Fréttablaðið - 16.04.2004, Blaðsíða 45

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 515 75 00, fax: 515 75 16 Ritstjórn: 515 75 05, fax: 515 75 06, ritstjorn@frettabladid.is
Auglýsinga- og markaðsdeild: 515 75 15 - fax 515 75 16, auglysingar@frettabladid.is Dreifing: 515 75 00, dreifing@frettabladid.is
SM Á A U G L Ý S I N G AS Í M I N N E R 550 5000
Sú var tíð að heimurinn var dásam-lega einfaldur. Sovétríkin ríktu í
austri og Bandaríkin í vestri. Helm-
ingur Íslendinga var á móti hernum
og helmingur með. Fólk var til vinstri
eða hægri og ekkert þar á milli. Ráð-
herrar réðu viðskiptalífinu, hverjir
skyldu fá bankalán og hverjir ekki,
hvað skyldi flutt inn og hvað út, hvert
gengið skyldi vera og hvað skyldi
framleitt mikið af skyri. Bjór var
bannaður. Eitt sjónvarp var í landinu,
eitt útvarp og hver flokkur réði einu
dagblaði. Stjórnmálamenn voru þérað-
ir og þeir höfðu jafnan síðasta orðið í
stórum málum og smáum.
EN SVO breyttist allt. Viðskiptalífið
varð frjálst. Blokkir hafa hrunið, fyrst
Sambandið og svo Kolkrabbinn. Kalda
stríðinu er lokið. Áður óþekktir
(óþekkir) menn hafa orðið ríkir og
áður ríkir menn hafa misst áhugann
og eru farnir í golf. Alls kyns lög hafa
verið sett til þess að tryggja rétt borg-
aranna gegn valdi stjórnmálamanna
(að gefnu tilefni). Við höfum upplýs-
ingalög, stjórnsýslulög og síðast en
ekki síst jafnréttislög. Eitthvert
óflokksbundið fólk hefur stofnað fjöl-
miðla eins og ekkert sé sjálfsagðara.
Og það sem meira er: fólk hefur áttað
sig á því að allt svona tal um hægri
menn og vinstri menn og guð má vita
hvað, og að það sé vinstra samsæri í
gangi gegn hægri mönnum – eins og
við fáum svo oft að heyra – er ekkert
annað en kverkaskítur frá árum kalda
stríðsins. Nú ríður á að skola kverk-
arnar og spýta.
Í ÞESSUM HEIMI getur verið
mjög erfitt að vera til ef maður er enn
fastur í gamla tímanum. Sérstaklega
ef maður er stjórnmálamaður. Þá get-
ur maður lent í því að halda að maður
eigi til dæmis ennþá að stjórna því
með handafli hvernig fjölmiðlar fjalla
um mann, að allir sem eru ósammála
manni séu vinstri menn og þar af leið-
andi vondir, að manni leyfist að gera
það sem manni sýnist án tillits til laga
sem manni sjálfum finnst óhentug, að
manni beri að ráða í stöður einungis
þá sem eru sammála manni, að manni
beri að styðja Bandaríkin í einu og
öllu og gera nákvæmlega eins og þau
(setja lög um útlendinga) og að manni
beri ekki að breyta um skoðun þótt
áratugir líði og heimurinn breytist.
Dáldið svona er Björn Bjarnason
dómsmálaráðherra. Jafnréttislögin
eru nefnilega ekki börn síns tíma.
Ráðherrann er hins vegar Björn síns
tíma og þarf breytinga við.
Bakþankar
GUÐMUNDAR
STEINGRÍMSSONAR
VI Ð S EG J U M F R É T T I R
Björn
síns tíma