Tíminn - 15.04.1976, Blaðsíða 30

30
TlMINN
Kimmtudagur 15. april 11178.
Tveir Bítlanna
fyrir dómstólum
vegna laga sinna
hefði verið sá að „semja tón-
listarlega bæn, sem sameinaði
trúarreynslu Austur og Vest-
urs”.
Harrison upplýsti ennfremur
að lagiö „Awaiting On You All”
heföi verið samið, þegar hann
hefði veriö að bursta i sér
tennurnar, áður en hann hélt i
háttinn..
Harrison var inntur eftir þvi
hvorí hann gæti lesið nó'tur og
svaraði hann þvi ti), að svo væri
ekki. .,Ég veit ekki til þess, aö
neinn okkar Bitlanna geti lesið
nótur”, sagði hann - og vakti
þessi yfirlýsing hans mikla
athygli.
Um framhald málsins er ekki
vitað, en þess ska) að lokum
getið, að sex ár eru liðin frá þvi
að „My Sweet Lord” kom út á
plöiu - en lagið varð gifurlega
vinsælt eins og alla rekur
eflaust minni til.
TVEIMUR BÍTLANNA, John Lennon og George
Harrison, hefur verið stefnt fyrir stuld og hafa mál þeirra
beggja komið fyrir bandariska dómstóla nýlega, án þess
þó að nokkur dómur hafi verið upp kveðinn. Mál Lennons
er afar flókið og á sér langa forsögu, en stefnandi, Morris
Levy að nafni krefst þess, að Lennon greiði sér og sinu út-
gáfufyrirtæki 42 milljónir Bandarikjadala eða rúma 4,5
milljarða isl. kr. Mál George Harrisons er mun einfaldara,
en hann er sakaður um að hafa með lagi sinu „My Sweet
Lord” gengið fullnærri laginu „He’s So Fine” eftir Ronald
Mack, en það lag var flutt af hljómsveitinni Chiffons og
varð allvinsælt árið 1963. Harrison er gert að greiða Bright
Tunes Publishing Company, sem hefur útgáfurétt á áður-
nefndu lagi, 400 þús. Bandarikjadali eða 72 milljónir isl. kr.
16 milljónir isl. kr. fyrir vinnu
sina við plötuna.
1 millitiðinni sendi Lennon frá
sér plötuna Walls And Bridges,
sem aðeins innihélt örlítið brot
af laginu „Ya Ya” en ekkert af
hinum tveimur lögunum.
Levv varð óánægður vegna
þessa og hafði tal af Lennon.
Akváðu þeir aö hittast og ræða
málin og var fundur þeirra
haidinn 8. október 1974 á
Manhattan. í viðræöunum
minntist Lennon á sinar
hálfunnu plötu með gömlu rokk-
lögunum og hafði á orði, að hann
væri að ljúka viö plötuna og svo
gæti farið, að hann gerði sjón-
varpsþátt með lögunum.
Levy, sem rekur einnig fyrir-
tækiðAdam VIII, (það fyrirtæki
sér um sölu á hljómplötum sem
sjónvarpsstöðvar vilja gera
þætti um), varö yfir sig hrifinn
af hugmyndinni og sagði, að
platan yrði ákjósanleg fyrir
sjónvarpsþátt. Lennon minnir,
aö hann hafi svaraö þessum
fögnuöi Levy á þann hátt að
segja, að „hann ætlaði aö gefa
þetta út”.
Þetta er 4,5 milljarða mis-
skilningurinn. Levy stendur fast
á þvi, að Lennon hafi boöið sér
plötuna til að koma á framfæri
við sjónvarpsstöðvar. Lennon
neitar þvi hins vegar. Þeir
ræddu ekki um það þennan
októberdag, hvort Lennon hefði
nokkurn lagalegan rétt tii að
bjóða plötu sína einhverju fyrir-
tæki ööru en Apple, Capitol eða
EMI.
öll sagan er þó ekki sögð.
Skömmu eftir fundinn i október
sendi Lennon hráar upptökur af
fimmtán lögum til Levy’s og
mánuöi siöar dvaldi Harold
Seider, lögmaður Lennons, May
Pink einkaritari Lennons og
Julian, sonur Lennons á heimili
Levy’s, — og óskaði þá Levy
eftir þvi viö Seider, að
hann útvegaði leyfi EMI fyrir
þessum lögum. Nokkru siöar
fékk Capitol pata af þvi sem var
að gerast, - og urðu forráöa-
menn þess ekkert alltof hrifnir.
Capitol, Lennon og Seider
ákváðu siöan, aö Capitol myndi
fá útgáfurétt á plötunni með
gömlu rokklögunum, og sögðu
Levy frá ákvöröuninni.
Levy iét þá útbúa plötu með
þessum hráu upptökum af
fimmién !ögum. sero Lennon
haíði sc-nl honurn og hoí að
serida ut þætti með lögunum i
s’jónvarpi. i febrúar 1975. i sama
mán.uð! kom úl platan John
Lennói: Hock n'Rolí írá Capitoi.
sem iaíiiíraml sendi þau vkila-
boð ti) sjonvarpsstöðva, &<’• þær
ættuyíú hofði sér mélshöiðun ef
þær skiptu við Le.vy og íyrir-
tækfð Roots (sent Levy haíði
sérstakiega slofnað i þvi skym
að selja sjónvarpsstöðvum
áðurnefnd fimmtán lóg).
Roots-fyrirtækið hætti fram-
leiöslu á lögunum eftir að 3000
eintök höföu veriö seld -og Levy
stefndi Lennon.
I febrúarlok sl. komst
rétturinn að þeirri niöurstöðu
(rit upp á 29 blaösfður) að Levy
og Lennon hefðu gert munn-
legan samning, en Lennonheföi
hins vegar ekki rétt til
samningsgerðar, þar sem hann
væri háður Capitol og EMI.
-Ég mun ekki gefast upp, sagði
Lennon eftir aö niðurstaöan
hafði verið birt.
Harrison-málið:
Tónfræðilegar rann-
sóknir
Eins oe fram kernur i upphafi.
c-r Harrison sleíni iyr • hað að
iagið .My ýweei e-kki
iians tor.verk. i.cíc j: . . cg; pað
bt >’ í-: Mun. n)UU b icgíí'iU
,Hc i s. Line"
M ) i;: í i (ó ri í r æ ð)) e g a r
rannfói'.mi i sicjmib irém á
'iögvrrom iv c-imur og cér-
í i æ ði n g b; tónliiís’ haskóia
kaliaöir i i 1 fónfi æ.ðilegrar
kruíningar. Enn hafa sér-
fræðingarnir ekki látiö uppi
niöurstöðu sina, en haft er eftir
einum þeirra, að bygging
beggja laganna í byrjun svipi ti)
sjöunda kafla klarinetts
kvintetts Brahms „og eflaust
fleiri klassiskra tónverka”!
Fulltrúi RCA-fyrirtækisins
telur „My Sweet Lord” hins
vegar grunsamlega likt „He’s
So Fine".
\:erjendur Harrisons hafa
bent' a að toniist skjóistæðmgs
þeirra sé sambland af mörgum
algengum afbrigðum tónlistar-
ftefna s.s gospei-tón.iist og
reggac-ióniist, og jafnframt
farið íram á það, aö rétturinn
i e\mi aö sanna það, að lögin tvö
séu lengd þessum
tóniýzkum (sbr. mállýzka)
ói júfanlegum böndum.
Harrison uppiýsti fyrir
réttinum aö tilgangurinn með
samningu „My Sweet Lord”
Lennonsmálið: 4,5
milljarða
misskilningur
Lennonsmáliö nær allt aftur
til ársins 1968 er Bitlarnir gáfu
út lagiö ,,Come Together” á
Abbey Road plötu sinni. Áður-
nefndur Morris Levy, forstjóri
Roulette Records og Big Seven
Music, telur að lagið brjóti i
bága við þann rétt. sem hánn á
viðvlkjandi lagi Chuck Berry’s
„You Can't Catch Me”
Levy hefur útgáfurétt á þessu
lagi og tókust sættir milli hans
og Lennons i október 1973 um
lagið. 1 stuttu máli var sam-
komulagið i þvi fólgiö, að
Lennon gekkst inn á það aö gefa
útþrjú lög frá Big Seven Music,
„Angel Baby” „You Can’t
CatchMe”og „Ya Ya”, á næstu
plötu sinni. Jafnframt bauð
Lennon Big Seven Music þrjú af
eftirtöldum Apple-lögum:
„Goodbye "og „ThoseWere The
Days” með Mary Hopkin
„Carolina On My Mina” og
„Something Wrong” meö
James Taylor, og „Come And
Get It”, „Apple Of My Eye” og
„No Matter What” með
Badfinger.
1 október 1973 var Lennon að
hljóðrita plötu i Los Angeles og
var Phil Spector stjórnandi upp-
tökunnar, en platan átti að inni
halda gömul rokklög. Þegar niu
lög höföu veriö fulifrágengm,
hætti Spector einhverra hiuta
vegna að koma i stúdióiö - og
ekki nóg meö það, hann neitaöi
að láta af hendi segulbands-
spólurnar með lögunum niu.
Þaö var ekki fyrr en í júlf-
mánuði 1974, að Lennon fékk
þessar segulbandsspólur og
varð Capitol greiöa Spector um