Fréttablaðið - 25.11.2005, Blaðsíða 80

25. nóvember 2005 FÖSTUDAGUR48
Rithöfundurinn Gunnar Hersveinn verður heldur
betur á faraldsfæti um helgina þegar hann leggur
land undir fót og sveiflast milli upplestra í hinum
fögru kaupstöðum Austfjarða.
„Ég tek mér frí í vinnunni eftir hádegi í dag til að
fljúga austur á Egilsstaði ásamt rithöfundunum
Gerði Kristnýju, Guðlaugi Ara, Jóni Kalman og
Yrsu Sigurðardóttur, en Skúli Björn Gunnarsson á
Skriðuklaustri hefur skipulagt helgardagskrá með
okkur skáldunum eystra,“ segir Gunnar Hersveinn,
sem sækir heim Vopnafjörð í fyrsta sinn þessa
helgina.
„Á Egilsstöðum bíður okkar bílaleigubíll sem flytur
okkur til Vopnafjarðar en þar munum við vera
með upplestur í hinu fornfræga húsi Kaupvangi
um kvöldið. Eftir lesturinn gerum við okkur svo
vonandi glaðan dag,“ segir Gunnar Hersveinn sem
á laugardeginum heldur ásamt fjórmenningunum til
hins mikla menningarbæjar Seyðisfjarðar.
„Þar verður haldið rithöfundakvöld í Skaftfelli með
upplestri úr bókum okkar og á sunnudaginn keyrum
við inn að Skriðuklaustri á Héraði og snæðum
hádegismat í því töfrandi húsi áður en upplestur
hefst á ný. Áætluð heimkoma á Reykjavíkurflugvelli
verður klukkan hálfsjö, en þá er ekki öllu lokið hjá
mér því ég er bókaður á aðventukvöld í Keflavíkur-
kirkju þar sem ég verð með hálfgerða jólahugvekju
fyrir Suðurnesjamenn,“ segir Gunnar Hersveinn sem
venjulega á sér annars konar draumahelgar.
„Ég er lítið í vetrarsporti en yfir sumartímann eyði
ég öllum helgum úti í náttúrunni. Helgum vetrarins
finnst mér svo gott að skipta bróðurlega á milli
afslöppunar og rólegheita, og gleðilegra tilefna með
vinum.“
Það var í minningu leik-
arans og listamannsins
Lárusar Ingólfssonar sem
Leikminjasafnið opnaði
sérsýningu á leikbúningum
Lárusar í leiklistarstofu
í Þjóðmenningarhúsinu á
þriðjudaginn.
Lárus Ingólfsson fæddist 22. júní
1905 í Reykjavík og lést í sept-
ember 1981. Hann var óvenju fjöl-
hæfur listamaður: einn vinsælasti
revíuleikari og gamanvísnasöngv-
ari þjóðarinnar um árabil og helsti
leikmynda- og búningateiknari
sinnar tíðar.
Í raun var Lárus fyrsti Íslend-
ingurinn sem átti fullan starfsferil
við leikmynda- og búningagerð.
Á sýningunni eru sýnd sýnishorn
af leikbúningum Lárusar, auk
sviðs- og búningateikninga, en
búningarnir eru fengnir að láni úr
leikbúningasafni Þjóðleikhússins.
Við opnun sýningarinnar mættu
þjóðþekktir einstaklingar til að
heiðra minningu Lárusar, en í til-
efni dagsins var opnuð ný vefsíða
Leikminjasafnsins, leikminjasafn.
is. Þar má finna upplýsingar um
íslenska leiklistarsögu frá upp-
hafi til dagsins í dag, verkefna-
skrár leikhúsanna, gagnabanka
um starfsemi íslenskra leikhúsa
og allra listamanna sem unnið
hafa við þær stofnanir, auk greina
um íslenskar leikhúsbyggingar og
leikhúsmenn. Höfundur þeirra er
Jón Viðar Jónsson, forstöðuma ður
Leikminjasafnsins.
SÆL EFTIR AUGNAKONFEKT LÁRUSAR Þor-
steinn Þorsteinsson og Þóra Kristjánsdóttir
voru ánægð með sýninguna og mannskap-
inn sem heiðraði minningu Lárusar.
LISTELSK Í FAGURRI UMGJÖRÐ Þau Rósa
Steinunn Jónsdóttir, Guðrún Jóhannesdótt-
ir og Guðmundur I. Guðmundsson voru
hrifin af því sem fyrir augu bar.
Glaðst í minningu Lárusar
GLAÐIR SAMAN Á HÁTÍÐARSTUND Hér má sjá snillingana Árna Tryggvason, Jón Viðar Jóns-
son og Karl J. Guðmundsson, en Jón Viðar er forstöðumaður Leikminjasafnsins.
DÝRÐLEGT HANDBRAGÐ LÁRUSAR Búningar Lárusar Ingólfssonar eru dýrgripir og vekja eflaust margar minningar hjá leikhúsgestum fyrri
tíma. FRÉTTABLAÐIÐ/VALGARÐUR
MAÐUR ER MANNS GAMAN Þau Edda
Ágústsdóttir og Benóný Ægisson höfðu
margt að skrafa um eftir að hafa barið
listfengi Lárusar augum.
GÓÐIR GESTIR Sigrún Klara Hannesdóttir
og stórleikarinn Árni Tryggvason mættu á
minningarsýninguna um Lárus Ingólfsson.
KAMPAKÁTIR LEIKHÚSMENN Þeir Baldvin Halldórsson og Sveinn Einarsson skemmtu sér
vel á opnuninni.
SPÁÐ Í LIST OG BÚNINGA Þau Þórunn
Magnea Magnúsdóttir og Einar Örn
Benediktsson gáfu sér tíma til að gefa
ljósmyndaranum hýrt auga.
Þessi dagur byrjaði eins illa og hægt var
að hugsa sér. Í gærkvöldi gleymdi ég
símanum mínum hjá Ragnari. Ég þurfti
því að fara að grafa upp vekjaraklukku
enda notast ég við símann minn þegar
kemur að því að vakna. Klukkan stillt
á 10.00 og ég lagðist út af enda alveg
búinn á því eftir átökin á tónleikunum
í gær.
Ég vaknaði pínu hissa því ég hafði
vaknað á undan klukkunni. Ég teygði
mig í sígarettu og fjarstýringuna af
sjónvarpinu og reyndi að kveikja á því
en allt kom fyrir ekki. Ég stóð upp, gekk
með morgunpínuna, fjarstýringuna og
sígarettuna í kjaftinum á klósettið (ég
veit ekki af hverju fjarstýringin fékk að
fljóta með í þessa ferð). Viti menn, þar
kviknaði ekkert ljós.
DJÖ!!! HELV... RAFMAGNSREIKNING-
ARNIR!!! Ég gleymdi þeim, ekki í einn,
ekki í tvo heldur í 4 mánuði! (Þetta
kom mér reyndar ekkert ýkja mikið á
óvart þar sem þetta er í þriðja sinn á
8 mánuðum sem ég lendi í þessu).
Villuráfandi í myrkri og tímaleysi hljóp
ég út að glugganum, horfði yfir götuna
á það eina sem hægt er að treysta á í
lífinu fyrir utan dauðann, klukkuna á
Hlemmi og hún sveik mig ekki, 13.30.
Ég hafði sofið yfir mig um þrjá og
hálfan tíma!!! Æ, fuck it... smávægilegt
vandamál. Aðalmálið var að reyna að
redda rafmagninu áður en ég færi á
æfingu. Þetta hafðist allt á endanum og
nú sit ég sáttur með kveikt á græjunum,
tölvunni og sjónvarpinu sem bætir upp
fyrir áfallið í dag.
Ég var ekki sá eini sem var uppgefinn
því við vorum allir mjög þreyttir í dag og
Addi G. svaf líka yfir sig. Æfingin gekk
vel og svo sem lítið hægt að segja frá
henni. Við getum bara ekki beðið eftir
að komast út á land og halda áfram að
spila fyrir rokkþyrsta aðdáendur.
FIMMTUDAGUR 24. NÓVEMBER
Klukkan á Hlemmi svíkur aldrei
SIGN / Á HLJÓMLEIKAFERÐALAGI / RAGNAR SÓLBERG
HINN FULLKOMNA HELGI: GUNNAR HERSVEINN RITHÖFUNDUR ÆTLAR AÐ LESA FYRIR AUSTFIRÐINGA
Náttúra, gleðskapur og afslöppunskemmtun