Tíminn - 24.07.1977, Blaðsíða 30

30
SÚnnudagur 24. jdli 1977.
Nú-Tíminn
★ ★★★★★★★
Tívolí komið
í tuskið
Upp á síðkastið hef ur ný hljómsveit farið að láta að sér
kveða í danshúsum borgarinnar. Heitir hljómsveitin
Tivolí og hefur hennar áður verið getið einum tvisvar
sinnum í Nútímanum í tengslum við tónlistarkvöld Jazz-
vakningar. Nútiminn kom nýlega að máli við ólaf
Helgason, uppvekjanda hljómsveitarinnar og trommu-
ieikara, — sem áður var í Dögg.
ólafur tjáöi okkur aö aðdrag-
andi aö stofnun hljómsveitar-
innar hafi veriö nokkuð langur.
Hann kvaðst hafa fariö aö litast
um eftir efnilegu fólki og eink-
um farið á æfingar hjá svo-
kölluðum bilskúrshljómsveit-
um, þar sem leynist margur
efnilegur hljóöfæraleikarinn.
Eftir eitt ár var siöan hljóm-
sveitin Kvintettinn komin á
legg, breytti um nafn i vor, réö
til sin söngkonu sem áður var i
Celsius, og heitir nú Tivoli.
Hljómsveitina Tivoli skipa:
Eggert Pálsson (pianó), Ellen
Kristjánsdóttir (söngur), Friö-
rik Karlsson (gitar), Jens Atla-
son (gitar), Páll Sigurbjörnsson
(bassi), og Ólafur Helgason
(trommur). Nú á næstunni er
siðan fyrirhugað aö Guðjón
Guðmundsson komi til liös viö
hljómsveitina og aöstoöi við
söng.
— Við byrjuðum að koma
fram opinberlega á djasskvöld-
unum og siðan á tónlistarkvöld-
um hjá MH og viðar. Svo fórum
viö að hugleiða sumarið og
fundum okkur söngkonu sem
áður var i Celsius. Siðan hefur
okkur verið mjög vel tekið. Höf-
um leikið fyrir dansi hjá
Klúbbnum, Tjarnarbúð, Festi,
Tónabæ og viðar, sagði Ólafur.
Það sem Nútiminn þekkir
helzt til Tivoli er hljóðfæraleg
tónlist þess. Hefur hljómsveitin
Tivoli t.d. vakið athygli fyrir
rokkaða útgáfu af ,,Love Story
— theme”, sem mér þykir per-
sónulega mjög skemmtilegt á
að hlusta. Við spurðum Ólaf
hvort Tivoli væri hætt að leika
hljóðfæratónlist og hvers konar
tónlist þeir léku á dansleikjum.
— Nei við erum alls ekki hætt
með hljóðfæratónlistina. A
dansleikjum leikum við þá tón-
list, sem fólkið vill helzt heyra,
en t.d. komum við fram á Rauð-
hettu með hljóðfæratónlist. t
veturhöfum við svo i hyggju að
taka upp hljóðfæratónlist á
plötu. Þá munum við einnig
taka okkur fri og æfa upp nýja
efnisskrá, en söngkona okkar fer
út til Bandarfkjanna i söng-
skóla.
Þá sagði Ólafur okkur að beð-
ið væri mikið um Love Story á
dansleikjum, og eins skytu þeir
stundum inn stuttum köflum af
hraðri hljóðfæratónlist.
— Er ekki dýrt að lifa?
— Jú, við vorum að kaupa
okkur söngkerfi fyrir 800 þús.
(Við erum að æfa upp raddir).
En okkur hefur verið ótrúlega
vel tekið á dansleikjum og höfð-
um upp i þetta með þvi að koma
fram á nokkrum slfkum stöðum.
KJ.
Hvers vegna hættu Emerson, Lake &
Palmer í tvö og hálft ár?
„Pabbi, hverjir voru ELP?” —
Þeir voru, sonur minn, einhver
mest spennandi og kröftugasta
hljórnsveitin við upphaf sjöunda
áratugarins.
Þeir voru Keith Emerson, hinn
stórkostlegi hljómborðsleikari,
Carl Palnter, sneggsti tví-
fætlingurinn viö trommuleik, og
Greg Lake, bassagitarleikarinn
og söngvarinn frábæri.
ELP fæddist i hræringum sem
fylgdu nýju hæfileikafólki og
stefnum i tónlist. Keith kom frá
Nice, Greg frá King Grimson og
Carl frá Atomic Rooster. Þeir
komu inn i heiminn eins og
sprengja á hljómleikunum á
Wighteyju árið 1970 og fóru þaðan
til að sigra Ameriku, Evrópu,
Japan og jafnvel Austrið.
Þeir seldu plötur i milljónatali
og ferðuðust sleitulaust um heim-
inn unz þeir hurfu 1974 jafn
snögglega og þeir birtust. —
Engin ferðalög, engir tónleikar,
engar plötur, engin viðtöl. Frá
ELP hætti að heyrast. En loks,
þegar aðdáendur voru að gefa
upp alla von um afturkomu
þeirra, að tveimur og hálfur ári
liðnu þá birtust þeir skyndilega
aftur. Nú með nýjar áætlanir,
endurnýjaðan þrótt og sjálfs-
öryggi. Þeir hafa endurskoðað
fyrri tónlistarstefnu sina, sem
eins og Keith Emerson segir
„hafði verið þurrmjólkuð”.
TIL VIÐTALS
Krafturinn sem fyrrum bjó bak
við mikilfenglegt tónleikahald
ELP og hugmyndir af sama tagi
eru enn fyrir hendi, kannski
þroskaöri. Sl. ár unnu þeir af
kappi að nýjustu plötusamlokunni
„Works”. Þeir höfðu ekkert á
móti þvi nú að rabba við blaða-
menn um endurhæfða ELP, um
orsakir hlédrægninnar sl. tvö og
hálft ár, eða Evrópu- og
Ameriku-hljómleikaför þeirra
með 70 manna hljómsveit, sem nú
stendur yfir.
„Þið verðið að afsaka okkur
á meðan við erum að komast yfir
eftirköstin af flugferðinni”, sagði
Greg. „Við höfum allir verið er-
lendis i frii. Við erum einnig
búnir að taka upp aðra plötu,
þ.e.a.s. fyrir utan „Works”.
Leið langur timi i aðgerðarleysi
eftiraðELP hætti að koma fram?
„Ég var nú lengi i lyfjunum”,
svaraði Keith blátt áfram.
„Strákarnir voru stórkostlegir.
Þeir hjálpuðu mér i gegn og komu
mér yfir afturhvarfstimabilið.”
Nú-Tíminn kynnir:
Nitty
Gritty
Dirt
Band
John McEuen: banjó, mandólln,
gltar, accordion.
Jeff Hanna: raddir, gitar, per-
cussion.
Jim Ibbotson: raddir, bassi.
Jimmie Fadden: trommur, radd-
ir, harpa.
Nitty Gritty Dirt Band var upp-
haflega skólahljómsveit i Banda-
rikjunum. A þeim tima voru ýms-
ir við hljómsveitina riðnir, svo
sem Jackson Brown o.fl. Þegar
hljómsveitin lætur fyrst til sin
taka áriö 1967 með „hit” lagiö
„Buy For Me The Rain”, eru
meðlimir hennar: Bruce Kunkel,
John McEuen, Jeff Hanna,
Jimmie Fadden, Leslie Thomp-
son og Ralph Taylor Barr.
Hljómsveitin vakti fljótt athygli
vegna sérstæðrar og margbreyti-
legrar tónlistar sinnar og hljóð-
færaskipaninnar. A árunum ’67-
’68 ferðaöist hún vitt og breitt um
Bandarikin viö góðan orðstir og
gaf m.a. út þrjú „langspil”
(breiöskifúr). Tónlist þeirra á
þessu timabili bar mikinn svip af
grini og gamni og kom hljóm-
sveitin m.a. fram I myndinni:
„Paint Your Wagon”.
Næst varð nokkurt afturkast á
framabraut Nitty Gritty Dirt
Band. Kunkel og Barr yfirgáfu
hljómsveitina, einnig Chris
Darrow, sem veriö haföi með um
skeið, en inn kom Jim Ibbotson.
Meölimir sveitarinnar voru og
nokkuö lausir i rásinni á þessum
tima og léku margir undir með
hinum og þessum frægum hljóm-
listarmönnum.
Seint á árinu 1969 gerði Nitty
Gritly Dirt Band lagiö „Some Of
Shelley’s Blues” vinsælt og siöan
„Mr Bojangles” og gáfu út nokk-
ur langspil og var frami þeirra
nokkuö stöðugur þar á eftir. Hafa
margar plötur komiö frá þeim
siöan, hver annarri merkilegri og
sérstæöari.
Nitty Gritty Dirt Band er ekki
sizt fræg fyrir að nota sekkjapip-
ur, harmonikkuleik og fl. I þeim
dúr á plötum sinum án þess þó að
yfirgera i nokkru tækni nútímans
Ihljóðritun. Segja má að það sem
einkennirhljómsveitina sé —ekki
of mikill hátiðleiki — samfara
mjög vönduðum vinnubrögðum
og tónlistarlegri og hljóöfæralegri
fjölbreytni.
Arið ’73 eöa ’74 yfirgaf Thom
son Nitty Gritty Dirt Band og 1976
hætti Jef Hanna og var nafni
sveitarinnar þá breytt I The Dirt
Band.
„Langspil” (Breið-
skifur):
The Nitty Gritty Dirt Band
(Liberty 7501)
Ricochet (Liberty 7516)
Rare Junk —Liberty 7540)
Alive (?)
UncleCharlie And His Dog Teddy
(Lib. 83345)
All The Good Times (United
Artists 29284)
Will The Circle Be Unbroken
(UAT 9801)
Stars And Stripes Forever (UST
307-8)
Dream (TCK 29850)
Dirt, Silver And Gold (?)
Keith virtist mjög alvarlegur, en
skyndilega fór hann að hlæja.
„Þetta er í annað skipti I dag,
sem hann segir þetta”, segir Carl
Palmer.
Keith segir: „Við höfðum unnið
hvildarlaust frá þvi við byrjuðum
1970 og einnig fyrir þann tima
höfðum við nóg að gera.
Þetta var orðið mjög þreytandi
og ég býst við að það hafi á end-
anum leitt til spurningarinnar:
„Við erum komnir hingað, hvaö
tekur nú við?” Persónulega, þá
vildi ég fara að gera eitthvað
þýðingarmeira.
Ég vildi fá næði til að hugleiða
hvað ég ætti að gera næst fremur
en að halda áfram að leika inn á
plötur umhugsunarlaust.”
,Þegar þú hefur tekið þátt i
sömu sýningunni I lengri tima
hlýtur þú að nema staðar, þú bara
verður,” skaut Carl inn i.
„Við vildum brjótast undan
þeirri grundvallarstefnu sem við
höfðum fylgt,” sagði Greg. „Við
höfðum leikið hana i gegn. Og til
þess að gera svona róttækar
breytingar — þið hafið heyrt nýju
plötuna — þurfti mikillar um-
hugsunar við.
Þessi plata þarfnaðist mikillar
vinnu og tilrauna, sem sjálft
framleiðslumagnið segir ekkert
um. Við hefðum jú getað haldið
áfram að senda frá okkur elek-
tróniska tónlist, en nú hefur
hljómsveitin allt annan svip og
merkingu. Með þvi að gefa út
þessa samloku höfum við
afhjúpað okkur persónulega og
reynt að sýna úr hverju hljóm-
sveitin er búin til. Það tók bara
svona langan tima að fá þaö á
hreint.
Keith hafði aldrei áður leikið
með klassiskri hljómsveit á
þennan hátt og þvi fylgdu ótal
vandkvæði. Hljóðfæraleikararnir
voru auðvitað á varðbergi gagn-
vart þeim og höfðu áhyggjur af
þvi að vinna með poppurum”.
„C’EST LA VIE”
Keith: „A meðan við vorum i
burtu hef ég persónulega lagt -
áherzlu á að skrifa niður það sem
ég hef samið fyrir aðra að fást
við. Leyfa öðrum að léika tónlist-
ina, þú veizt.
Þess vegna, nú þegar „Works”
er komin út, eru fáanlegar nótur
með tónlistina á henni. Nú getur
hver sem er leikið tónlistina og
það færir mér a.m.k. miklu meiri
fullnægju. Það er að vinna eins og
raunverulegt tónskáld i stað þess
að senda bara frá sér plötur”.
„Fyrir mig”, sagði Greg, „var
þetta timabil til þess að þróa með
mér alvarlegra viðhorf gagnvart
ballöðusöng og allri vinnu i
kringum klassiska hljómsveit.
Fjölbreytnin er þar miklu meiri.
Ég hefði jú getað sungið lag
eins og „C’est la vie” með ELP,
en dýptin og tilfinningakrafturinn
hefði aldrei getað oröið eins
mikill eins og með klassfsku
hljómsveitinni”.
(Framhald i næsta Nútima)
•ÍNÝBREYTNI
Við munum nú taka upp
þann siö i hverjum Nútlma aö
kynna eina erlenda hljómsveit
eöa hljómlistarmann i föstum
þætti. Reynt veröur aö hafa
nokkub fast form á þessari
kynningu, óneitanlega
snubbóttri, en tilraun samt til
aö koma til móts viö fjöl-
breytilegar óskir lesenda Nú-
timans.
Þátturinn hefst með kynn-
ingu á Nitty Gritty Dirt Band
og er það siðbúin úrlausn á ósk
tveggja Akureyringa. Þeim
og öðrum lesendum Nútimans
Reykjavik eru a.m.k. fjórar
plötuverzlanir sem leggja
mikið upp úr þjónustu við
Landsbyggðina. Hljómdeild
Faco, Laguavegi 89, sendir
þeim sem óska plötulista
mánaðarlega og senda jafn-
framt þeim sem óska plötu
eftir pöntun. A vegum Plötu-
portsins er starfandi Plötu-
klúbbur meö svipuðu sniði
(Box 1143 Rvk.) og Karnabær
og Fálkinn senda jafnframt
plötur I ðóstkröfu.
Að sögn starfsmanna
þessara fyrirtækja er ekki
skilyrði að þekkja plötunúmer
þegar pantaö er, en þó
óneitanlega tryggara.
Með beztu kveðju.
KJ.