Fréttablaðið - 11.06.2005, Síða 48

Söngvarinn Jón Jósep Snæ-björnsson kemur eins ogstormsveipur inn á kaffihús-
ið þar sem við höfum mælt okkur
mót. Það fyrsta sem hann spyr er
hvort nýja hárgreiðslan sé í lagi.
Ég játa því og spyr á móti hvort
hann sé að reyna að breyta ímynd-
inni.
„Það er ekkert á bak við þetta.
Ég er búinn að vera mjög stutt-
klipptur með hanakamb í tvö ár
svo það var bara kominn tími á
breytingar. Kannski er þetta hluti
af undirmeðvitundinni enda er
maður orðinn svo ráðsettur og
alveg að detta inn í vísitölufjöl-
skylduna,“ segir Jónsi en hann og
eiginkona hans, Rósa Björgvins-
dóttir, eiga von á sínu öðru barni í
okóber. Það er mikil tilhlökkun á
heimilinu enda hafa þau hjónin
hreiðrað um sig í stærri íbúð og
vilja hvergi annars staðar búa en í
Hafnarfirði. Fyrsta júní síðastlið-
inn, á afmæli kappans, hóf hann
flugnám hjá Flugskóla Íslands.
„Ég ætla að klára einkaflug-
mannsprófið í sumar en það gefur
mér réttindi til að fljúga einn um
háloftin með farþega án endur-
gjalds. Í framhaldinu stefni ég að
því að verða atvinnuflugmaður ef
ég get og tíminn leyfir. Mig
dreymir um stífpressaðan flug-
mannabúning,“ segir hann og
hlær og bætir við að flugmanna-
námið sé partur af æskudraumi
hans. Þegar hann var drengur
fannst honum svalast að vera
söngvari, leikari eða flugmaður.
Hann á því bara eitt eftir.
„Flugmannanámið hefur
blundað í mér mjög lengi. Kiddi
vinur minn á Akureyri er að læra
flug og hann kom þeirri hugmynd
að hjá mér að þetta væri mögu-
legt. Einhvern veginn hafði ég
ekki leitt hugann að því að þetta
væri möguleiki.“ Þetta er þó ekki
í fyrsta skipti sem hann sest á
skólabekk því hann stundaði við-
skiptafræðinám við Háskóla
Íslands frá 1998-2000.
„Ég var að rjátla við þetta en
hljómsveitin tók einfaldlega allan
minn tíma svo árangur lét á sér
standa. Ég var fínn námsmaður í
grunnskóla en í menntaskóla
slaknaði aðeins á þessu því ég
lagði það í vana minn að læra bara
daginn fyrir próf. Ég tók svolítið
skarpt á félagslífinu í mennta-
skóla í stað þess að læra heima, en
það reyndist mér mikill lífsins
skóli engu að síður. Þar þjálfaði ég
þessa félagslegu hlið á sjálfum
mér sem hefur gagnast mér vel.
Ég er ekki mjög hamlaður á þessu
sviði,“ segir hann og hlær.
Fjölskyldan skiptir öllu máli
Jónsi er mikill fjölskyldumaður
og það færist líf yfir andlit hans
þegar hann talar um eiginkonu
sína og einkasoninn Trausta sem
er fjögurra ára. „Ég finn fyrir því
að fjölskyldan er akkeri mitt.
Maður getur misst sjónar af raun-
veruleikanum með því að upplifa
óhóflega mikla aðdáun í langan
tíma. Þess vegna er svo eðlilegt að
hengja popparann upp á snaga
þegar maður kemur heim og setja
í þvottavél, laga til og lesa fyrir
börnin sín. Ég er líka þeirrar
skoðunar að fólk eigi að eignast
börnin sín fyrr en seinna. Ég er
samt ekki að mæla með fæðingum
undir 20 ára aldri, en að vera
frekar nær þrítugu en fertugu
þegar fólk hugar að barneignum
finnst mér skipta miklu máli. Mig
dreymir um að eiga góð ár með
konunni minni eftir að börnin
vaxa úr grasi og að við getum gert
eitthvað skemmtilegt saman og
notið barnabarnanna áður en ég
fer að kalka. Mér hefur alltaf
fundist fjölskylda afskaplega
mikilvæg. Ég kem frá sterkri fjöl-
skyldu á Akureyri. Mamma mín
og pabbi eru afar heil og við
systkinin fengum gott uppeldi.
Mér fannst við hafa allt til alls
þótt við óðum ekki í efnislegum
gæðum. Mér finnst það mikil-
vægt. Þetta er ég að upplifa í dag
í fari konunnar minnar og sonar
míns. Í starfinu sem ég sinni er
svo mikilvægt að vera niðri á
jörðinni. Ég er ekkert öðruvísi en
aðrir. Ég versla í Bónus, fer á
klósettið og sef yfir mig.“
Sumarið í sumar verður ekkert
öðruvísi en hin sumrin fyrir utan
flugnámið. Hann verður að spila
með hljómsveit sinni á böllum en
líka í brúðkaupum, veislum og svo
er hann vinsæll skemmtikraftur
þegar kemur að því að hrekkja og
skemmta gæsum og steggjum.
„Ég rýk inn á gæsirnar og
hristi aðeins upp í þeim og reyti af
þeim fjaðrirnar viku fyrir brúð-
kaup. Þær eru kannski að vinna
vinnuna sína þegar ég kem
askvaðandi með gítarinn og spila
lag. Þetta er svo fyndið og gaman
þegar fólk verður undrandi.
Stundum er ég fenginn til að
steggja menn sem gjörsamlega
þola mig ekki. Þá er ég fenginn til
að syngja fyrir þá og læt náttúr-
lega eins og þeir séu mínir bestu
aðdáendur. Ég gef þeim plaköt og
eiginhandaráritanir. Ég tek líka
myndir af mér með þeim og
svona. Um daginn var ég beðinn
um að syngja lag með steggi inni í
stúdíói. Því miður komst ég ekki
en þetta er samt frábær hug-
mynd,“ segir hann. Jónsi segir að
fólk sé æði hugmyndaríkt þegar
kemur að slíkum uppátækjum.
„Þegar ég var steggjaður var
það ekki sérlega ævintýralegt. Ég
fór í Paintball og út að borða. Einu
vinir mínir voru strákarnir í
hljómsveitinni því ég þekkti fáa
hérna fyrir sunnan. Konan mín
var ólétt og það var brjálað að
gera svo ég var bara ánægður með
þetta. Annars held ég að ég tæki
því ekki sérlega vel ef það væri
sprellað með mig fram úr hófi.“
Hommatalið var þreytandi
Kvikmyndin Strákarnir okkar
verður frumsýnd þegar hausta
tekur. Jónsi leikur eitt af hlut-
verkunum í myndinni og hafði
hann afar gaman að þessu verk-
efni. „Þetta var í raun eins og að
vera að leika í rosalega löngu
myndbandi með fullt af aukaleik-
urum.
Þegar ég var beðinn um að
leika í bíómynd sem fjallar um
samkynhneigt utandeildarlið
fannst mér það spaugilegt. Sér-
staklega af því að ég hef haft sam-
kynhneigðan stimpil á mér í gegn-
um tíðina. Ég spurði framleiðend-
urna strax hvort þetta væri gáfu-
legt fyrir mig og minn feril og
þeir sannfærðu mig um að þetta
væri málið. Týpan sem ég leik er
gagnkynhneigð með fullkomna
þolinmæði gagnvart samkyn-
hneigðum. Hvort maður geti svo
lesið það milli línanna verður að
koma í ljós. Þetta er ofboðslega
fyndin mynd sem tekur á þessu
gráa svæði sem utandeildin er.
Allir þurfa að fara saman í sturtu
og hvað gerist ef einn úr hópnum
er samkynhneigður?“ segir hann
og er kíminn á svip. Spurður um
hvort það hafi ekki verið erfitt að
leika án þess að hafa farið í nám
segir hann svo ekki vera.
„Þetta er spurning um að
ímynda sér hluti og bregðast ein-
hvern veginn við. Þetta er
skemmtilegt og er góð þjálfun. Ég
held að hluti af góðum tónlistar-
manni sé að vera með einhverja
grunntilfinningu gagnvart leik-
list. Ef maður er í broddi fylking-
ar þarf maður oft að ímynda sér
að manni líði öðruvísi en manni
líður í raun og veru. Þannig að
þetta krossast. Skemmtilegast var
þó að kynnast þessum litríku
persónum sem léku í myndinni.
Valdimar Örn Flygenring, Jóhann
G. Jóhannsson og Maríus Sverris-
32 11. júní 2005 LAUGARDAGUR
fia› eru nokkrar
breytingar á lífi Jónsa,
söngvara Svörtu fatanna.
Hann hóf flugnám á
28 ára afmælisdaginn
sinn, er búinn a› leika
í sinni fyrstu kvikmynd
og í október mun
honum fæ›ast barn
númer tvö. Marta
María Jónasdóttir
hitti hann í gó›u tómi
og fékk a› vita örlíti›
meira.
Dreymir um stífpressaðan einkennisbúning
Ég var að rjátla við
þetta en hljómsveit-
in tók einfaldlega allan
minn tíma svo árangur lét á
sér standa. Ég var fínn
námsmaður í grunnskóla en
í menntaskóla slaknaði að-
eins á þessu því ég lagði
það í vana minn að læra
bara daginn fyrir próf. Ég
tók svolítið skarpt á félags-
lífinu í menntaskóla í stað
þess að læra heima.
,,