Tíminn - 15.04.1976, Blaðsíða 33

TÍMINN
Fimmtudagur 15. aprll 1976.
33
var, að þessar luralegu
skepnur voru i raun og
veru fagrar i sinum
villtu hreyfingum.
Fagrar skepnur eins og
öll villt dýr i sinum réttu
heimkynnum.
Annars hefðu þessar
risaskepnur ekki þurft
neitt að óttast. Þeir hafa
nú fyrst og fremst meira
en tveggja cm. húð, sem
skotvopn vinna naumast
á. Ekkert rándýr þorir
að ráðast á fullvaxinn
vatnahest og ekkert
þeirra myndi geta ráðið
niðurlögum hans. En
mennirnir hafa lært
það af reynslunni, að
ef þeim tekst að hitta
vatnahestinn i augað
eða rétt aftan við eyrað,
þá er hægt að vinna á
honum með venjulegu
skotvopni. Annars eru
svertingjar trylltir i kjöt
af vatnahestum, og eru
þeir þvi mjög eftirsótt
veiðidýr, og ekki siður
vegna húðarinnar, — en
hertar húðpjötlur nota
svertingjar fyrir skildi.
Þarna var lika mjög
mikið af krókódilum.
Einkum var mikið um
þá á kvöldin og sáust þá
oft hópar af þeim móka
á sandeyrunum. Þegar
skipið nálgaðist, veltu
þeir sér og skriðu út i
fljótið og létu sig svo
mara i kafi i gruggugu
vatninu, meðan skipið.
sigldi fram hjá. Einu'
sinni, þegar Árni kom á
land i einu þorpinu, lék
hann sér að þvi að grafa
með spýtu rás i sandeyri
við fljótið og ræsa fram
dálitla tjöm á eyrinni.
Þá var hann svo heppinn
að rekast á „krókódils-
hreiður”.
Hann kom allt i
einu niður á hrúgu af
eggjum, sem voru hulin
sandinum. Þau voru að
útliti og stærð ekki
ósvipuð gæsaeggjum, og
hann hélt, að þau væru
að minnsta kosti um
fimmtiu talsins. Songo
sagði honum, að „krókó-
dilamamma” hefði
grafið eggin i sandinn til
þess að þau væru falin
fyrir ránfuglum og öðru,
sem annars myndu
granda þeim.
Sólin hitar svo sandinn,
og við hlýjuna i sandin-
um klekjast þau svo út.
Songo sýndi Árna innan i
eitt eggið. Jú, það stóð
heima. Innan i egginu lá
örlitill en þó full-
skapaður krókódill.
Hann sýndi fljótlega sitt
meðfædda náttúruvit
eða náttúruhvöt. Strax
og þeir lögðu hann á
sandinn, skreið hann út i
fljótið.
3
í járnbrautarlestinni
frá Stanleyville komst
Árni i kynni við enskan
námaverkfræðing. Úti i
skipinu kynntist Berit
honum lika. Hann var
um fertugt og hét Harry
Douglas. Þetta var i
þriðja skiptið, sem hann
fór þessa leið. Hann var
á leið til Bukama, en þar
eru miklar tinnámur.
Berit geðjaðist vel að
honum. Hann var
fáoíður, eins og margir
Englendingar eru, en
hann var þaulkunnugur i
Mið-Afriku og hafði viða
farið.
Dag nokkurn, er þau
stóðu öll úti við borð-
stokkinn og virtu fyrir
sér fljótsbakkana, sagði
Árni:
„Ég er að hugsa um,
hvernig okkur gangi að
komast frá Kongolo
austur til Sansibar.
Grimaldi sagði, að
vegurinn væri ekki full-
gerður á dálitlum kafla
á þeirri leið”.
„Hver er Grimaldi?”
spurði Englendingurinn.
„Grimaldi er italskur
umboðsmaður i Matadú
Af honum keyptum við
farmiða alla leið til
Sansibar.”
„Farmiða til Sansi-
bar? — Má ég sjá þá?”
Harry Douglas leit
aðeins á þessa mislitu
miða og sá á sömu
stundu að systkinin
höfðu verið beitt hræði-
legum svikum. Hann
fékk Árna aftur far-
miðaheftið.
,,Mér þykir það mjög
leitt, en ég verð þó að
segja ykkur eins og er.
Það eru aðeins farmið-
arnir til Kongolo, sem
eru ófalsaðir. Hinir eru
einskisvirði. Hann hefur
svikið ykkur, þessi ítali
og falsað farmiðana.
Verst er þó, að frá
Kongolo austur til
Tanganyika liggur engin
þjóðleið, og eins er veg-
laust austan við vatnið.
Þið eruð litlu nær Sansi-
bar i Kongolo en þið
voruð i Matadi”.
Árni varð alveg
undrandi. Hann efaðist
þó ekki um, að Harry
Douglas sagði sann-
leikann. Framkoma
hans öll bar það með
sér, að hann var
heiðursmaður. Þvert á
móti þvi, sem þeim
fannst með ítalann, þótt
þau grunaði ekki, að
Framhald
Rnnir þú til
feróalöngunar;
an
ís
þá er það vitneski
um vorið erlendi
sem veldur
30% lækkun á fargjöldum til Evrópu á tímabilinu 1. apríl til 15. maí.
FLUGFÉLAG LOFTLEIDIR
/SLANDS
Félög sem sjá um föst tengsl við umheiminn