Fréttablaðið - 04.03.2006, Síða 26

4. mars 2006 LAUGARDAGUR26
Guðbjörn var í Loftskeyta- og sjó-
mannaskólanum þegar starfs-
maður Blóðbankans kom þangað
einn haustdag í leit að blóðgjöfum
meðal nemenda.
„Þá kom í ljós að ég var í blóð-
flokki O mínus og algjörlega hlut-
laus þannig að ég gat gefið öllum
blóð, burtséð frá blóðflokki þess
sem þiggja þurfti blóðið,“ segir
Guðbjörn, sem skipar fremur
fámennan flokk slíkra blóðgjafa.
„Í kjölfarið fóru konurnar í
Blóðbankanum að hringja þegar
nýburar foreldra sem voru í
óheppilegum blóðflokkum til
barneigna fengu eitrun og þurfti
að skipta um blóð í þeim við fæð-
ingu. Þá hringdu þær oftast á
föstudegi og einhvern veginn þró-
uðust málin þannig að ég fór að
koma á undan, á þriggja mánaða
fresti, enda vissi ég að föstudagar
væru besti tíminn og þá yrði til
skammtur fyrir kornabörnin
litlu,“ segir Guðbjörn, sem síðan
hefur alla tíð á þriggja mánaða
fresti mætt reglulega á blóðtöku-
bekki Blóðbankans.
„Ég hef aldrei þurft að neita
útkalli sjálfur, en í eitt skiptið
var gjöfinni hafnað því ég hafði
lent í smávægilegu slysi og
þurfti að jafna mig betur. Ég
man annars ekki eftir útkalli
síðan í gamla daga vegnu litlu
barnanna,“ segir Guðbjörn, sem
fær stundum járntöflur með sér
í nesti eftir blóðgjafir þar sem
aðeins hefur gengið á járnbúskap
líkamans.
„Á öllum þessum árum hafa
myndast tengsl við starfsfólk
Blóðbankans og mér finnst ákaf-
lega notalegt að koma þar við,
njóta góðrar þjónustu, vinaleg-
heita og góðs kaffis og meðlætis
að blóðgjöf lokinni,“ segir Guð-
björn sem hefur alls gefið blóð
147 sinnum.
„Ætli 150. skiptið verði ekki
jólagjöfin mín í ár,“ segir hann
hlæjandi. „Ég er við fína heilsu
og hætti ekki fyrr en heilsan
gefur sig eða ég verð stoppaður.
Ég hef aldrei fundið nokkurn ein-
asta mun á mér eftir blóðgjafir,
en blóðgjöfin er orðin mun þægi-
legri nú á seinni árum en þegar
gefin var deyfingarsprauta áður
en nálinni fyrir blóðgjöfina var
komin fyrir í handleggnum. Deyf-
ingin var ekkert sérstaklega
þægileg og í raun alveg óþörf,“
segir Guðbjörn, sem fæddur er á
lýðveldisárinu 1944 og starfar
sem eftirlitsmaður Kone-lyftna
hjá Kone ehf.
„Blóðgjöf er vissulega lífgjöf
og vonandi að ég hafi bjargað ein-
hverjum með þessum 147
skömmtum, en um slíkt fær
maður aldrei að vita, utan blóð-
skiptanna í ungbörnunum hér
áður fyrr. Það er góð tilfinning að
vita til þess að blóðið komi öðrum
að gagni,“ segir Guðbjörn og
bætir brosmildur við að kannski
nái hann eigin þyngd af blóðgjöf-
um í restina.
„Þetta er orðinn lífsstíll og rút-
ína hjá mér. Ég mæti þarna
umhugsunarlaust og finnst hver
blóðgjöf frábær. Ekki mín vegna,
heldur vegna málstaðarins. Þetta
bjargar mannslífum og ef ekki
væri fyrir Blóðbankann væru
áreiðanlega margir daprari.“
Blóðgjöf fyrir kornabörn
GUÐBJÖRN MAGNÚSSON, HVUNNDAGSHETJA OG BLÓÐGJAFI Duglegasti blóðgjafi Íslands
og hefur frá árinu 1965 gefið hátt í 150 blóðskammta, sem fyrst voru gagngert notaðir til
blóðskipta í ungbörnum. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
Frá árinu 1965 hefur Guðbjörn Magnússon reglu-
lega gefið blóð sitt í Blóðbanka Íslands, öðrum
landsmönnum til lífs og heilsu. Hann er „Hvunn-
dagshetja“ Samfélagsverðlauna Fréttablaðsins og
sagði Þórdísi Lilju Gunnarsdóttur frá blóðskömmt-
unum, sem senn verða 150 talsins.
Það var fagur ágústmorgunn þegar
Gylfi Bragi Guðlaugsson rölti með
Morgunblaðskerruna á milli ein-
býlishúsa við Stigahlíð meðan
hverfið var enn í fasta svefni.
„Ég var staddur í neðsta botn-
langanum þegar ég fann brunalykt
og varð var við lítilsháttar reyk,“
segir Gylfi Bragi, sem hélt áfram
að bera út Moggann í húsin sín þar
til hann sá reykinn magnast.
„Ég var reyndar lengi að átta
mig á þessari einkennilegu lykt
sem minnti á eiturgufur, en þegar
ég sá hvað reykurinn var vaxandi
og mikill tók ég til fótanna og hljóp
að húsinu, sem er ekki í þeim botn-
langa þar sem ég ber út blöðin.
Þegar ég kom að húsinu sá ég að
eldur var laus í kjallaranum og
hringdi strax í Neyðarlínuna, þar
sem ég var beðinn um að banka á
glugga og hurðir til að freista þess
að vekja þá sem mögulega svæfu í
íbúðinni, en það tókst ekki,“ segir
Gylfi Bragi, sem tók á öllu sínu til
að vekja íbúana.
„Ég mátti alls ekki brjóta rúður
því þá hefði eldurinn magnast upp.
Mig langaði þó mikið til að brjóta
upp hurðina og kalla inn til fólks-
ins, en alls voru þrjár manneskjur
sofandi í kjallaranum og fleiri á
eldlausri efri hæðinni. Loks kom
lögreglan og hjálpaði mér, braut
upp kjallarahurðina og sótti tvær
manneskjur sem sváfu djúpum
svefni vegna reyksins, en sú þriðja
brenndist illa,“ segir Gylfi Bragi,
sem nýlega hætti að bera út Morg-
unblaðið en var sannarlega réttur
maður á réttum stað þennan
örlagaríka morgun.
„Ég hef hvorki fyrr né síðar
lent í því að bjarga mannslífum,
en ávallt lagt mig fram um að vera
hjálpsamur og með augun opin ef
einhver er hjálpar þurfi. Ég er
feginn að hafa verið staddur í
Stigahlíðinni þennan morgun því
það munaði víst svakalega litlu að
illa færi,“ segir Gylfi Bragi, sem
fékk enga áfallahjálp eftir atburð-
inn né hefur hitt íbúana við Stiga-
hlíð eftir eldsvoðann.
„Það var lítið talað við mig á
slysstað, en tekin stutt skýrsla og
Besta tilfinning í heimi
HETJAN UNGA, GYLFI BRAGI GUÐLAUGSSON Hefur ávallt lagt sig fram um hjálpsemi við
náungann og hikaði hvergi þegar hann sá þykkan reyk stíga frá kjallara einbýlishúss í Hlíð-
unum í fyrrasumar, en inni voru þrír íbúar sofandi og mátti ekki tæpara standa.
FRÉTTABLAÐIÐ/E.ÓL.
Þórdís Lilja Gísladóttir og Þráinn
Hafsteinsson fengu verðlaun sem
uppfræðarar ársins fyrir framúr-
skarandi frjálsíþróttastarf með
unglingum í ÍR. Þau sinna mann-
rækt í víðum skilningi.
Þórdís og Þráinn eru að leið-
beina unglingunum við hlaup og
köst í hinni nýju og glæsilegu höll
í Laugardalnum en gefa sér þó
smá stund til spjalls enda hópur-
inn vel agaður og veit hvað hann
er að gera. „Vissulega er gaman
að fá viðurkenningu án þess að
eiga nokkra von á því. Við erum
nefnilega svona fólk á bak við
tjöldin eins og þeir í Spaugstof-
unni eru stundum að sýna,“ segir
Þórdís brosandi og Þráinn bætir
við: „Í öðrum íþróttagreinum en
frjálsum er oft rætt við þjálfarana
þegar vel gengur en við leggjum
áherslu á að krakkarnir komi fram
þegar sigrar vinnast. Vitneskjan
um að þeir séu að bæta sig er
okkar viðurkenning.“ Þau hjón
segjast hafa orðið hálf forviða
þegar þeim var tilkynnt að þau
væru tilnefnd til verðlauna en
segjast vona að það beini athygli
fólks að því að víðar sé eitthvað að
gerast í íþróttunum en í meistara-
flokkum. „Oft eru haldin stórmót
fyrir kannski 2-300 krakka með
öllu sem því fylgir en athygli fjöl-
miðla er öll á tuttugu manna meist-
araliði,“ bendir Þórdís á.
Þórdís er Reykvíkingur en Þrá-
inn er frá Selfossi og bæði eru þau
afreksmenn í íþróttum. Þórdís á
Íslandsmetið í hástökki og Þráinn
átti Íslandsmetið í tugþraut á
undan Jóni Arnari Magnússyni.
Eftir háskólanám í íþróttafræðum
í Bandaríkjunum kenndu þau sex
ár við Íþróttakennaraskólann á
Laugarvatni en starfa nú í höfuð-
borginni, hann sem frístundaráð-
Viljum búa til betri
þjóðfélags- þegna
Stundum er sagt um Íslendinga nútímans að þeir séu hættir að skipta sér af náung-anum og hraði sér afskiptalausir fram-
hjá sambræðrum og -systrum í nauð. Í annál-
um íslenskra verðlauna má sjá heiðraða
íþróttamenn, listamenn, námsmenn, við-
skiptajöfra og aðra afreksmenn, meðan
minna hefur farið fyrir hetjum hvunndags-
ins; þeim ótalmörgu sem af rausn og fáheyrðu
örlæti gefa tíma sinn og orku í betri lífsgæði
samfélaginu öllu til handa.
Með Samfélagsverðlaunum Fréttablaðsins
er hlúð að íslenskum hetjum sem vinna góð-
verk sín án upphrópana, þótt góðverkin séu öll
af þeim toga að vera ómetanleg, dýrmæt og
einstök fyrir íslenskt samfélag. Fréttablaðið
óskar hetjunum átta til hamingju með verð-
launin og hvetur Íslendinga alla til að opna
hjarta sitt gagnvart náunganum, í gleði og
sorg, sátt og raunum, sem og öruggu skjóli og
háskaslóðum.
Af hetjulund, miskunn-
semi og mannkærleik
Gylfi Bragi Guðlaugsson er „Ung hetja“ Samfélagsverðlauna Fréttablaðsins,
en hann sýndi snarræði þegar hann kom að eldsvoða í einbýlishúsi við Stiga-
hlíð í fyrrasumar. Þórdís Lilja Gunnarsdóttir hitti Gylfa Braga í frímínútun-
um í Hlíðaskóla.
UPPFRÆÐARAR ÁRSINS, ÞRÁINN HAFSTEINSSON OG ÞÓRDÍS LILJA GÍSLADÓTTIR Þau fengu verð-
laun fyrir framúrskarandi frjálsíþróttastarf með unglingum í ÍR.
SAMFÉLAGSVERÐLAUN