Tíminn - 24.07.1977, Blaðsíða 11

Sunnudagur 24. júli 1977.
n
fjórðungi
Kópavogur. Seltjarnarnes.
Margur borgarbúinn þráir aö komast út i sveit, ganga á grasi.hvHast
frá amstri og argaþrasi fjölmennisins. Hér sést hluti af starfi hjóna I
Reykjavik, sem hafa með frábærri kostgæfni og smekkvisi gert bert og
gróöurlaust grjótholt að einum fegursta blettinum I nágrenni borgar-
innar.
HÆTTA!
Lokað
vegna hættu
á Kötlugosi
Skaftfellingar hafa lengi þurft að glima við tröilaukna náttúru, stór-
vötn og eyðisanda. Og enn, á öld tækni og fullkomnari samgangna en
áður hafa þekkzt, getur verið nauðsynlegt að fara aö með gát og vera
við ýmsu búinn.
Þessi forna f jóstóft á Bergþórshvoli var grafin upp og rannsökuö eftir
kúnstarinnar reglum. Þá kom i ljós.aö þarna hefur fjós brunnið, ein-
hvern tíma mjög snemma á öldum. Þaö skyldi þó ekki hafa veriö fjós
Njáls bónda? Um þetta geta menn lesið nánar I Arbók Fornleifaféiags-
ins 1951-’52.
Áfram skal haldið að
birta myndir úr lands
fjórðungum. Við
höldum sem leið liggur
sólarsinnis vestur og
norður um land, og
verður þá næst fyrir
okkur Sunnlendinga-
fjórðungur.
Um hann verður
meðal annars það lesið
á fornum bókum, að
hann sé ,,með mestum
blóma ... alls íslands
fyrir landskosta sakir
og höfðingja þeirra er
þar hafa byggt, bæði
lærðra og ólærðra”.
Enn i dag mun það
mála sannast, að óviða
sé blómlegra i
islenzkum sveitum en i
breiðum byggðum
Suðurlands. Þó hafa
Sunnlendingar löngum
haft við sin vandamál
að striða, eigi siður en
aðrir landsmenn. Fyrr
á timum spilltu stór-
vötn mjög fyrir sam-
göngum i þessum
landsfjórðungi, en við
sjávarsiðuna var hafn-
laus og brimasöm
strönd. í sumum sveit-
um Suðurlands er vot-
viðrasamara en viðast
hvar annars staðar á
landinu, og hefur það
oft gert bændum þar
ærin óþægindi.
Þrátt fyrir allt þetta
erum við nú stödd i
einum búsældarleg-
asta, fegursta og sögu-
rikasta fjóðungi lands
okkar.
Geysir i Haukadal
Hlíðarendi i Fljótshiið. — Útsýni frá bænum
Brúin hjá Iðu.