Tíminn - 24.07.1977, Síða 25

Sunnudagur 24. júli 1977.
25
i
■
gengu svolitið um i garðinum,
hönd i hönd og hún sá þá tala
saman og brosa. Svo fóru þeir.
Tessa lagaði te og settist inn
i stofu. Ef ekkiværu einnig móðir
og hávaðasöm systkini i þessari
fjölskyldu, vildi hún að maðurinn
og drengurinn keyptu húsið. Það
hafði verið eitthvað aðlaðandi við
þá feðga, þar sem þeir gengu um
og spjölluðu saman. Þeim myndi
áreiðanlega geðjast að fuglunum
i trénu, en ekki trufla þá við út-
ungunina.
Vika leið og þá sá hún bilinn
koma aftur. Hún flýtti sér upp i
svefnherbergið, þvi þaðan sá hún
vel yfir að nágrannahúsinu, án
þess að sjást sjálf.
1 þetta skiptið virtist maðurinn
yngri,glaðari og frjálslegri og
drengurinn stóð rólegur við garð-
stiginn og horfði á menn bera
húsgögnin inn. En svo stifnaði
hún. Þeir voru ekki lengur einir.
En gat þetta verið móðir drengs-
ins? Hún virti fyrir sér tvo langa
fótleggi niður úr agnarlitlum
stuttbuxum, ósköpin öll af rauð-
brúnu hári og heyrði gjallandi
hlátur. A hæla henni kom kona
sem gæti verið á sextugsaldri.
Hún var litil og feitlagin, klædd
sumarkjól og flatbotna skóm-
Hún var vingjarnleg en virtist
þjást af hitanum. Tessu datt i hug
að leika góðan nágranna og bjóða
þeim kaffi eða eitthvað kalt að
drekka. En hún vildi ekki skipta
sér af þeim. Hún vildi hafa frið og
nágrannaslúður yfir limgerði var
ekki að hennar smekk.
Þess vegna gerði hún ekkert til
að kynnast þeim seinna heldur.
En mjólkurpósturinn veitti
henni allar upplýsingar um ná-
grannana. Hann sagði Tessu, að
þau hétu Carmichael. Veslings
herra Carmichael að verða ekkill
svona ungur. Konan var móðir
hans en unga stúlkan sá um
drenginn.
Tessa kærði sig ekki um að
heyra meira slúður um þau og
mjólkurpósturinn kvaddi, svolitið
móðgaður og hvarf inn I bflinn
sinn.
Tessa lauk við morgunverðinn
og fór út til að taka fram bflinn.
Þá birtist barnfóstrufyrirbærið.
Hún brosti út að eyrum og kastaði
hárflóðinu aftur á bak.
— Ertu að fara til bæjarins? Ég
meina þorpsins?
— Ég fer gegn um það, já,
svaraði Tessa stuttlega — en ég
er að flýta mér núna, svo...
En stúlkan lét sem hún tæki
ekki eftir þvi að Tessa var stutt i
spuna. Hún sneri sér við og
kallaði inn i garðinn: —Mark!
Komdu, við getum fengið að sitja
I!
Mark litli birtist fram undan
runna. Hann hafði stór, grá augu
með gulbrúnum flekkjum i og
hann brosti feimnislega til Tessu,
svo fallegu brosi, að hún gat ekki
annað en endurgoldið það. Ein-
hvern veginn minnti hann hana á
hana sjálfa.Sama feimnin, óttinn
um að verða særð, en ákafi eftir
athygli. Þannig hafði hún verið —
einu sinni.
ökuferðin inn i þorpið varð
reyndar notaleg. Stúlkan talaði
stöðugt, en á svolitið bjagaðri
ensku.
Hún sagði að herra Carmichel
væri dálitið strangur öðru hverju,
en yfirleitt ágætur. Honum hefði
likað bezt að þau Mark færu
gangandi til þorpsins, en þegar
hægt var að fá bflferð, fannst
henni það betra. Hún ætlaði að
reyna að fá pláss á dagheimili
handa Mark, svo hann fengi
meira samband við önnur börn. —
Annars heiti ég Claudine, sagði
hún loks.
— Ég heiti Tessa Trent. Ég hef
séð Mark i garðinum nokkrum
sinnum. Þegar hún leit i bak-
sýnisspegilinn, mætti hún grágul-
um augum Marks. Hann brosti.
Það var upphafið að vináttu
þeirra.
Þegar dyrabjallan hennar
hringdi seinna um kvöldið, vonaði
hún að það væri hann. En likleg-
ast var að það væri Claudine að fá
lánuð egg eða mjólk og hún var
dálitið fráhrindandi á svip þegar
hún opnaði. Hún hafði ekki
hugsað sér nábýli af þvi tagi. En
þetta var Carmichael sjálfur.
Þetta var i fyrsta sinn, sem Tessa
hitti hann augliti til auglitis og
hún sá strax, að Mark hafði
fallegu augun frá föður sinum.
Hárið, þykkt og hrokkið var lika
eins. Hann var lika álika varkár
og Tessa uppgötvaði að hún stóð
þarna og brosti og bauð honum
inn.
— Nei, þakka þér fyrir, sagði
hann, — ég hef ekki tima til þess.
Ég kom til að biðja afsökunar á
ágengni Claudine í morgun. Af-
sakaðu mig lfka, ég heiti Roger
Carmichael og ég veit að þú heitir
Tessa Trent. Mark sagði það.
Claudine er allt of fljótfær, hún
mundi spyrja gjörókunnugt fólk
bara til að fá að sitja nokkra
metra i bil. Mér þykir leitt ef það
hefur valdið þér óþægindum.
— En það var allt i lagi. Ég
þekki fólk af þessari gerð. Ég
held að ég hafi i fullu tré við hana.
Hann brosti og létti greinilega.
— Þakka þér fyrir. Ég réði hana
til að sjá um Mark, en henni
leiðist visthérna i sveitinni. Nú er
hann lika að fara á dagheimili.
Hún horfði á eftir honum þegar
hann fór heim til sin. Svo gerði
Roger Carmichael það sem hann
gerði á hverju kvöldi, baðaði
Mark, las fyrir hann sögu og
breiddi yfir hann. Siðan lofaði
hann Claudine að fara til þorpsins
á diskótek og settist niður til að
drekka kaffi með móður sinni. En
krossgáta dagsins
2536.
Lárétt
1) Yljar 6) Vot. 8) Lærdómur
9) Bál 10) Hress 11) Elska 12)
Efni 13) Klaka 15) Borg.
Lóðrétt ‘
2) Land 3) Númer 4) Sölu-
menn 5) Kjúklingar 7) Fnyk
14) Eins.
Ráðning á gátu No. 2535
Lárétt
1) Njáll 6) Óma 8) Mal 9) Gró
, 10) Afl 11) Ref 12) Ami 13) öru
15),Stáss.
Lóðrétt
2) Jólaföt 3) Am 4) Laglaus 5)
Smári 7) Bólin 14) Rá.
hann fór að hugsa um Tessu. Bros
hennar hafði líkzt þvi þegar sólin
brýzt fram úr þokunni. Hún var
einmana kona og það kom við
eitthvað innra með honum.
Tessa komst brátt að raun um
að það var ómögulegt fyrir hana
að lifa i einangrun eins og hún
hafði hugsað sér. Mark gaf henni
ekkert tækifæri til þess. Samband
þeirra var alveg sérstakt. Stund-
um fóru þau aö skoða hreiðrið
saman og hann hélt.andaktugur I
hönd Tessu og gleymdi næstum
að anda til að trufla ekki fuglinn.
Oft borðuðu þau morgunverð
saman. Þá töluðu þau um fuglana
og eggin þeirra og það átti að
vera leyndarmálið, sem enginn
annar fengi að vita um.
— Claudine mundi bara hræða
þá, sagði hann og greip rúnnstyki.
— Hún talar svo hátt, en hún er
ágæt lika.
Tessa brosti og var sammála.
Hún hafði séð refinn kvöldið áður,
en minntist ekki á hann við Mark.
Hann yrði bara hræddur um
hreiðrið og fuglahjónin.
Um helgar sátu þau oft á
svölunum hennar og Mark sagði
henni frá dagheimilinu. Hann var
svo alvarlegur öðru hverju, að
Tessu fannst það næstum óeðli-
legt af fimm ára barni. En hann
átti það til að brosa og þá ljómaði
allt umhverfið.
— Ég man svo vel eftir
mömmu, sagði hann einn daginn.
— Þau halda að ég geri það ekki,
af þvi ég var bara tveggja ára,
þegar hún dó. Enég geri það
samt.
Hann leit alvarlegur á Tessu. —-
Þú minnir mig á hana. Hún var
lika með sitt hár og brosti svo
fallega. Stundum söng hún fyrir
mig. Pabbi getur ekki sungið,
bara amma.
' — Ég syng ekki vel, sagði
Tessa, og hrærðist af orðum
drengsins um að hún minnti hann
á móður hans.
— Eigum við að læðast niður
eftir og skoða hreiðrið, þegar
ungarnir eru komnir? sagði hún.
— Já svaraði hann og greip
andann á lofti. — En bara við tvö
er það ekki?
— Jú, bara við tvö, svaraði hún
og bergmál frá fortiðinni greip
einsogköld hönd um hjarta henn-
ar. Einmitt þetta höfðu þau Ho-
ward svo oft sagt hvort við annað.
En það fór á annan veg. Nú þótti
henni aftur vænt um karlmann.
Ekki glæsimenni i þetta sinn,
heldur fimm ára dreng me-5 grá-
gul augu og hrúður á hnjánum.
En hún mátti ekki verða of háð
honum og hann ekki henni heldur.
Þess vegna reyndi hún smátt og
smátt að draga úr sambandinu og
hleypti i sig hörku gagnvart sárs-
aukanum i biðjandi augum hans,
þegar hún gekk framhjá honum
og að bilnum.
Dag einn hitti hún Roger
Carmichael á veitingastað i borg-
inni. Þau voru bæði ein og hún sá
að það var eins og hann drægi sig
inn i skel, þegar hann þekkti hana
aftur. Mark hafði þá liklega sagt
honum eitthvað.
Þegar hann gekk út, nam hann
andartak staðar við borðið hjá
henni.
— Ég vona að Mark hefi ekki
tafið þig of mikið, sagði hann. —
Ég vissi ekki að hann væri svona
mikið hjá ér. Fimm ára barn
kann ekki sin takmörk.
Þau horfðu hvor't á annað langt
andartak og aftur fékk Roger ein-
hverja sérstaka tilfinningu þegar
hann horfði á hana. Hún var ein-
mana, þrátt fyrir alla velgengn-
ina og glæsileikann.
— Ég skal sjá betur um að hann
trufli þig ekki,' sagði hann stutt-
lega til að dylja tilfinningar sinar,
um leið og hann gekk út.
Tessa gekk aftur til skrif-
stofunnar og vann tveggja
klukkustunda verk á einni, til að
gleyma andliti Rogers Carmi-
chaels, augunum og þeirri tilfinn-
ingu, sem þau vöktu alítaf me8
henni. En það var ekki auðvelt.
En hún gat þó varla orðið ást-
fangin af manni, sem hún þekkti
varla? Hún mátti þaö ekki!
A sunnudagsmorguninn var
hljótt og kyrrt i nágrannahúsinu.
í þetta sinn vissi mjólkurpóstur-
inn lika, hvað að var. — Það er
leitt, sagði hann. — Verst fyrir
drenginn. Amma hans var lögð
inn á sjúkrahús, skilurðu pabbi
hans er vist að vinna og Brigitte
Bardot fer sinar eigin leiðir.
Slæmt fyrir snáðann.
Tessa kinkaði kolli og rétt á
eftir fór hún út i garð með skál af
ávöxtum, en sá hvergi Mark.
Næstu helgi á eftir var jafn
hljótt og kyrrt. Tessa fór snemma
að hátta, en gat ekki sofnað. Þá
fór hún aftur á fætur og lagaði
kaffi og þá heyrði hún hljóðið i há-
um hælum Claudine á stéttinni.
Hún var i kjól og með léttan jakka
á öxlunum. Bráðfalleg og lfklega
á leið á diskótekið. En Mark var
áreiðanlega ekki einn. Ef til vill
var faðir hans heima. Tessa fór
aftur i rúmið en skömmu siðar
heyrði hún org og læti úti fyrir.
Hávaðinn kom frá fuglinum og
henni fannst hún lika heyra rödd
Marks og grát. Hún vafði i flýti
utan um sig náttsloppnum og
hljóp út i garðinn i tunglsljósinu.
Niðri við árbakkann sá hún
Mark á náttfötunum. Hann hélt á
einhverju i fanginu og hágrét.
Tessa flýtti sér til hans. Hann hélt
á öðrum fuglinum. Andlit hans
var fölt og augun stór af hræðslu.
— Mark, hvað er að?
Hann leit upp. — Refurinn,
sagði hann grátandi. — Hann kom
aftur,ég hef séð hann áður. Hann
ætlaði að taka ungana. En
mamma þeirra vildi ekki fara af
hreiðrinu og pabbinn réðist á ref-
inn sem fleygði honum i ána og
réðist svo á mömmuna.
Hann leit niður á fuglinn i fangi
sér og gráturinn jókst. — Hún er
dáin. Refurinn drap hana. Ég rak
hann i burtu, en þá var það of
seint.
Það var byrjað að rigna. Tessa
faðmaði hann að sér og hélt hon-
um þétt að sér. Hann skalf og
þrýsti sér að henni.
Skyndilega hreyfði fuglinn sig.
—Hann erlifandi Mark! Þú hefúr
bjargað mömmunni!
Bæði hún og drengurinn hlógu
og grétu i einu af létti. — Þú
bjargaðir henni, Mark!
— Þú hjálpaðir mér, svaraði
hann rausnarlegur.
Hann fór að hugsa um að hon-
um væri áreiðanlega kalt. Nátt
jakkinn hans var blautur á öxlun-
um.—Hlauptu inn til min, Mark,
sagði hún. — Það er þykkur V
, sloppur i svefnherberginu minu.
— Kemur þú ekki á eftir?
— Jú, rétt bráðum.
— Ég sé að hann er hér, sagði
Roger brosandi. — Hvað gerðist?
Hún stóð ennþá og horfði niður
á fuglinn, þegar Roger kom yfir
grasflötina. Mark var kominn
upp á svalir hjá Tessu, klæddur
þykkum fjólubláum slopp, sem
hann dró á eftir sér.
Tessa sagði Roger alla söguna
og hann virti hana fyrir sér á
meðan. Hún var öðruvisi en
venjulega, virtist ekki eins ein-
mana, heldur sterkariog hlýlegri.
An þess að hugsa sig um, lagði
hann handleggina utan um hana.
Hún stóð grafkyrr og hugsaöi
heldur ekkert, þegar hún hafði
handleggjunum um háls hans.
Þannig stóðu þau irigningunni og
Mark horfði á þau og fann hjarta
sitt stækka og stækka. Nú yrði allt
gott. Þau sem honum þótti vænzt
um af öilu i heiminum, þótti vænt
hvoru um annað. Hann batt að sér
sloppinn og fór inn. Þau kæmu
bráðum.
— Hvernig hefur mamma þin
það? spurði Tessa Roger, þegar
þau komu inn i eldhúsið. — Hún
er miklu betri, þakka þér fyrir.
Hún vill helzt fara heim til sin á
eftir, svo ég verð að fá einhvern
til að sjá um Mark. Claudine er að
yfirgefa okkur.
En þegar hann leit i augu
Tessu, vissi Roger, að hann þyrfti
ekki að leita lengi. Brátt eignaðist
hann eiginkonu.
Það y.rði Tessu engin fórn að
láta af störfum við Trent & Co.
Það var hérna sem verkefni
hennar I lifinu var. Hún faðmaði
feðgana með augunum og svo
faðmaði Roger þau bæði. Loksins
voru þau öll þrjú komin heim.
Kerrur —
Heyvagnar
Fyrirliggjandi flestar
stærðir og gerðir af
öxlum með og án
f jaðra, grindur og ná
i kerrur. Einnig
notaðar kerrur af
ýmsum stærðum.
Hjalti Stefánsson
Simi 8-47-20.
DENNI
DÆMALAUSI
„Sjáðu til Jói, það er betra
að fá mislingasprautu en
mislinga, ekki satt?”
' 5-19