Fréttablaðið - 10.08.2005, Side 52

10. ágúst 2005 MIÐVIKUDAGUR18
Ferðamálalög, skattalög og umferðalög eru
þverbrotin af nokkrum erlendum ferðaskrif-
stofum sem stunda innflutning á erlendum
ferðamönnum til Íslands.
Íslenskum fyrirtækjum í ferðaþjónustu er
uppálagt að hafa öll tilskilin leyfi fyrir starf-
seminni ásamt því að greiða skatta og gjöld
til samfélagsins. Enn fremur er fylgst vel
með því að íslenskir ökumenn hafi ökuleyfi
til fólksflutninga í atvinnuskyni. Jafnræði
innlendra og erlendra ferðaskrifstofa og
ferðaskipuleggjenda virðist misskipt hvað
þetta varðar.
Fyrst er að nefna að erlendir ferðaskipu-
leggjendur og ferðaskrifstofur þurfa ekki að
sýna fram á rekstrarleyfi og tryggingar hér á
landi, ólíkt því sem krafist er af innlendum
aðilum sem stunda sömu atvinnustarfsemi.
Í öðru lagi er að nefna erlenda fararstjóra
og bílstjóra sem starfa hér á landi jafnvel alla
sumarmánuðina án þess að greiða tekjuskatt
af launum sínum.
Í þriðja lagi er að nefna erlenda farar-
stjóra sem aka bílaleigubílum, vissulega fyrir
gjald, án tilskilinna ökuréttinda.
Væntanlega eru flestar erlendar ferða-
skrifstofur, sem flytja inn ferðamenn hingað
til lands, með leyfi í sínu heimalandi. Hins
vegar er sjaldgæft að starfsmenn erlendra
ferðaskrifstofa með starfsemi á Íslandi
greiði tekjuskatt hér á landi. Enn fremur eru
dæmi þess að erlendir fararstjórar aki bílum
af ýmsum stærðum með viðskiptavini er-
lendra ferðaskrifstofa án þess að hafa öku-
leyfi til fólksflutninga í atvinnuskyni.
Aðgerðarleysi lögreglu í málum af því tagi
sem hér eru nefnd stafar af því að mér virð-
ist vegna þess að önnur lög gilda um útlend-
inga og vegna þess hve erfitt er að sanna sekt
þeirra.
Meðan ekkert er að gert halda erlendar
ferðaskrifstofur áfram að flytja inn erlenda
ferðamenn í von um gróða.
Fur›ulegasta kosningabaráttan
Ein furðulegasta kosningabarátta
Íslandssögunna stendur nú yfir.
Hér er um að ræða borgarstjórn-
arkosningabaráttuna sem nú er
þegar hafin í Reykjavík. Á meðan
valdhafarnir R-listinn hafa setið
með hendur í rassvösum, hefur
stjórnarandstaðan haft forystuna
í kosningabaráttunni. Þetta
verður að teljast furðulegt, þar eð
R-listinn fer með völdin í borg-
inni og ætti að hafa töluvert for-
skot á sjálfstæðismenn, áróðurs-
lega séð. En meðan R-listinn situr
á endalausum fundum um hvort
hann ætli að bjóða fram yfirleitt
og þá hvernig gæðingarnir hans
skulu skipast í valdasætin, æðir
Sjálfstæðisflokkurinn upp völl-
inn, og stelur allri fjölmiðla-
athygli.
Vilhjálmur Þ. og sömuleiðis
Júlíus Vífill hafa tilkynnt fram-
boð í oddvitasæti D-listans. Enn
kumrar í Gísla Marteini en skoð-
anakannanir eru honum mjög
hagstæðar og menn fylgjast því
spenntir með hreyfingum hans.
Það liggur spenna í loftinu á milli
þessara manna og sú spenna er
vel seljanleg í fjölmiðlum og póli-
tík. Sjálfstæðisflokkurinn er bú-
inn að ná afgerandi forystu um at-
hygli borgarbúa. Það ríkir engin
spenna í R-listanum. Bara leið-
indi, hugmyndadeyfð og uppgjöf.
R-listinn er afar einsleitur hópur,
þreyttur á flestu og gerir hverja
vitleysuna á fætur annarri í að-
draganda kosninganna. Allir þeir
sem unnið hafa í pólitík vita að á
fyrra valdaskeiði flokka eru óvin-
sælustu verkin framkvæmd.
Þegar nær dregur kosningum er
konfektinu stráð yfir kjósendur.
R-listinn hefur snúið þessu við.
Núna, á síðara valdaskeiði sínu og
í fyrstu byrjun kosningarbaráttu,
framkvæmir R-listinn nokkra
óvinsæla hluti í röð. Hann ákveð-
ur að rífa hús á Laugaveginum
með menningarleg gildi. R-listinn
opnar umdeilda nýja Hringbraut
með bensín- og olíustöð, við hlið
sjúklinga Landspítalans. R-listinn
kemur á nýju leiðakerfi Strætó
sem fæstir botna upp né niður í,
og í mikilli andstöðu borgarbúa,
með endastöðum þar sem vagn-
stjórum er boðið uppi á skýli í
formi kaldra óupphitaðra gáma
og útikamra. Vatns- og rafmagns-
leysi ríkir í gámunum. Flott aug-
lýsingabrella eða hvað? Skipu-
lagsmálin færast í meira öng-
þveiti með hverjum deginum sem
líður. Á sama tíma og landstjórnin
lækkar skatta eykur R-listinn
álögur á borgarbúa. Fjármál
borgarinnar eru komin í rjúkandi
rúst. Og fara versnandi sem sígur
að kosningum. Stjórnarandstöð-
unni eru beinlínis færð vopnin
upp í hendur. Ef flokkunum tekst
að halda R-listanum saman, er þó
víst að hann beri sigur úr býtum
engu síður þótt hann eigi það
tæpast skilið. Ósigur blasir hins
vegar við ef R-listinn klofnar. Af
fréttum að dæma virðist R-listinn
keppa meira að klofningi en sam-
heldni. Með áframhaldandi kosn-
ingabaráttu R-listans geta sjálf-
stæðismenn alveg sleppt sinni.
Það stefnir í pólitískt sjálfsmorð
R-listans.
Kannski er það gott mál. Í
nafni lýðræðis og valdajafnvægis
er kominn tími á stjórnarskipti í
borginni.
Fer›afljónusta á gráu svæ›i
Auglýsingastjóri Ríkisútvarpsins, Þor-
steinn Þorsteinsson, skrifaði hugrenningar
sínar um auglýsingamarkaðinn á Íslandi í
Morgunblaðið á laugardaginn. Það er ekki
mikið hægt að gefa út á þessar vangaveltur
mannsins. Hann tíundar eigin áhyggjur,
vitnar síðan til uggs annarra og notar það til
að magna enn eigin ótta. Síðan vitnar hann
til þess sem hann telur að hafi einhverju
sinni kunnað að hafa gerst og það sem ein-
hver taldi að gæti hugsanlega gerst. Þegar
fer að líða lokum greinarinnar er Þorsteinn
orðinn frávita af hræðslu og kallar á ein-
hverjar aðgerðir til að sefa eigin ótta – og
dettur helst í hug lagasetning.
Það er augljóst af lestri greinarinnar að
lausn á vanda Þorsteins er ekki lagasetning.
Góður nætursvefn, skemmtilegt ferðalag,
kvöldstund með góðum vinum – allt myndi
þetta hjálpa Þorsteini meira en lög frá Al-
þingi. Best væri fyrir hann að byggja til-
finningalíf sitt á staðreyndum og raunveru-
legum dæmum. Einnig væri honum hollt að
venja sig af þeim ósið að saka ætíð sam-
keppnisaðila sína um að hafa rangt við. Ef
Þorsteini finnst hann verða undir í sam-
keppni verður hann einfaldlega að herða
sig. Um það snýst markaðsbúskapurinn
blessaður. Það þýðir ekki að hlaupa á eftir
dómaranum og biðja hann að breyta reglun-
um ef maður lendir undir í leiknum.
Annars velti ég því fyrir mér við lestur
greinar Þorsteins hvað orðið hefði um
sjálfsmynd opinberra embættismanna.
Einu sinni gengust þeir upp í því að vera
allra manna ábyggilegastir, allra manna
orðvarastir og vildu láta svo líta út sem þeir
bæru vel þá ábyrgð sem fylgir umsýslan
með almannafé og eignir almennings.
Undanfarin ár virðist hins vegar hafa orðið
sjálfsmyndarhrun hjá opinberum embætt-
ismönnum. Þeir keppast nú hver um annan
þveran að éta upp vanstillu stjórnmála-
manna, stóryrði þeirra og hroka. Og undir
þessu þurfum við hin að sitja – ríkisstyrkt-
um rógi.
Höfundur er forstjóri 365.
Ríkisstyrktur rógur
INGÓLFUR MARGEIRSSON
UMRÆÐAN
BORGARSTJÓRNAR-
KOSNINGAR
STEFÁN HELGI VALSSON
UMRÆÐAN
FERÐAÞJÓNUSTAN GUNNAR SMÁRI EGILSSON
SVARAR AUGLÝSINGASTJÓRA RÍKISÚTVARPSINS.