Tíminn - 15.04.1976, Blaðsíða 8

8
TÍMINN
Kimmtudagur 15. april 1976.
LEIT MÍN AÐ PATTY HEARST
ELLEFTA
GREIN
Bankaránið
— eftir Steven Weed, fyrrverandi unnusta Patty Hearst
Hinum megin flóans, i San
Francisco: John McLean og Jack
Webb voru um það bil að leggja af
stað i banka Webbs, Hibemia
bankann við Noriega götu i Sun-
set hverfinu. Þaö er kaldhæðni
örlaganna að Hibernia banka-
samsteypan var stofnsett af lang-
afa nánustu æskuvinkonu Patty-
ar, Irish Tobin.
McLean segir svo frá: Klukkan
var um þaö bil 9:15, og við vorum
á leið út um dyrnar. Þá varð eitt-
hvað til þess aö tefja fyrir okkur.
Jack fékk óvænta simhringingu,
eða eitthvað slikt. Ég man það
ekki nákvæmlega. En hvað um
það, við ákváðum að fara i bank-
ann daginn eftir.
Þeir McLean og Webb frestuðu
þvi að fara i bankann þennan
mánudagsmorgun. En sama
verður ekki sagt um átta
manneskjur aðrar. Klukkan 9:15
sveigðu tveir bilar upp að banka-
byggingunni, Ford Station og
græn Hornet bifreið. Klukkan
9:50 hlupu fimm manneskjur
hverá eftir annarri að aðaldyrum
bankans. Fremst var Patty. Blá-
saklaus viðskiptavinur fór inn á
undan henni, og vissi alls ekki af
henni aö baki sér. Þungar aðal-
dyrnar skullu á andlit hennar ,og
hún féll i gangstéttina. Mizmoon,
Camilla, Hall, Nancy Ling Perry
og DeFreeze hlupu framhjá
henni.
Fatty skjögraði inn á eftir þeim
og tók upp nokkur skothylki, sem
hún hafði misst. Þá tóku þau öll
fram stutta riffla, sem þau höföu
falið innan klæða, og rööuðu sér
upp i miðjum salnum. Nancy
Ling Perry hrópaði: — SLA SLA
Allir eiga að leggjast á gólfið. Þá
hrópaði Cique: — Fyrsti undan-
villingurinn sem neitar að leggj-
ast á gólfiö, verður skotinn i haus-
inn.
Edward Shea, 66 ára öryggis-
vörðuribankanum, sagði: — Hún
virtist ekki hrædd. Svo mikið get
ég fullyrt. Hún virtist vita hvað
hún var að aðhafast. Hún var með
byssu og virtist þess albúinn að
beita henni, ef nauðsyn bæri til.
DeFreeze var ekki lengi að af-
vopna Shea. Svo hrópaði hann á
fólkið og skipaði þvi aö leggjast á
gólfiö. James Smith bankastjóri
heyrði hrópin og lætin. Hann leit
niður i salinn og setti svo i gang
hljóðlaus viðvörunarkerfi, sem
setti sjálfvirkar kvikmyndavélar
bankans af stað.
DeFreeze gætti aðaldyranna.
Hann sveiflaði rifflinum fram og
aftur,auk þess sem hann hrópaði
fyrirmæli sin. Patty stóö i miðj-
um salnum, en Camilla var yzt i
salnum. Þær Mizmoon og Nancy
Ling Perry stóöu vörö hjá gjald-
kerastúkunum og hófu nú að
tæma peningaskúffurnar.
Einn ræningjanna hrópaði: —
Einstakt tilboð
Glæsileg
TOSHIBA
stereo-samstæða með
öllu tilheyrandi fyrir
aðeinsl 20.890 KR.
tfoóiuba
1 TOSHIBA 100 ÁRA
l tilefni 100 ára afmælis Toshiba
(Tokyo Shibaura Electric Co„ Japan)
getum við boðið þessa glæsilegu sam-
stæðu á aðeins kr. 120.890.
Athugið! Aðeins er um takmarkað
magn að ræða.
SM 3000 sarnstæðan samanstendur af:
Utvarpstæki með langbylgju, mið-
bylgju og FM-bylgju. 16 watta magn
ara, reimdrifnum plötuspilara með
þungum.renndum diski. Armurinn er
vökvalyf tur.
Cassettu segulbandstækið er bæði
fyrir upptöku og afspilun i stereo. 2
styrkleikamæiar eru á tækinu og 3ja
stafa teljari.
2 stórir hátalarar fylgja með og eru 2
hátalarar i hvoru boxi.
Ars ábyrgð. Greiðsluskilmálar: út-
borgun 60.000, siðan 20.000 á mánuði.
EINAR FARESTVEIT & CO.
Bergstaðas*ræti 10 A
Simi 1-69-95 — Reykjavik
HF
Viö erum úr SLA hreyfingunni.
Þetta er Tania Hearst.
Sagt er að Patty hafi aðeins
talaö i eitt sinn, meðan rániö
stóö: — Leggizt niður, eða ég skýt
af ykkur andsk..... hausana.
Smith sagði siðar svo frá, að
Patty hefði beint rifflinum að
viðskiptavinunum á gólfinu og
„virtist þess albúin að hleypa af,
ef vandræði yrðu.”
En það kom ekki til neinna
vandræða. Eftir fjórar minútur
var allt um garð gengið. Úr fjár-
geymslu gjaldkeranna var búið
að ræna 10.960 dollurum. En
þegar ræningjarnir voru á leiö út,
vildi svo slysalega til, að
viðskiptavinur kom inn i bank-
ann. Nancy Ling Perry hnipraði
sig saman og lét kúlnahríðina
dynja á aðaldyrunum. Hún skaut
manninn i mjöðmina. Cique
hentistút og lét kúlnahriðina llka
dynja. Hann skaut gangandi veg-
faranda i magann. Ræningjarnir
tróöust inn i Station-bifreiöina,
sem brunaði þegar af stað, ásamt
Homet-bilnum. 1 honum voru
fjórir SLA-félagar. Eftir lágu
tveir fullorðnir menn I blóði sinu á
gangstéttinni, og á kvikmynda-
filmunni voru 1500 myndrammar,
sem sýndu ræningjana.
Daginn eftir hraðaði ég mér á
skrifstofu Charles Bates, starfs-
manns FBI. Ég vonaöist til að fá
einhverjar upplýsingar. Mér var
ómögulegt að lifa i óvissu. En
hann sagöi mér ekki nema undan
og ofan af atburðunum. Þaö vant-
aði ekki aö Bates var með mynd-
irnar, en honum var „ekki
frjálst” að sýna mér þær.
— Enn er of snemmt að segja
nokkuö, sagöi hann. Samt sem
áður höfðu morgunblöðin þaö
eftir leynilögreglumanni frá San
Francisco, aö á einni myndinni
sæistPatty brosa um leið og einn
vegfarenda varð fyrir byssukúlu.
Bates þóttist ekki geta rætt um
það. Hann sendi mig til Brown-
ings, lögmanns stofnunarinnar.
En Browning sagði mér ekkert
nýtt: — Þú getur ekki fengið að
sjá myndirnar. Þú ert ekki lög-
fræðingur. Þú myndir ekki skilja
þetta...
Nú var fokið i flest skjól. Ég bað
hann ákaft að gefa ekki út hand-
tökuskipun á Patty.... — Eins og
sakir standa er hún talin mjög
mikilvægt vitni, annað ekki,
svaraði hann. Svo rétti hann mér
eina myndina af Patty. Hún stóð
fyrir framan gjaldkerastúkuna
og miðaði rifflinum á gólfið. Hún
horfði á hlið.
— Er þetta Patty, spurði
Browning. Ég svarði, aö auðvitaö
væri þetta hún. — Viltu skrifa
undir myndina? Ertu fáanlegur
til að koma fyrir rétt og vitna um
skapgerð hennar?
Ég ritaði nafn mitt aftan á
myndina. Ég var kominn hálfa
leið niður stigaþrepin, þegar mér
varö ljóst hvaö Browning var bú-
inn að gera. Ég var búinn að rita
nafn mitt aftan á myndina. Hún
yrði án efa lögð fram sem sönn-
unargagn fyrir réttinum.
Browning myndi liklega segja
sem svo: — Ég vil fá það bókað i
réttarskjölin, að Steven Weed
hefur staðfest þessa mynd ag rit-
að nafn sitt aftan á hana. Þessi
bölvaði refur var þegar farinn að
undirbúa mál á hendur henni.
Nokkru seinna var ég kominn á
hraðbrautina og ók I átt að Hílis-
borough. Ég var gersamlega ráð-
þrota og fullur haturs á SLA.
Jafnframt óttaðist ég hvaö þeir
myndu gera næst. Svo gat fariö aö
SLA tækist aö telja fólki trú um aö
Patty hefði tekið þátt i bankarán-
inu af fúsum og frjálsum vilja.
Hvað tæki við næst? Myndu þeir
láta hana hverfa fyrir fullt og allt,
eða neyða hana til þátttöku i enn
öðrum glæp. Þá gat svo farið að
hún yrði skotin til bana. Þegar
John Lester hringdi i mig og lagði
til að ég gæti frétta-
mönnum yfirlýsingu á
heimili Hearsthjónanna, sam-
sinnti ég þvi. Ég vonaðist til að
geta gefið þessa yfirlýsingu, áður
en Hearsthjónin kæmu frá Las
Cruces. Helzt vildi ég að orð min
yröu einföld og beinskeytt. Ég
vildi alls ekki aö sú spenna, sem
var milli Hearstfjölskyldunnar og
sjálfs min, kæmi fram i þessum
orðum minum.
Ég braut mér leið gegnum
fréttamannaþvöguna og komst
inn i forstofuna. Þar settist ég
niður ogfór aö ihuga, hvað ég ætti
að segja. Lester stóð við útidyrn-
ar að venju. Rétt i sama mund
komu hjónin heim. Spennan milli
min og herra Hearst fór nú tæpast
leynt.
— Þaðerekki skynsamlegt aö
segja neittnúna. Hugsaðu málið,
sagði hann viö mig.
Ég sagðist þegar hafa hugsað
um þetta. Við værum nú búin að
biða tvo mánuöi og værum jafn-
nær.
— Þú skalt aö minnsta kosti
lýsa þvi yfir, að þú talar aðeins
fyrir sjálfan þig, sagði hann og
sneri frá mér.
Lester gaf mér merki og ég
gekk út:
Saksóknarinn Browning og FBI-maöurinn Bates virða fyrir sér myndirnar úr bankaráninu.