinn-
um á ári. Leó fylgdist vel með sín-
um stóra systkinahópi og afkom-
endum þeirra og vissi upp á hár
hvað hver gerði og átti heima. Þeg-
ar Bogga tengdamamma dó 1999
bjó hann einn um tíma, en flutti síð-
an á Hrafnistu í Hafnarfirði, þar
sem hann lést. Á Hrafnistu er gott
starfsfólk sem reyndist honum afar
vel, bæði á vistinni og hjúkrunar-
deildinni. Er því góða fólki færðar
alúðarþakkir. Nú skiljast leiðir hér
á jörðu um stund, en ekki efast ég
andartak um að þú og Bogga hafið
sameinast á ný hjá Guði vorum.
Kæri Leó minn, þakka þér fyrir
allt og blessuð sé minning þín.
Konráð Guðmundsson.
Elsku afi Leó.
Um leið og við kveðjum þig
hinstu kveðju langar okkur til að
minnast þeirra fjölmörgu stunda
sem þú áttir með okkur og börn-
unum okkar. Alltaf fylgdist þú með
okkur og öllu sem var að gerast í lífi
okkar, alltaf áttir þú bros handa
okkur og þær voru ófáar gjafirnar
sem þú færðir okkur. Fyrir allt
þetta og ótal margt fleira viljum við
þakka þér. Við vitum að nú er hún
amma Bogga búin að taka á móti
þér og að þér líður vel. Að lokum
viljum við minnast þín með orðum
herra Sigurbjörns Einarssonar
biskups:
Þú, Guð sem veizt og gefur allt,
mitt geð er hvikult, blint og valt
og hugur snauður, hjartað kalt –
þó vil ég vera þinn.
Og þú ert ríkur, þitt er allt
og þú ert faðir minn.
Þú þekkir allan heimsins harm,
hvert hjarta grætur þér við barm,
þú vegur á þinn ástararm
hvert afbrot manns og böl.
Við krossins djúpa, hreina harm
þú helgar alla kvöl.
Þú átt mitt líf, þú leystir mig,
þú lést mig blindan finna þig
af þeirri náð, er söm við sig
hvern dag mig dæmdan ber.
Þú, Kristur, bróðir, blessar mig
og biður fyrir mér.
Minn Guð, sem varst og ert mér allt
og alla blessar þúsundfalt,
þú skilur hjartað, veilt og valt,
og mannsins mörgu sár.
Þú ber þinn kross og bætir allt
og brosir gegnum tár.
Kristbjörg, Lúðvík, Konný,
Eydís og Ingveldur.
Elsku afi minn, hér kemur hinsta
kveðjan. Það eru ekki margir sem
hægt er að hugsa til og finna ekkert
slæmt um en þannig varst þú, góð-
ur í gegn og stóðst svo sannarlega
undir nafninu „besti afi í heimi“.
Aldrei nokkurn tímann sagðir þú
við mig styggðaryrði og alltaf þótti
mér óendanlega vænt um þig. Ég
var skírð í höfuðið á þér og snemma
var ég ákveðin í því að þegar ég
myndi eignast dreng þá ætlaði ég
að skíra hann Leó. Það var enginn
efi hjá mér að ég gæti staðið við
þetta og þannig fór það nú að ég á
einn lítinn Leó sem stoltur ber nafn
langafa síns. Ég er ekki frá því að
það fylgi nafninu að vera góður í
gegn. Ég vil bara þakka þér allar
góðu stundirnar, allar heimsóknirn-
ar, öll matarboðin, allar gjafirnar
og alla bíltúrana.
Elsku hjartans afi minn, vonandi
hefur þú það gott á nýjum stað með
öllum ættingjum, vinum og ömmu.
Nú ætti að vera nógur tími til að
spjalla og rækta frændsemi við
löngu horfna ættingja. Guð geymi
þig, afi minn, og enn og aftur takk
fyrir mig.
Kær kveðja,
María Lea Guðjónsdóttir.
„Hann afi Leó er dáinn“. Þetta
voru orðin, sem ég heyrði 29. nóv-
ember, þegar mamma hringdi til
mín út til Danmerkur. Skrýtið hvað
dauðinn kemur alltaf jafn mikið á
óvart, mér fannst hann eitthvað svo
fjarlægur þér, afi.
Með mínum fyrstu minningar-
brotum úr barnæsku eru þær
stundir þegar ég kom á „Breiðó“ í
Vestmannaeyjum til ykkar ömmu
Boggu. Þangað var ávallt gaman að
koma. Manstu, afi, hvað okkur þótti
alltaf gaman „að stíga stokkinn“.
Afi, ég held að þú hafir verið ein-
staklega barngóður maður. Takk
fyrir alla göngutúrana, sem þú fórst
með okkur Kiddý systur á sunnu-
dögum.
Ég kveð þig nú, elsku afi Leó,
með einlægri þökk fyrir allt. Nú
hafið þið amma Bogga sameinast á
ný. Ég veit að þið takið vel á móti
mér þegar minn tími kemur.
Stundin líður, tíminn tekur,
toll af öllu hér,
sviplegt brotthvarf söknuð vekur
sorg í hjarta mér.
Þó veitir yl í veröld kaldri
vermir ætíð mig,
að hafa þó á unga aldri
eignast vin sem þig.
Þú varst ljós á villuvegi,
viti á minni leið,
þú varst skin á dökkum degi,
dagleið þín var greið.
þú barst tryggð í traustri hendi,
tárin straukst af kinn.
Þér ég mínar þakkir sendi,
þú varst afi minn.
(Hákon Aðalsteinsson.)
Brynjar Konráðsson.
Ég vil kveðja afa minn, Leó Ingv-
arsson sem lést 29. nóvember síð-
astliðinn. Ég minnist Leós afa sem
einstaklega ljúfs og góðs manns
sem reyndist mér ávallt vel. Honum
var umhugað um mig og framtíð
mína og var alltaf áhugasamur um
það sem ég hafði fyrir stafni hverju
sinni. Ófá voru skiptin þegar ég leit
í heimsókn til ömmu og afa og hann
dró mig afsíðis og gaukaði að mér
smá aur. Ég er ánægður með að
bera nafn afa míns en hann kallaði
mig ávallt nafna. Ég veit það hafa
orðið fagnaðarfundir þegar hann
hitti Boggu sína, mikið held ég að
hann hafi saknað hennar undanfar-
in ár.
Leó kvaddi þennan heim í hárri
elli á Hrafnistu í Hafnarfirði og ég
þakka honum samfylgdina og votta
öllum í fjölskyldunni samúð mína.
Björn Leó.
Elsku langafi Leó. Það er skrítið
að nú skuli ég ekki geta komið leng-
ur til þín í heimsókn á Hrafnistu.
Það var alltaf svo gaman og nota-
legt að koma til þín. Það verður
tómlegt að hafa þig ekki hjá okkur
á jólunum, nema í anda. En ég veit
að þér líður nú vel þegar þú ert
kominn til langömmu Boggu. Þakka
þér elsku langafi fyrir allt og bless-
uð sé minning þín.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Þín
Konný Björg.
LEÓ
INGVARSSON
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is
(smellt á reitinn Morgunblaðið í fliparöndinni – þá birtist valkosturinn „Senda
inn minningar/afmæli“ ásamt frekari upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast fyr-
ir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins tiltekna
skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur renn-
ur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki lengri en 2.000 slög (stafir með bilum -
mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem kvadd-
ur er virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Formáli Minningargreinum fylgir formáli, sem nánustu aðstandendur senda
inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá, sem fjallað er um,
fæddist, hvar og hvenær hann lést, um foreldra hans, systkini, maka og börn
og loks hvaðan útförin fer fram og klukkan hvað athöfnin hefst. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minn-
ingargreinunum.
Undirskrift Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en
ekki stuttnefni undir greinunum.
Myndir Ef mynd hefur birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með minning-
argrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd er ráðlegt að senda
hana á myndamóttöku: pix@mbl.is og láta umsjónarmenn minningargreina
vita.
Minningargreinar
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
MAGNÚS KOLBEINSSON,
Stóra Ási,
Borgarfirði,
lést á gjörgæsludeild Landspítala háskólasjúkra-
húss mánudaginn 5. desember.
Þórunn Andrésdóttir,
Andrés Magnússon,
Kolbeinn Magnússon,
Jón Magnússon,
Halla Magnúsdóttir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
ÓMAR S. ZÓPHÓNÍASSON,
Fögruhlíð 5,
Hafnarfirði,
lést á heimili sínu aðfaranótt mánudagsins
5. desember.
Jarðarför auglýst síðar.
Kristín Theódórsdóttir,
Theódór K. Ómarsson, Hafdís Sigursteinsdóttir,
Marta G. Ómarsdóttir, Höskuldur Ragnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.