Tíminn - 10.07.1977, Blaðsíða 30

30
Sunnudagur 3. júli 1977
Nú-Tíminn
★ ★★★★★ ★★
Kvöldfréttir —
Olga Guðrún
Gagn og*
Gaman Gagal
★ ★ ★
ÚtbreiBsla róttækrar listar er
stefnumark útgáfufyrirtækisins
„Gagn og Gaman” og „Kvöld-
fréttir” Olgu Guðrúnar er fyrsta
plata fyrirtækisins. Róttæknin
er sföur en svo yfirþyrmandi á
plötunni, heldur situr meöal-
mennskan á hásæti. Þetta er
hvorki slæm plata né góö, held-
ur einhvers staöar þar mitt á
milli. Textar Ölafs Hauks eru
mjög góöir og útsetningar og
hljóöfæraleikur til prýöi. Lögin
sjálf eru hins vegar ósköp fátæk-
leg og þyrfti Ólafur Haukur að
taka stökkbreytingu til þess aö
geta talizt þokkalegt tónskáld.
SöngurOlgu Guörúnar er heldur
ekkert til aö hrópa húrra fyrir
og heldur þykir mér hún beita
röddinni af litilli leikni.
En hvers vegna sólóplata
Olgu Guðrúnar? Jú, hún syngur,
en þá er hennar framlag upp-
taliö. Ólafur Haukur á miklu
meira i plötunni, bæöi lög og
texta — svo syngur hann eitt
lag.
Undir nálinni
— Brhnkló
FACO FOOl
Nú-timinn iBretlandi með góðu fólki
★ ★ ★ ★
AÐALBOÐBERAR country-
tónlistar á íslandi eru strákarn-
iriBrimkló.og þeir gera sér far
um að leika þessa tegund
bandariskrar tónlistar af alúö
og natni, en þaö er meira en
hægt er aö segja um marga
aöra. „Undir nálinni” er önnur
plata Brimklóarog mun betri en
sú fyrri. Platan er mjög vönduö
aö allri gerð og hefur yfir sér
meiri kunnáttublæ en flestar
islenzkar plötur til þessa.
Helmingur laganna á piötunni
er frumsaminn og verður ekki
annaö sagt en að þau standist
erlendu lögunum fyllilega snún-
ing. Textar eru dálitiö misjafn-
ir, en nokkrir ágætir. Söngurinn
er eitt aöalsmerki Brimklóar og
allt gott um hann aö segja.
Þessi tónlist er i eöli sinu létt-
meti, afþreyingartónlist, en vel
unniö léttmeti erbetra en margt
sem nefnt er þyngri (eöa
betri)tónlist.
Roger McGuinn á sviöi Gene Clark
★ ★ ★ ★
Þessi plata skipar sér tvi-
mælalaust I hóp meö allrabeztu
plötum Rió. Hljóðfæraleikurinn
hefur aldrei veriö betri enda
valinn maöur i hverju rúmi.
Söngurinn er á sina visu góður
og platan öll til þess fallin aö
koma mönnum i gott skap.
Eftirtektarvert er þó aö þessu
sinni, aö textar Jónasar Friör-
iks eru ekki aöeins skemmtileg-
ir, heldur eru heilabrotin i þeim
meiri en oftast áöur.
An þess aö ég ætli aö fara aö
rifa plötuna Fólk I mig á
nokkurn hátt, get ég ekki látið
hjá liöa aö minna á, aö jafnvel
þó aö meölimir Rió eigi fimm
lög af 12 á plötunni frumsamin
(hærra hlutfall en venjulega) er
þaö alls ekki nóg. Menn mega
svo taka þvi hvemig sem þeir
vilja, en þaö eru þessi 5 lög sem
ég raða hér upp sem beztu lög-
um plötunnar.
„Beztu lög”: „Fólk”,
„Pönnukaka á bak viö hús”,
„Helgi Hóseasson”, „Fólk á
Austurvelli”, „Siggi frændi”.
Ég held ég geti sagt meö nokkuð góöri samvizku aö
The Eagles sé vinsælasta hljómsveit heims i dag. Þar
af leiðandi var mikið tilhlökkunarefni að sjá og heyra
Eagles og fylgjast meðöllu umstanginu í kring um þá.
New Bingley Hall i Stafford er, að sögn heima-
manna stærsti hljómleikasalur Englands, en Eagles
áttu ekki í neinum erfiðleikum með að tvífylla þetta
gímald og gizka ég á að á milli 15 og 20 þúsund hafi
verið á þeim tónleikum sem við sáum.
íbúar Stafford eru rétt um 40
þúsund, og streymdi fólk að úr
öllum áttum, og fjöldi þeirra
langferðabila, sem voru fyrir ut-
an tónleikahöllina skiptu tugum
ef ekki hundruðum og alls staöar
var fólk aö falast eftir miðum,
sem ekki voru til.
Það var greinilegt á öllu, að það
átti aö græða sem mest á Eagles,
þvi er inn var komið voru sölu-
básar þar sem hægt var aö kaupa
Eagles-boli af öllum stæröum og
geröum, aðrir seldu alis konar
giingur til aö hengja á sig, eins og
t.d. Eagles-hálsfestar og tölur
með myndum. Já, það fór ekki á
milli mála að mikiö var um aö
vera og minnti kaupæöiö á útsöl-
urnar á Fróni. Látum þennan for-
mála duga.
Upphitunaratriði Eagles var
ung og efnileg söngkona, Valerie
Carter aö nafni. Carter til aöstoö-
ar var þriggja manna hljómsveit
og var tækjakostur alls ónógur
fyrir þessi miklu salarkynni.
þannig aö flutningur hennar fór
fyrir ofan garð og neðan hjá flest-
um. Eftir um það bil klukkutima
langan misheppnaðan konsert
yfirgaf Cartersviðið og inn kom
mikill fjöldi svokallaöra rótara.
Eftir tuttugu minútur er allt til-
búiö og Eagles byrja. Fyrsta lag-
ið er Hotel California, sæmilega
flutt, en „sándið” ekki nógu gott.
Þá kemur New Kid In Town og
enn eru Eagles ekki komnir i
gang. Það var ekki fyrr en i
fimmta laginu Desperado, aö allt
var eins og það átti að vera, hvað
varðar fiutning og „sánd”.
A eftir kom svo öll Greatest
Hits platan og var allur flutningur
óaðfinnanlegur — nema það að
skelfing virtist þeim leiöast. Það
var ekki til lif i þeim og allur
flutningur var eins og platan. Þaö
var aöeins i tveim lögum Joe
Walsh, sem lif færöist yfir mann-
skapinn og virkileg stemning
komst á. Ef á heildina er litiö, þá
var þetta mjög góður konsert,
tónlistarlega, en ekki var hann nú
beint skemmtilegur og alveg laus
viö öll tilþrif, frá minum bæjar-
dyrum séö.
SVONA RÉTT I LOKIN
Eftir sólarhringsdvöl I Stafford
brá Nútiminn sér til Glasgow og
tók upp á þeim ósköpum aö
skreppa á æfingu hjá Roger
McGuinn sem mundi eftir okkur
frá i London, svo aö við vorum
meira en velkomin. Um kvöldið
fórum við aö sjá McGuinn og
Gene Clark i Appolo og var sá
konsert bezti konsert ferðarinnar
og kunnu Skotar svo sannarlega
að meta þá félaga, og eftir sex
„uppklöpp” og búiö var að
kveikja öll ljós i salnum, stóö liðið
og heimtaði meira, sem þaö og
fékk.
McGuinn brást ekki hér frekar
en annars staöar og allir fóru yfir
sig ánægöir heim og Nútiminn
kvaddi þegna Betu daginn eftir,
hélt heim tii tslands, og á flug-
vellinum rákumst viö á Gene
Clark, sem varð jafn undrandi og
viö hann var aö fara til Hollands
— já, þetta er litill heimur.
Fólk —
Rió MOAK/
FÁLKINN
Texti:
Gunnar
Myndir:
Sigurbjörg
Eagles-hlj ómleikar
og McGuinn-