Fréttablaðið - 11.01.2003, Page 24

MYNDLIST Nú um þessa helgi eru
opnaðar eitthvað á annan tug
myndlistarsýninga á höfuðborg-
arsvæðinu. Myndlistarvertíðin
er greinilega að byrja, nú þegar
bókavertíð jólanna er búin.
Þrjár þessara sýninga eru í
Gerðarsafni í Kópavogi. Þar
sýna þau Bjargey Ólafsdóttir,
Hallgrímur Helgason og Húbert
Nói. Þau voru í óða önn að
hengja verkin sín upp á veggi
þegar blaðamaður hitti þau þar í
vikunni.
Húbert Nói var kominn lengst
á veg með að setja upp olíumál-
verk sín á neðri hæð safnsins.
Sýningu hans má kalla innsetn-
ingu, því málverkin eru öll mál-
verk af salnum sem þau eru
sýnd í. Á flestum málverkanna
má svo sjá landslagsmálverk,
þar sem þau hanga á veggjum
salarins.
Landslag sem er ekki til
“Þetta er landslag sem er ekki
til. Og þetta eru málverk sem eru
ekki til,“ segir Húbert Nói. Samt
blasir þetta landslag við sýning-
argestunum í Gerðarsafni. Og
þeir sjá jafnframt landslagsmál-
verkin á málverkunum af saln-
um.
Með þessu segist Húbert Nói
vera að velta fyrir sér í senn for-
gengileikanum og því starfi sem
hann stundar, myndlistinni. Þar
að auki er hann að stilla saman
vitsmunum okkar og tilfinning-
um.
„Ég er dálítið upptekinn af því
hvar þetta tvennt mætist. Af
hverju til dæmis talar þetta
landslag til mín, núna árið 2003?“
Hann bjó á hálendinu í tvö sum-
ur. Þá var þar allt öðru vísi um-
horfs en nú er. „Nú er komin þarna
Hágöngumiðlun, Vatnsfellsvirkj-
un, Kvíslarveitur, Sultartanga-
virkjun og Sultartangalón.“
39 metra yfir sjávarmáli
Þegar Húbert Nói bjó á há-
lendinu stundaði hann jarð-
fræðirannsóknir við Kvíslar-
veitu og Sandafell. Verk hans
draga dám af því og „hafa vís-
indalegt yfirbragð,“ eins og
hann segir sjálfur. Til dæmis var
hann fyrsti íslenski myndlistar-
maðurinn sem merkti landslags-
málverk með nákvæmri stað-
setningu, með hjálp GPS-stað-
setningartækis. Svipaða sögu er
að segja af sýningunni í Gerðar-
safni.
Hann segir málverkin á sýn-
ingunni vera gerð á þriggja ára
tíma. „Það tekur frá átta mánuð-
um upp í eitt og hálft ár að gera
hverja mynd. Þegar ég var að
byrja á þessu var allt önnur
stemning í samfélaginu. Þá sner-
ist allt um skyndigróða, skyndi-
frægð, skyndimat, skyndikynlíf.
En mitt viðbragð var að gera
eitthvað sem maður þarf að
sinna af mikilli alúð. Farvegur
skyndilausnanna hentar mér
ekki.“
Dauðinn svífur yfir vötnum
Bjargey Ólafsdóttir gengur
hugsanlega næst sjálfri sér af
þessum þremur myndlistar-
mönnunum í Gerðarsafni. Sýn-
inguna nefnir hún upp á ensku
„Flying/dying“, eða fljúg-
andi/deyjandi. Óhætt er að segja
að dauðinn svífi þar yfir vötn-
um.
Á gólfinu er stór blóðpollur
og í einu horninu gefur að líta
vídeómynd af bílslysi sem lista-
konan lenti sjálf í þegar hún var
við nám í Finnlandi. Hún slasað-
ist alvarlega og var um hríð nær
dauða en lífi. Samt tók hún upp
vídeómyndavélina sína og hóf að
mynda.
„Ég gat varla hreyft mig. Var
bara í sjokki,“ segir hún. Hún er
ekki frá því að þetta hafi verið
nánast ósjálfráð viðbrögð, til-
raun til þess að komast út fyrir
vettvang slyssins með því setja
sig í hlutverk myndlistarmanns-
ins.
Enn að leika sér í túninu heima
Þótt dauðinn sé nálægur er
sýning hennar ekki dauðans al-
vara út í gegn. Á veggjunum
hanga ljósmyndir, sumar af
henni sjálfri og ungum frænda
hennar að þykjast vera dauð,
aðrar af litlum, bleikrósóttum
„draug“ sem virðist vera krakki
með teppi yfir höfuð sér.
Hún segist vissulega vera
upptekin af dauðanum, en hlær
samt mikið þegar hún samþykk-
ir að þetta sé eins konar „leikur
að dauðanum“.
„Annars er það skemmtilegt
að þegar ég var lítil þá lék ég
mér einmitt hér þar sem Gerðar-
safn stendur. Þá var hérna stórt
tún,“ segir Bjargey. Hún er
fædd og alin upp á þessum slóð-
24 11. janúar 2003 LAUGARDAGUR
Bjargey Ólafsdóttir, Hallgrímur Helgason og Húbert Nói opna öll einkasýningar sínar í Gerðarsafni í dag. Á annan tug myndlistarsýninga
fer af stað um þessa helgi.
Að finna sér farveg í listinni
ÞRÍR ÍSLENSKIR MYNDLISTARMENN
Þau hafa öll haft nóg að gera í fagi sínu, þótt peningarnir komi ekki af himnum ofan.
BJARGEY ÓLAFSDÓTTIR
Lenti í alvarlegu bílslysi og var hætt komin. Á slysstað tók hún upp vídeómyndavélina og
fór að taka myndir. „Þetta voru kannski einhver ósjálfráð varnarviðbrögð.“
HALLGRÍMUR HELGASON
Hallgrímur kemur vissulega víða við í listinni. Hann teiknar og málar, skrifar sögur, leikrit
og ljóð. Hann hlýtur að hafa meira en nóg á sinni könnu. „Já, maður reynir að nota tím-
ann vel. Lífið er ekki það langt,“ segir hann.